Badania

prowadzone przez

Taylora nad praca

Frederick Winslow Taylor

amerykański inżynier, wynalazca
stali szybkotnącej i młota
parowego, twórca tayloryzmu.

Taylor był jednym z głównych
przedstawicieli nurtu
inżynierskiego w nauce
organizacji i zarządzania. Nurt
ten zajmował się organizacją
procesów produkcyjnych i
usługowych w różnych
dziedzinach gospodarki.

ur. 20 marca 1856,

zm. 21 marca 1915

Taylor był pionierem w dziedzinie

wydajności pracy. Wprowadził liczne

innowacje w sposobie projektowania

stanowisk pracy i w sposobie szkolenia

pracowników, którzy mieli te funkcje

wykonywać. Innowacje te przyniosły

poprawę jakości wyrobów i lepsze morale

pracowników. Taylor sformułował również

podstawowe idee naukowego zarządzania.

Według Taylora sprawne
zarządzanie firmą wymaga:



oddzielenia planowania pracy od jej wykonania



daleko idącego podziału i specjalizacji pracy



ścisłej kontroli przez kierownika wykonywania
zadań



zróżnicowania bodźców finansowych
odpowiednio do wydajności i pomiaru czasu
pracy



funkcjonalnej struktury organizacyjnej, gdzie
każdy dział czy zespół pracowniczy zajmuje się
wytwarzaniem jednego z elementów
składających się na produkt finalny

W 1912 Taylor pisał": 'powolne

wykorzystanie pracy jest najważniejszym

problemem, z którym musimy sobie

poradzić w Stanach Zjednoczonych. Jest

to też z pewnością najważniejszy

problem, z którym uporać się muszą

obecnie Anglicy [cyt. za J. Kurnalem

s.55].

Taylor sformułował system następujących
kroków postępowania mających na celu
zwiększenie efektywności i wydajności siły
roboczej



Krok 1. Naukowo opracować każdy element pracy na
danym stanowisku w miejsce praktykowanych metod
typu. "mniej więcej"



Krok 2. Naukowo dobierać pracowników i następnie
szkolić ich do wykonywania pracy zgodnie z krokiem 1.



Krok 3. Nadzorować pracowników, by mieć pewność, że
będę się stosować do przypisanych im metod
wykonywania pracy.



Krok 4. Dalej planować pracę, ale wykorzystać
robotników do faktycznego wykonania pracy.

Zastosowanie zasad proponowanych przez

Taylora spowodowało w wielu

organizacjach osiągnięcie wzrostu

wydajności pracy.

Te właśnie osiągnięcia spotkały się również

z krytyką, że zmniejszyło się ogólne

zapotrzebowanie na siłę roboczą.

Najważniejszą nowością wprowadzoną

przez Taylora było badanie sposobów

pracy, ruchu robotników przy posługiwaniu

się narzędziami i maszynami.

Jednym z najbardziej znanych eksperymentów Taylora

było dobranie właściwej łopaty do załadunku i

wyładunku takich materiałów jak: żużel, węgiel, koks,

ruda i piasek. Dla optymalizacji czasu wyładunku i

załadunku Taylor wprowadził 15 rodzajów łopat.

W konsekwencji pracę którą poprzednio wykonywało ok.

500 robotników mogło dzięki dobranemu odpowiedniego

narzędzia tu - łopaty, wykonywać 140 osób.

Taylor ustalił na podstawie przeprowadzonych badań

takie cech łopaty jak między innymi: kształt szufli,

ciężar, długość trzonka, kąt rozstawienia nóg przy pracy,

kąt wychylenia przy nabierania surówki i jej wyrzucie.

Możemy więc powiedzieć, że Taylor dał początek

ergonomii.

Prowadził także badania nad:

sortowaniem kulek do łożysk, analizą

mikroruchów, przerwami w pracy,

skracaniem dnia pracy, premiami i

karami oraz zastosowaniem kar

ostrzegawczych prowadzących do

zwolnienia z pracy. Opracował

chronometraż.

Tayloryzm

amerykańska metoda organizacji pracy

stworzona przez Fredericka W. Taylora.

Zakłada ona maksymalną intensyfikację pracy

przy efektywnym wykorzystaniu czasu i

obcięciu kosztów. Postuluje także podział

procesu technologicznego na czynności proste,

przy eliminacji zbędnych nawyków. Tayloryzm

wprowadził oparty na chronometrażu (pomiar

czasu przy pomocy sekundomierzy) system

normowania pracy, który sprzężony jest z

systemem wynagradzania.

