Scenariusz zajęć w grupie
dzieci 5,6-letnich
w Publicznym Przedszkolu nr 28 w Rzeszowie
Osoby prowadzące:
Data: 28.03.2010 r.
Czas trwania zajęć: 5 godzin
Temat tygodnia: Poznajemy kosmos.
Temat dnia: Czy jest ktoś w kosmosie?
Cele ogólne:
- wzbogacanie wiadomości i słownika dzieci na temat kosmosu,
- rozwijanie umiejętności wypowiadania się na podany temat,
- rozwijanie umiejętności demonstrowania ruchem treści piosenki i wierszyka,
- wyzwolenie aktywności twórczej dzieci,
- uwrażliwianie na bezpieczeństwo swoje i innych podczas zabaw i wykonywanych ćwiczeń,
- rozwijanie orientacji w schemacie własnego ciała,
- doskonalenie zwinności i zręczności,
- aktywizowanie ciała i psychiki dziecka poprzez rozwijanie sprawność aparatu mięśniowo- ruchowego.
Cele szczegółowe:
Dziecko:
- rozwiązuje zagadki czytane przez nauczyciela,
- dopasowuje odpowiedni podpis do ilustracji,
- dzieli wyraz na sylaby oraz głoski,
- demonstruje ruchem treść piosenki i wierszyka,
- odpowiada na pytania zadane do wiersza,
- samodzielnie konstruuje rakietę z figur geometrycznych,
- potrafi skupić uwagę podczas ćwiczeń,
- starannie wykonuje ćwiczenia z szarfą,
- potrafi prawidłowo wykonać pozycje wyjściowe do ćwiczeń,
- prawidłowo podnosi lub opuszcza szarfę zgodnie z podaną komendą,
- prawidłowo wykonuje skłony boczne tułowia,
- odróżnia prawą i lewą część ciała,
- poprawnie wykonuje podskoki obunóż i jednonóż,
- współpracuje z partnerem w parze.
Metody pracy:
słowne: rozmowa nauczyciela z dziećmi, odpowiedzi na pytania
zadane do wiersza
J. Ruth – Charlewskiej pt. Ja i UFO,
praktyczne: dopasowywanie odpowiedniego obrazka do rozwiązania zagadki, konstruowanie z figur geometrycznych rakiety,
oglądowe: oglądanie ilustracji przedstawiających Układ Słoneczny.
Formy pracy:
- indywidualna,
- zbiorowa,
Środki dydaktyczne:
- płyta CD,
- ilustracje,
- zestaw figur geometrycznych,
- klej,
- kartki z bloku rysunkowego,
- szary,
- tamburyno,
Literatura:
- W. Żaba – Żabińska, Bawię się i uczę- przewodnik
metodyczny. Cześć 3. Wydawnictwo Mac. 2010
Przebieg dnia:
1. Schodzenie się dzieci.
2. Gry i zabawy według inwencji dziecka, zabawy ruchowe, zabawy z piłką i w kącikach zainteresowań.
3. Zabawy ruchowe:
Zabawa Inne powitanie.
Nauczyciel prosi, aby dzieci utworzyły duże koło, następnie mówi (oraz wskazuje odpowiednie części ciała, a dzieci wraz z nim):
- Witam wszystkie głowy. (dzieci wskazują na głowę)
- Witam wszystkie brzuszki. (dzieci masują się po brzuszkach)
- Witam wszystkie rączki (dzieci wyciągają ręce przed siebie)
- Witam wszystkie nogi. (dzieci tupią nogami o podłogę)
- Witam wszystkie oczy. (dzieci mrugają oczami)
- Witam wszystkie uszy. (dzieci wskazują na uszy)
- Witam wszystkie dłonie. (dzieci składają i rozkładają piąstki)
- Witam wszystkie kolana. (dzieci masują kolana)
Rymowana gimnastyka.
Dzieci wykonują ruchy o których jest mowa w piosence.
Stajemy wszyscy w kole, chwytamy się za ręce,
Skaczemy jak najwyżej, kucamy jak najprędzej.
Za ręce się łapiemy, jak żabki w przód skaczemy,
A teraz już kucamy, jak raki powracamy.
Języki wysuwamy, i szybko je chowamy,
A teraz dla ochłody, liżemy zimne lody.
Stoimy na podłodze, tylko na jednej nodze,
Podskok teraz i zmiana, ktoś przypomina bociana?
Zabawa - Baloniku mój malutki.
Nauczyciel prosi dzieci o zrobienie koła. Następnie dzieci mówią:
- Baloniku mój malutki. Rośnij duży, okrąglutki.
