33. Usprawnianie pacjentów z chorobą Parkinsona

Choroba Parkinsona

• choroba degeneracyjna układu pozapiramidowego wynikająca z zaniku komórek dopaminergicznych części zbitej istoty czarnej mózgu.

• wiek zachorowania około 58 r.ż

Objawy ruchowe :

• drżenie spoczynkowe (początkowo 1 kkg); „kręcenie pigułek”;

• sztywność pozapiramidowa – objaw koła zębatego lub rury ołowianej;

• bradykinezja;

• hypokineza – brak współruchów, zanik gestykulacji, zanik rotacji barków i bioder w chodzie

• zaburzenia koordynacji;

• zaburzenia automatyzmów ruchowych;

• zanik współruchów

• zaburzenia postawy ciała;

• chód parkinsonowski; małe kroczki

• hypomimia – obniżenie mimiki twarzy, twarz maskowata;

• mikrografia – pisanie coraz mniejszymi literami;

• zaburzenia mowy :

• zaburzenia psychointelektualne:

• zaburzenie zdolności poznawczych

• zaburzenia wegetatywne :

• nadmierne wydzielanie śliny

• zab. połykania – dysfagia

• nadmierne pocenie się

• wzmożona aktywność gruczołów łojowych

• zab. oddychania

• zaparcia

• zaburzenia snu i potencji

Rehabilitacja:

• powinna uwzględniać obniżoną motywację do ćwiczeń

• brać pod uwagę fluktuacje aktywności fizycznej i psychicznej spowodowane zmieniającym się poziomem dopaminy

• strategia wyprzedzania objawów

• stymulacje zewnętrzne jako sposób „odwołania się” do układu piramidowego ( np. uderzenie w kkd podczas rozpoczęcia chodu, głośne liczenie w trakcie ćwiczeń, rysunki stóp na podłodze, linie na podłodze)

• Kinezyterapia:

• ćw. równoważne w warunkach stabilnych i chwiejnych

• obszerne ruchy pogłębiające zakres ruchu

• ćw. rozciągające,

• ćw. rozluźniające (w odciążeniu, w ciepłej wodzie)

• ćw. oporowe dla antagonistów mięśni zagrożonych przykurczem

• ćw. koordynacyjne

• ćw. czynności dnia codziennego

• ćw. manualne

• ćw mimiczne.

• choreoterapia

• chód w różnych warunkach terenowych, ćwiczenia podczas chodu, zmiana tempa, kierunku, długości kroku, wykonywanie czynności podczas chodu.