EGZAMIN Z KOSMETOLOGII

Pytania:

1. Typy promieniowania- przenikanie przez skórę, jak działają itd.

2. Melanina- działanie, funkcje itd.

3. Ochrona przeciwsłoneczna- naturalna i filtry fizyczne i chemiczne

4. Związki wychwytujące wolne rodniki – antyoksydanty, działanie

5. Wpływ hormonów na skórę (!! Gruczoły płciowe- hormony na skórę)

6. Rodzaje zabiegów aromaterapeutycznych

7. Sposoby przygotowania ziół – odwary, napary itd.

8. Co to są substancje biologicznie aktywne- rodzaje poszczególnych, opisać jeden

9. Łysienie- hirsutyzm i hipertrychoza- co to jest

10. Depilacja i epilacja – różnice

11. Usuwanie zbędnego owłosienia za pomocą wosku- wskazania, przeciwwskazania, jak się wykonuje zabieg

12. Na czym polega elektrodepilacja

13. Czynniki które wpływają na wypadanie włosów- kobiet i mężczyzn (mężczyźni- nadwrażliwość dihydratestosteron

14. Rodzaje łysienia- anangenowe, telogenowe ….

15. Trichotylomania – co to jest

16. Sposoby leczenia łysienia- substancje biologicznie aktywne, przeszczepy; Wit. Grupy B, A, minoksidil, aminek sil- jakie?

17. Eksfoliacja kwasami – dwie grupy kwasów α i β hydroksykwasy (pomierzch…)

18. Działanie kwasów na skórę

19. Mikrodermabrazja- diamentowa i korundowa

20. Rodzaje peelingów

21. Cellulit- co to jest, czym się różni od cellulitisu, jakie są rodzaje (wodny i lipidowy), etapy powstawania

22. Metody walki z cellulitem – dieta, preparaty do ustne, zabiegi

23. Rozstępy – co to są, jak powstają, przyczyny

24. Nietrwałe wypełniacze- rodzaje; trwałe- rodzaje

25. Jak wykonuje się poszczególne zabiegi- lifting, plastyka nosa, pomniejszanie i powiększanie piersi (po zabiegu itd.)

26. Liposukcja- co to jest, jak się przeprowadza itd.

Odpowiedzi:

1.Promieniowanie

Długość fali /Udział %

Ultrafioletowe UVC 200-280 nm/ -

Ultrafioletowe UVB 280-320 nm / 0,4

Ultrafioletowe UVA 320-400 nm /5,6

Widzialne VIS 400-800 nm /52,0

Podczerwone IR >800 nm /42,0

Podział promieniowania UV

· Obszar A – długość fali od 400 – 315nm - najsilniejsze oddziaływanie biologiczne na tkanki naszego organizmu

· Obszar B – długość fali 315 – 280nm - największe zdolności wytworzenia rumienia fotochemicznego

· Obszar C – długość fali 280 – 100nm - silne oddziaływanie bakteriobójcze

· Między zakresem długości 200 – 100nm mieści się promieniowanie nadfioletowe Schumana (próżniowe) - jest ono prawie w 100% pochłaniane przez powietrze, parę wodną i może rozchodzić się tylko w próżni.

2.Melanina obecna we włosach powstaje w czasie ich wzrostu, w procesie zwanym melanogenezą. Substancją wyjściową jest tu aminokwas tyrozyna, przekształcany w wieloetapowym procesie w rozmaite barwne związki przejściowe, które ulegają polimeryzacji, tworząc właściwy pigment. Barwa melaniny zależy od wielkości cząsteczek i stopnia utleniania tworzących ją polimerów.

Melanina – brązowy pigment nie zawierający żelaza, nie rozpuszczalny w wodzie i alkoholu, ulega odbarwieniu przez związki utleniające. Gromadzi się we włosach, oku, oponach mózgowych, błonach śluzowych. Wytwarzana w melanosomach melanocytów – w ergastoplazmie i aparacie Golgiego przy udziale tyrozynazy i Cu. Tyrozyna – ulega oksydacji przy udziale tyrozynazy do dwuoksofenyloalaniny i dalej do melaniny. Przy pigmentacji skóry melanosomy są przenoszone do keratynocytów w skórze lub do komórek żernych, w których jest deponowana – makrofagi przenoszące melaninę to melanofagi -> melanofory. Wcześniejszą forma melanocytów są melanoblasty. Melanina ma znaczenie ochronne w stosunku do UV. Przy działaniu UV nie wzrasta liczba melanocytów, rosną tylko ich wypustki i następuje wzmożenie syntezy melaniny – wzrost aktywności tyrozynazy. Poziom melaniny jest nadzorowany przez przysadkę, korę nadnerczy i szyszynkę.

3. Naturalna ochrona organizmu przed promieniowaniem

• Zgrubienie skóry pod wpływem UV (zagęszczanie komórek naskórka)

• Pigmentacja (barwnik melanina zostaje przetransportowana z melanocytów do keratynocytów i staje się widoczna w postaci zbrązowienia skóry)

• Wydzielanie kwasu urokaninowego z potem jako fizjologiczna ochrona przed promieniowaniem UV

• Aktywizacja procesów redukcyjnych, kontrolujących reakcje wolnorodnikowe

Filtry chemiczne

To cząsteczki aromatyczne, posiadające grupę karboksylową, ulegającą izomeryzacji pod wpływem pochłoniętego promieniowania.

Filtry syntetyczne są najbardziej aktywne, na europejską listę substancji dopuszczonych do stosowania w kosmetykach wpisanych jest 26 filtrów chemicznych wraz z zakresem stężeń w jakich mogą być stosowane.

Filtry chemiczne o wąskim spektrum (ochrona przeciwsłoneczna UVB)

• Pochodne kwasu p-aminobenzoesowego (PABA) -Stosowany ester oktylodimetylowy PABA – ma zwiększony wspólczynnik absorpcji oraz dobrą stabilność, dobrze tolerowany, ale może alergizować. Pochodna oksyetylenowana PEG-25 PABA

• Pochodne kwasu salicylowego -rzadko stosowane, ze względu na niski współczynnik absorpcji

• Pochodne kwasu p-metoksycynamonowego -pochłaniają promieniowanie w wąskim, ale najbardziej niebezpiecznym zakresie długości fali. Mają wysoki współczynnik absorpcji, dobrze tolerowane, ale alergizujące ze względu na szerokie stosowanie

• Pochodne benzylidenokamfory -szeroko stosowane, stabilne, rzadko wywołują reakcje alergiczne. Przykłady:

• 4-metylobenzylidenkamfora

• benzylidenkamfora

• kwas benzylidenkamforowy

• poliakrylamidometylobenzylidenkamfora

• metylosiarczan kamforobenzalkoniowy

• kwas fenylobenzoimidazolosulfonowy wzmacnia działania filtrów rozpuszczalnych w tłuszczach

• Oktokrylen stosowany od niedawna w Europie

Filtry chemiczne o szerokim spektrum (ochrona przeciwsłoneczna UVA + UVB)

Benzofenony w kosmetyce stosowane jedynie 3 spośród 12 znajdujących się na rynku. Pochłaniają promieniowanie UVB i UVA. Dobrze tolerowane, choć niekiedy alergizujące (benzofenon-3). Łączone często z filtrami o wąskim spektrum.

Fenylobenzotriazole filtry pochłaniają promieniowanie od UVB do widzialnego głównie UVA krótkie. Stosowany tetrametylobutylofenol oraz Triazyna filtr rozproszony w oleju (anizotriazyna)

Filtry chemiczne o średnio szerokim spektrum (fotoochrona UVA)

Pochodna dibenzoilometanu pochłania jedynie promieniowanie UVA, mało stabilna, stosowana w połączeniu z filtrami UVB

Pochodna benzylidenokamfory Mexoryl SX®, pochłania promieniowanie UVA, stabilna

• Fenylobenzimidazol chroni przed promieniowaniem UVA

Filtry pochodzenia naturalnego

Flawonoidy stosowane pod postacią wyciągów z rumianku czy dziurawca, mają raczej działanie jako wyłapywacze wolnych rodników

Naftochinony (Juglon – wyciąg z zielonych łupin orzecha i Lawson – henna) służą

głównie jako barwniki

Oleje -(wazelina, olej kokosowy-monoi, olej sezamowy) popularne , ale raczej bez

właściwości ochronnych, smarowanie olejkiem może powodować jedynie częściowe odbicie promieniowania przez połysk

Kit pszczeli – posiada dużą zdolność pochłaniania promieni słonecznych (UVB i UVA).

Złożoność tego produktu daje ochronę przed promieniowaniem, ale także działanie antyseptyczne i przeciwzapalne. Stosowany w sztyftach przeciwsłonecznych

Filtry Fizyczne

Filtry fizyczne to substancje pochodzenia mineralnego, odbijające promieniowanie z całego zakresu. Cząstki pigmentów powinny mieć wielkość w zakresie 20-50, a nawet 80 nm. W czasie niestety mogą ulegać zbrylaniu. Pigmenty są dobrze tolerowane przez skórę, i nie ulegają zmianom pod wpływem promieniowania słonecznego

Filtry mineralne mogą być stosowane samodzielnie, często stosowane w połączeniu z filtrami chemicznymi.

Filtry mineralne występujące w produktach samodzielnie zalecane są szczególnie dla małych dzieci.

• Ditlenek tytanu odbija skutecznie promieniowanie UVA i UVB, pokrywany bywa tlenkiem glinu lub tlenkiem krzemu, aby zapobiec zbrylaniu oraz olejami silikonowymi ułatwiającymi rozproszenie w lipidach. Pod wpływem promieniowania może ulec redukcji.

