MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA
DOTYCZĄCA INTERWENCJI NA
MORZU PEŁNYM W RAZIE
ZANIECZYSZCZENIA OLEJAMI
MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA
DOTYCZĄCA INTERWENCJI NA
MORZU PEŁNYM W RAZIE
ZANIECZYSZCZENIA OLEJAMI
wykład
MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA
DOTYCZĄCA INTERWENCJI NA
MORZU PEŁNYM W RAZIE
ZANIECZYSZCZENIA OLEJAMI
MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA
DOTYCZĄCA INTERWENCJI NA
MORZU PEŁNYM W RAZIE
ZANIECZYSZCZENIA OLEJAMI
wykład
Państwa będące Stronami niniejszej kon-wencji,
świadome potrzeby ochrony interesów swych
obywateli przed poważnymi konse-kwencjami
wypadków
morskich,
wynikłymi
z
niebezpieczeństwa
zanieczyszczenia
olejami
morza i wybrzeży, przekonane, że w tych
okolicznościach zastosowanie na morzu pełnym
środków o charakterze wyjątkowym może być
konieczne dla ochrony takich interesów oraz że
środki te w niczym nie naruszają zasady wolności
morza pełnego, uzgodniły, co następuje:
Państwa będące Stronami niniejszej kon-wencji,
świadome potrzeby ochrony interesów swych
obywateli przed poważnymi konse-kwencjami
wypadków
morskich,
wynikłymi
z
niebezpieczeństwa
zanieczyszczenia
olejami
morza i wybrzeży, przekonane, że w tych
okolicznościach zastosowanie na morzu pełnym
środków o charakterze wyjątkowym może być
konieczne dla ochrony takich interesów oraz że
środki te w niczym nie naruszają zasady wolności
morza pełnego, uzgodniły, co następuje:
1. Strony niniejsze konwencji mogą zastosować takie środki na
morzu pełnym, jakie mogą być konieczne do zapobieżenia,
złagodzenia lub usunięcia poważnego i bezpośredniego
niebezpieczeństwa grożącego ich wybrzeżom lub związanymi z
nimi interesom na skutek zanieczyszczenia lub zagrożenia
zanieczyszczeniem morza olejami w następstwie wypadku
morskiego albo działań związanych z takim wypadkiem, co do
których można rozsądnie przewidzieć, że spowodują znaczne
szkodliwe skutki.
2. Jednakże żadne środki nie będą podejmowane na podstawie
niniejszej konwencji w stosunku do okrętów wojennych lub
innych statków będących własnością Państwa lub przez nie
eksploatowanych i używanych w danym czasie tylko w rządowej
służbie niehandlowej.
1. Strony niniejsze konwencji mogą zastosować takie środki na
morzu pełnym, jakie mogą być konieczne do zapobieżenia,
złagodzenia lub usunięcia poważnego i bezpośredniego
niebezpieczeństwa grożącego ich wybrzeżom lub związanymi z
nimi interesom na skutek zanieczyszczenia lub zagrożenia
zanieczyszczeniem morza olejami w następstwie wypadku
morskiego albo działań związanych z takim wypadkiem, co do
których można rozsądnie przewidzieć, że spowodują znaczne
szkodliwe skutki.
2. Jednakże żadne środki nie będą podejmowane na podstawie
niniejszej konwencji w stosunku do okrętów wojennych lub
innych statków będących własnością Państwa lub przez nie
eksploatowanych i używanych w danym czasie tylko w rządowej
służbie niehandlowej.