Balon rośnie, że aż strach. Przebrał miarę, no i trach!
Na słowo trach dzieci upadają na dywan.
4. Czynności porządkowo- higieniczne, przygotowanie do śniadania.
5. Śniadanie- samodzielne i estetyczne spożywanie posiłków.
6. Zajęcia zorganizowane:
Rozwiązywanie zagadek tekstowych.
Nauczyciel umieszcza na tablicy ilustracje przedstawiające słońce, księżyc, gwiazdy, niebo, kometę i rakietę oraz podpisy do powyższych ilustracji. Następnie czyta zagadki. Chętne dziecko wskazuje ilustrację, która stanowi rozwiązanie oraz przyporządkowuje odpowiedni podpis.
Widzisz je we dnie,
widzisz je w nocy,
zimą grzeje słabo,
latem z całej mocy. (słońce)
Chociaż jest wysoko,
choć świeci z daleka,
można już do niego
dolecieć rakietą. (księżyc)
Pełno ich we wszechświecie,
na Ziemi ich nie znajdzie,
świecą mniej lub bardziej jasno,
bywa, że i gasną. (gwiazdy)
Zawsze jest nad nami,
to płacze czasami,
to śmieje się słońcem,
albo gwiazd tysiącem. (niebo)
Jej długi warkocz złotem błyska,
siostrą gwiazd i księżyca.
Rzadko odwiedza nasze niebo.
Niesie wieści. Jakie? To tajemnica. (kometa)
Bardzo szybko,
Wzbija do góry.
W niej kosmonauta
ogląda księżyc i chmury. (rakieta)
Nauczyciel wskazuje jeden z wybranych podpisów do ilustracji, następnie chętne dziecko dzieli wyraz na sylaby oraz głoski.
Praca z tekstem.
Nauczyciel prosi dzieci o wysłuchanie wiersza J. Ruth – Charlewskiej pt. Ja i UFO.
Nocką czarną, ciemną, głuchą
Na mój ogród spadło UFO.
Pewnie zepsuł się im talerz
Lub nie chcieli lecieć dalej.
I wylazły dwie pokraki,
Każdy inny, taki siaki,
Miały oczy jak szpareczki,
Ręce cienkie jak niteczki,
Nosy grube jak cebula,
Każdy futrem się otulał,
Włosy mieli krótko ścięte
I ogony jak diablęta.
Dziwili się w gęstym mroku,
Że na ziemi taki spokój.
Ja przez okno ich widziałem
I zupełnie się nie bałem.
Rozmowa nauczyciela z dziećmi:
Nauczyciel zadaje dzieciom pytania dotyczące treści wysłuchanego wiersza:
- Kto wylądował na ogródku?
- Dlaczego UFO spadło na ogród chłopca?
- Jak wyglądały ufoludki?
- Czy chłopiec się ich bał?
- Czy wierzycie w ufoludki?
Zabawa ruchowa Rakiety. Improwizacja ruchem do muzyki. Nauczyciel pokazuje dzieciom ruchy.
włączamy silnik przekręcając pokrętło dwa razy prawą ręką, wyciągamy ją przed siebie z zaciśniętą pięścią, przekręcamy dwa razy
to samo powtarzamy lewą ręką
zapinamy pasy: wyciągamy obie ręce wyprostowane przed siebie, następnie lewą rękę zginamy w łokciu w prawą stronę i trzymamy w zgięciu lewą rękę zgiętą w lewą stronę
wyglądamy przez okienko: ułożone wcześniej ręce unosimy do góry nad głowę i wyglądamy przez nie raz w prawą raz w lewą stronę. Powtarzamy tę czynność.
Pierwszą część powtarzamy jeszcze raz.
Część II
ręce wyprostowane wyciągamy na boki i lecimy, machamy rękami, wzbijamy się w górę i opadamy
w dole koziołkujemy tzn. dłonie obracamy wokół siebie
wzbijamy się ponownie wysoko i lecimy
na koniec lądujemy: uginamy nogi lekko w kolanach i ręce zgięte w łokciach powoli prostujemy przed sobą
Pogadanka dotycząca kosmosu.
Nauczyciel zadaje uczniom pytania:
- Z czym kojarzy się Wam słowo kosmos?
- A teraz spójrzcie na ilustracje. Jak myślicie co przedstawia? <Układ Słoneczny>
- Co składa się na Układ Słoneczny?
- Ile planet wchodzi jego skład?
- Potraficie wymienić nazwy tych planet?
- Którą planetą od Słońca jest Ziemia?
Konstruowanie rakiety.
