CYPRIAN GODEBSKI

• WIERSZ DO SIEBIE SAMEGO W ROKU 1802

• Motto: oburzenie rodzi wiersz

• Kiedyś próżno poszukiwał Helikonu

• Komar go obudził i zobaczył, że to wszystko wygląda inaczej niż we śnie

• Ale ten stek bagien to była ojczyzna

• Już nigdy nie ujrzy ojczyzny

• Słodzi on przykrość własnej doli, chociaż łzy mu lecą

• Smutek mu na starość każe pisać wiersze

• Radził się wielu, o czym ma pisać,

• Jedni mówili, żeby satyry, ale to się nie godzi

• Inni, żeby kadzić możnym

• Nawet Krasicki nie zdołał poprawić ludzi

• Poecie fałsz się lepiej darzy

• Nie chciał też pisać o współczesności

• Wawrzyny jednak nie rosną dla tchórzy

• WIERSZ DO JĘDRZEJA HORODYSKIEGO
  

• Adresatem wiersza był Mikołaj Andrzej Horodyski- dramatopisarz, tłumacz i działacz polityczny na terenie Lwowa, Warszawy i Krakowa

• Podmiot zastanawia się, co się stało ze światem?

• Zastanawia się, czy Niebo chce zniszczyć soje dzieło czy tylko postraszyć?

• Wulkan zadaje ciosy światu

• Ulewy, burze grożą naturze

• Podmiot chce, aby Jędrzej mu przebaczył, że tak narzeka

• On patrzy bowiem spokojnie na to

• On stoi spokojnie i czeka na dalszy rozwój wydarzeń

• Odmiana losu nie leży w rękach ludzi

• Jędrzej uśmiecha się na ludzi, którzy gonią za marą zwodniczą

• Na cudzą litość, i na swe klęski ma umysł męski

• Jest on ozdobą pięknej ustroni

• Żyje on ze sobą samym i z Szaniawskim

• Gdy robi się smutnym, czyta wtedy Herdera

• DO ARYSTA
  

• Ludzie mówili podmiotowi, że Aryst chce złożyć urząd i uciekać w las

• Ale podmiot temu nie wierzy, bo zna Arysta i wie, że on kocha ojczyznę

• Wierzy, że Aryst nie uczyni takiego prezentu zbrodniarzom

• Przecie sternik nie opuszcza łodzi, kiedy się źle dzieje ani sędzia nie składa urzędu, bo mnożą się przestępcy

• Urząd nie jest dla Arysta, ale Aryst dla urzędu

• Zwraca się do Arysta, że „cnota rozpaczająca śmielszym zbrodnia robi”

• Cny urzędnik to pociecha dla ludzi

• CYFRA NA JAWORZE
  

• Laura zastanawia się, gdzie się podziały uroki miejsc, w których bywała z Filonem

• Los srogi z ręki kochanka, bo obrzydził jej wdzięki miejsc: strumyka, głos słowika

• To wszystko służyło jemu do zdrady

• Zwraca się do jawora, który niegdyś był świadkiem ich płomieni miłosnych, miłosnych teraz ma być świadkiem jej łez

• Chce ona tymi łzami obmyć zdradę

• Łatwiej jednak zetrzeć z kory drzewa cyfrę niż ognisko miłości w sercu