1. wypadek morski oznacza zderzenie statków, wejście na mieliznę lub
inny wypadek nawigacyjny albo inne zdarzenie na statku lub poza nim,
powodujące szkodę materialną lub inne bezpośrednie zagrożenie
powstania materialnej szkody dla statku lub ładunku
1. wypadek morski oznacza zderzenie statków, wejście na mieliznę lub
inny wypadek nawigacyjny albo inne zdarzenie na statku lub poza nim,
powodujące szkodę materialną lub inne bezpośrednie zagrożenie
powstania materialnej szkody dla statku lub ładunku
3. olej oznacza ropę naftową, paliwo olejowe, olej dieslowy i olej smarowy;
4. interesy związane oznaczają interesy Państwa nadbrzeżnego
bezpośrednio dotkniętego albo zagrożonego wypadkiem morskim, takie
jak:
a) działalność morska na wybrzeżu, w portach i przy ujściach rzek łącznie
z rybołówstwem, stanowiąca podstawowe źródło utrzymania dla
zainteresowanych osób,
b) walory turystyczne danego obszaru,
c) warunki zdrowotne ludności wybrzeża oraz dobre warunki bytowe
obszaru nadbrzeżnego łącznie z ochroną żywych zasobów morskich, fauny
i flory;
3. olej oznacza ropę naftową, paliwo olejowe, olej dieslowy i olej smarowy;
4. interesy związane oznaczają interesy Państwa nadbrzeżnego
bezpośrednio dotkniętego albo zagrożonego wypadkiem morskim, takie
jak:
a) działalność morska na wybrzeżu, w portach i przy ujściach rzek łącznie
z rybołówstwem, stanowiąca podstawowe źródło utrzymania dla
zainteresowanych osób,
b) walory turystyczne danego obszaru,
c) warunki zdrowotne ludności wybrzeża oraz dobre warunki bytowe
obszaru nadbrzeżnego łącznie z ochroną żywych zasobów morskich, fauny
i flory;
Jeżeli Państwo nadbrzeżne korzysta z prawa do podjęcia środków
zgodnie z artykułem I, stosuje się następujące postanowienia:
a) przed podjęciem jakichkolwiek środków Państwo nadbrzeżne
doprowadzi do konsultacji z innymi Państwami poszkodowanymi
wypadkiem morskim, w szczególności z Państwem lub Państwami
bandery;
b) Państwo nadbrzeżne niezwłocznie zawiadomi o proponowanych
środkach wszelkie znane mu zainteresowane osoby fizyczne lub
prawne lub takie, o których dowiedziało się w czasie konsultacji, co do
których można rozsądnie przewidzieć, że mogą doznać szkód na
skutek podjęcia tych środków. Państwo nadbrzeżne weźmie pod
uwagę wszelkie stanowiska, jakie mogą być przez nie przedłożone;
c) przed podjęciem jakichkolwiek środków Państwo nadbrzeżne może
doprowadzić do konsultacji z niezależnymi ekspertami wybranymi z
listy sporządzonej przez Organizację;
Jeżeli Państwo nadbrzeżne korzysta z prawa do podjęcia środków
zgodnie z artykułem I, stosuje się następujące postanowienia:
a) przed podjęciem jakichkolwiek środków Państwo nadbrzeżne
doprowadzi do konsultacji z innymi Państwami poszkodowanymi
wypadkiem morskim, w szczególności z Państwem lub Państwami
bandery;
b) Państwo nadbrzeżne niezwłocznie zawiadomi o proponowanych
środkach wszelkie znane mu zainteresowane osoby fizyczne lub
prawne lub takie, o których dowiedziało się w czasie konsultacji, co do
których można rozsądnie przewidzieć, że mogą doznać szkód na
skutek podjęcia tych środków. Państwo nadbrzeżne weźmie pod
uwagę wszelkie stanowiska, jakie mogą być przez nie przedłożone;
c) przed podjęciem jakichkolwiek środków Państwo nadbrzeżne może
doprowadzić do konsultacji z niezależnymi ekspertami wybranymi z
listy sporządzonej przez Organizację;
d) w razie nagłej konieczności wymagającej natychmiastowego
podjęcia środków Państwo nadbrzeżne może przedsięwziąć
środki uznane za konieczne ze względu na sytuację nie cierpiącą
zwłoki bez uprzedniego zawiadomienia lub konsultacji albo bez
dalszego prowadzenia już rozpoczętych konsultacji;
