Spowiedź
Wielu ludzi zatraciło sens spowiedzi, zatraciło poczucie grzechu. Wielu pyta: dlaczego mam iść do kapłana, który jest przecież człowiekiem, czy nie mogę sam wszystkiego powiedzieć Bogu? Ale przecież grzech nie jest wymysłem księży ani Kościoła, ani rodziców. Grzech jest tym, co człowieka niszczy, co przerywa jego wzrost. Dlaczego alkoholizm jest grzechem? Problemem jest to, że gdy człowiek za dużo wypije, nie może myśleć, pracować, chodzić, mówi wtedy źle; jeżeli prowadzi samochód, robi to źle. W tym tkwi grzech alkoholizmu. Grzechem jest, jeśli człowiek nie modli się. Jeśli np. posadzicie jakąś roślinę w waszym ogrodzie i nie podlewacie jej, nie pracujecie nad nią, ona nie rodzi wcale owoców. Możecie powiedzieć, że nie zniszczyliście tej rośliny ani jej owoców, ale musicie przyznać, że nic nie zrobiliście w tym kierunku, by ona mogła wzrastać. Wtedy jest to grzech.
Ile Bóg dał nam darów, których wcale nie wykorzystaliśmy... Kto ma za to odpowiadać?
Grzech rani, z grzechu rodzą się choroby wnętrza, duszy. Spowiedź jest potrzebna, gdyż podczas spowiedzi możemy porozmawiać z księdzem, który powie: «Bóg ci przebacza». To jest, z terapeutycznego punktu widzenia, bardzo ważne. Pamiętam dziewczynę, która powiedziała mi: «Dlaczego mam iść do księdza, kiedy ja sama mogę z Bogiem porozmawiać?» Wtedy odpowiedziałem jej: «A dlaczego ludzie idą do psychoterapeutów, rozmawiają tam o swoich problemach, otwierająsię?» Odpowiedziała: «Bo tam znajdują człowieka, który ich wysłucha». Podobnie jest ze spowiedzią. Spowiednik także ciebie wysłuchuje, rozmawia z tobą, ale oprócz tego działa Boża łaska, niosąca przebaczenie i uzdrowienie.
Ludzie muszą wrócić do spowiedzi, gdyż jest to moment, w którym spotykamy się z Bogiem i Jego łaską, a Bóg nas oczyszcza, łaska nas uzdrawia i przywraca nam nadzieję.
Matka Boża powiedziała, żeby spowiadać się raz w miesiącu. Chciała przez to powiedzieć, że należy spowiadać się regularnie. A jak często? To jest tak samo, jakbyście pytali, jak często chodzić do lekarza. Są tacy, którzy chodzą codziennie, dopóki nie zostaną wyleczeni. Ale i ten, kto czuje się zdrowy, również powinien iść co jakiś czas na badanie kontrolne. Jest bardzo ważne, żebyśmy poważnie podeszli do życia duchowego, zrozumieli potrzebę spowiedzi i poszli do niej; żebyśmy korzystali z Bożego Miłosierdzia.
Post i Eucharystia
Post jest orędziem biblijnym. Wszyscy prorocy mówili: módlcie się i pośćcie, a otrzymacie pokój. Prorocy pościli (prorok Eliasz o chlebie), Jezus pościł, później pościł cały Kościół do pięćdziesiątych lat dwudziestego wieku. Post był obecny zarówno w słowach, jak i w praktyce. To jest fakt. Drugim faktem jest to, że my całkowicie zapomnieliśmy o poście. Pojęcie postu sprowadziło się do tego, że w piątek nie jemy mięsa, a wielu chrześcijan, szczególnie młodych, nawet i o tym nie pomyśli. Przypominam sobie pewnego kapłana, który powiedział mi, że jest 30 lat księdzem i nigdy nie mówił o poście. Byłem zdziwiony, jak to możliwe... To są fakty!
Dwa dni postu w Kościele: Środa Popielcowa i Wielki Piątek, nie stanowią nawet minimum tego, co my, chrześcijanie, powinniśmy czynić.
Eucharystia zawsze była związana z postem. Od północy do momentu Komunii świętej był post. Był on przygotowaniem ciała i duszy do spotkania z Jezusem. Potem post eucharystyczny został skrócony do trzech godzin, następnie do jednej godziny, a teraz dla większości ludzi, szczególnie dla dzieci, nawet ten post nie istnieje: dużo dzieci, czekających przed kościołem na Mszę świętą, je lody, zjada cukierki, żuje gumę. Kiedy usłyszą dzwony na Mszę świętą, wyrzucają to gdziekolwiek, po czym uczestniczą we Mszy, przyjmując Komunię świętą. Dlatego należałoby porozmawiać o poście.
Pościć można w różny sposób. Matka Boża wzywa nas do postu o chlebie i wodzie. Chleb jako symbol życia i chleb przygotowany do Mszy świętej. Gdy ktoś zaczyna pościć, niech je ten chleb do woli i powoli, a przy tym niech pije dużo płynów. Może pić wodę i herbatę.
Oprócz tego, że post jest przygotowaniem do Eucharystii, jest też bardzo ważny dla zdrowia duszy i ciała. Bardzo dużo chorób jest związanych ze sposobem odżywiania się i używania żywności, ale i rodzajem żywności. Groźne jest to, że zbyt wiele jemy. Również z powodów zdrowotnych ważne jest to, by wrócić do postu.
Post pomaga nam też dostrzec, czego potrzebujemy, a co jest nam niepotrzebne. Zabiegając o rzeczy materialne zapomnieliśmy o rzeczywistości [duchowej], o tym co mamy i co jest nam potrzebne. Patrzymy tylko na to, by mieć więcej i więcej, i za tym gonimy. Dlatego Matka Boża ma rację mówiąc nam: «Zatrzymajcie się, stop!» Dwa dni uspokojenia od żarcia — i to jest wielkim dobrodziejstwem zarówno dla kuchni, jak i dla matek i żon. To jest wyzwolenie. Ile razy gubi się wiele sił i poświęca się mnóstwo pracy, a tak naprawdę jest to niepotrzebne. Nasz organizm jest rozsądny, naprawdę jest rozsądny: wie, ile potrzebujemy i sygnalizuje nam, kiedy potrzebujemy. Nasz organizm ma swoje rezerwy i należy je wykorzystać. Wiele razy pozwalamy decydować o jedzeniu naszym oczom — jemy to, co się nam podoba i na co mamy smaczek. Jemy i nie zastanawiamy się, czy jeszcze tego potrzebujemy.
Matka Boża wzywa nas, byśmy nabrali dystansu, zmienili nasz stosunek do rzeczy materialnych, także do przyrody. Matka Boża ma wobec nas głęboki psychologiczny program.