Syn holenderskiego pastora, najstarszy z szóstki rodzeństwa, związany ze swym młodszym bratem
1869-zatrudniony przez wuja w galerii Goupil & Cie w Hadze; 1873- przenosi się do londyńskiej filii galerii; 1874- przenosi się do filii paryskiej, zostaje zwolniony z powodu zaniedbań, wyjeżdża do Anglii; 1877- powraca do Amsterdamu, zaczyna studiować na tamtejszym uniwersytecie teologie; 1878-1880- prowadzi prace misjonarską w zagłębiu węglowym Borinage i tam postanawia poświęcić się sztuce; 1880-wyjeżdza do Brukseli, studiuje anatomię i perspektywę w pracowni van Rapparda.
Okres haski 1881-1883- wyjeżdża do Hagi i przyłącza się do pracowni swojego kuzyna Antona Mauve'a. Pod jego kierunkiem tworzy pierwsze obrazy olejne. Wpływy malarstwa szkoły haskiej widoczne są już w jedynym z pierwszych dzieł Vincenta-„Na plaży Scheveningen”( 1882).
Okres pobytu w Neunen 1883-1885- w wyniku nieporozumień z Mauve'em decyduje się na powrót do domu. Tworzy w tym czasie obrazy ciężkie, mroczne i drapieżne, odlegle od wzorców malarstwa akademickiego i malarstwa impresjonistycznego. Jest to twórczość obojętna wobec jakichkolwiek konwencji czy artystycznych wymogów. („Tkacz przy krosnach”-1884, „Loteria państwowa”, „Chłop i chłopka przy sadzeniaków ziemniaków”, „Jedzący kartofle”- 1885).
Okres paryski 1886-1888- przenosi się wraz z bratem Theo do Paryża. W atelier Carmena poznaje Henri de Touluse-Lautrec'a i Emile'a Bernarda. Dzięki bratu zapoznaje Paula Gougina, Camille'a Pissarro. Zmiany w malarstwie: brunatną tonację zastąpiła jasna impresjonistyczna paleta. Ciężka, gruba faktura ustąpiła miejsca lekko kładzionym, drobnym plamkom koloru (pointylizm). Te nowe środki artystyczne dostosował on do własnej koncepcji malarstwa- nie wrażeniowego, a właśnie wyrazowego, nie impresjonistycznego a ekspresyjnego. Jego zainteresowanie wzbudził osiemnastowieczny drzeworyt japoński. Zmiana tematyki: chłopskie postacie i wiejskie pejzaże zniknęły na rzecz paryskich przemieści, restauracji, kawiarnianych ogródków. Powstają dzieła, w których van Gogh eksperymentuje z impresjonizmem („Martwa natura z makrelami, cytrynami i pomidorami”, „Restauracja z ogródkiem na Montmartrze”, „Siedząca kobieta w Cafe de Tamburin”, „Sekwana nad mostem Grande Jatte” i trzy portrety Juliena Tanguy).
Okres pobytu w Arles 1888-1890- inspiruje go tu przyroda, oślepiający blask słońca, jaskrawość prowansalskich kolorów. Marzy o swarzeniu w wynajętym przez niego „żółtym domu” kolonii artystów. Zaprasza Bernarda i Gougina. Czekając maluje dekoracyjne obrazy, mające być wyposażeniem wynajętego domu. Tematyka: okoliczne krajobrazy, nocne kawiarnie, kwiaty, portrety znajomych i autoportrety. Płótna z tego okresu wykazują, że van Gogh tak szybko odszedł od impresjonizmu, jak się z nim zetknął. Pozostała po nim jednak jasna paleta. Znowu, jak w okresie holenderskim maluje grubo, tworząc bogatą fakturę o czytelnych plamach pędzla, które tworzą dynamiczną i falującą fakturę. Nie stosuje modelunku światłocieniowego, przejść i półtonów. W okresie tym najważniejszym środkiem wyrazu jest kolor (żółty), którego artysta zaczął używać jako środka antynaturalistycznego- służącego ekspresji i symbolizowaniu natury. W Arles ukształtował się w pełni styl jego malarstwa, który charakteryzują intensywne barwy kontrastujące ze sobą bezpośrednio, traktowane jako środki ekspresji. („Nocna kawiarnia”).
1886- artysta podejmuje się leczenia w szpitalu psychiatrycznym Saint-Poul-de-Mausole koło St. Remy-de-Province, gdzie spędził prawie rok. Maluje: „Irysy”, serię obrazów przedstawiających „Cyprysy, sławną Gwiaździsta noc” i jeden z jego najpopularniejszych autoportretów. Ekspresja koloru nie jest już tak duża jak w poprzednich dziełach obrazach. Nasilenie koloru przechodzi teraz na kształty i ich ruchliwość. Tkanka malarska wibruje.
1890- przeprowadza się do Auvers-sur-Oise. W tym czasie stworzył około siedemdziesięciu dzieł, m.in. „Kościół w Auvers” i „Pole pszenicy z krukami”- obraz uznawany często za ostatnie dzieło malarza. W tym roku, w czasie kolejnego załamania nerwowego Vincent van Gogh podjął próbę samobójczą. Na miejscowym polu, pożyczonym rewolwerem strzelił sobie w pierś. Nie zmarł jednak od razu, lecz po dwóch dniach na rękach Theo.