e) Państwo nadbrzeżne nie stosując przeszkód przed podjęciem
takich środków i w czasie ich stosowania dołoży należytej
staranności, w celu uniknięcia jakiegokolwiek niebezpieczeństwa
dla życia ludzkiego, do udzielenia zagrożonym osobom wszelkiej
niezbędnej pomocy oraz w odpowiednich przypadkach do
ułatwienia repatriacji załóg statków;
f) o środkach podjętych w zastosowaniu artykułu I będą
niezwłocznie zawiadomione zainteresowane Państwa i znane
osoby fizyczne lub prawne, jak również Sekretarz Generalny
Organizacji
d) w razie nagłej konieczności wymagającej natychmiastowego
podjęcia środków Państwo nadbrzeżne może przedsięwziąć
środki uznane za konieczne ze względu na sytuację nie cierpiącą
zwłoki bez uprzedniego zawiadomienia lub konsultacji albo bez
dalszego prowadzenia już rozpoczętych konsultacji;
e) Państwo nadbrzeżne nie stosując przeszkód przed podjęciem
takich środków i w czasie ich stosowania dołoży należytej
staranności, w celu uniknięcia jakiegokolwiek niebezpieczeństwa
dla życia ludzkiego, do udzielenia zagrożonym osobom wszelkiej
niezbędnej pomocy oraz w odpowiednich przypadkach do
ułatwienia repatriacji załóg statków;
f) o środkach podjętych w zastosowaniu artykułu I będą
niezwłocznie zawiadomione zainteresowane Państwa i znane
osoby fizyczne lub prawne, jak również Sekretarz Generalny
Organizacji
1. Środki podjęte przez Państwo nadbrzeżne zgodnie z artykułem I
będą proporcjonalne do rzeczywistych lub zagrażających mu szkód.
2. Środki te nie będą wykraczać ponad to, co jest konieczne w
granicach rozsądku do osiągnięcia celu wymienionego w artykule I i
będą wstrzymane niezwłocznie po osiągnięciu tego celu; środki te nie
będą naruszać bez konieczności praw i interesów Państwa bandery,
Państw trzecich oraz jakichkolwiek zainteresowanych osób fizycznych
lub prawnych.
3. Przy ocenie proporcjonalności środków w stosunku do szkody
uwzględnia się:
a) rozmiar i prawdopodobieństwo grożącej szkody w razie
niezastosowania tych środków;
b) prawdopodobieństwo skuteczności tych środków;
c) rozmiar szkody, jaką może spowodować zastosowanie tych
środków
.
1. Środki podjęte przez Państwo nadbrzeżne zgodnie z artykułem I
będą proporcjonalne do rzeczywistych lub zagrażających mu szkód.
2. Środki te nie będą wykraczać ponad to, co jest konieczne w
granicach rozsądku do osiągnięcia celu wymienionego w artykule I i
będą wstrzymane niezwłocznie po osiągnięciu tego celu; środki te nie
będą naruszać bez konieczności praw i interesów Państwa bandery,
Państw trzecich oraz jakichkolwiek zainteresowanych osób fizycznych
lub prawnych.
3. Przy ocenie proporcjonalności środków w stosunku do szkody
uwzględnia się:
a) rozmiar i prawdopodobieństwo grożącej szkody w razie
niezastosowania tych środków;
b) prawdopodobieństwo skuteczności tych środków;
c) rozmiar szkody, jaką może spowodować zastosowanie tych
środków
.
Każda Strona, która zastosowała środki niezgodne z postanowieniami
niniejszej konwencji wyrządzając szkodę innymi, jest zobowiązana do
zapłaty
odszkodowania
do
wysokości
szkody
wyrządzonej
zastosowaniem tych środków, które wykraczały ponad to, co było
konieczne w granicach rozsądku do osiągnięcia celu wymienionego w
artykule I.
Każda Strona, która zastosowała środki niezgodne z postanowieniami
niniejszej konwencji wyrządzając szkodę innymi, jest zobowiązana do
zapłaty
odszkodowania
do
wysokości
szkody
wyrządzonej
zastosowaniem tych środków, które wykraczały ponad to, co było
konieczne w granicach rozsądku do osiągnięcia celu wymienionego w
artykule I.
1. Komisja pojednawcza ustala się na wniosek jednej ze Stron,
skierowanej do innej w zastosowaniu artykułu VIII Konwencji.
