Eksploatacja pokładowych złóż miedzi może być prowadzona systemami:

— ścianowym z podsadzką hydrauliczną,

— ścianowym z zawałem stropu,

—komorowo-filarowym z podsadzką hydrauliczną,

• komorowo-filarowym z zawałem stropu.

W złożach cynku i ołowiu miąższości do 6 m stosuje się systemy:

- zabierkowe,

-  komorowo-filarowe,

- ubierkowe.

Złoże o miąższości od 6 do 10 m dzieli się na warstwy, które wybiera się systemami:

- zabierkowymi,

- komorowo-filarowymi.

W przypadku wybierania z podsadzką hydrauliczną jako pierwszą warstwę wybiera się warstwę dolną, w przypadku wybierania na zawał — warstwę górną.

Złoże grube o miąższości powyżej 10 m (do 20 m) wybiera się systemami:

— komorowym,

— chodnikowo-podpółkowym.

Systemy komorowo-filarowe

W systemach komorowo-filarowych wybieranie złoża prowadzi się szeregiem równoległych do siebie komór z pozostawieniem między nimi filarów podporowych (tzw. słupów podporowych) o przekroju najczęściej kwadratowym; szerokość komór do 6 m.

Zależnie od wytrzymałości skał stropowych i złoża oraz wymagań ochrony powierzchni, wybieranie odbywa się:

— z pozostawieniem słupów podporowych,

— z zawałem stropu i likwidacją słupów podporowych przez ich rozstrzeliwanie,

— z pozostawieniem słupów podporowych i wypełnieniem pustki poeksploatacyjnej podsadzką hydrauliczną,

— z podsadzką hydrauliczną i likwidacją słupów podporowych.

Zaletą systemów komorowo-filarowych jest możliwość mechanizacji wybierania za pomocą maszyn samojezdnych. Wadę stanowi występowanie znacznych strat złożowych związanych z pozostawieniem słupów podporowych.

System komorowo-filarowy z pozostawieniem słupów podporowych. Pole wybierania rozcina się trzema chodnikami równoległymi drążonymi w odległościach wzajemnych około 70 m (rys. 4).

 System ubierkowy z podsadzką hydrauliczną

Stosowanie systemu ubierkowego w złożu rudy wymaga przeprowadzenia dokładnego zbadania złoża. W rozpoznanym złożu rozcięcie pola wykonuje się w sposób typowy dla systemów ubierkowych, wykorzystując odpowiednio siatkę chodników rozpoznawczych (rys.6).

Złoże urabia się materiałem wybuchowym. Urobek ładuje się ładowarkami zgarniakowymi na przenośnik zgrzebłowy zabudowany w chodniku odstawczym. Ubierki prowadzi się przeważnie w obudowie kotwiowej.

Wybraną przestrzeń podsadza się podsadzką hydrauliczną. Dopuszczalna, maksymalna odległość czoła ubierki od podsadzki wynosi 8,0 m, minimalna 1,6 m.

System chodnikowo-podpółkowy z zawałem stropu

System ten stosuje się przy wybieraniu złóż o miąższości powyżej 10 m. Złoże dzieli się na warstwy, przy czym warstwa pierwsza przystropowa powinna mieć grubość nie większą jak 3,5 m, a następne warstwy do 6,5 m. Warstwę pierwszą wybiera się systemem zabierkowym z zawałem stropu. Systemem chodnikowo-podpółkowym wybierane są następne warstwy złoża.

Po wydrążeniu chodników w warstwie II do granicy pola przedmiotem urabiania staje się półka rudy, znajdująca się pomiędzy stropem chodników warstwy II a spodkiem warstwy I. Półkę rozpoczyna się urabiać od granicy pola. W tym celu w stropie chodnika wierci się pionowy wachlarz otworów o średnicy 50 mm. Otwory załadowuje się materiałem wybuchowym (amonit lub saletrol) i odpala. Urobiona ruda wysypuje się czołowo do chodnika, skąd można ją ładować ładowarkami.