Podział administracyjny Polski i ludność

Administracja

Administrowanie jest jedną z
podstawowych działalności państwa,
polegające na organizowaniu
realizacji zadań na podstawie
specjalnych przepisów prawnych. Aby
zapewnić sprawne wykonywanie
zadań państwa w poszczególnych
regionach kraju, dokonano
podziału Polski na jednostki
terytorialne. Jednostkami
najwyższego rzędu
są województwa(od 1 stycznia 1999
r.) - jest ich szesnaście. Województwa
z kolei dzielą się na powiaty, a te z
kolei – na gminy. Liczba powiatów i
gmin ulega ciągłym zmianom. W
wykonywaniu niektórych zadań
państwa województwom, powiatom i
gminom pomagają
samorządowe sołectwa na wsi
oraz samorządy
osiedlowe w miastach.

Liczba ludności

Na liczbę ludności wpływa wiele czynników. Przyrost naturalny , kataklizmy,
wojny, migracje zewnętrzne, a dawniej szalejące epidemie – powodują, że
liczba ludności nieustannie się zmienia. W naszym kraju mieszka obecnie
(2000 r.) około 38,7 mln mieszkańców. W czasie wojen ginęło wielu ludzi i
rodziło się mniej dzieci. W rezultacie roczniki „wojenne” są mniej liczne od
roczników „pokojowych”. Mniej liczebne roczniki mają z kolei mniej dzieci. Te
następnie, gdy wchodzą w związki małżeńskie, również mają mniej
potomstwa i sytuacja się powtarza. Od czasu zakończenia II wojny światowej
decydującym czynnikiem wzrostu liczby ludności jest przyrost naturalny
(nadwyżka urodzeń nad zgonami). Współczynnik przyrostu naturalnego w
przeliczeniu na 1000 mieszkańców przez wiele lat był wysoki (maksymalnie
19‰ ). Obecnie jest najniższy w powojennej historii Polski – poniżej 1‰.

Na liczbę
ludności państwa wpływają migracje
wewnętrzne (napływ ludności z
innych krajów i odpływ ludności do
innych krajów). Ogromne ruchy
migracyjne nastąpiły po
wojnie. Polskę opuścili Niemcy oraz
większość Ukraińców. Na ich miejsce
przybyli Polacy z ówczesnego ZSRR,
polscy robotnicy zatrudnieni
przymusowo w fabrykach i na roli w
Niemczech, oraz żołnierze wracający
z frontów II wojny światowej. Na
liczbę ludności po wojnie wpłynęły
również zmiany granic. Terytorium
Polski zmniejszyło się prawie o 20%.
Od 1945 r. w skład
naszego społeczeństwa nie wchodzą
już w takiej liczbie jak niegdyś
Ukraińcy, Białorusini i przedstawiciele
innych narodów mieszkających w
granicach II Rzeczpospolitej.

Rozmieszczenie ludności

Polskę charakteryzuje
nierównomierne rozmieszczenie
ludności. Największa gęstość
zaludnienia występuje na obszarach
rozwiniętych przemysłowo a
najsłabsza na terenach silnie
zalesionych. Jednak w porównaniu z
innymi krajami dysproporcje w
rozmieszczeniu ludności Polski nie są
duże. Gdyby przykładowo Stany
Zjednoczone miały przeciętną gęstość
zaludnienia taką, jaką ma najsłabiej
zaludnione w Polsce województwo
warmińsko-mazurskie(60 osób/km

to liczyłyby blisko 540 mln
mieszkańców – zamiast 267
mln. Australia w takiej samej sytuacji
zamiast 18 mln miałaby 540 mln,
a Rosja – zamiast 148 mln aż 986
mln.