Proroctwo Baruchowe

2:1 - Dla czego utwierdził Pan Bóg nasz słowo swe, które mówił do nas, i do sędziów naszych, którzy sądzili Izraela, i do królów naszych, i do książąt naszych, i do wszego Izraela, i Judy:

2:2 - Aby przywiódł Pan na nas wielkie nędze, które się pod niebem nie działy, jakie się stały w Jeruzalem, wedle tych, które opisane są w zakonie Mojżeszowym:

2:3 - Że człowiek jadł ciało syna swego, i ciało córki swojej.

2:4 - I dał je pod moc wszystkich królów, którzy są około nas, na pohańbienie, i na spustoszenie po wszystkich narodziech, między któremi nas Pan rozegnał.

2:5 - I staliśmy się na spodku, a nie na wierzchu: iżeśmy zgrzeszyli Panu Bogu naszemu, nie słuchając głosu jego.

2:6 - Panu Bogu naszemu sprawiedliwość: a nam i ojcom naszym zawstydzenie twarzy, jako jest ten dzień.

2:7 - Bo Pan wyrzekł na nas to wszystko złe, które przyszło na nas.

2:8 - A nie błagaliśmy oblicza Pana Boga naszego, żeby się był nawrócił każdy z nas od swych dróg bardzo złych.

2:9 - I czul Pan we złem, i przywiódł je na nas: bo Jest sprawiedliwy Pan we wszystkich uczynkach swoich, które nam rozkazał:

2:10 - I nie słuchaliśmy głosu jego, żebyśmy chodzili w rozkazaniach Pańskich, które dał przed oczyma naszemi.

2:11 - A teraz Panie Boże Izraelski, któryś wywiódł lud twój z ziemie Egiptskiej, możną ręką, i w cudach, i dziwach, i w mocy twej wielkiej, i wyniosłem ramieniu, i uczyniłeś sobie imię, jako jest ten dzień.

2:12 - Zgrzeszyliśmy, czyniliśmy niezbożnie, niesprawiedliwieśmy się obchodzili, Panie Boże nasz, we wszech sprawiedliwościach twoich.

2:13 - Niechże się odwróci gniew twój od nas: boć nas mało zostało między narodami, gdzieś nas rozproszył.

2:14 - Wysłuchaj Panie prośby nasze modlitwy nasze, a wywiedź nas dla siebie: a daj nam naleźć łaskę przed obliczem tych, którzy nas zaprowadzili:

2:15 - Aby poznała wszelka ziemia, iżeś ty jest Pan Bóg nasz, a iż imię twoje wzywane jest nad Izraelem i nad rodem jego.

2:16 - Wejrzy na nas Panie z domu świętego twego, i nakłoń ucha twego, a wysłuchaj nas.

2:17 - Otwórz oczy twe, a obacz, żeć nie umarli, którzy są w piekle, których duch jest odjęt z wnętrzności ich, oddadzą cześć i usprawiedliwienie Panu:

2:18 - Ale dusza, która smutna jest dla wielkości złego, a chodzi skrzywiona i zemdlona, i oczy ustawające, a dusza łaknąca oddaje chwałę, i sprawiedliwość tobie Panu.

2:19 - Bo nie wedle sprawiedliwości ojców naszych my wylewamy modlitwy, i prosimy miłosierdzia przed obliczem twojem Panie Boże nasz:

2:20 - Ale iżeś na nas spuścił gniew i zapalczywość twoję, jakoś mówił w ręce sług twoich proroków, rzekąc:

2:21 - Tak mówi Pan: Nachylcie ramię wasze, i szyję wasze, a róbcie królowi Babilońskiemu: a będziecie siedzieć w ziemi, którąm dał ojcom waszym.

2:22 - Lecz jeśli nie usłuchacie głosu Pana Boga waszego, abyście robili królowi Babilońskiemu, ustanie wasze czynię z miast Judzkich, i z zewnątrz Jeruzalem,

2:23 - I odejmę od was głos radości, i głos wesela, i głos oblubieńców i oblubienice: a wszystka ziemia będzie bez śladu mieszkających w niej:

2:24 - I nie usłuchali głosu twego, aby byli robili królowi Babilońskiemu: i utwierdziłeś słowa twe, któreś opowiadał w ręku sług twych proroków, aby były przeniesione kości królów naszych, i kości ojców naszych z miejsca swego:

2:25 - A oto wyrzucone są na gorącość słoneczną, i na mróz nocny, i pomarli w nacięższych boleściach, w głodzie, i przez miecz, i w wygnaniu.

2:26 - I uczyniłeś kościół, w którym wzywano imienia twego, jako ten dzień: dla nieprawości Domu Izraelskiego, i domu Judzkiego.

2:27 - I uczyniłeś z nami, Panie Boże nasz, według wszelkiej dobroci twej, i według wszego miłosierdzia twego, onego wielkiego:

2:28 - Jakoś mówił w ręce Mojżesza sługi twego, w dzień, któregoś mu zakon twój napisać rozkazał przed syny Izraelskimi,

2:29 - Mówiąc: Jeśli głosu mego słuchać nie będziecie, to wielkie mnóstwo ludu obróci się w namniejsze między narody, do których ja je rozproszę:

2:30 - Bo wiem, iż mię lud słuchać nie będzie: bo jest lud zatwardziałego karku. I nawrócą się do serca swego w ziemi poimania swego.

2:31 - I poznają, żem ja jest Pan Bóg ich, i dam im serce, i wyrozumieją, i uszy, i usłuchają.

2:32 - Nie będą mię chwalić w ziemi poimania swego i będą pamiętać na imię moje.

2:33 - I odwrócą się od grzbietu swego twardego, i od złośliwości swoich: bo wspomnią na drogę ojców swych, którzy grzeszyli przeciwko mnie.

2:34 - I wrócę je do ziemie, którąm przysiągł ojcom ich Abrahamowi, Izaakowi, i Jakóbowi, i będą jej panować: i rozmnożę je, i nie ubędzie ich,

2:35 - I postanowię z nimi inne przymierze wieczne, abych im był Bogiem, a oni mnie będą ludem: a nie ruszę więcej ludu mego, synów Izraelskich z ziemie którąm im dał.