Ustanowienie odrębnej własności lokalu.

  1. Problematyka ta regulowana jest przez:

  1. Odrębną własność mogą stanowić „lokale” (art. 2, ust. 1):

Czyli taki, który musi (art. 2, ust.2):

Zaświadczenie o samodzielności lokalu wydaje starosta.

Czyli każdy niezamieszkały lokal użytkowy, np sklep

  1. Do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, „pomieszczenia przynależne”. (art. 2, ust. 4)

Np.: piwnica, strych komórka, garaż.

  1. Właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej, czyli

(art.3, ust.2):

Współwłasność w częściach ułamkowych odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej budynku. (art.3, ust. 3)

  1. „Ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.” (art. 6)

  1. „Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.”

(art. 7, ust. 2)

  1. „Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna określać w szczególności:

  1. Odrębną własność lokali można ustanowić na trzy sposoby (art. 7, ust. 1):

( sprzedaż lub darowizna)

W przypadku, gdy właściciel nieruchomości ustala odrębną własność lokali dla siebie.

W postępowaniu procesowym sąd może orzec ustanowienie odrębnej własności lokalu w orzeczeniu dotyczącym:

  1. Odrębna własność lokalu jest oznaczona w dziale I Księgi wieczystej i obejmuje dane dotyczące samego lokalu: