Imię i nazwisko
Temat: Motyw samotności w literaturze polskiego romantyzmu
Plan ramowy:
Określenie problemu:
Motyw samotności był obecny w literaturze każdej z epok, jednakże żadni twórcy nie wyeksponowali jej w taki sposób jak romantycy. W dziełach doby romantyzmu samotność odgrywała bardzo istotną rolę. To dzięki niej twórcy mogli w spokoju przemyśleć wiele spraw, mieli czas na osobisty kontakt z Bogiem, ale przez nią również tęsknili i cierpieli, to dzięki niej powstało wiele wielkich dzieł.
Kolejność prezentowanych argumentów:
Werter - bohater utworu J. W. Goethego pt. „Cierpienia młodego Wertera”. Był on nieszczęśliwie zakochany w Lottcie, która wyszła za mąż za jego przyjaciela. Bohater nie potrafił przestać kochać Lotty, wierzył, iż jest ona jego bliźniaczą duszą. W ostateczności jego nieszczęśliwa miłość stała się jednym z powodów, dla których bohater odebrał sobie życie.
Konrad - bohater III cz. Dziadów A. Mickiewicza - w Wielkiej Improwizacji bohater ten wynosi się ponad zwykłych ludzi, rywalizuje z Bogiem, a nawet uważa się za lepszego od niego. Konrad jest jednostką wybitną, a konsekwencją tego musi być samotność.
Kordian - tytułowy bohater dramatu Juliusza Słowackiego. Wybiera on zarówno samotność w życiu jak i w działaniu. Po nieodwzajemnionej miłości do Laury i Wioletty wybiera życie w samotności. Następnie podczas spisku przeciwko carowi, kiedy inni się wycofują postanawia bez niczyjej pomocy zabić cara, co mu się jednak nie udaje. Tym samym skazuje się na śmierć. Tuż przed śmiercią towarzyszą mu rozmyślania o samotności. Tę samotność jednak Kordian wybrał sam i pozwoliła mu ona skupić się na celu, który sobie obrał.
Jacek Soplica - bohater „Pana Tadeusza” A. Mickiewicza. Pokutuje on w samotności, ukrywa się pod pseudonimem księdza Robaka. Najpierw musi przemyśleć w samotności wszystko, co doprowadziło go moralnego upadku, potem samotność staje się pokutą - karą za uczynione zło.
Karusia - bohaterka ballady A. Mickiewicza "Romantyczność". Poeta ukazuje odseparowanie jednostki i jej cierpienia. W utworze widzimy jak Karusia opłakuje swego ukochanego, który objawia się jej, jako duch. Dziewczyna po śmierci Jasieńka jest zrozpaczona, nikt nie potrafi jej pocieszyć. Czuje się osamotniona, uczucie pogłębia jeszcze starzec, który uważa ja za wariatkę.
Wnioski:
Samotność przedstawionych bohaterów negatywnie wpłynęła na ich losy. Każdego z nich można nazwać postacią tragiczną.
Przyczyny samotności w literaturze są różne. Często bohaterowie sami skazują się na samotność, aby skupić się na wyznaczonym sobie celu.
Samotność z wyboru może odmienić człowieka, natomiast ci, którzy są samotni nie z własnej woli odczuwają samotność jedynie, jako cierpienie.
Ci, którzy wybrali samotność, mają czas i okazję do przemyślenia własnych zachowań i podejmowanych decyzji. Samotność sprzyja przemyśleniom o własnym życiu, jego uporządkowaniu i podejmowaniu decyzji o zmianach.