• Tlenek cynku -mocniej odbija promieniowanie UVA niż UVB, jest fotostabilny, pokrywany olejami silikonowymi ułatwiającymi rozproszenie w lipidach.

4. Antyoksydanty są to związki chemiczne wykazujące zdolność neutralizowania wolnych rodników.

Dzielimy je na dwie grupy:

- endogenne – wewnętrzne, istniejące w każdej komórce i chroniące organizm od środka (tu zalicza się enzymy antyoksydacyjne – katalaza i dysmutaza nadtlenkowa, związki drobnocząsteczkowe, białka oraz koenzymy).

- egzogenne – suplementowane przez człowieka, dostarczane wraz z dietą (tu zalicza się witaminy A,C,E, karotenoidy, ksantofile, egzogenny koenzym Q10, polifenole).

Głównym kierunkiem działania antyoksydantów jest działanie prewencyjne – opóźnianie procesów starzenia się skóry, powstawania zmarszczek i obniżania własności biochemicznych skóry powstałych na skutek uszkodzenia struktur kolagenu i elastyny.

Organizm ludzki wykształcił szereg mechanizmów obronnych mających na celu zwalczanie wolnych rodników.

Skóra człowieka wyposażona jest w naturalne przeciwutleniacze (endogenne) aktywne wobec różnego typu wolnych rodników i działające na różnych obszarach.

Wymienić tu należy:

• tokoferole – witaminę E,

• beta-karoten,

• witaminę C,

• glutation,

• koenzym Q10,

• peptydy niskocząsteczkowe,

• kwasy, np.liponowy,

• melaninę, która obecnie odgrywa znacznie większą rolę jako przeciwutleniacz niż jako substancja mająca zdolność do absorpcji promieniowania UV.

Nie bez znaczenia pozostają antyoksydanty nieenzymatyczne dostarczane wraz z pożywieniem, m.in. witaminy A, E, C, mikro- i makroelementy oraz inne.

Stanowią one pierwszą linię obrony przed wolnymi rodnikami, gdyż oddają elektrony i w ten sposób zatrzymują niszczącą reakcję łańcuchową polegającą na tworzeniu wolnych rodników.

Do szczególnie skutecznych należą witaminy E , C i A. Różnią się one nie tylko obszarem działania przeciwrodnikowego, ale także sposobem neutralizacji wolnych rodników.

Witamina E – tokoferol – ma zdolność wbudowywania się w warstwy naskórka, aż do skóry właściwej, błon komórkowych i cementu międzykomórkowego, dzięki czemu chroni przed atakiem wolnych rodników znajdujące się tam ciała tłuszczowe. Zapobiega także uszkodzeniu komórek i powstawaniu stanów zapalnych.

Witamina C – kwas askorbinowy – ma za zadanie chronić przed wolnymi rodnikami proteiny – głównie kolagen i elastynę. Przyspiesza także ich regenerację.

Witamina E i C doskonale się uzupełniają. Witamina E niszczy wolny rodnik po czym staje się niestabilna i ulega rozpadowi.

Witamina C, natomiast, po zniszczeniu wolnego rodnika szybko ulega regeneracji i jest zdolna do niszczenia kolejnych rodników. Ponadto, posiada właściwość regeneracji uszkodzonej witaminy E.

Dlatego też zaleca się by te dwie witaminy występowały razem – zarówno jako suplementy diety, jak i substancje odżywcze zawarte w kosmetykach.

Do tych dwóch witamin warto dodać trzecią – witaminę A, która reguluje procesy melanogenezy, co wpływa hamująco na tworzenie się plam barwnikowych.

Ma ona działanie anty-aging, poprawia ogólną kondycję skóry, która staje się gładka, miękka, nawilżona i nabiera zdrowego kolorytu.

Specyfiką witaminy A jest wychwytywanie wolnych rodników przy niskich stężeniach tlenu, co powoduje zahamowanie procesu destrukcji, który jest ważny w endogennych procesach starzenia się skóry.

Witamina E występuje w kapuście, szpinaku, natce pietruszki, awokado, cytrynie, żółtku jaj oraz w niektórych olejach roślinnych z pierwszego tłoczenia (kukurydzianym, oliwie, sojowym).

Witamina C znajduje się w owocach oraz warzywach.

Witamina A znajduje się w produktach pochodzenia zwierzęcego – wątrobie, jajkach, śmietanie, mleku, tłustych serach i maśle.

Beta karoten należy do karotenoidów, które są grupą substancji roślinnych o kolorze od żółtego do czerwonego. Występują w znacznych ilościach w warzywach – marchwi, pomidorach, kukurydzy czy papryce. Beta karoten znajduje się także w glonach.

Karotenoidy mają doskonale właściwości pochłaniające promieniowanie UV oraz wykazują także działanie przeciwrodnikowe.

Obecnie beta karoten jest uważany za jeden z lepszych czynników wspomagających filtry UV w kosmetykach plażowych.

W wyniku działań enzymatycznych, beta karoten zostaje przekształcony w organizmie w witamię A – retinol chroniący przed działaniem wolnych rodników.

Koenzym Q10 – ubichinon – bardzo chętnie wykorzystuje się go w kosmetykach.

W organizmie pełni bardzo ważną funkcję w procesach oddychania komórkowego.

Stosowany w kosmetykach hamuje utlenianie lipidów oraz wspomaga regenerację witaminy E.

Ważnym analogiem koenzymu Q10 jest idebenon, który okazał się jednym z lepszych antyutleniaczy. Wcześniej stosowano go w celu ochrony narządów przeznaczonych do transplantacji. Jednak badanie prowadzone na grupie kobiet potwierdziło jego skuteczność jako antyoksydanta – skóra stała się wygładzona i lepiej nawilżona.

Mikroelementy – w organizmie występują ich śladowe ilości, jednak są one niezbędne do prawidłowego rozwoju i funkcjonowania. Ostatnie badania wykazały, iż mają one działanie antyrodnikowe.

Cynk – jest koaktywatorem wielu enzymów, bierze on udział w syntezie protein, lipidów, podziałach komórkowych oraz odpowiada za stabilność błon komórkowych. Wykazuje także działanie antyrodnikowe przez aktywację dysmutazy. Bierze udział w procesach gojenia się skóry oraz metabolizmie witamy A. Znajduje się w czosnku, grzybach burakach, wołowinie i indyku.

Selen – wykazuje w skórze działanie antyrodnikowe poprzez aktywację enzymów w keratynocytach i fibroblastach. Podtrzymuje stabilność błon komórkowych, zapewniając stały poziom glutationu wewnątrz komórek. Działa antystarzeniowo oraz ułatwia przyswajanie witaminy E. Obecny jest w czosnku, sardynkach, wątróbce, słoneczniku, żółtku jaj.

Miedź – jest odpowiedzialna za aktywację enzymów usuwających wolne rodniki. Jest prekursorem melaniny – sprzyja uzyskaniu opalenizny. Występuje w słoneczniku, fasoli, algach i skorupiakach.

Kwas liponowy jest pogromcą wolnych rodników. Uważa się go za jeden z najskuteczniejszych i najbardziej uniwersalnych antyutleniaczy o największych możliwościach zastosowań w kosmetyce.

Kwas liponowy występuje w większości tkanek roślinnych i zwierzęcych, jednak największe jego ilości wykryto w podrobach wołowych – nerkach, sercu, wątrobie, a także w niektórych warzywach – szpinaku, brokułach, pomidorach, brukselce i groszku. Kwas ten ogranicza lub całkowicie hamuje właściwości utleniające wolnych rodników i substancji podobnych do nich.

Ma on działanie regenerujące na inne antyoksydanty – witaminy C i E, koenzym Q10 oraz glutation (przyczynia się on do szybszego wytwarzania go w organizmie).

Posiada zdolność, dzięki dobrej rozpuszczalności zarówno w wodzie jak i tłuszczach, do łatwego przenikania w głąb skóry właściwej. Kwas ten jest nie tylko doskonale działającym antyoksydantem, ale także posiada wiele innych właściwości, wysoko cenionych w produkcji kosmetyków. Dlatego też wchodzi w skład dużej ilości preparatów dostępnych na rynku.

Działa on:

• nawilżająco,

• wygładzająco,

• zwiększa elastyczność skóry,

• łagodzi podrażnienia – nawet te posłoneczne,

• poprawia wygląd skóry i przyspiesza jej regenerację (synteza ceramidów, rozkład uszkodzonych włókien kolagenowych),

• opóźnia procesy starzenia,

• wygładza istniejące zmarszczki

Na rynku pojawiło się urządzenie pozwalające zmierzyć poziom przeciwutleniaczy w naszym organizmie.

Jest nim SKANER BIOPHOTONIC.

Badanie polega na przyłożeniu dłoni do niskoenergetycznego lasera emitującego niebieskie światło. Po chwili uzyskuje się wynik. Na jego podstawie ocenić można sposób odżywiania i poziom przeciwutleniaczy.

PODSUMOWANIE

Suplementacja wewnętrzna, polegająca na przyjmowaniu substancji antyoksydacyjnych, powinna być prowadzona z dużą ostrożnością i najlepiej po konsultacji z fachowcem – lekarz, kosmetolog, farmaceuta.

Witaminy i oligoelementy są ściśle związane z procesami przemiany materii, które nie powinny być zakłócane. Korzystanie więc z substancji antyoksydacyjnych powinno być rozsądne i umiarkowane, gdyż zamiast sobie pomóc możemy jeszcze bardziej zaszkodzić.

