SCENARIUSZ ZAJĘCIA MATEMATYCZNEGO

Temat: „Wiem, jak wyglądam. Potrafię nazwać części swojego ciała, a także porozumiewać się miną oraz gestem”

Grupa: integracyjna 5,6-latki

Zajęcie oparte na innowacji pedagogicznej: „Każdy przedszkolak to chwat z matematyką jest za pan brat”.

Treści realizowane z podstawy programowej:

Obszar 13 - wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z edukacją matematyczną.

Cele:

1. Organizowanie doświadczeń pomagających dzieciom w kształtowaniu świadomości

własnego ciała ze szczególnym uwzględnieniem jego symetrii i różnicowania

lewej i prawej strony.

2. Rozwijanie u dzieci zdolności do obdarzania uwagą innych i do niewerbalnego

porozumiewania się.

3. Wdrażanie dzieci do korzystania z wiedzy o sobie i innych w trakcie rysowania

postaci.

Metody:

• słowne - rozmowa, objaśnienia, żywego słowa

• percepcyjna - pokaz

• czynne - zadań stawianych dziecku, ćwiczeń utrwalających

Formy:

• praca z całą grupą,

• praca indywidualna,

Środki dydaktyczne:

lusterka, kartony z bloku rysunkowego, kredki świecowe, krzesełka dziecięce,

Przebieg zajęć

1. Ustalanie koloru włosów i koloru oczu

Dzieci zajmują miejsca przy lusterkach i siadają (twarzą do nauczycielki),

nauczycielka proponuje:

Weźcie lusterka i przyjrzyjcie się swoim włosom Ważny jest kolor. Kasiu, jakiego koloru są twoje włosy? ... Kto jeszcze ma jasne włosy? ... Jest dużo odcieni jasnych włosów Osoby, które mają jasne włosy - to blondyni.

Są jeszcze włosy bardzo ciemne, prawie czarne. Takie włosy mają bruneci.

Wstaną te dzieci, które mają ciemne włosy, są brunetami. Jest dużo odcieni takich

włosów.

Niektóre osoby mają włosy pomiędzy ciemnymi a jasnymi. To szatyni. Są jeszcze włosy rude i te bywają w pięknych odcieniach od złocistych do kasztanowych. Może w naszej grupie jest dziecko o takich pięknych włosach? ...

Zaglądamy do lusterek. Interesuje nas kolor włosów. Zastanawiamy się, kto z nas jest blondynem, kto brunetem, a kto szatynem. A może ktoś ma włosy rude? ...

Do tego kąta sali (gest) zapraszam blondynów: dzieci o włosach jasnych

Tutaj, w tym kącie sali (gest), usiądą bruneci: dzieci o ciemnych włosach

A tutaj (gest), usiądą szatyni W tym miejscu usiądą (gest) dzieci o rudych

włosach Już wiemy, jakie są nasze włosy. Proszę wrócić na miejsca i usiąść przy swoich lusterkach

Teraz interesują nas oczy. Popatrzcie w lusterka Każde dziecko ogląda swoje

oczy Są także w różnych kolorach: niebieskie jak niebo, brązowe jak kasztany,

czarne jak węgiel, zielone jak trawa, szare jak chmury na niebie. Ciekawa jestem,

w jakim kolorze i do czego podobne są oczy Marty, ... Sebastiana, ... Joli

2. Oglądanie głowy i nazywanie części twarzy. Dostrzeganie symetrii twarzy

Nauczycielka zwraca się do dzieci:

Zajmujemy się swoimi głowami. Najpierw czoło. Dotykaj palcami, głaszcz

Zapamiętaj kształt czoła. Zmarszcz czoło, ... wygładź zmarszczki na czole —

Brwi. Popatrz w lusterko. Widzisz je — Dotknij, ... pogłaszcz. • • •

Oglądamy w lusterku wszystkie elementy twarzy.

3. Obdarzanie uwagą i ćwiczenia w przekazywaniu i odczytywaniu komunikatów mimicznych

Dzieci siedzą w półkolu przed nauczycielką. Przed każdym jest lusterko.

Nauczycielka stwierdza:

Jest nam wesoło i uśmiechamy się radośnie Popatrzcie w lusterko, a zobaczycie tam swoją zadowoloną minę. Teraz jest nam smutno. Nie ma się z kim bawić. Zróbcie smutną minę Popatrzcie w lusterka: oczy smutne, usta smutne, wszystko smutne.

Robimy miny, które wyrażają to, co czujemy: radość, ... gniew, ... zadowolenie, ... niezadowolenie

4. Oglądanie rąk i nazywanie wyróżnionych części. Przekazywanie i odczytywanie komunikatów niewerbalnych

5. Oglądanie nóg i nazywanie wyróżnionych części. Przekazywanie informacji ruchem nóg i próby ich odczytania

6. Oglądanie sylwetki człowieka i nazywanie wyróżnionych części

7. Teatr jednego aktora, czyli zagadki pantomimiczne

Nauczycielka proponuje dzieciom:

Obejrzymy przedstawienie. Wystąpią w nim aktorzy, pojedynczo.

Chętne dzieci - aktorzy kolejno pokazują scenki, a dzieci - widzowie obdarzają uwagą i ustalają, co aktor chciał im przekazać.

8. Rysowanie postaci z dbałością o szczegóły

Dzieci siedzą przy stolikach. Przed każdym dzieckiem karton z bloku rysunkowego

oraz kredki świecowe. Nauczycielka proponuje:

Narysujcie mnie, proszę. Będę opowiadać, jak wyglądam, a wy rysujcie.

Nauczycielka podchodzi do dzieci, spogląda na rysunki i podpowiada:

Jakiego koloru oczy ma twój tata? ... Przecież wiesz, jakie ma włosy. ... Szyja,

twój tatuś ma szyję. ... Narysuj Palce, ile palców ma twój tata. ... Buty ...itd.

9. Wystawa prac dzieci na tablicy dla rodziców.