Slajd 1

Aparatura

procesowa

Elementy

konstrukcyjne

aparatów

Zespół przedmiotów—części (elementów)

zestawionych według odpowiedniego
schematu, określonego konkretnymi
potrzebami i wymaganiami prowadzonych
procesów fizykochemicznych tworzy aparat
procesowy.

Aparatem typowym, stosowanym w

większości procesów technologicznych jest
aparat typu zbiornikowego.

Elementy konstrukcyjne aparatów

procesowych:

- płaszcz;
- dna;
- pokrywy;
- króćce;
- kołnierze;
- dławnice;
- włazy.

Powłoki są najistotniejszymi i najbardziej

materiałochłonnymi częściami aparatu procesowego. Kształt
powłoki, zależnie od przeznaczenia i wymagań konstrukcyjnych
może być cylindryczny, kulisty, stożkowy, prostopadłościenny,
itd. Największe zastosowanie znajdują powłoki cylindryczne, ze
względu na prostotę wykonania i małe zużycie materiału
konstrukcyjnego. W zależności od przeznaczenia są stosowane
w położeniu pionowym lub poziomym.

Kształt zależy od
przeznaczenia i
wymagań
konstrukcyjnych:
• cylindryczne
• kuliste
• stożkowe
•
prostopadłościenne

Dnem jest nazywana część aparatu, która ogranicza powłokę
(korpus) bądź z
dołu, bądź z boku (jeśli aparat jest poziomy) i jest połączona
nierozłącznie lub
tworzy jedną całość z powłoką. Stosowane są następujące
dna: elipsoidalne,
półkuliste, sferyczne, stożkowe i płaskie.

Pokrywy w odróżnieniu od den

stanowią zwykle oddzielną część aparatu, z zadaniem
zamknięcia korpusu od góry, z boku, od dołu
lub zamknięcia innych elementów w postaci otworów
jak włazy, luki itp. Pokrywy płaskie są stosowane do
zamykania otworów o dowolnym kształcie
(przekroju). Gdy wymiary są duże i ciśnienie
podwyższone są wzmacniane żebrami. Pokrywy
sferyczne i eliptyczne służą do zamykania otworów
okrągłych, pokrywy
półkuliste — otworów prostokątnych.

Płaszcze w aparatach procesowych są przeznaczone do
zewnętrznego ogrzewania lub chłodzenia substancji
przetwarzanych lub przechowywanych (magazynowanych),
głównie ciekłych. Grubość ścianki płaszcza wynika z warunków
pracy aparatu, określających wytrzymałość płaszcza.

Króćce stanowiące krótkie odcinki przewodów-rur, umieszczone w
otworach płaszcza, pokrywach, dnach aparatu i połączone z nimi na stałe,
zwykle
poprzez przyspawanie, służą do wprowadzenia i odbioru substancji.
przyłączenia rurociągów oraz wprowadzenia i przyłączenia do aparatu
elementów roboczych i pomiarowych. Króćce w aparatach odlewanych są
wykonywane łącznie z korpusem. Otwory do mocowania króćców
osłabiają ścianki aparatu i połączenia takie muszą być często
wzmacniane. W połączeniach rozłącznych króćce są zaopatrzone w
kołnierze. Długość króćca powinna być możliwie mała, wystarczająca
jednak dla swobodnego mocowania śrub dociskających kołnierz króćca do
kołnierza rury lub innego elementu aparatu. Króćce do odprowadzenia
cieczy z aparatu i całkowitego jego opróżnienia są zwykle umieszczone w
dnie, ścianie bocznej lub króciec stanowi tzw. syfon..

Kołnierze i połączenia kołnierzowe , służą do rozłącznego połączenia
oddzielnych części aparatu, łączenia rur z aparatem i odcinków rur z
sobą, aparatu z przyrządami pomiarowo—kontrolnymi i z innymi
urządzeniami, jak zawory, zasuwy, pompy i in. Ponadto służą jako
elementy do mocowania pokryw łazów i luków, a także jako
połączenia oddzielnych części aparatów—korpusów, jeśli mają one
znaczną wysokość. Szczelność zapewnia uszczelka umieszczona i
ściśnięta pomiędzy powierzchniami czołowymi kołnierza. Technologia
wykonania kołnierzy zależy od rodzaju materiału, konstrukcji,
sposobu połączenia z aparatem i ciśnienia wewnętrznego.

Dławnice
uszczelniają
przejścia rurowe
i obracające się
wały.
Zasadniczymi
częściami
takiego
uszczelnienia
są korpus
dławnicy, tuleja
dociskowa i
szczeliwo.

Aparaty ustawiane są na fundamentach

lub specjalnych konstrukcjach nośnych,
podporach. Aparaty pionowe z płaskim
dnem ustawia się bezpośrednio na
fundamentach. Kształt podpory zależy od
ciężaru aparatu, kształtu i wysokości.
Podpory aparatów poziomych
cylindrycznych, stojące na fundamentach,
mają kształt siodła obejmującego nie
mniej niż 2/3 obwodu aparatu.

Document Outline