5. Hormony

Tarczyca

1. Niedoczynność

• Żółte zabarwienie skóry

• Wzrost masy ciała

• Suchość skór

• Objaw brudnych łokci i kolan

• Obrzęki

• Kruche i łamliwe włosy/paznokcie

• Spadek potliwości

• Bladość

2. Nadczynność

• Delikatna i ciepła skóra

• Wilgotna i spocona

• Świąt, pokrzywka

• Hiperpigmentacje

• Zanik podściółki tłuszczowej

• Wypadanie włosów, cienkie włosy

Nadnercza

1. Glikokortykoidy w warunkach fizjologicznych:

• Zmniejszają ilość kolagenu = rozstępy

• Wzrost zawartości tłuszczów w organizmie kosztem bialek = zmiana rozmieszczenia tkanki tłuszczowej

2. Glikokortykoidy w warunkach patologicznych:

1. Nadmiar (hiperkortyzolizm pierwotny/wtórny- Choroba/zespół Cushinga)

• Wzrost odkładania tkanki tłuszczowej w obrębie tułowia

• Skóra twarzy jest zaczerwieniona z odcieniem sinienia

• Bawoli kark

• Czerwono – fioletowe rozstępy na brzuchu, udach, biuście

• Zanik mięśni, bole mięśniowe

• Suchość skóry

• Zmiany zanikowe naskórka

• Wybroczyny i wyley podskórne

2. Niedobór (hipokortyzolizm wtórny- Choroba Addisona)

• Skóra jasna

• Brodawki odbarwione

• Srom małej pigmentacji

Przysadka

1. Nadczynność - akromegalia

• Rozrost tkanek miękkich – stóp, żuchwy, małżowin usznych, języka

• Wzmożona potliwość

• Pogrubienie skóry

• Hirsutyzm

• Rogowacenie ciemne

2. Nadczynność – hiperprolaktynemia

• Hirsutyzm

• Powiększenie gruczołu piersiowego

3. Niedoczynność – Choroba Glińskiego – Simondsa

• Utrata owłosienia

• Pomarszczenie skóry twarzy

• Niedokrwistość

• Zanik mięśni

4. Niedoczynność – Zespół Sheehana

• Zanik owłosienia łonowego

• Zanik gruczołów mlecznych

• Skóra blada, sucha, liczne zmarszczki

Hormony gonad

1. Estrogeny fizjologia:

1. Naskórek:

• stymulacja proliferacji keratynocytów;

• warunkują podziały komórkowe;

• biorą udział w prawidłowym wydzielaniu melaniny;

• zmniejszają zdolność komórek Langerhansa do prezentacji antygenów;

• wpływają na połączenia skórno-naskórkowe, co warunkuje prawidłową wymianę substancji odżywczych;

• regulacji pigmentacji skóry;

2. Skóra właściwa:

• przyspieszają produkcję kolagenu I i III;

• sprzyjają gojeniu się ran;

• stymulują fibroblasty do syntezy glikozaminoglikanów GAG, dzięki czemu wpływają na jędrność i nawilżenie skóry;

3. Tkanka podskórna:

• wpływają na różnicowanie się adipocytów, co warunkuje prawidłową lipostrukturę;

• hamują peroksydację lipidów;

2. Nadmiar estrogenów:

• zaburzenie procesów lipolizy i lipogenezy.

• niemożność odprowadzenia produktów przemiany materii

• zanik tkanki gruczołowej sutków;

3. Niedobór:

• Spłaszczenie granicy skórno-naskórkowej prowadzi do nieprawidłowego odżywienia i wymiany metabolitów skóry;

• Zmniejszenie aktywności keratynocytów prowadzi do ścieńczenia naskórka;

• Zmniejszona aktywność fibroblastów prowadzi nie tylko do niedoborów, ale i degradacji GAG, kolagenu i elastyny, braku struktur wiążących wodę, co wiąże się ze spadkiem elastyczności i nawilżenia skóry oraz wzmożonego łuszczenia się;

• Zmniejsza się ilość kolagenu I oraz III oraz wskaźnik proporcji kolagenu III/I;

• Wzmożona przez naskórkowa utrata wody prowadzi do zmian zanikowych w obrębie skóry, ale i jamy ustnej, spojówkach i narządów płciowych

• Degradacja włókien kolagenowych i elastylowych prowadzi do braku jędrności skóry i powstania zbitych oraz twardych mas kolagenowo-elastynowych

• Upośledzenie właściwości mechanicznych, biochemicznych i strukturalnych skóry prowadzi do zmniejszenia jej gęstości;

• Deformacje układu naczyniowego upośledzają prawidłowe krążenie krwi i dotlenienie tkanek, a także prowadzą do zaburzeń naczynioruchowych jak teleangiektazji i napadowego rumienia twarzy;

• Zmiany atroficzne i rozpadowe tkanki tłuszczowej prowadzi do zaburzenia lipo struktury i „zapadania” się okolicy oczodołów, kości jarzmowej czy podbródka;

• Pojawiają się głębokie pobruzdowania i zmarszczki oraz wzmożone rogowacenie okolicy podeszwowej;

• Powstają hipo- i hiperpigmentacyjne zmiany na skutek wzmożonej wrażliwości skóry na promieniowanie ultrafioletowe oraz nieprawidłowej syntezy melaniny;

• Pojawiają się ostudy oraz zmiany soczewicowate związane z nieprawidłową syntezą melaniny];

• Z powodu upośledzonej funkcji makrofagów pojawia się trudne gojenie się ran;

• Rozwój dermatoz o podłożu łojotokowym jak trądzik pospolity czy trądzik różowaty;

1. Gestageny - fizjologia

• Wykazuje działania antyandrogene poprzez zmniejszenie aktywności 5α-reduktazy;

2. Nadmiar progesteronu objawia się na skórze

• w postaci trądziku,

• nadmiernego owłosienia ciała

• łojotoku

3. W przypadku równoczesnego niedoboru estrogenów przy nadmiarze progesteronu dochodzi do niedorozwoju gruczołów piersiowych, a skóra oraz włosy nabierają cech męskich.

1. Androgeny jajników, jąder, nadnerczy fizjologia

• Słabe androgeny ulegają przemianie w aktywniejsze postacie w skórze pod wpływem 5αreduktazy;

• Wpływają na kształtowanie się mieszka włosowego;

• Pobudzają aktywność gruczołów łojowych

• DHEA (dehydroepianandrosteron), produkowany przez nadnercza, nazywany jest hormonem młodości, ponieważ opóźnia proces starzenia.

2. Nadmiar androgenów u kobiet:

• Obniżenie popędu płciowego oraz spadek libido;

• Hiperandrogenizacja i wirylizacja

• Atrofia i suchość pochwy

• Łysienie lub pojawianie się hirsutyzmu;

6. ZASTOSOWANIE W KOSMETYCE

Masaż – nie stosujemy na skórę twarzy olejków nierozpuszczalnych, stosujemy zaś olejki nośnikowe – bazowe, są to oleje uniwersalne np. oliwa z oliwek, olej ze słonecznika, do cery suchej olej z kiełków pszenicy, avocado, orzechów laskowych; do cery tłustej olej migdałowy, z nasion winorośli i brzoskwiniowy. Stosujemy zawsze olejki naturalne, przechowujemy w ciemnym i zimnym miejscu, najlepiej w szklanych ciemnych butelkach. Mieszanki olejków odmierzamy według receptury, opisujemy szczegółowo skład, oznakowujemy i robimy zapis w kartotece klienta. Roztwory do masażu przyrządzamy bezpośrednio przed zabiegiem około 10ml roztworu (2-5 kropli) mieszanki olejków. Ciemne szklane butelki do olejków przed użyciem dobrze wstrząsnąć.

Kąpiele – przygotowaną mieszankę wylać na powierzchnię wody i wymieszać. Czas kąpieli to 15-30 minut. Nie spłukujemy ciała tylko osuszamy. Do kąpieli stosujemy około 10 kropli olejku.

Kompresy – jest to forma miejscowej kąpieli, kompres nasączyć roztworem mieszanki olejków, przyłożyć, okryć folią i kocem. Do kompresu stosujemy 5 kropli olejku na 100ml ciepłej wody. Czas oddziaływania to 2 godziny, przy bólach mięśniowych robimy ciepłe okłady, zaś przy bólach głowy robimy zimne okłady.

Inhalacje – kominek aromaterapeutyczny 10-20 kropli olejku na 1-2 łyżki wody.

7. Sposoby przyrządzania ziół

NAPAR – wyciąg wodny, zioła zalać wrzącą wodą, pozostawić pod przykryciem. Do spożycia lub przemywania skóry.,

ODWAR – rozdrobnione zioła zalać wodą i gotować na wolnym ogniu 5 – 10 min.

ODWARO-NAPAR – najpierw odwar, a następnie odwarem zalać zioła w celu przygotowania naparu

NALEWKA – alkoholowy wyciąg z ziół. Rozdrobnione zioła zalać 70% alkoholem w proporcjach 1:10, odstawić w szczelnie zamkniętym naczyniu na 4 – 6 tygodni.

MACERAT – zimny wyciąg z ziół zawierających śluzy. Zioła zalać letnią wodą i pozostawić w temp. Pokojowej 3 do 10 godzin. Po 2 godzinach można doprowadzić do wrzenia.

