RECENZJA ARTYKUŁU:

D. Ekiert-Grabowska „Syndrom nieadekwatnych osiągnięć szkolnych -stare czy nowe zjawisko pedagogiczne?”

Celem artykułu jest zainicjowanie dyskusji nad zjawiskiem zwanym syndromem Nieadekwatnych Osiągnięć.

Czym jest Syndrom Nieadekwatnych Osiągnięć?

Sylvia Rimm - „Miliony dzieci zdolnych do uczenia się -przeciętnie, ponad przeciętnie, czy nawet wybitnie uzdolnionych, łącznie z pochodzącymi z tzw. klasy średniej, gdzie edukacja jest jedną z cenionych wartości -po prostu nie osiąga wyników odpowiednich do swych możliwości. Te dzieci cierpią na Syndrom Nieadekwatnych Osiągnięć. Ich prawdziwe możliwości są oczywiste zarówno dla ich rodziców, jak i nauczycieli, mogą one być bardzo twórcze, werbalnie lub matematycznie przedwcześnie rozwinięte, a pomimo swych uzdolnień nie radzą sobie dobrze w szkole. [...] Najwyższy czas, by rodziny i szkoły rozpoznały ten podstawowy problem, czas by podjąć działania korekcyjne”

Ze zjawiskiem nieadekwatnych osiągnięć mamy do czynienia gdy:

• Dziecko w czasie nauki nie osiąga pełni swych możliwości,

• Nie wykorzystuje swego potencjału umysłowego

Zjawisko często bywa niedostrzegalne w polskiej szkole.

Shaw: podział osób o niższych osiągnięciach:

1. chroniczny -uczeń stale, rok w rok, uzyskuje wyniki gorsze od tych na jakie go stać,

2. sytuacyjny -pogorszenie wyników ucznia jest sytuacyjne -przyczynę tego zjawiska łatwo wykryć

H. Wasyluk-Kuś, przyczyny niepowodzeń szkolnych uczniów; 5 grup czynników sprzyjających niechęci do nauki u dzieci zdolnych:

1. warunki opieki nad dziećmi i nauka dzieci w domu,

2. sposób wychowania i atmosfera domowa

3. postępowanie nauczycieli

4. sytuacja społeczna dziecka w grupie rówieśniczej

5. negatywny stosunek do nauki

W konkluzji można udzielić odpowiedzi na pytanie postawione w tytule:

Samo zjawisko jest czymś nowym, natomiast nadszedł czas, by w większym stopniu zwrócić uwagę, szczególnie w początkach szkolnej kariery dziecka, czyli na etapie nauczania początkowego