2. Wniosek o polubowne załatwienie złożonego przez Stronę składają
oświadczenia o wypadku wraz z wszelkimi dokumentami
uzupełniającymi.
3. Jeżeli postępowanie zostało wszczęte między dwoma stronami,
wszelkie inne strony, obywatele lub mienie, które zostały dotknięte
przez tych samych środków, lub który jest państwo nadbrzeżne
wziąwszy podobne środki, może przyłączyć się do postępowania
pojednawczego w drodze pisemnego zawiadomienia Strony, które
początkowo wszczęła postępowanie, chyba że jedna z tych ostatnich
stron sprzeciw wobec takiego połączenie spraw.
1. Komisja pojednawcza ustala się na wniosek jednej ze Stron,
skierowanej do innej w zastosowaniu artykułu VIII Konwencji.
2. Wniosek o polubowne załatwienie złożonego przez Stronę składają
oświadczenia o wypadku wraz z wszelkimi dokumentami
uzupełniającymi.
3. Jeżeli postępowanie zostało wszczęte między dwoma stronami,
wszelkie inne strony, obywatele lub mienie, które zostały dotknięte
przez tych samych środków, lub który jest państwo nadbrzeżne
wziąwszy podobne środki, może przyłączyć się do postępowania
pojednawczego w drodze pisemnego zawiadomienia Strony, które
początkowo wszczęła postępowanie, chyba że jedna z tych ostatnich
stron sprzeciw wobec takiego połączenie spraw.
1. Komisja pojednawczy składa się z trzech członków: jeden
nominowany przez państwo nadbrzeżne, które przyjęło takie środki,
jeden jest nominowany przez państwo obywatele lub mienie, które
zostały dotknięte przez te środki, a trzeci, który jest
przewodniczącym Komisji i być nominowany za porozumieniem
dwóch członków oryginalnego.
2. Rozjemców są wybierane z listy uprzednio sporządzonym zgodnie
z procedurą określoną w art 4 poniżej.
3. Jeżeli w terminie 60 dni od dnia otrzymania wniosku o
postępowanie pojednawcze, Strona, do której taki wniosek został
złożony nie wydał zawiadomienia drugiej Strony do kontrowersji
nominacji rozjemca, za którego wybór odpowiada, lub, jeżeli w
terminie 30 dni od daty powołania drugiego z członków Komisji do
wyznaczonych przez Strony, pierwsze dwa Rozjemcy mieć net mógł
wyznaczyć na mocy wspólnego porozumienia przewodniczących
Komisji, Sekretarz Generalny Organizacji na wniosek każdej ze Stron,
w terminie 30 dni, należy przejść do wymaganej nominacji.
Członkowie Komisji w ten sposób kandydatów powinien być wybrany
z listy określonej w poprzednim ustępie.
1. Komisja pojednawczy składa się z trzech członków: jeden
nominowany przez państwo nadbrzeżne, które przyjęło takie środki,
jeden jest nominowany przez państwo obywatele lub mienie, które
zostały dotknięte przez te środki, a trzeci, który jest
przewodniczącym Komisji i być nominowany za porozumieniem
dwóch członków oryginalnego.
2. Rozjemców są wybierane z listy uprzednio sporządzonym zgodnie
z procedurą określoną w art 4 poniżej.
3. Jeżeli w terminie 60 dni od dnia otrzymania wniosku o
postępowanie pojednawcze, Strona, do której taki wniosek został
złożony nie wydał zawiadomienia drugiej Strony do kontrowersji
nominacji rozjemca, za którego wybór odpowiada, lub, jeżeli w
terminie 30 dni od daty powołania drugiego z członków Komisji do
wyznaczonych przez Strony, pierwsze dwa Rozjemcy mieć net mógł
wyznaczyć na mocy wspólnego porozumienia przewodniczących
Komisji, Sekretarz Generalny Organizacji na wniosek każdej ze Stron,
w terminie 30 dni, należy przejść do wymaganej nominacji.
Członkowie Komisji w ten sposób kandydatów powinien być wybrany
z listy określonej w poprzednim ustępie.