OKŁAD – z ziół zawierających śluzy

KATAPLAZMA – PODOBNIE JAK OKŁAD położyć na chore miejsce pod folię, można podgrzać

KOMPRES – z naparu

OLEJ ZIOŁOWY – zalać zioła olejem naturalnym np. słonecznikowym, pozostawić na 3 – 4 tygodnie, mieszać lub wstrząsać. Olej przecedzić i zalać świeże zioła, powtórzyć kilkakrotnie

OCET ZIOŁOWY – zioła zalać octem jabłkowym, na 2 – 3 tygodnie.

MASKI ZIOŁOWE – 2 łyżki sproszkowanych ziół zalać letnią wodą i podgrzewać do zagotowania, nałożyć na skórę, przykryc folią – odżywcza, łagodząca, rozpulchniająca

8. Substancja biologicznie czynna- (farmakologia) jest to substancja wywołująca określone zmiany biochemiczne i fizjologiczne w tkance żywej, (w kosmetyce oprócz tkanki żywej jeszcze tkanki martwe, takie jak: powierzchnia zębów, włosów i warstwa rogowa naskórka).

Podział:

- substancje podstawowe – we wszystkich roślinach i odpowiadające za najważniejsze funkcje fizjologiczne - surowce wtórne – wytwory wyspecjalizowanej przemiany materii, z reguły nie spełniają podstawowych funkcji w życiu rośliny, ale mają duże znaczenie w rolnictwie

Substancje podstawowe: - węglowodany (stanowią materiał budulcowy, energetyczny i zapasowy) - tłuszcze (funkcje energetyczne – estry kwasów tłuszczowych) - aminokwasy, białka, enzymy (przemiana materii)

Substancje wtórne: - glikozydy

- flawonoidy- żółte barwniki organiczne rozpuszczalne w wodzie, występujące w wakuolach komórek roślinnych, nadające barwę różnym częściom roślin. Występują w liściach, kwiatach, owocach, gdzie mogą wywierać wpływ nie tylko na ich kolor, ale także na smak. Należą do nich m. in. rutyna, kwercetyna, hesperydyna. Czasami określane mianem witaminy P. Występują m. in. w owocach cytrusów, dzikiego bzu czarnego, gryce zwyczajnej i innych roślinach. Zaliczane do grupy skutecznych antyoksydantów. Chronią przed utlenianiem lipidy, zabezpieczają przed destrukcją DNA, regulują poziom cukru w komórkach. Wykazują działanie przeciwzapalne, przeciwalergiczne (hamują uwalnianie histaminy) oraz przeciwmutagenne. Są czynnikiem ochronnym w stosunku do naczyń kapilarnych. Stabilizują witaminę C wpływając korzystnie na biosyntezę kolagenu, a zatem także na poprawę stabilności tkanki łącznej. Są doskonałym, naturalnym filtrem promieniochronnym, zwłaszcza wobec uszkadzających skórę właściwą promieni UVA. - kumaryny - antocyjany - olejki eteryczne

- garbniki- związki naturalne, odznaczające się zdolnością do trwałego wiązania z proteinami. Działają ściągająco, przeciwbakteryjnie, przeciwzapalnie. Z białkami skóry tworzą na jej powierzchni warstwę ochronną, dzięki czemu zmniejszają uczucie pieczenia i swędzenia. Znajdują zastosowanie w preparatach do kąpieli, szamponach, lotionach, mydłach, kremach i maseczkach przeznaczonych do pielęgnacji skóry tłustej, łojotokowej. - śluzy - saponiny- - gorycze - alkaloidy

9.HIPERTRICHOZA. Przypadłość ta może występować i u mężczyzn i u kobiet. Polega ona na nadmiernym owłosieniu pewnej części bądź całego ciała. Dawniej twierdzono, że jest to spowodowane nadmiernym wydzielaniem hormonów, dziś wiadomo, iż jest to mutacja genetyczna. W niektórych tylko przypadkach hipertichoza ograniczona pojawia się na skutek działania czynników drażniących mechanicznych, chemicznych, fizycznych czy rozmaitych stanów zapalnych.
HIRSUTYZM nadmierne owłosienie skóry twarzy, tułowia i kończyn kobiet, dzieci typu owłosienia męskiego, zawsze związane z zaburzeniami hormonalnymi.
Hirsutyzm ograniczony kobiet dotyczy zwykle skóry twarzy, brodawek sutkowych, pleców, okolicy łonowej oraz podudzi. Pojawia się ono zwykle około 25-30 roku życia. W wielu przypadkach nie udaje się stwierdzić zaburzeń hormonalnych. Przypuszcza się, więc, że przyczyna nadmiernego wzrostu włosów jest wzmożona aktywności enzymu 5-alfa-reduktazy, nadmierna wrażliwość mieszków na androgeny nadnerczowe lub przyjmowanie niektórych leków.

10. DEPILACJA – usuwanie zbędnego owłosienia na twarzy lub ciele za pomocą różnych preparatów lub przyrządów – usuwa się łodygę włosa, a korzeń zostaje nienaruszony.
EPILACJA – jest to proces usuwania zbędnego owłosienia, polegający na wyrywaniu włosów razem z korzeniem, czyli cebulką lub niszczenie mieszków włosowych przy użyciu prądu elektrycznego.

11.ZIMNY WOSK
Zimne woski są dostępne do kupienia w sklepie. Równie skuteczne, jednak są one droższe i nie mogą być używane powtórnie. Skuteczność tych zabiegów jest lepsza niż wcześniej opisane metody, a efekt utrzymuje się przez około 4-6 tygodni.
WOSK TWARDY
Podczas woskowania tą metodą nie używa się plastrów, lecz wosk zostaje zrywany palcami po wyschnięciu. Przed nałożeniem na skórę wosku należy dokładnie ją odtłuścić, po zabiegu skórę zdezynfekować balsamem z mentolem.
WOSK CIEPŁY
Woski ciepłe po rozgrzaniu ma konsystencje rzadkiego syropu. Depilacja woskiem polega na nakładaniu na skórę owłosioną (zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa) płynnego wosku lub półpłynnego zimnego wosku. Następnie nałożeniu plastra, potarciu go i po zestygnięciu wosku oderwaniu szybkim, energicznym ruchem w stronę przeciwną do kierunku wzrostu włosów. Jednak warunkiem skuteczności tej metody jest odpowiednia długość włosów. Stosując tę metodę uważać należy jedynie na to, aby nie poparzyć skóry zbyt gorącym woskiem.
PRZECIWWSKAZANIA DO ZABIEGU WOSKOWANIA
- Cukrzyca
- Zapalenie żył
- Żylaki
- Choroby skóry (łuszczyca)
- Zamiany skórne (obrzęki, blizny)
- Zaawansowana ciąża
- Epilepsja
- Ubytki naskórka i rany na skórze
- Słaba krzepliwość krwi
- Stany gorączkowe
- Zbyt krótkie włosy
- Stwierdzone uczulenie na wosk
- Bezpośrednio po kąpieli i ekspozycji na słońce
- Po solarium
- W trakcie leczenia pochodnymi kwasu witaminy A i do 6 miesięcy po jego zakończeniu

ZABIEG

PRZYGOTOWANIE KLIENTKI
- Powitanie klientki
- Jeżeli jest to jej pierwsza wizyta w gabinecie – założenie karty klienta
- Jeżeli jest to kolejna wizyta – uzupełnienie karty klienta
- Przeprowadzenie wywiadu w celu wykluczenia przeciwwskazań
- Przygotowanie klientki do zabiegu – odsłonięcie miejsca poddawanego zabiegowi, jeżeli jest to konieczne bielizna zabiegowa
- Przygotowanie klientki do zabiegu – odsłonięcie miejsca poddawanego zabiegowi, jeżeli jest to konieczne bielizna zabiegowa
- Obejrzenie skóry
- Odtłuszczenie skóry np. talkiem
- Rozgrzanie wosku (temperatura ok. 39°C)
- Sprawdzenie na kawałku skóry (nadgarstku) czy wosk nie jest za gorący
NAKŁADANIE WOSKU
Wosk nakłada się zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa używając w tym celu drewnianej łopatki lub specjalnego aplikatura.
ZRYWANIE
Na wosk przykłada się pasek z flizeliny lub bawełny. Następnie pociera się go energicznie (w kierunku wzrostu włosa), jedną ręką naciąga się skórę, a drugą zrywa zdecydowanym ruchem pod włos
ŁAGODZENIE
- Jeżeli pozostały resztki wosku zmyć należy specjalnym preparatem podepilacyjnym lub oliwką
- Nałożyć preparat łagodzący w piance lub ampułce i preparat spowalniający odrost włosów
ZALECENIA
Po zabiegu woskowania klientka w tym dniu nie powinna stosować żadnych balsamów i kremów do ciała i nie powinna opalać się, gdyż mogą wystąpić podrażnienia.

12. ELEKTROLIZA I ELEKTROKOAGULACJA (METODA BLEND) polegają na umieszczeniu w mieszku włosowym cienkich igieł (sond) dopasowanych do grubości włosa, spełniających rolę elektrod. Przepływający prąd pomiędzy elektrodą i którą i skórą uszkadza naczynia brodawki (macierz włosa), powodując powstanie mikroblizny w okolicy opuszki mieszka włosowego. W ten sposób uszkodzone włosy są łatwo usuwane pęsetą. Przepływający prąd jest ledwo odczuwalny na powierzchni, więc zabiegi są w niewielkim stopniu bolesne. Ogniskowy rumień i obrzęk zwykle ustępuje w ciągu kilku godzin po zabiegu. Właściwie przeprowadzony zabieg nie pozostawia trwałych śladów na powierzchni skóry.