Chronometraż

metod ustalania czasu potrzebnego na wykonanie

pracy w określonych warunkach techniczno-

organizacyjnych na podstawie określonej liczby

pomiarów czasu. Na podstawie pomiarów czasów

metodą chronometrażu określane są normatywy

czasów planowanych na wykonanie danego zadania.

Całość badania związanego z pomiarem czasu
dzielimy na trzy etapy:

1.

Etap przygotowawczy

2.

Etap właściwej obserwacji i pomiaru czasu

3.

Opracowanie wyników

Funkcje

przedsiębiorstwa

według Henriego

Fayola

Henri Fayol

Po ukończeniu szkoły górniczej w St.-
Etienne pracował jako inżynier
górnik w kopalniach Commentry,
Montviq i du Berry. W 1888 roku
został dyrektorem generalnym
Societe Mineure et Metallurgique de
Commentry - Fourchambault et
Decazeville. Miał on przeprowadzić
likwidację tego przedsiębiorstwa,
tymczasem po kilku latach pod jego
kierownictwem zakłady zaliczano do
czołówki europejskiej. Tym samym
udowodnił, że na stanowiskach
kierowniczych wyższego szczebla
powinni być ludzie z uzdolnieniami w
dziedzinie zarządzania.

ur. 1841 w Stambule,
zm. 1925 w Paryżu

H. Fayol zajmował się na przełomie XIX i XX

wieku problematyką zarządzania

organizacjami. Za główne jego osiągnięcie

uznaje się sformułowanie funkcji

zarządzania w szerokim i wąskim znaczeniu.

Odnoszą się one głównie do przedsiębiorstw

przemysłowych, jednak jak pisał sam H.

Fayol, mogą znaleźć one zastosowanie

również w administracji. Funkcje działalności

przedsiębiorstwa podzielone zostały na

sześć rodzajów: techniczne, handlowe,

finansowe, ubezpieczeniowe, rachunkowe i

administracyjne.

Funkcje przedsiębiorstwa według H. Fayola

Funkcje

Charakterystyka

funkcja techniczna

zapewnienie metod, narzędzi,

urządzeń służących do

wytworzenia produktu

funkcja handlowa

prowadzenie zaopatrzenia oraz

sprzedaży, utrzymywanie

kontaktów z kontrahentami

funkcja finansowa

zapewnienie środków

finansowych, nadzorowanie ich

wydawania

funkcja ubezpieczeniowa

ochrona mienia i pracowników,

zapobieganie problemom

związanym z personelem i bezpie

czeń st wem

funkcja rachunkowa

księgowość podatkowa i zarządcza

funkcja administracyjna

planowanie (przewidywanie),

organizowanie, rozkazywanie,

koordynacja, kontrola

Funkcja administracyjna składa się z planowania,

organizowania, rozkazywania, koordynacji oraz

kontroli. H. Fayol przez planowanie rozumiał

badanie możliwych w przyszłości zdarzeń oraz

opracowywanie dla nich odpowiednich programów

działania. Organizowanie podzielił na aspekt

materialny (organizacja zakładu pracy, narzędzi,

maszyn) oraz społeczny (organizacja pracy ludzi).

Rozkazywanie oznacza spowodowanie, że personel

będzie funkcjonował w zamierzony sposób.

Koordynacja to łączenie wszystkich czynników

przedsiębiorstwa, jednoczenie i harmonizowanie

ich wysiłków dla osiągnięcia zamierzonych celów.

Wreszcie kontrolowanie to sprawdzanie zgodności

działania organizacji z przepisami prawa oraz

wydanymi rozkazami.

Bibliografia:

•

Zbigniew Martyniak, Organizacja i zarządzanie15 pionierów,
Antykwa Kraków 1999,s.7-19,

•

Zbigniew Martyniak, Prekursorzy nauki organizacji i
zarządzania, PWE Warszawa 1989, s.16-22,

•

http://edu.pjwstk.edu.pl/wyklady/poz/scb/index12.html

•

J Griffin s. 74

•

http://pl.wikipedia.org/wiki/Henri_Fayol

•

H. Fayol 1947, s.34-6

•

http://www.exporter.pl/zarzadzanie/pracownicy/2fayol.html