Delegacja Afryki i Ameryki Środkowej

Ogólny zarys i definicja głodu

Głód uważa się za stan organizmu związany z

niedoborem lub brakiem pożywienia. Współczesna nauka
poszerza jednak pojęcie głodu o tzw. głód ukryty lub
niedożywienie związane z brakiem jednego lub więcej
podstawowych składników diety takich jak: aminokwasy,
sole mineralne lub witaminy. Problem głodu powszechny
jest w Afryce,
Ameryce Środkowej.
Na podstawie badań przewiduje się, że Afryka powinna
zwiększyć produkcję żywności o 300%, by w roku 2050
mogła wyżywić wszystkich mieszkańców, podczas gdy
Ameryka środkowa o 80%.

POWODY GŁODU W AFRYCE

- poziom technologizacji produkcji rolnej - praca na

roli opiera się na pracy ludzkich rąk. Powoduje to

powolny wzrost produkcji

- brak odpowiednich warunków naturalnych -

brak ziemi, która nadawałaby się do produkcji rolnej.

Tylko 15% gruntów może rodzić plony. Brak ziemi

powoduje, że jest eksploatowana w nadmiarze, co

zwiększ tempo jej erozji.

- katastrofalny poziom zdrowia mieszkańców-

wycieńczeni chorobami ludzie łatwo ulegają głodowi.

Niski poziom medycyny, trudny dostęp do

podstawowych usług medycznych i liczne plagi

(cholera, biegunka, malaria] oraz AIDS skutecznie

niszczą podstawy społecznej egzystencji.

- skrajna bieda - przez cały XX wiek Afryka zmagała

się z problemem ubóstwa, jednak bez wyraźnych

efektów.

-katastrofy ekologiczne, niesprzyjająca

pogoda - tornada, gradobicie, ciężkie opady i

mróz w Lesoto, ostra susza w Mozambiku,

ciężkie ulewy, cyklony to tylko niektóre

przyczyny niszczenia upraw, zapasów,

opuszczania domów

- brak racjonalnej polityki rolnej -

wdrażanie programów, które mogłyby

zmienić sytuację wymaga olbrzymich

nakładów finansowych społeczności

międzynarodowej, przy czym, żeby

przyniosły oczekiwane efekty powinny być

podtrzymywane przez afrykańskie państwa,

które są zbyt słabe i nieudolne, by temu

podołać.

Główną przyczyna głodu w Afryce jest,

mniejsza ilość wytwarzanej tam

żywności niż przyrost liczby ludności.

Niedobory produkcji żywności

spowodowane są głównie przez

niekorzystne warunki klimatyczne,

degradację gleb oraz nadmierną

rabunkową eksploatację pastwisk,

gruntów ornych, a także rozszerzeniem

upraw monokulturowych

przeznaczonych na eksport.

Głodowi w Afryce winna jest nie tylko pogoda, lecz

ludzie. Korupcja i głupota rządów, odmowy

środków do uprawy lub nie zatrzymywania płodów

rolnych w kraju w którym powstały, by mogły one

zaspokoić wewnętrzne potrzeby żywnościowe,

rabunkowa gospodarka zasobami wodnymi i

leśnymi sprowadziły na Afrykę głód i biedę.

Susza nie jest w Afryce niczym nowym.

Można ją przewidzieć i się do niej

odpowiednio przygotować. Uniemożliwia to

wszystko korupcja. Kiedy w jednej części

Afryki ludzie zaczęli głodować, na północy

rolnicy zbierali rekordowe żniwa. Jednak

pieniądze, by kupić od rolników ich plony,

urzędnicy roztrwonili lub rozkradli, a

rolnicy nie mogą oddawać głodujacym zboża

za darmo, więc wywożą żywność za granicę,

aby sprzedać ją za gotówkę. Nie rzadko

międzynarodowym organizacjom

humanitarnym, które następnie tę samą

kukurydzę wiozły jako darmową pomoc dla

ofiar suszy.

Rozdawana za darmo kukurydza natychmiast

powoduje spadek jej ceny na rynku, a to

ściąga bankructwo i biedę na rolników. W

ten sposób, ratując przed głodem jednych,

cudzoziemcy z organizacji humanitarnych

sprowadzają głód na drugich i za jakiś czas

im trzeba będzie pomagać. Jednak nikt nie

zawraca sobie głowy, co będzie dalej, ważne

jest tylko dziś. Umywając ręce, rząd ogłasza

więc stan klęski, a miłosierni cudzoziemcy

spieszą z pomocą dla nieszczęśliwej Afryki.

Jedyną skuteczną pomocą w rozwiązywaniu

problemów żywnościowych jest
udostępnienie krajom rozwijającym się
nowoczesnych technologii rolniczych i
podnoszenie kwalifikacji rolników. Poprzez
zmniejszenie przepaśći technologicznją
dzielącej rolnictwo na obu kontynentach,
objawiającą się choćby ogromną dysproporcją
stopnia mechanizacji lub ilości stosowanych
nawozów (w Afryce – 9kg/ha, w krajach
półkuli północnej – 125kg/ha).

Kraje Afrykańskie otrzymują pomoc

żywnosciową, lecz jej niewłaściwy podział

jest przyczyną głodu. Dlatego też, oczekują

od krajów rozwiniętych pomocy w

doskonaleniu produkcji, wymiany

i rozprowadzania produktów rolniczych,

leśnictwa i rybołówstwa, stabilizacja cen na

surowce rolnicze przez system subsydiów,

udzielanie pomocy technicznej krajom

o niskiej kulturze rolnej.

Document Outline