13. Przyczyny:

-niedobór witamin, aminokwasów lub składników mineralnych

-chemioterapia

-napromieniowanie

-zabiegi fryzjerskie, tj. trwała ondulacja, farbowanie

-zaburzenia hormonalne i menopauza

-skłonności genetyczne u mężczyzn

-długotrwały stres

-anemia

-ciężkie choroby osłabiające odporność

14. Łysienie :

- stopniowa lub nagła utrata włosów na głowie związana z zakłóceniem cyklu wzrostu włosa lub będąca wynikiem chorób infekcyjnych bądź urazów.

- procesy łysienia dzielimy na:

- anagenowa

- telogenowa

Anagenowe- występuje gdy w fazie anagenu dochodzi do zahamowania podziałów komórkowych i degradacji korzenia włosa.

Telogenowa- przyspieszone starzenie się włosów i ich przedwczesne wypadanie, co prowadzi do zwiększenia się liczby włosów w fazie spoczynku i zmniejszenia się liczby włosów w fazie wzrostu.

Rodzaje łysienia i jego przyczyny:

- Łysienie jest uwarunkowane genetycznie, zależne od stosowanej diety, a także od sposobu życia. Wyróżnić możemy:

a) łysienie odwracalne

Niewłaściwa dieta, mało witamin, stres, zatrucia ( ołów, rtęć), choroby skóry, choroby zakaźne, a także narażenie włosów na działanie mechaniczne tj. czesanie, suszenie, niejednokrotnie szkodliwe zabiegi kosmetyczne.

b) łysienie częściowo odwracalne

Łysienie androgenowe mężczyzn, łysienie androgenowe kobiet, łysienie rozlane kobiet ( telogenowa), łysienie starcze, choroby skóry

W znacznym stopniu i dużo wcześniej dotyczy mężczyzn niż kobiet.

Czynnikiem który sprzyja procesowi łysienia jest hormon dihydrotestosteron (DHT)

c) łysienie nieodwracalne

Blizny pourazowe i pochorobowe skóry głowy, zniszczenie mieszków włosowych bez możliwości regeneracji.

Łysienie androgenowe mężczyzn:

- łysienie androgenowe ( łysienie typu męskiego) jest najczęstszym rodzajem łysienia ( 95% wszystkich przypadków łysienia), uwarunkowana genetycznie ( występuje rodzinnie) zależne od rasy, gdyż częściej występuje u mężczyzn razy białej.

- najbardziej charakterystycznym objawem jest przerzedzenie się włosów w kątach czołowych ( tzw. zakola) u mężczyzn, a u kobiet na środku głowy. Wywołuje go dihydrotestosteron, który atakując mieszki włosowe, osłabia rosnące włosy i w konsekwencji doprowadza do ich wypadnięcia.

Łysienie rozlane kobiet:

- występuje po 30 roku życia

- rozpoczyna się u szczytu głowy nastepnie obejmuje całą głowę

- skóra głowa staje się widoczna często towarzyszy temu łojotok lub łupież tłusty

- zasadniczą rolę odgrywają czynniki genetyczne, stężenie androgenów w górnej granicy normy, czynniki prowokujące- detergenty w szamponach, lakiery i farby do włosów

- dieta odchudzająca

- stres

- choroby tarczycy

- odstawienie po długim czasie tabletek antykoncepcyjnych

Łysienie plackowate:

- choroba o podłożu autoimmunologicznym, często występująca rodzinnie

- charakteryzuje się przejściowymi lub trwałymi ogniskami wyłysienia

- zmiany zlokalizowane sa głównie na owłosionej skórze głowy lub również w okolicach pachowych, płciowych oraz w obrębie brwi i rzęs.

Przyczyny:

- nie do końca poznane

- tło genetyczne

- tło autoimmunologiczne

- istnieje związek z układem nerwowym

- skóra ognisk jest niezmieniona, gładka

- dochodzi do skrócenia fazy anagenu, zwiększenia ilości włosów w fazie telogenu

Objawy:

- wyraźnie odgraniczone ogniska wyłysienia, bez widocznych zmian skórnych i bliznowacenia

- ogniska wyłysienia pojawiają się nagle, nastepnie szerzą się obwodowo

Łysienie plackowate złośliwe:

- dotyczy całego ciała i często kończy się całkowitym wyłysieniem

- zmianą towarzyszy wgłębienie w płytce paznokciowej

- mogą także wypadać brwi, rzęsy, włosy zarostu, pachowe i łonowe, a nawet meszek włosowy

Łysienie podporowe

- zupełna odmiana po okresie ciąży, kiedy wszystkie mają włosy w bardzo dobrym stanie

- po porodzie następuje utrata włosów

Łysienie psychogenne:

- dochodzi do niego w wyniku załamania psychicznego

- depresji

- nadmiernej nerwowości

- po sytuacjach nerwowych

15. Trichotillomania (trichotylomania) jest rzadkim zaburzeniem kontroli impulsów, polegającym na przymusie wyrywania sobie włosów. Prowadzi do zauważalnej utraty włosów. Często, towarzyszy temu również trichofagia, czyli konieczność ich zjadania. U osób z trichotillomanią na skórze głowy widać miejsca pozbawione włosów, a także przerzedzone rzęsy i brwi.

16.

17. Eksfoliacja to zabieg złuszczania, usuwania suchej, zrogowaciałej warstwy naskórka za pomocą np. stężonego kwasu glikolowego. Zabieg może być wykonywany prawie u każdej klientki, nie tylko na twarzy i szyi, ale tez na innych miejscach ciała które tego wymagają.

Alfa – hydroksykwasy (AHA) – wiadomości ogólne:

• Skuteczne minimalne stężenie 5-8%, optymalne pH 3-4,5

• Małe cząsteczki

• Ich skuteczność działania z czasem ulega obniżeniu, tzn. złuszczają aż do uzyskania określonego efektu, a następnie przestają działać

• Najczęściej stosowane są: kw. Glikolowy, mlekowy, jabłkowy, cytrynowy, winowy

• Maja dodatkowo właściwości nawilżające , w wyższych stężeniach mają wpływ na skórę właściwą przyczyniając się do pobudzenia produkcji kolagenu i elastyny, zwiększają produkcje glikozaminoglikanów odpowiedzialnych za wiązanie wilgoci w skórze

• Polecane dla cery suchej, zgrubiałej, dojrzałej, zniszczonej opalaniem, w wyższych stężeniach dla cery tłustej

• W niskim stężeniu działają tylko na naskórek, regulują proces rogowacenia naskórka przez rozluźnianie połączeń pomiędzy martwymi komórkami warstwie rogowej

• Ułatwiają zatrzymywanie wody w zewnętrznej części naskórka, stymulują biosyntezę ceramidów – „spada” suchość skóry

Beta – hydroksykwasy (BHA) – wiadomości ogólne:

• Torują drogę dla AHA w głąb skóry

• Rozpuszczalne w tłuszczach

• Skuteczne stężenie 1-2%, optymalne pH 3-4

• Działają w stałym tempie

• W kosmetyce ma zastosowanie tylko kwas salicylowy

• Mają zdolność do przenikania przez warstwę serum i wnikania w głab porów skóry i mieszków włosowych, dzięki temu złuszczają i oczyszczają pory skóry oraz pomagają w leczeniu trądziku

• Mają właściwości antybakteryjne

• Polecane głównie dla cery z zanieczyszczonymi porami i skłonnej do trądziku

18.

19. Mikrodermabrazja to kosmetyczny zabieg pielęgnacyjny, który polega na złuszczaniu kolejnych warstw naskórka. Ta nowoczesna metoda kosmetyczna pomaga uporać się z różnymi typowymi dla skóry problemami. Chociaż jest to zabieg mechaniczny – wykonywany jest za pomocą specjalnego urządzenia wysyłającego strumień mikrokryształów - eksperci zaliczają go do nieinwazyjnych i łagodnych metod pielęgnacyjnych.

Rodzaje mikrodermabrazji

Wyróżnić możemy dwa rodzaje mikrodermabrazji. Każda z nich wykorzystuje inny środek złuszczający naskórek i jest zalecany dla innego typu skóry.

Mikrodermabrazja diamentowa

Ta metoda jest w szczególności polecana osobom o delikatnej, wrażliwej i skłonnej do alergii skóry, gdyż nie powoduje żadnych podrażnień. Zabieg opiera się na usuwaniu wierzchnich warstw naskórka wykorzystując do tego celu diamentowe głowice. W praktyce wygląda to tak, że kosmetyczka przesuwa po skórze metalową końcówką urządzenia do wykonywania zabiegu. Końcówka ta zasysa zrogowacony naskórek. Zabieg jest całkowicie bezbolesny, trwa około godzinę. Po jego wykonaniu skóra jest idealnie gładka i bez śladów podrażnień. Mikrodermabrazja diamentowa jest metodą bezpyłową – nie niesie więc za sobą ryzyka pozostawienia na skórze twarzy resztek proszku. Wybierając ten rodzaj mikrodermabrazji, warto zapytać o środek wykorzystywany do ścierania naskórka. Najlepiej, jeśli będzie to diament naturalny a nie syntetyczny lub kryształki innego pochodzenia.