Nauczyciel wyjaśnia sposób wykonania zadania. Każde dziecko otrzymuje kopertę z zestawem figur geometrycznych. Wykonuje własny projekt rakiety i przykleja go na kartce.
7. Zajęcia ruchowe.
Nauczyciel prosi, by dzieci utworzyły koło.
Zadaniem dzieci jest marsz do dźwięku tamburyna:
- z wysokim podnoszeniem kolan,
- z równoczesnym wysokim podnoszeniem kolan i wyciągnięciem rąk do przodu,
- na palcach,
- na palcach z równoczesnym wyciągnięciem rąk do góry
Po wykonanej serii ćwiczeń, dzieci zatrzymują się, stając twarzą do środka koła na sygnał nauczyciela: drużyna baczność!. Następnie na sygnał: w prawo marsz! lub w lewo marsz! – dzieci maszerują we wskazanym kierunku wykonując ponownie powyższą serię ćwiczeń.
Gimnastyka dni tygodnia – wierszyk z pokazywaniem.
Stojąc w kole, nauczyciel wraz z dziećmi recytuje wierszyk i wykonuje do niego ćwiczenia ruchowe:
Gimnastyka - dobra sprawa, co dzień wszystkim radość sprawia.
Gdy niedziela się zaczyna trening tydzień rozpoczyna. - bieg w miejscu
W poniedziałek dwa podskoki - dwa podskoki w miejscu
Wtorek lubi kroki w boki - dwa kroki w lewo, dwa w prawo
Środa kręci dwa kółeczka - dwa obroty wokół siebie
No a w czwartek jaskółeczka - stanie na jednej nodze i pochylenie tułowia do przodu
W piątek szybko dwa przysiady - dwa przysiady
A sobota robi ślady - dwa kroki stopa za stopą
I tak przez tydzień cały dni tygodnia wciąż szalały!!! - wymachy rękoma
Nauczyciel prosi, by dzieci dobrały się w pary. Wyjaśnia ćwiczenie:
Każde dziecko musi zapamiętać swojego partnera z pary. Na sygnał tamburyna pary się rozdzielają, a dzieci swobodnie maszerują po sali wysoko unosząc kolana. Na sygnał nauczyciela:
- dłoń!
- łokieć!
- kolano!
- stopa!
- ramię!
- plecy!
dzieci odszukują swoją parę i w zależności od sygnału, stają tak, by pary były złączone dłońmi, łokciami, kolanami, stopą, ramionami, plecami.
Nauczyciel wygrywa tamburynem rytm do którego maszerują dzieci. Każde dziecko zabiera z kosza szarfę i dalej maszeruje po obwodzie koła.
Ćwiczenie z szarfą Szuflada.
Dzieci siedzą w siadzie klęcznym, tworząc duże koło. Nauczyciel wyjaśnia i demonstruje ćwiczenie:
- w siadzie klęcznym, dzieci mają położyć wyprostowaną szarfę przed kolanami na podłodze. Dłonie trzymają na jej końcach. Na sygnał nauczyciela zamykamy szufladę! - dzieci odsuwanie szarfy w przód nie unosząc się z pięt. Na sygnał nauczyciela otwieramy szufladę! – dzieci przysuwają szarfy do siebie nie unosząc się z pięt. Ćwiczenie powtórzyć kilka razy.
Ćwiczenie z szarfą Sufit – podłoga.
Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym. Nauczyciel wyjaśnia i demonstruje ćwiczenie.
zadaniem dzieci jest trzymanie szarfy na kolanach oburącz. Na sygnał nauczyciela sufit! – dzieci wznoszą szarfy w górę. Na sygnał nauczyciela podłoga! – dzieci wykonują głęboki skłon w przód z dotknięciem szarfą o podłogę.
Ćwiczenie z szarfą Rysowanie tęczy. Nauczyciel wyjaśnia i demonstruje ćwiczenie.
W pozycji siadu skrzyżnego, dzieci trzymają szarfy oburącz w górze. Na sygnał nauczyciela – rysujemy tęczę! – dzieci wykonują skłony boczne tułowia w lewo i w prawo, tworząc w powietrzu łuk tęczy.
Dzieci siadają w siadzie prostym rozkrocznym, trzymają szarfę oburącz. Zadaniem dzieci jest wykonanie skłonów tułowia do stóp i na środek.
Ćwiczenie Kałuża.
Dzieci stają w rozsypce. Każde kładzie przed sobą szarfę i formuje ją w kształt kółeczka. Na sygnał nauczyciela wykonują przeskoki przez szarfę:
- obunóż,
- na nodze prawej,
- na nodze lewej.
