• Krytyk mechanizmy sprawowania rządów w sposób zakamuflowany. Przenosili krytykę na grunt problemów moralnych, opisywali egoizm, degradację więzi, korupcję, nadużycie władzy. Wszystkie przedstawione w filmach historie zawsze miały odnosić się do ogółu społeczeństwa.

• poruszało problemy znane, , o których nie mówiło się głośno.

• Przewrotność mówili o prawdach oczywistych, co do słuszności których władza nie mogła mieć zastrzeżeń z drugiej przemycić wiele haseł, symboli, które były jawną krytyką władzy

• wiele filmów nie zostało dopuszczonych "Przypadek" Kieślowskiego z 1981 roku, wyświetlany w 1987
  
  

• moralny przywódca nurtu Kieślowski, otrzymał w 1976 roku nagrodę "Drożdży", p na łamach "Polityki". nagroda dla ludzi, których twórczość były zaczynem do myślowych przemian.
  
  Obok Krzysztofa Kieślowskiego ("Personel", "Spokój", "Blizna", "Amator", "Przypadek", "Krótki dzień pracy", "Bez końca") do głównych przedstawicieli tego nurtu można zaliczyć: Feliksa Falka ("Wodzirej", "Szansa", "Był jazz"), Agnieszkę Holland ("Aktorzy prowincjonalni", "Kobieta Samotna"), Janusza Kijowskiego ("Indeks", "Kung-fu"), Janusza Zaorskiego ("Pokój z widokiem na morze", "Dziecinne pytania", "Matka królów"), Krzysztofa Zanussiego ("Barwy ochronne", "Constans", "Kontrakt"), Wojciecha Marczewskiego ("Dreszcze"), Ryszarda Bugajskiego ("Przesłuchanie"), Filipa Bajona ("Wahadełko"). Do nurtu należeli też reżyserzy kojarzeni z innymi kierunkami czy szkołami w filmie polskim, jak np. Andrzej Wajda ("Bez znieczulenia", "Dyrygent", "Człowiek z żelaza"), Jerzy Domaradzki ("Zdjęcia próbne", "Wielki bieg") oraz Piotr Andrejew ("Klincz"). Filmami, które również można zaliczyć do tego nurtu - chociaż ich tematyka była już trochę odmienna od kina moralnego niepokoju - są: "Ćma", "Odwet" - Tomasza Zygadły, "Golem", "Wojna światów" - Piotra Szulkina, "Prognoza pogody" - Antoniego Krauzego.

• ważnym elementem miejsce akcji. w stolicy lub dużym mieście. Miasto uosobieniem władzy –

miasto uosobieniem sukcesu,. Z dr str w mieście do czynienia z , zepsuciem moralnym. miasto jawi się jako miejsce możliwości,.

• 2 typy bohatera. Pierwszym człowiek prostolinijny, , np. Danielak z "Wodzireja", Mosz z "Amatora", ". pozwalał identyfikować się widzowi z postawami, zachowaniami jakie obserwował na ekranie. Są to ludzie optymiz, którzy w zetknięciu z Real tracą chęć do działania. padają ofiarą manipulacji lub fałszywych wyobrażeń o prawach
  2 rodzaj bohatera, zwłaszcza w f Zanussiego ("Barwy ochronne") czy Wajdy ("Dyrygent", "), to typ inteligenta/ artysty. ma wielkie ambicje, aby zmienić zastaną rzeczywistość. Musi forsować poglądy, narażając się na ataki najbliżotoczenia. prywatne również wystawione na próbę. postacie przedstawiane w sposób schematyczny, np. zabiegiem, który wpływał negatywnie na odbiór tworzenie zbyt prostych kontrastów - "dobry" i "zły" bohater. narzucanie sposobu, w jaki ma odbierać postawy,
  
  

• roli kobiet. rzadko jest postacią pierwszoplanową, wyrazistą w poglądach (wyjątek "Matki królów" Zaorskiego). y. Często stoi na drodze do jego szczęścia (żona Mosza z "Amatora"), Silni mężczyźni i kobiety, które nie potrafią nie chcą zrozumieć ich ideałów,

• prostą budową. Przedst. Chronolog - uwiarygodnić.

• technik filmowania dokumentalnego (wyróżnia się konstrukcją "Przypadek" Kieślowskiego.

• wyrażało tęsknotę za autorytetem,. Próby szukania wzoru przebiegały różnie. zbytnim moralizatorstwem.