Mikrodermabrazja korundowa (proszkowa)

Ten rodzaj zabiegu działa podobnie do mikrodermabrazji diamentowej, z tym że do złuszczania naskórka wykorzystuje mikronizowane kryształki glinu. Organiczny proszek jest wypychany pod ciśnieniem, aby zetrzeć obumarły naskórek i wszelkie zanieczyszczenia. Urządzenie do wykonywania zabiegu ma dwie końcówki – z jednej wypychana jest wiązka korundu, do drugiej zaś zasysany jest martwy naskórek. Po trwającej około godziny sesji u kosmetyczki, skóra może być zaczerwieniona jeszcze przez kilka godzin. Mikrodermabrazja korundowa charakteryzuje się naprawdę silnym efektem złuszczania. Jest w szczególności polecana osobom, które mają rozszerzone pory i przebarwienia na skórze. Ponieważ jest silniejsza od techniki diamentowej, daje też szybsze efekty w krótszym czasie.

20. Podział peelingów ze względu na zastosowaną metodę:

- Mechaniczny

- Chemiczny

• owocowe AHA,

• rezorcyna,

• kwas fenolowy,

• kwas wit. A,

• kwas trójchlorooctwoy (TCA),

• kwas salicylowy,

• roztwór Jessnera.

- Fizyczny - w tym peelingu wykorzystuje się różnego rodzaju czynniki fizyczne, np. efekt tarcia, niska lub wysoka temperaturę, wykonuje się je następującymi metodami:

• peelingi mechaniczne,

• dermasanding,

• mikrodermabrazja,

• dermabrazja,

• peelingi laserowe,

• termabrazja, użycie lasera 1320nm, podtlenku azotu, ciekłego azotu oraz zamrożenie CO2

Peelingi dzielimy na:

· Zabiegi powierzchowne (skrub, gommage, peeling enzymatyczny, maska typu peel-off)

· Zabiegi głębokie (w nomenklaturze kosmetycznej), średnio głębokie w nomenklaturze lekarskiej (najgłębsze jakie może robić kosmetyczka) – eksfoliacja kwasami AHA, BHA do 40%, peelingi ziołowe (green-peel, peeling azjatycki, peeling cypryjski, polski peeling ziołowy „Jadwiga”)

· Głębokie złuszczanie naskórka (w nomenklaturze lekarskiej) – kwas migdałowy, kwas trój chlorooctowy (TCA), kwas salicylowy 30-40%, eksfoliacja kwasami AHA 50-70%

PEELINGI POWIERZCHOWNE

1. Skrub – od ang. skrobać, obierać – występuje w postaci kremu pomieszanego z plastikowymi granulkami, z łupinami zmielonych orzechów, zmielonymi muszelkami. Występuje w 3 postaciach: mocny, średni i delikatny. Dla skór grubych używamy mocnego peelingu, itp. Peeling rozmasowujemy mokrymi rękoma, nie może on wyschnąć. Nie stosujemy na skórze z wykwitami ropnymi.

2. Gommage – od franc. ścieranie – występuje w postaci pasty, którą nakładamy na skórę i pozostawiamy do wyschnięcia. Zawiera enzymy trawiące białko naskórka (działanie biologiczne) i działa tez poprzez ścieranie (działanie mechaniczne).

3. Peeling enzymatyczny – wystepuje w postaci proszku lub żelu. Dobrze współpracuje z wodą lub para wapozonu. Działa na drodze chemicznej - zawiera enzymy np. bromelanina z ananasa, papaina z papaja, czasem enzymy zwierzęce, np. trypsyna, pepsyna, erypsyna.

a. Maska typu peel-off – wystepują w postaci peelingu i masek. Maski mają działanie liftingujące. Maskę nakłada się na twarz cienką warstwą, a po wyschnięciu ściąga w postaci cienkiej, elastycznej błony. W czasie usuwania zostają usunięte martwe komórki naskórka i nadmiar wydzieliny łojowej. Polecane są dla skór wrażliwych – delikatnie oczyszcza

Peelingi chemiczne (chemabrazja) – nałożenie na skórę odpowiedniej mieszaniny związków chemicznych w określonym stężeniu. Wykorzystuje się tu:

- kwasy owocowe AHA np. kwas glikolowy

- BHA np. kwas salicylowy

- kwas trój chlorooctowy (TCA)

- fenol

- rezorcyna

- roztwór Jessnera

- kwas witaminy A (retinol)

Peelingi ziołowe – wywołują reakcję skóry typu przekrwienie, odczyn zapalny i stopniowe złuszczenie naskórka. Zaliczane SA do peelingów naturalnych średnio głębokich i bezpiecznych.

Green-peel – wywołuje mocne przekrwienie skóry (poprawa metabolizmu skóry i jej oczyszczenie) i płatowe złuszczanie wierzchnich warstw naskórka (pobudzone tworzenie się nowych komórek). Rezultat zabiegu można porównać z wynikami uzyskiwanymi po zastosowaniu peelingu chemicznego lub dermabrazji. Po wygojeniu skóry konieczne stosowanie kremów z filtrem UV.

Peeling azjatycki – głębokie złuszczanie skóry za pomocą preparatu mineralno-ziołowego Arabad. Złuszczenie następuje po 3 dniach.

Peeling cypryjski – istotą zabiegu jest regeneracja skóry od środka i jej złuszczenie. Głównym składnikiem preparatów jest blue blood – surowiec krwiozastępczy działający nawilżająco i przeciwzapalnie, przyspieszający procesy metabolizmu.

Polski peeling ziołowy „Jadwiga” – jest zabiegiem głębokiego złuszczania naskórka opartym na składnikach roślinnych pochodzenia polskiego. Zabieg nie złuszcza poniżej warstwy podstawnej naskórka – nie powoduje uczuleń i bliznowacenia. Mogą go wykonywać kosmetyczki i lekarze dermatolodzy po przeszkoleniu firmowym. Zabieg składa się z 2 faz wykonywanych pewnym odstępie czasu. Pierwsza faza to złuszczanie, druga – usunięcie resztek naskórka. Na 3 dni przed zabiegiem konieczne jest mechaniczne oczyszczenie skóry.

21. CELLULIT (lipodystrofia) – jest choroba o charakterze metabolicznym tkanki podskórnej. Dotyczy komórek tłuszczowych, tkanki łącznej i zaburzeń w mikrokrążeniu skóry i w tkance podskórnej. Jest to zmiana ukształtowania skóry w okolicy kończyn dolnych, szczególnie ud, miednicy, brzucha, rzadziej ramion, biustu, początkowo o charakterze tzw. „skórki pomarańczy”, później pikowanego materaca. Zmiany te wywołują duży dyskomfort psychiczny.

CELLULITIS- Jest to rodzaj stanu zapalnego tkanki podskórnej, który należy wykluczyć przed terapią manualna cellulitu. Cellulitis jest jednostką chorobową wymagająca leczenia klinicznego. Terminy te są często mylone.

Cellulit rozwija się w kilku etapach:

Etap 1 nie ma objawów klinicznych, występuje jedynie zastój żylny i limfatyczny. Rozpoczyna się gromadzenie tłuszczów przez adipocyty (komórki tłuszczowe) co powoduje rozpychanie tkanki.

Etap 2 zaznacz Asię uszkodzenie skóry i tkanki podskórnej. Przepływ krwi może być w niektórych okolicach znacznie obniżony na skutek ucisku naczyń krwionośnych przez adipocyty. Może wytworzyć się obrzęk, który objawia się wystąpieniem „skórki pomarańczowej”. Uszkodzenie w tym stadium ma tylko charakter estetyczny.

Etap 3 złogi włókiem i substancji podstawowej tkanki tłuszczowej zaczynaja się odkładać wokół nagromadzonych zrazików tłuszczowych. Dochodzi do zwłóknienia niektórych części tkanki podskórnej. Nasilają się zaburzenia krążenia. Jest to początek choroby.

Etap 4 złogi kolagenu przekształcają się w twarde guzki które uciskają naczynia krwionośne włosowate, włókna nerwowe (wywołują mniej lub bardziej silny ból). Na tym etapie cellulit staje się chorobą.

22. LECZENIE CELLULITU

Aby profilaktyczne i terapeutyczne działania przyniosły optymalny skutek terapia musi być przeprowadzona wielokierunkowo. Optymalny rezultat przynosi połączenie zabiegów lekarskich, kosmetycznych i fizjoterapeutycznych.

1. Preparaty doustne.

• Kiedyś stosowano wyciągi z tarczycy, środki moczopędne, amfetaminę pod „przykrywką” preparatów homeopatycznych – odradza się to

• Enzymy (chymotrypsyna, mukopolisacharydaza)stosowane drogą parenteralną - są zarzucone

• środki znoszące łaknienie (amfetaminowe) – wyjątkowo stosowane w dużej otyłości, uważane są za środki dopingujące

• TRIACANA – na receptę, blokuje fosfodiesterazy w adipocytach (w efekcie lipoliza)

• Dodatki spożywcze – mają działanie moczopędne, wpływają na lipolizę, lipogenezę. Występują często jako mieszanki. Zawierają kofeinę (do 4%), witaminy z grupy B i oligoelementy.

• Najczęściej stosowane rośliny: lubczyk bagienny, drzewo gorzkiej pomarańczy, wiśnia, brzoza, lebioda, skrzyp.