1. Pod warunkiem, że Strony nie uzgodnią inaczej, Komisja
pojednawcza ustanawia własne procedury, które są we wszystkich
przypadkach umożliwiają uczciwe przesłuchanie. W odniesieniu do
badania, Komisja, o ile nie zadecyduje inaczej, są zgodne z
przepisami rozdziału III konwencji haskiej do pokojowego
rozstrzygania sporów międzynarodowych z 18 października 1907.
2. Strony będą reprezentowane przed Komisją pojednawczego
przez agentów, których obowiązkiem jest podjąć się roli
pośredników między Stronami i Komisją. Każda ze Stron może
zwrócić się również o pomoc do doradców i ekspertów
mianowanych przez niego w tym celu może żądać przesłuchania
wszystkich osób, których dokumenty Stron uważa przydatne.
3. Komisja ma prawo żądać wyjaśnień od agentów, doradców i
ekspertów Stron, jak również od wszelkich osób, które, za zgodą
swoich rządów, które uzna za przydatne, aby zadzwonić.
1. Pod warunkiem, że Strony nie uzgodnią inaczej, Komisja
pojednawcza ustanawia własne procedury, które są we wszystkich
przypadkach umożliwiają uczciwe przesłuchanie. W odniesieniu do
badania, Komisja, o ile nie zadecyduje inaczej, są zgodne z
przepisami rozdziału III konwencji haskiej do pokojowego
rozstrzygania sporów międzynarodowych z 18 października 1907.
2. Strony będą reprezentowane przed Komisją pojednawczego
przez agentów, których obowiązkiem jest podjąć się roli
pośredników między Stronami i Komisją. Każda ze Stron może
zwrócić się również o pomoc do doradców i ekspertów
mianowanych przez niego w tym celu może żądać przesłuchania
wszystkich osób, których dokumenty Stron uważa przydatne.
3. Komisja ma prawo żądać wyjaśnień od agentów, doradców i
ekspertów Stron, jak również od wszelkich osób, które, za zgodą
swoich rządów, które uzna za przydatne, aby zadzwonić.
Strony będą ułatwiać pracę komisji pojednawczej w szczególności,
zgodnie z ich ustawodawstwem, i za pomocą wszystkich
dostępnych środków:
(A) dostarczenie Komisji niezbędnych dokumentów i informacji;
(B) umożliwienie Komisji wjazdu na ich terytorium, w celu
przesłuchania świadków lub ekspertów, a także odwiedzić scenę.
Strony będą ułatwiać pracę komisji pojednawczej w szczególności,
zgodnie z ich ustawodawstwem, i za pomocą wszystkich
dostępnych środków:
(A) dostarczenie Komisji niezbędnych dokumentów i informacji;
(B) umożliwienie Komisji wjazdu na ich terytorium, w celu
przesłuchania świadków lub ekspertów, a także odwiedzić scenę.
Pojednawcze uznaje się za nieskuteczne, jeśli po upływie 90 dni
Strony zostały powiadomione o zalecenie, każda ze Stron nie
zgłosiły drugą Stronę o swoim przyjęciu rekomenda-cji. Pojednawczy
również powinny być uznane za nieskuteczne, jeśli Komisja nie
zostały ustalone w terminie określonym w akapicie trzecim art 3
powyżej, lub o ile strony nie uzgodniły inaczej, jeśli Komisja nie
wydały zalecenie w terminie jednego roku od dzień, w którym
Przewodniczący Komisji był nominowany.
Pojednawcze uznaje się za nieskuteczne, jeśli po upływie 90 dni
Strony zostały powiadomione o zalecenie, każda ze Stron nie
zgłosiły drugą Stronę o swoim przyjęciu rekomenda-cji. Pojednawczy
również powinny być uznane za nieskuteczne, jeśli Komisja nie
zostały ustalone w terminie określonym w akapicie trzecim art 3
powyżej, lub o ile strony nie uzgodniły inaczej, jeśli Komisja nie
wydały zalecenie w terminie jednego roku od dzień, w którym
Przewodniczący Komisji był nominowany.
