GRY I ZABAWY DYDAKTYCZNE JAKO SPOSÓB PRZECIWDZIAŁANIA AGRESJI:

1. „ Ręka nie musi bić”

Wiele dzieci wykorzystuje swoje ręce przede wszystkim do bicia, szczypania i popychania. Dzięki temu ćwiczeniu doświadczają one tego, że rękoma można również nawiązywać przyjazne kontakty z innymi ludźmi.

Wszyscy siedzą w kole i zamykają oczy. Prowadzący mówi, co każdy ma robić:

Siedzisz bardzo wygodnie, obie stopy opierają się pewnie o podłogę. Skoncentruj się na oddechu. Poczuj jak on przychodzi i odchodzi. Wydychasz cały swój niepokój i napięcie. Stajesz się spokojny, coraz spokojniejszy. Oddychasz głęboko i równomiernie, czujesz się bardzo dobrze.

Połóż teraz prawą rękę na lewej. Pogłaskaj delikatnie lewym palcem wskazującym prawą dłoń, najpierw po kciuku, później po palcu wskazującym, po palcu środkowym, po palcu serdecznym i po małym palcu, a później po wewnętrznej stronie dłoni. Czujesz tam pagórki i doliny, rowki i zaokrąglenia. Do czego potrzebujesz tej dłoni? Co możesz nią robić? Jaka ona teraz jest?

Po zakończeniu ćwiczenia przeprowadzamy rozmowę:

• jak się czuliście w trakcie ćwiczenia?

• Jak się czuliście po zakończeniu ćwiczenia?

• Do czego wykorzystujecie swoje dłonie na co dzień?

2. „ są sytuacje w których czuję się ważny”

Dzieci siedzą w kręgu, a ty rozpoczynasz z nimi rozmowę o sytuacjach w których czują się ważne.

Następnie dzieci uzupełniają zdania:

• gdy są moje urodziny, czuję się ...

• gdy otrzymam pochwałę, czuję się ...

• gdy pomagam koledze, czuję się ...

• gdy dostanę dobrą ocenę, czuję się ...

Skok do środka koła; za każdym razem, gdy dziecko czuje się w danej sytuacji ważne, niech wskoczy do środka koła, można zapytać o powody czucia się ważnym. podajemy przykłady w których mogą czuć się ważne:

• jestem chwalony za dobrą naukę

• wypadł mi ząb

• koledzy przychodzą do mnie do domu

• ścieram tablicę

• zamykam drzwi do klasy na klucz

3. „ Jestem ,potrafię, mam”

Przylepiamy dzieciom na plecach kartki, na których wypisane zostały następujące początki zdań:

• jestem...

• potrafię...

• mam...

dzieci chodzą po sali i uzupełniają sobie nawzajem te zdania pozytywnymi uwagami, które rzeczywiście pasują do danego uczestnika. Kiedy wszystkie zdania zostaną dokończone, dzieci zdejmują kartki ze swoich pleców i czytają co inni myślą na ich temat, autorzy wypowiedzi zostają anonimowi.

Zakończenie- swobodne wypowiedzi na temat swojej kartki.

4. „ Dziura w murze”

dzielimy dzieci na grupy liczące po pięcioro dzieci. Czworo tworzy mur, piąte usiłuje przedostać się.

Zakończenie:

• jak często atak kończy się sukcesem?

• Co było pomocne przy pokonywaniu muru?

• Jak się czuliście jako mur?

• Jak się czuliście jak wybijaliście w murze dziurę?

5. „ obrona przed zaczepkami”

dzielimy dzieci na grupy i rozdajemy kartki z różnymi przezwiskami. Uczniowie zastanawiają się nad niekonfliktowymi reakcjami na agresywne zaczepki, a następnie przedstawiają swoje propozycje na forum grupy. Wymyślone odpowiedzi mogą przedstawić w zaimprowizowanych scenkach.

6. „ Czar przeciwko złości”

Prowadzący wysyła dzieci w krainę fantazji:

Zamknij oczy i wsłuchaj się w swoje wnętrze, głęboko w twoim ciele siedzi złość. Poczuj swoją złość, gdzie ona siedzi? Co robi w tym momencie? Jak wygląda?

A teraz masz zaczarowany dzban . złap złość, tak by jej nie obudzić i wprowadź do dzbana. Delikatnie kołysz dzbanem w prawo i lewo, zajrzyj do niego, dzban już czaruje, nasza złość ma cudowne kolory: żółty, niebieski, różowy...teraz kiedy nasza złość jest zmieniona opróżnij dzban, delikatnie przechyl go i wylej ją.

Wsłuchaj się w swoje wnętrze. twoja złość znikła. Zaczarowałeś ja. Zapanowałeś nad nią. Jesteś teraz wolny i spokojny, całkowicie odprężony i zadowolony. Przezwyciężyłeś swoją złość.

Po tej podróży do krainy fantazji dzieci malują swoją złość w nowej formie.

1