Zespół De Quervaina - zapalenie pochewki ścięgna

Definicja



Zapalenie pochewki ścięgna de Quervaina
położonego u podstawy kciuka, na
grzbietowej powierzchni nadgarstka. Jest
określany jako zapalenie pochewki ścięgna,
ponieważ zajęte są oba, w obszarze, gdzie
ścięgno musi przejść przez mały włóknisto-
kostny tunelu na nadgarstku. Stan zapalny
staje się bolesny na obszarze tunelu.
Znacznie częściej występuje u kobiet niż u
mężczyzn. Często występuje u młodych
matek od ciągłego podnoszenia noworodka.
Tradycyjnie, zespół de Quervaina nazywa
się „kciukiem matki". Spowodowany jest
powtarzającymi się ruchami rąk-
zakleszczenia kciuka, ściskając i
przesuwając na zewnątrz nadgarstek w
kierunku małego palca, są to ruchy, które
mogą powodować zespół de Quervaina.

Anatomia



Dwa ścięgna, które poruszają kciukiem są
zaangażowane w zespół de Quervaina .
Ścięgna przechodzą przez tunel, zwany
pochewką ścięgna pierwszego przedziału
prostowników, dwa mięśnie łączą się z
naszego przedramienia do naszego
nadgarstka. Te mięśnie to:



Odwodziciel długi kciuka:

-P.P. powierzchnia tylna kości promieniowej,

łokciowej i błony międzykostnej ramienia

-P.K. podstawa I kości śródręcza,



Prostownik krótki kciuka:

-P.P. powierzchnia tylna kości promieniwej i

błona międzykostna przeramienia

-P.K. podstawa I kości śródręcza w okolicy

stawu śródręczno paliczkowego



Mięśnie te pozwalają kciukowi, aby przejść
w górę i od ręki. Wykorzystujemy te ruchy
do szczypania, chwytania, lub wyciskania
obiektu. Mięśnie te umożliwiają również
przejść do strony naszego małego palca.

Ścięgna odwodziciela długiego kciuka i prostownika

krótkiego kciuka są w tylnej części przedramienia.

ścięgna tych mięśni znajdują się obok siebie wzdłuż

wewnętrznej krawędzi nadgarstka.

Tunel pomaga przytrzymać ścięgna w miejscu, tak jak w

mechanizmie wędki. Ten tunel jest wyłożony śliską

powłoką . Śliskie pokrycie umożliwia że dwa ścięgna łatwo

się poruszają. Zapalenie zwęża ruch ścięgien w tunelu.

Przyczyny



Lekarze nie wiedzą, co powoduje, zespół de Quervain. Może
powstawać przez podrażnienie ścięgien u podstawy kciuka.



Powtarzalne ruchy kciuka związany z wykonywaniem zajęć
sportowych i czynności zawodowych oraz życia codziennego
takich jak np.: ogrodnictwo, opieka nad dzieckiem. w których
powtarza się mocny chwyt połączony z odwiedzeniem ręki, może
podrażniać ścięgna podczas ich przemieszczania przez pochewki
ścięgien.



Obrzęk tkanki może być związany z zaburzeniami
metabolicznymi, takimi jak cukrzyca i reumatoidalne zapalenie
stawów, mogą one również powodować zespół de Quervainna.



Zespół ma tendencję do rozwijania w okresie ciąży lub
menopauzy.



Spowodowane może być bezpośrednim urazem nadgarstka
podczas nagłego wysiłku lub powtarzających się i sumujących
się przeciążeń i urazów.

Objawy



Głównym objawem ścięgna de Quervain jest ból po stronie kciuka
nadgarstka. Można również odczuwać ból w przedramieniu, może
pojawić się nagle lub stopniowo. Ból zwykle stają się silniejszy po
użyciu kciuka i nadgarstka po wykonywaniu ruchów chwytania i
szczypania. Zmniejszenie siły chwytu . Ból nierzadko promieniuje w
kierunku przedramienia. Jeżeli dodatkowo nerw, który leży na
wierzchu pochewki ścięgna jest podrażniony, może powodować
zdrętwienie kciuka i palca wskazującego. Przewlekłe drażniona
pochewka reaguje przekrwieniem, obrzękiem i wysiękiem( u
niektórych osób pojawia się w tym regionie torbiel wypełniona
płynem), a później włóknieniem, doprowadzającym do pogrubienia
ścian i trwałego zwężenia jej światła. Znacznie zawansowana
stenoza pochewki może doprowadzić do tzw. strzelającego  ścięgna.
Ból uciskowy występuje na powierzchni bocznej kości promieniowej
powyżej wyrostka rylcowatego.  Dodatkowym objawem jest
pozytywny wynik testu von Finklestein.

Diagnoza



Lekarz może zdiagnozować zespół de Quervaina
poprzez badanie palpacyjne nadgarstka i dłoni, może
również zapytać o objawy i działanie kciuka. W celu
potwierdzenia wykonuje się prosty test von Finkelstein



Głównym problemem może być odróżnienie zapalenie
pochewki ścięgna de Quervain z zespołem przecięcia,
którego objawy są bardzo podobne .



Szczególną uwagę należy zwrócić na miejsce w
którym ból jest zlokalizowany: w pobliżu końca kości
promieniowej lub nad punktem przecięcia na
nadgarstku (punkt przecięcia jest około trzech
centymetrów w górę przedramienia).