Dzieci na podłodze układają szarfę w kółeczko, wchodzą w nie i przyjmują pozycję wyprostowaną. Na sygnał dźwiękowy przewlekają szarfę pośpiesznie od dołu, ku górze i ponownie układają szarfę.
Dzieci trzymają szarfy w rękach. Zadanie polega na zataczaniu kółek szarfą, w sposób wskazany przez nauczyciela:
- oburącz przed sobą,
- prawą ręką z boku, przed sobą, nad głową,
- lewą ręką z boku, przed sobą, nad głową.
Ćwiczenie z podrzucaniem i chwytaniem szarfy na przemian prawą i lewą ręką.
Ćwiczenie z czworakowaniem Kulawy lisek.
Dzieci składają szarfę i wkładają ją pod kolano. Przemieszczają się na rękach i podskakują na jednej nodze. Na sygnał tamburyna podnoszą szarfę do góry – zmiana nogi.
Ćwiczenie Kto silniejszy.
Nauczyciel prosi dzieci, by dobrały się w pary. Każda para ma jedną szarfę. Dzieci siadają przodem do siebie w siadzie rozkrocznym, łączą się stopami. Szarfę trzymają wspólnie za końce oburącz. Jedno z ćwiczących obniża plecy do leżenia tyłem – przeciągając współćwiczącego do skłonu w przód, po czym zmiana ról. Na dany sygnał kto silniejszy? wspólne przeciąganie się.
Zabawa rytmiczna Koniki .
Dzieci w parach za pomocą szarf tworzą zaprzęgi i poruszają się w podanym rytmie wygrywanym przez nauczyciela na tamburynie (chód pod górę, zjazd z góry).
Spokojny marsz po obwodzie koła. Dzieci odkładają szarfy do kosza. Wykonywanie wolnych i głębokich wdechów i wydechów.
8. Drugie śniadanie.
9. Zabawy swobodne dzieci.
10. Czynności porządkowo- higieniczne i przygotowanie do obiadu.
11. Obiad.
12. Relaksacja, zabawy integracyjne, planszowe, konstrukcyjne, planszowo- techniczne, zabawy w terenie, praca wyrównawcza.
Czytanie bajki M. Konopnickiej pt. Na jagody.
Zabawa relaksacyjna.
Nauczyciel puszcza z płyty CD muzykę relaksacyjną. Prosi dzieci, aby wygodnie położyły się na dywanie, po czym czyta wolno oraz z odpowiednią intonacją tekst.
Idziesz brzegiem morza. Dzień jest słoneczny i upalny. Czujesz jak gorące promienie słoneczne oblewają Twoje ciało. Na głowie masz piękny kolorowy kapelusz. Spoglądasz w niebo…Jest błękitne, nie ma na nim ani jednej chmurki. Twoje rozgrzane słońcem ciało chłodzi lekki orzeźwiający wiaterek. Słyszysz szum fal, patrzysz jak obijają się o brzeg. Czujesz zapach morza. Spacerujesz po plaży… robisz wolne, malutkie kroki. Jeden…drugi… trzeci… Po chwili zatrzymujesz się. Wyciągasz dłoń po wyrzuconą przez morze muszelkę. Przyglądasz się jej uważnie, przykładasz do ucha i słyszysz szum morza. Odkładasz ją z powrotem na piasek i idziesz dalej. Stąpasz po ciepłym i suchym piasku. Jego ciepło rozleniwia Cię. Kroczysz coraz wolniej, i wolniej. Kładziesz się na rozgrzanej plaży. Twoje stopy zanurzają się w mokrym piasku. Oblewa je przyjemnie chłodna woda. Leżysz spokojnie, masz zamknięte oczy. Czujesz jak Twoja prawa noga staję się taka ciężka, coraz cięższa, jakby była z drewna czy żelaza. Nie możesz jej podnieść, nóżka stała się leniwa, ale tak jest jej dobrze, wygodnie, cieplutko. Lewa nóżka zazdrości prawej. Również robi się ciężka, coraz cięższa, nie można jej podnieść. Obie nóżki są teraz spokojne, nie ruszają się. Prawą rączkę kładziesz na ciepłym piasku. Paluszki leżą swobodnie. Są leniwe, nic im się nie chce robić. Lewa rączka staje się ciężka, coraz cięższa. Rączki i nóżki leżą spokojnie, nie ruszają się. Opuszczasz swobodnie głowę, czujesz jak kapelusz zasłania Ci zamknięte oczka. Leżysz spokojnie, jest Ci przyjemnie, słyszysz szum morza, który staje się coraz cichszy i cichszy…