Skutki otyłości
Otyłość jest obecnie problemem na skalę światową. Otyli są zarówno młodzi, jak i starsi, zarówno kobiety, jak i mężczyźni i nie jest to jedynie problem natury estetycznej. Otyłość to cała masa zagrożeń dla zdrowia. Przeczytaj, z czym wiążą się dodatkowe kilogramy.
Insulinooporność
O
insulinooporności mówimy, gdy organizm
wytwarza insulinę,
lecz tkanki pozostają niewrażliwe na jej działanie. Co ciekawe,
insulinooporność dotyka nawet co drugie dziecko, które
jednocześnie cierpi na otyłość. Jej wystąpieniu często
towarzyszy pojawienie się ciemnych, pogrubionych warstw skóry.
Zmiany te dotyczą przede wszystkim obszaru szyi, pach, narządów
płciowych czy kończyn dolnych. Poza otyłością do wystąpienia
insulinooporności predysponują czynniki genetyczne. Bardzo istotny
jest związek insulinooporności z otyłością typu „jabłko”.
Nagromadzenie tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha zwiększa ryzyko
wystąpienia oporności tkanek na działanie insuliny. Nie można
lekceważyć insulinooporności, gdyż zwiększa ona ryzyko chorób
na tle sercowo-naczyniowym.
Zaburzenia lipidowe
Z nadmiarem kilogramów często wiążą się zaburzenia gospodarki lipidowej organizmu. Obniżeniu ulega stężenie cholesterolu frakcji HDL („dobrego cholesterolu”), podwyższeniu zaś trójglicerydy. Zależność ta jest szczególnie widoczna w przypadku otyłości brzusznej (trzewnej). Poza samą otyłością do zaburzeń tych predysponuje nieprawidłowa dieta obfitująca w tłustą, przetworzoną żywność.
Zaburzenia endokrynologiczne
Dodatkowe kilogramy często doprowadzają do przyśpieszenia dojrzewania u dzieci. Zjawisko to może dotyczyć nawet co 5. dziewczynki w okresie pokwitania. Nadwaga wiąże się także z ryzykiem zaburzenia miesiączkowania: wystąpieniem skąpych miesiączek lub całkowitym ich zanikiem. Co 4. kobietę dotyka PCOS, czyli zespół policystycznych jajników. Zaburzenie to wynika z nadmiaru androgenów i insulinooporności. Wiele spośród kobiet dotkniętych PCOS charakteryzuje otyłość typu centralnego (typ „jabłko”). Dla PCOS charakterystyczne są także zaburzenia miesiączkowania (miesiączki skąpe lub zanik krwawień miesięcznych), uporczywy trądzik, nadmierne przetłuszczanie się cery (łojotok) czy tak zwany hirsutyzm (nadmierne owłosienie skóry). PCOS rozpoznaje się za pomocą USG – badania z użyciem ultrasonografu. W czasie badania widoczne są liczne torbiele zlokalizowane w jajniku. Po rozpoznaniu PCOS należy przede wszystkim zredukować masę ciała (szczególnie zadbać o redukcję tkanki tłuszczowej zlokalizowanej w rejonie brzucha, talii). Do leczenia włącza się także farmakoterapię.
Rzekoma ginekomastia
Problem ten dotyczy chłopców, u których widoczne jest nagromadzenie tkanki tłuszczowej w okolicy piersi, co upodabnia ich do płci przeciwnej. Jest to szczególnie przykre, gdy dziecko uczęszcza do szkoły i jest narażone na nieprzychylne opinie rówieśników. Może to stanowić dla niego duży problem sfery emocjonalnej, gdyż powoduje, że czuje się gorsze i odrzucone przez dzieci z tej samej grupy wiekowej.
Stłuszczenie wątroby
Nagromadzeniu tłuszczu w okolicy brzucha często towarzyszy stłuszczenie wątroby. Może to doprowadzić do zwłóknienia narządu i upośledzenia jego funkcji. W najgorszym wypadku może dojść do marskości.
Kamica żółciowa
Nieprawidłowe nawyki żywieniowe, nadmiar masy ciała, płeć kobieca to czynniki, które zwiększają ryzyko kamicy żółciowej. Do jej wystąpienia może przyczynić się także bardzo restrykcyjna pod względem kaloryczności dieta odchudzająca. Nie warto więc decydować się na głodówki czy diety polegające na znacznym ograniczeniu ilości spożywanego jedzenia.
Problemy estetyczne
Nagromadzenie
tkanki tłuszczowej w okolicy ud powoduje zmianę ich rozstawienia.
Może to przyczynić się donieprawidłowego
ustawienia kończyn dolnych i
w efekcie do wystąpienia kolana koślawego. Nadmiar masy ciała
powoduje także znaczne obciążenie kręgosłupa i może prowadzić
do wad postawy, w tym do skoliozy. Wiele dziewcząt skarży się na
rozstępy skórne, powstałe przede wszystkim w rejonie ud,
pośladków, bioder, piersi czy brzucha. Rozstępy powstają, gdy
zbyt szybko przybieramy na wadze, a skóra podlega rozciąganiu.
Dlatego też tak ważne jest utrzymywanie stałej masy ciała. Raz
powstałe rozstępy nie znikną, dlatego należy dbać o codzienną
pielęgnację preparatami stymulującymi jędrność skóry oraz
przestrzegać zaleceń dietetycznych.
Bibliografia
Jarosz
M., Kłosiewicz-Latoszek L., OTYŁOŚĆ - zapobieganie i leczenie,
Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2006, ISBN
83-200-3468-X
Grazul-Bilska A., Bilski J., Poradnik dla
walczących z nadwagą, Iskry, Warszawa 2003, ISBN
83-207-1716-7
Szurkowska M. Leczenie otyłości i towarzyszących
zaburzeń metabolicznych, Krakowskie Wydawnictwo Medyczne, Kraków
2006, ISBN 83-88203-30-4