Sakrament chorych czy 

ostatnie namaszczenie? 

Po Soborze Vaticanum II nastąpił 
powrót do nazwy: sakrament chorych 
i odwrót od ostatniego 
namaszczenia. Kierowano się zasadą, 
że sakramenty są dla żywych. Tak 
samo sakrament namaszczenia jest 
dla żywych, nie dla umarłych. Jednak 
praktyka jest taka, że do1 godziny po 
śmierci namaszcza się tylko ze 
względów duszpasterskich. 

Podstawa Biblijna 

Jk 5, 14-15 - Jeśli ktoś choruje wśród was, niech sprowadzi 

kapłanów Kościoła, aby się modlili nad nim, namaścili olejem 

w imię Pana. Kontekst wskazuje, że nie chodzi tu o człowieka 

chorego śmiertelnie, ale o chorego, którego stan nie pozwala 

mu osobiście udać się do prezbitera. Kontekst choroby jest 

wspólnotowy - choroba przeżywana we wspólnocie.

Olej - 

przypisywano 

mu od zawsze 

efekty 

naturalne 

(łagodzenie 

bólu, 

uelastycznieni 

tkanki, gojenie 

ran fizycznych) 

i 

nadprzyrodzon

e (ulga 

duchowa, siła w 

chorobie).

Od II do IV wieku - względne milczenie 
w kwestii sakramentu chorych. Jedynie 
Tradycja Apostolska Hipolita wspomina o 
błogosławieństwie oleju, mówiąc że 
przynosi on ulgę tym, którzy go stosują 
oraz zdrowie tym, którzy chorują. Olej 
poszczególni wierni sami brali do siebie, 
sami go też stosowali.

W V wieku mamy już wyraźne świadectwo o namaszczeniu - List 

Innocentego I do Decencjusza, bpa Gubbio z 19 III 416 roku:

Innocenty podkreśla konieczność przygotowania oleju przez 

biskupa.

List Jakuba, apostoła stanowi biblijną podstawę sakramentu 

namaszczenia

wierny obok prezbitera może posługiwać się tym olejem w 

osobistych potrzebach.

HISTORIA SAKRAMENTU NAMASZCZENIA CHORYCH 

Od V wieku do Soboru Trydenckiego:

- namaszczającym przestaje być zwykły wierny, a 
staje się nim biskup albo kapłan (krystalizuje się 
zatem osoba szafarza) 
- podkreślano coraz mocniej efekty duchowe 
namaszczenia zwłaszcza w kontekście 
oczyszczenia od zła 
- sprawowanie tego sakramentu zaczyna być 
rozumiane jako bezpośrednie przygotowanie do 
śmierci i złączone zostaje z sakramentem pokuty 
oraz wiatykiem.

Sakrament chorych jest 

namaszczeniem człowieka, 

połączonym z modlitwą w jego 

intencji o łaskę uzdrowienia i 

umocnienia.

SKUTKI SAKRAMENTU 

NAMASZCZENIA CHORYCH

Wieloaspektowa pomoc dla chorego:
- chory wyrwany zostaje z poczucia izolacji
- uświadomienie choremu i jego najbliższym 
znaczenia   solidarności
- umocnienie więzi rodzinnych

Sakrament ten ma pomóc choremu 
odpowiednio 
- przeżyć chorobę, 

-przybliżyć go do Boga, aby poradził sobie z 
problemami duchowymi związanymi z 
trudną sytuacją, a także, gdy taka jest wola 
Boża, 

- zmniejszyć jego dolegliwości fizyczne.

Materia sakramentu 

Materia bliższa sakramentu: olej 

chorych (oleum infirmorum), 

Materia dalsza: namaszczenie olejem 

chorych, 

Forma sakramentu 

Formą są słowa: Przez to święte namaszczenie niech Pan w 

swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską 

Ducha Świętego. Pan, który odpuszcza ci grzechy niech cię 

wybawi i łaskawie podźwignie. 

I odpowiedź chorego i jego rodziny: AMEN.

Sens namaszczenia głowy i rąk: 

wymiar symboliczny - głowa, by 

chory zrozumiał sens cierpienia; 

ręce, by chory mógł unieść ciężar 

cierpienia. Namaszczenie dokonuje 

się tradycyjnie w formie krzyża - 

namaszczenie zatem jest jakby 

połączone z błogosławieństwem.

Kiedy mogę przyjąć ten 

sakrament?

1)  Sakramentu  chorych  udziela  się  tym, 

których życiu zagraża śmierć.  

2)  Sakrament  chorych  można  przyjąć 

ponownie  w  tej  samej  chorobie,  gdy 

nastąpiło pogorszenie.

3)  Sakramentu  chorych  udziela  się  także 

ludziom w podeszłym wieku. Jest to bowiem 

okres  życia,  w  którym  śmierć  staje  się 

czymś  realnie  bliskim.  A  poza  tym,  ludzie 

starsi cierpią przeważnie na jakieś choroby, 

które trudno traktować jako lekkie.

4) Sakramentu chorych udziela się także przed 

niebezpieczną operacją, czyli taką, która zagraża 

życiu.  

5) Sakramentu chorych udziela się także ludziom w 

stanie nieprzytomności lub tym, którzy utracili 

zdolność używania rozumu, jeżeli wiadomo, że będąc 

świadomi, życzyliby sobie tego.

6) Człowiekowi, który umarł, sakramentu 

chorych się nie udziela, choć należy się przy nim 

pomodlić, prosząc Boga o odpuszczenie 

grzechów.

Jak się przygotować do 

tego sakramentu?

-Trzeba go chcieć

- poprosić o ten sakrament przed śmiercią a nie po niej

-  wychodzimy  ze  świecą  gromniczną  przed  kapłana,  który  idzie  z  Najświętszym 

Sakramentem

- stół nakryty białym obrusem  

- przygotować wodę święcona

- krzyż i palące się świece

- watę 

-  uczestniczyć  wraz  z  chorym  w  obrzędzie  sakramentu 

(wyłączając spowiedź). 

Prezentację przygotował ks. Rafał Żelazny