1. Schemat blokowy toru pomiarowego siły skrawania F_c i temperatury Θ

Tor pomiarowy siły skrawania F_c

Tor pomiarowy temperatury Θ

2. Wykresy F_c=f(v_c); F_c=f(f); Θ=f(v_c); Θ=f(f) dla każdego badanego materiału.

3. Analiza wyników pomiarów

Po dokonaniu analizy przeprowadzonych pomiarów można stwierdzić, że dla obu materiałów, że wraz ze wzrostem prędkości skrawania v_c (przy stałym posuwie f=0,1[mm/Obr] oraz ap=0,4) wzrasta temperatura Θ na ostrzu narzędzia. Jednocześnie jednak spada wartość siły całkowitej.

Dla rosnącego posuwu f zwiększa zarówno siłę całkowitą F_c jak i temperaturę Θ dla badanej stali 45 oraz PA6.

4. Ocena skrawności ze względu na wyznaczone wskaźniki kwadratu współczynnika korelacji iloczynu momentów Pearsona:

	Wartość R^2
		stal 45	PA6
Fc=f(f)	0,9981759	0,999783
Fc=f(Vc)	0,5798689	0,613112
Θ=f(f)	0,8494337	0,989395
Θ=f(Vc)	0,9109652	0,947667

Najważniejszym miernikiem siły związku prostoliniowego między dwiema cechami mierzalnymi jest współczynnik korelacji liniowej Pearsona lub krócej współczynnik korelacji.

Współczynnik korelacji liniowej Pearsona mówi o sile i kierunku związku między zmiennymi. Przyjmuje wartości z przedziału [-1;1]. Im jest bliższa zera tym związek jest słabszy. Im bliżej 1 (lub -1), tym związek jest silniejszy. Wartość 1 oznacza idealny związek liniowy (uzyskuje się go często w trakcie przypadkowej analizy korelacyjnej cechy A z A).

Znak współczynnika korelacji mówi o kierunku związku: "+" oznacza związek dodatni, tj. wzrost (spadek) wartości jednej cechy powoduje wzrost (spadek) wartości drugiej (związek wprost proporcjonalny). "-" - kierunek ujemny, tj. wzrost (spadek) wartości cechy powoduje spadek (wzrost) wartości drugiej (związek odwrotnie proporcjonalny). Przyjmuje się następujące oceny siły związku (pamiętając o odpowiedniej liczebności próby):

5. Wnioski

Na siłę F_c skrawania oprócz parametrów skrawania takich jak posuw czy szybkość skrawania mają wpływ inne czynniki: rodzaj materiału obrabianego, geometria ostrza narzędzia, rodzaj obróbki, rodzaj stosowanej cieczy chłodząco-smarującej oraz sztywność obrabiarki. Zastosowana metoda pomiaru temperatury naturalnego termoelementu polega na pomiarze siły termoelektrycznej w termoelemencie utworzonym przez materiały narzędzia i obrabiany. „Gorącą spoiną” jest powierzchnia styku narzędzia z przedmiotem obrabianym i wiórem. Zaletą tej metody jest brak obcego termoelementu wprowadzanego do narzędzia co mogło by zmienić przewodność cieplną ostrza, a tym samym zniekształcić odczyt pomiarów.