Test von Finkelsteina – kciuk chorego układa się na jego dłoni i następnie nad nim

zamyka pozostałe palce w pięść. Czynna lub bierna ulnaryzacja ręki (odwrócenie w

stronę kości łokciowej) wywołuje ból. Czynny ruch wyprostu i odwiedzenia kciuka

wobec oporu także połączony jest z bólem.

. Jeśli czujesz ból Twoim problem

może być zapalenie pochewki ścięgna de Quervaina.

Leczenie Niechirurgiczne Rehabilitacja



Jeśli to możliwe, należy zmienić lub zaprzestać wszelkich działań, które powodują objawy. Częste
przerwy podczas wykonywania powtarzających się ruchów ręki i kciuk. Unikać powtarzających się
ruchów rąk, takiech jak chwytanie, wykręcanie, lub obracanie i skręcanie nadgarstka. Trzymaj
nadgarstek w neutralnej pozycji. Innymi słowy, utrzymać go w linii prostej z ramieniem, bez
zginania go do przodu lub do tyłu.



Noszenie specjalnej szyny która utrzymuje nadgarstek i niższe stawy w bezruchu. Szyna daje
ścięgną pozycje do odpoczynku.



Leki przeciwzapalne mogą również pomóc w kontroli obrzęku i łagodzić objawy. Leki te zawierają
w sobie ibuprofen czy aspiryne.



Głównym celem fizjoterapii jest zmniejszenie lub wyeliminowanie przyczyny podrażnienia ścięgna
kciuka.



Na fizykoterapie składają się zabiegi takie jak :

-krioterapia
-jonoforeza
-ultradzwięki



Na kinezoterapie składa się:



Jeśli leczenie jest skuteczne, można zobaczy poprawę w około czterech do sześciu tygodni. Być
może trzeba kontynuować noszenie szyny kciuka do kontroli objawów.

Odchylenie promienia



Promieniowe odchylenie ćwiczenie ma na celu
wzmocnienie nadgarstka, zmniejszenie nacisku na
ścięgna i zmniejszenia objawów. Aby wykonać to
ćwiczenie, zrób pięść z domkniętą ręką i wskazać
kciuk w górę. Powoli unieś całą rękę podczas
zginania nadgarstka. Ten ruch ma być mała.
Trzymaj pozycję w górze kilka sekund i opuść rękę
z powrotem na dół. Powtórz 10 razy i zrobić trzy
zestawy. Kiedy to zadanie staje się łatwe, może
posiadać niewielką wagę takich jak puszka zupy
lub hantle w ręku.

Zgięcie nadgarstka i wzmocnienie



Do tego ćwiczenia, usiąść przy stole i umieść rękę
nad jej krawędzą. Połóż dłoń tak, że dłoń do góry.
Powoli zegnij nadgarstek, wnosząc swoją rękę w
kierunku ciała. Pauza za sekund i opuść rękę z
powrotem na dół. Powtórz 10 razy i zrobić trzy
zestawy. Teraz odwróć rękę aby dłoń zaciśnięta w
pięść była skierowana w dół. Otwieraj dłóń
podczas wnoszenia rękę w górę w kierunku sufitu.
Powtórz 10 razy i zrobić trzy zestawy. Aby
zwiększyć stopień trudności tego zadania, należy
użyć ciężarku w ręku.

Uprowadzenie palec gumką



Ćwiczenie to pomoże również wzmocnić
mięśnie w rękach, które pomogą złagodzić
objawy i zapobiec w przyszłości przypadków
tej choroby. Aby wykonać to ćwiczenie,
położyć gumką wokół czubków palców łącznie
z kciukiem. Rozpocznij palcami blisko siebie, a
następnie pociągnij palcami na zewnątrz, za
pomocą gumki do oporu. Powtórz 10 razy po
trzy zestawy. Trudność tego ćwiczenia można
zwiększyć za pomocą gumki z większym
oporem.

Chirurgia



Celem zabiegu jest danie ścięgną więcej
miejsca aby nie dochodziło do pocierania w
środku tunelu. Aby to zrobić, chirurg wykonuje
chirurgiczne uwolnienie dachu tunelu.



Zabieg ten można zazwyczaj wykonywać w
warunkach ambulatoryjnych, co oznacza, że nie
będzie musiał spędzić noc w szpitalu. Można to
zrobić za pomocą znieczulenia ogólnego.



Pierwszym krokiem w chirurgicznym zabiegu
jest zrobić małe nacięcie wzdłuż boku kciuka
nadgarstka.

Leczenie- Rehabilitacja po

zabiegu chirurgicznym



Rehabilitacja jest bardziej zaawansowana po zabiegu. Pełne
odzyskanie może trwać kilka miesięcy. Ból i objawy zwykle
ulegają poprawie po zabiegu, ale występuje czułość w zakresie
nacięcia do kilku miesięcy od wykonania zabiegu.



Ręką powinna być uniesiona ponad poziom serca. Należy
poruszać palcami i kciukiem od czasu do czasu w ciągu dnia.



Szwy zostaną usunięte 10 do 14 dni po zabiegu.



Fizjoterapia rozpoczyna się około 6-8 tygodnia po zabiegu.
Rozpoczyna się aktywnymi ruchami rąk. Można także użyć
okładów z lodu i masaży tkanek miękkich, oraz praktyczne
rozciąganie, aby odzyskać pełen zakres ruchu.



Następnie wprowadza się ćwiczenia które pomagają wzmocnić i
ustabilizować mięśnie i stawy dłoni i kciuka. Możemy również
korzystać z innych ćwiczeń do poprawy precyzji i zręczności

Document Outline