2. Preparaty zewnętrzne.

• Mleczka antycellulitowe

• Peelingi

• Kremy antycellulitowe

• Serum (koncentraty)

• Maski

TECHNIKI STOSOWANE W LECZENIU CELLULITU

1. JONOFOREZA – zwiększa przenikalność substancji aktywnych w głąb skóry

2. ENDERMOLOGIA (masaż aparaturowy) – masaż okolic leczonych przez zasysający ucisk, za pomocą specjalnych aparatów; wykonujemy w gabinecie kosmetycznym

3. MASAŻ WIBRACYJNY

4. PRESOTERAPIA – masaż pneumatyczny

5. LIPOSUKCJA – metoda chirurgicznej aspiracji tłuszczu, w odessanym miejscu dochodzi do zrostów i nie odrasta tkanka tłuszczowa

6. FIZJOTERAPIA – masaż i manualny drenaż limfatyczny

7. MEZOTERAPIA LIPOLITYCZNA

8. DRENAŻ LIMFATYCZNY – ręczny lub za pomocą aparatu (np. Cellu M6)

Uzupełniająca terapię może stanowić: naświetlanie barwnym swiatłem, użycie ssawek, olejków eterycznych, zabiegi okluzyjne (zawijanie).

KOLEJNOŚĆ ZABIEGÓW: pobudzenie, wzmocnienie, odfiltrowanie.

DIETA ANTYCELLUITOWA

1. Twarda reguła: żyj zdrowo i lekko.

2. Dieta ta nie jest do stosowania na chwilę, a raczej jest to sposób na życie.

3. Ogranicz znacznie słodycze i wszystkie fast foody, powodują one odkładanie się tkanki tłuszczowej.

4. Wyeliminuj ze swojej diety wszelkie używki: kawę ogranicz do jednej dziennie, rzuć palenie papierosów.

5. Zmniejsz używanie soli, powoduje ona obrzęki, alternatywą jest stosowanie mieszanek ziołowych typu kolendra, bazylia, estragon czy majeranek.

6. Jedz lekkostrawne potrawy typu: ryby, białe mięso, ryż, pamiętaj przyspieszają tempo trawienia.

7. Potrawy typu sałata, pomidory czy ziemniaki są źródłem potasu i mniejszają obrzęki

8. Jedz dużo owoców i warzyw, przyswajają witaminy i mikroelementy.

9. Wprowadź do swojej diety produkty bogate w witaminę B np. jajka, kiełki zbóż czy drożdże.

10. Jadaj ryby, orzechy, oleje roślinne, oliwę i tzw. miękkie margaryny, są one bogate w kwasy tłuszczowe, które poprawiają metabolizm tkanek z rozwijającym się cellulitem, zapobiegają odkładaniu się tkanki, jak również przyspieszają jej spalanie.

11. Wypijaj ok 2 litrów wody niegazowanej z niską zawartością sodu, wypłukuje toksyny.

12. Jedz dużo owoców i warzyw, przyswajają witaminy i mikroelementy.

13. Posiłki staraj się jadać regularnie 4-5 razy dziennie o stałej porze w niewielkich ilościach

14. Pij zieloną herbatę, ma działanie przyspieszające trawienie.

Bardzo ważnym składnikiem diety antycelluitowej jest błonnik. Ma on dwie postacie:

- rozpyszczalnego w wodzie, który spowalnia wchłanianie tłuszczu. Występuje w cytrusach i jabłkach

oraz

- nierozpuszczalnego w wodzie, chroniącego przed zaparciami. Pokarmy w których występuje to: ciemny ryż, grube kasze.

PROFILAKTYKA

- wykonywać regularnie ćwiczenia fizyczne poprawiające krążenie (aerobowe)

- zmieniać często pozycje ciała podczas wykonywania pracy siedzącej lub dalekich podróży

- właściwie zbilansowana dieta

- nie nosić obcisłego ubrania, nie siedzieć długo w jednej pozycji – wywołują niedokrwienie

- unikać stresu

- antykoncepcja – właściwie dobrana, jeśli konieczna

23. Rozstępy - są to linijne zanikowe ogniska, przypominające płaskie blizny, będące wynikiem nadmiernego rozciągania skóry. Najczęstszą przyczyną rozstępów jest napięcie powstałe na skutek szybkiego przyrostu tkanki tłuszczowej, mięśni lub szybkiego wzrostu w okresie dojrzewania. W warunkach zwiększonego napięcia w skórze fibroblasty, komórki wytwarzające kolagen, nie nadążają z jego produkcją, co skutkuje utratą elastyczności i skóra niejako „rozstępuje się”. W początkowym, aktywnym okresie, tworzą się linijne czerwone ogniska, które po kilku latach „dojrzewają” - stopniowo bledną i stają się szersze, a powierzchnia ich jest nieco zagłębiona, rzadziej wypukła. Typowa lokalizacja to: skóra brzucha, ramion, ud, bioder, pośladków, grzbietu, piersi. W przypadku osób uprawiających kulturystykę lub sporty siłowe rozstępy najczęściej występują od wewnętrznej strony ramion, pod ramionami, na klatce piersiowej, barkach, wewnętrznej stronie ud.

Powstawanie rozstępów jest dwuetapowe. Pierwsze stadium jest fazą zapalną. Zmiany są czerwone, hypertroficzne (ubytki w tkance miękkiej). Jest to ostatni moment, kiedy stosowanie odpowiednich środków medyczno-kosmetycznych może przynieść zadawalające efekty. W drugim stadium - fazie zanikowej, następuje ich zbielenie, zmniejszenie, a nawet czasem zanikanie, co niestety jest bardzo mylące. Sądzimy wówczas, ze problem mija samoistnie podczas gdy on się tylko utrwala w postaci blizny zanikowej. Jakiekolwiek leczenie w fazie zanikowej, może jedynie zmniejszyć defekt skóry, poprawić jej wygląd, nigdy natomiast nie przywróci jej stanu poprzedniego.

Przyczyny powstawania rozstępów:

- szybki przyrost masy ciała

- ciąża

- kulturystyka

- otyłość

- szybki wzrost w okresie dojrzewania

- zaburzenia hormonalne

- skłonność uwarunkowana genetycznie

Leczenie:

Przyczynowe – w niektórych przypadkach możliwe jest zahamowanie tworzenia się nowych rozstępów np. poprzez zmniejszenie wagi ciała, zaprzestanie ćwiczeń powodujących przyrost mięśni, wyrównanie istniejących zaburzeń hormonalnych. Postulowane działania profilaktyczne (kremy przeciw rozstępom, masaże) w praktyce mają niewielkie znaczenie.

Fraxel re:pair – laser, którego działanie umożliwia przebudowę rozstępów zarówno na powierzchni jak i w głębszych warstwach (stymulacja produkcji nowego kolagenu) stosuje się w leczeniu rozstępów „dojrzałych”. Wykonuje się od 1-3 zabiegów w odstępie 4-6 tygodni.

Peeling TCA – Zabieg polegający na złuszczaniu naskórka. Z reguły wykonuje się kilka zabiegów w odstępie 3-6 tygodni. W efekcie rozstępy stają się płytsze, ich granice zacierają się, przez to stają się mniej widoczne.

Mikrodermabrazja - metoda mechanicznego delikatnego ścierania naskórka strumieniem mikrokrysztąłków korundu. Metoda porównywalna z peelingiem TCA.

Dermabrazja – pozwala na głębsze ścieranie skóry i naskórka. W porównaniu do mikrodermabrazji cechuje się dłuższym okresem gojenia po zabiegu, ale i głębszym działaniem niezbędnym w leczeniu zaawansowanych, głębokich rozstępów. Zwykle wykonuje się tylko jeden zabieg.

Laser KTP, urządzenia typu IPL – stosowane głównie w leczeniu wczesnych czerwonych rozstępów. Ich działanie polega na zamykaniu naczyń krwionośnych, dzięki czemu znika czerwony kolor rozstępów, oraz pobudzaniu produkcji nowego kolagenu.

Leczenie rozstępów każdorazowo wymaga indywidualnej oceny i doboru optymalnego programu leczenia. Niejednokrotnie kojarzy się różne metody np. mikrodermabrazja + peeling lub IPL + Fraxel re:pair celem uzyskania maksymalnego efektu w danym przypadku.

Zasadą jest, że metody bardziej inwazyjne (Fraxel re:pair, dermabrazja) dają lepsze i szybsze wyniki, wymagają jednak dłuższego okresu gojenia. Metody mniej inwazyjne (mikrodermabrazja, peeling, IPL) powodują krótszy czas gojenia lecz wymagana jest większa liczba zabiegów.

Na głębokie rozstępy pomoże dermabrazja (głębokie ścieranie skóry specjalnym aparatem, w znieczuleniu), złuszczanie warstw naskórka laserem lub chirurgiczne usunięcie zmienionych powierzchni skóry. Te dwa ostatnie zabiegi wykonują kliniki chirurgii plastycznej.

24. Wypełniacze

• Wypełniacze, które nie ulegają biodegradacji i dają długotrwałe, utrzymujące się co najmniej 5 lat efekty, nazywamy wypełniaczami trwałymi (np. Aquamid, Artecoll, GoreTex)

• Preparaty, które po 6-18 miesiącach ulegają samoistnemu rozkładowi (np. kwas hialuronowy, kolagen, własna tkanka tłuszczowa) są to wypełniacze czasowe

25. Facelifting - Usuwanie zmarszczek (facelifting) to zabieg polegający na naciągnięciu skóry, która uległa zwiotczeniu z biegiem lat oraz pewnych czynników, takich jak zmiany w masie ciała, działanie słońca, czy zanieczyszczenia zewnętrzne itd. Procedura ta ma dwa warianty: pierwszy dla górnej części twarzy i drugi dla policzków oraz szyi. Zabieg może być przeprowadzony kompleksowo (pełny facelifting, czyli oba warianty jednocześnie) albo oddzielnie. Zabieg korekty górnej jednej trzeciej twarzy nazywany jest, jako face lifting endoskopowy. Stosuje się trzy nacięcia ukryte na granicy owłosionej skóry głowy. Naciągane zostają mięśnie z obszaru czoła, co eliminuje zmarszczki na czole i w ten sposób przywraca prawidłowe położenie brwi, gdyż z czasem ulegają one obniżeniu. Nadmiar skóry usuwany jest na linii włosów, nie pozostawiając jakiegokolwiek śladu po zabiegu.

Operacja plastyczna piersi - powiększanie, zmniejszanie, ujędrnianie, wyrównywanie oraz odtwarzanie piersi, to operacje plastyczne, z którymi chirurgia plastyczna przeciętnej osobie kojarzy się najbardziej. Kobiety decydują się na operację plastyczną swoich piersi, ponieważ chcą czuć się bardziej atrakcyjne. Taka zmiana ma poprawić komfort psychiczny kobiety poprzez poprawę jej stosunku do własnego ciała. Kobiety wybierają operację powiększenia piersi, aby ulepszyć wizerunek swojego własnego ja. Niektóre czują się niezadowolone gdyż ich piersi nigdy nie rozwinęły się do wielkości, jakiej oczekiwały. Inni chcą przywrócić piersi do ich odpowiedniej wielkości. Różnice pomiędzy wielkością piersi prawej i lewej mogą zostać poprawione z wykorzystaniem soli fizjologicznej albo silikonu, jako implantów piersi. We współczesnym świecie piersi stanowią symbol kobiecości. Piersi odgrywają bardzo istotną rolę w kobiecej zmysłowości. Piękny wygląd jest wizytówką, gdyż znacząco wpływa na samopoczucie i na radość życia każdej kobiety. Obecnie istnieje wiele różnych sposobów przeprowadzania korekty wielkości i kształtu piersi, inaczej mówiąc ich rozmiar może ulec zmniejszeniu albo powiększeniu, można uczynić je bardziej jędrnymi albo odtworzyć w przypadku, gdy pojawia się konieczność usunięcia piersi. Kobieca pierś złożona jest głównie z tkanki tłuszczowej, tkanki łącznej oraz tkanki włóknistej. Okrągła otoczka wokół sutka ma przeważnie inne zabarwienie i jest pigmentowana. Ten rejon jest nazywany obwódką brodawki sutkowej. Zabieg powiększenia piersi polega na wszczepieniu implantu. Aktualnie stosuje się implanty solne (wypełnione solą fizjologiczną) lub silikonowe (wypełnione żelem silikonowym). Kształt i wielkość implantu dobiera się indywidualnie. Bierze się tu po uwagę przede wszystkim budowę pacjentki przed zabiegiem oraz jej oczekiwania odnośnie efektu końcowego. Wykonując nacięcie w bruździe pod piersią, dookoła obwódki brodawko-sutkowej lub w okolicy pachy, unosi się tkankę tłuszczową, po to by wstawić implant. Umiejscawia się go pomiędzy utkaniem piersi a mięśniem piersiowym lub za mięśniem. Substancje, z jakich wykonane są implanty, nie zaburzają stałości środowiska organizmu. Nie są one kojarzone ze wzrostem ryzyka zachorowania na nowotwory złośliwe piersi. Nie mają niekorzystnego wpływu na płodność, ciążę, a także na karmienie piersią. Ryzyko pęknięcia implantu jest niewielkie. Implant może pęknąć na skutek wypadku, upadku itp. Jeśli tak się stanie, pacjentka na pewno zauważy zmianę w wyglądzie piersi. Powinna się w takim wypadku zgłosić do lekarza w celu zastąpienia protezy nową. Z zasady zabieg powiększenia piersi wymaga zastosowania znieczulenia ogólnego, jednak można go przeprowadzić stosując znieczulenie miejscowe ze środkami uspokajającymi. Trwa to około dwóch godzin, czasem istnieje konieczność założenia dreników i pozostawienia ich na jedną albo na dwie doby. Skóra jest zszywana, a szwy są usuwane po upływie 7-10 dni. Blizna po upływie kilku miesięcy blednie. Potem staje się prawie niedostrzegalna, ale nigdy nie znika zupełnie. Jak każdy zabieg chirurgiczny, również ta operacja niesie ze sobą pewien stopień ryzyka. Może nastąpić obkurczenie kapsuły implantu albo blizny. Wtedy piersi wydają się pacjentce za twarde. W tej sytuacji należy usunąć implant albo wszczepić nowy. Jednak wiele kobiet zgłasza się do chirurga plastycznego z nadzieją na mniejsze piersi. Zbyt duży biust to częsta przyczyna bólu kręgosłupa. Może też skutecznie ograniczać aktywność fizyczną kobiety. Zabieg zmniejszenia piersi polega na usunięciu części tkanek - gruczołowej i tłuszczowej. W efekcie takiego zabiegu pierś staje się nie tylko mniejsza, ale też ulega podniesieniu.

Plastyka nosa - bardzo popularna operacja plastyczna, to plastyka nosa. Rhinoplastyka, czyli zmiana kształtu nosa, stanowi jeden z najczęstszych zabiegów chirurgii plastycznej. Określenie rhinoplastyka oznacza "formowanie nosa" albo "zakładanie nosa". W trakcie operacji plastycznej nosa zmianie ulega jego struktura. Zmiana taka może być wykonana przez dodanie/usuniecie kości/chrząstki. Chirurg plastyczny przeszczepia tkankę z innej części ciała lub implantuje syntetyczny materiał po uformowaniu kształtu nosa. Może redukować albo powiększać rozmiar nosa, oraz zmieniać kształt czubka, czy grzbietu nosa, zmniejszać rozmiar otworów nosowych i zmieniać kąt pomiędzy nosem a górną wargą. Operacja może zostać przeprowadzona przy zachowaniu świadomości lub też w znieczuleniu ogólnym. Trwa od jednej do dwóch godzin, w zależności od tego, czy dokonuje się korekty estetycznej, czy zmianie mają ulec części funkcjonalne (kość nosowa, albo struktury małżowin nosa). W obu przypadkach zabieg operacji plastycznej nosa kończy się wstawieniem drenu oraz kilku tamponów. Gdy zabieg miał charakter tylko estetyczny, to są one usuwane po 24 godzinach. Gdy zabieg dotyczył kości nosowej i struktur małżowin, wtedy tampony zostają na 4 doby.

26. Liposukcja to operacja plastyczna polegająca na odessaniu nadmiaru tkanki tłuszczowej. Zainteresowanie liposukcją gwałtownie rośnie. Nowe pokolenie zamiast być swobodniejsze i bardziej wyzwolone, staje się zniewolone i bardzo skrępowane swoim ciałem. Dopuszczalny procent tkanki tłuszczowej stale się obniża. Utrzymanie zgrabnej sylwetki wymaga obecnie dużo większego niż kiedyś nakładu pracy, a co za tym idzie, także wyjątkowo silnej woli. Kobiety żyją pod nieustanną presją. Mają fizjologiczną skłonność do nadwagi, ciągle obcują z żywnością, jako żony, matki, a zarazem dążą do osiągnięcia ideału szczupłości. Kobiety zostały w obecnych czasach zmuszone do pracy na trzy zmiany, ponieważ pracują: zawodowo, prowadzą dom, a dodatkowo muszą dziś jeszcze intensywnie pracować nad upiększaniem samej siebie. Trudności w nadążeniu i w dopasowaniu się do przyjętych norm jest dla wielu kobiet źródłem prawdziwego dramatu. Obok powiększania piersi najczęściej wykonywanym obecnie zabiegiem chirurgii plastycznej jest właśnie liposukcja. Przed zabiegiem lekarz powinien sprawdzić historie przebytych przez pacjentkę chorób, nawyki żywieniowe, czy pali papierosy, jakie zabiegi przebyła wcześniej, jakiemu podlegała leczeniu, jakie leki zażywała itd. Ważny jest wiek pacjentki, jej masa ciała i liczba przebytych ciąż. Należy ocenić, jakie są oczekiwania pacjentki, ponieważ często bywają przesadne i pacjentka powinna uświadomić sobie, że lekarz nie jest cudotwórcą. Okres po dokonaniu zabiegu liposukcji jest czasem uciążliwym dla pacjentki. Z powodu możliwości początkowego występowania siniaków pacjentka nie czuje się komfortowo. Po upływie dwóch, trzech dni pacjentka może powrócić już do normalnego trybu życia, jednak do trzech miesięcy po operacji powinna nosić specjalistyczne ubranie uciskowe, które pozwala zapobiegać powikłaniom. Już na sali operacyjnej pacjentce zakłada się specjalny pas elastyczny na jej ciało. Dzieje się tak dlatego, iż zastosowane bandaże spowodować mogą przemieszczanie się tkanki tłuszczowej i przybieranie przez nią niewłaściwej formy. Zastosowanie pasa pozwala już w czasie wykonywania zabiegu na modelowanie odpowiednich obszarów ciała i uzyskanie najlepszego napięcia skóry. Pas ten powinien być noszony po zabiegu tak długo, jak zaleci to chirurg plastyczny wykonujący operację. Dobry wynik przeprowadzonego zabiegu liposukcji w bardzo dużym stopniu zależy od tego, czy w okresie pooperacyjnym pacjentka będzie stosowała się do zaleceń lekarza. Sam zabieg polega na wprowadzeniu specjalnej kaniuli przez nacięcie w skórze. Kaniula połączona jest z urządzeniem ssącym. W przypadku usuwania dużej ilości tkanki tłuszczowej, zabieg liposukcji przeprowadza się w kilku etapach.