Podawanie leków do tkanek

Postępowanie ze sprzętem jednorazowym



Higieniczne mycie rąk



Założenie rękawiczek



Przygotowanie igły i strzykawek



Igłę wyjmować przez rozchylenie „listków opakowania”; następnie
połączyć igłę w osłonce ze strzykawką; tuż przed nabraniem leku
usunąć osłonkę i dobrze zamocować igłę



Zużyte strzykawki i igły zbierać w przeznaczonych do tego celu
pojemnikach z twardego plastiku



Igieł po wykonaniu zabiegu nie wolno zginać, łamać, wprowadzać
ponownie do plastikowej osłonki



Zużyty materiał opatrunkowy należy umieścić w foliowym worku



Zużyte rękawiczki po każdym zabiegu należy wyrzucać do
odpowiedniego pojemnika na odpady medyczne



Nie wolno podawać leku w tych samych rękawiczkach kilku
pacjentom

Iniekcja



Podanie leku przy użyciu igły lub kaniuli do
tkanek, jam ciała lub naczyń krwionośnych.



W tej formie podaje się leki, które podane doustnie
ulegają unieczynnieniu w przewodzie
pokarmowym



Początek działania szybszy a dawkowanie
przeważnie dokładniejsze niż przy podaniu
doustnie



Podawanie leków w ten sposób wymaga
przestrzegania zasad aseptyk i uniwersalnych
środków ostrożności w profilaktyce HIV, HBV, HCV

Zasady obowiązujące przy wstrzyknięciach



Zlecenie musi zawierać: informacje o leku(nazwa, stężenie, dawka,
itp), droga i częstość podania leku, czynności kontrolne, czas
infuzji



Kontrola leków: zawartość ampułki, ilość, stężenie, droga podania,
przechowywanie, termin ważności, oznaki rozkładu, temperatura



Lek w postaci zawiesiny kilkakrotnie wymieszać



Podawać wyłącznie leki o znanym działaniu, możliwych
powikłaniach



W przypadku mało znanych leków należy dokładnie przeczytać
wskazówki zawarte na opakowaniu i ulotkę



W przypadku konieczności użycia dwóch opakowań leku należy
przestrzegać tej samej serii jednego producenta



Leki podawać do odpowiedniej (wskazanej przez producenta)
tkanki



Stosować sprzęt jednorazowego użytku



Wlewy kroplowe i iniekcje kroplowe należy przygotowywać w
zamkniętym pomieszczeniu, na powierzchni zdezynfekowanej



Sprawdzić używane igły i strzykawki pod kątem jałowości, uszkodzenia
i przeterminowania opakowania



Do nabierania leku stosować strzykawki o pojemności odpowiedniej do
ilości leku i objętości ewentualnego roztworu



Nie należy mieszać różnych leków w jednej strzykawce



Leki należy nabierać bezpośrednio przed podaniem. Po otwarciu nie
należy przechowywać leku dłużej niż 30 minut, a częściowo użyte
ampułki należy wyrzucić



Przy podawaniu różnych płynów infuzyjnych przez kraniki wielodrożne
należy zwracać uwagę na zgodność roztworów



Niektóre leki należy chronić przed światłem



Nie wolno dodawać innych leków do: krwi, preparatów
krwiopochodnych, roztworów aminokwasów, emulsji tłuszczowych,
stężonych roztworów elektrolitów



Do rozpuszczenia leku w postaci suchej używać tylko rozpuszczalnika
załączonego do opakowania



Stosować igły o najmniejszej możliwej średnicy



Do nabrania leku z fiolki używać możliwie cienkiej igły, wkłutej
pionowo w zaznaczony na korku okrąg



W przypadku leków powodujących odczyny
alergiczne należy unikać ich kontaktu ze skórą oraz
wziewania



Igieł użytych do nabrania leku nie można stosować
do wykonywania iniekcji



Bezpośrednio przed podaniem leku należy zastąpić
igłę do nabierania odpowiednio dobraną igłą pod
względem długości, średnicy, itp.



Do nakłuć żylnych stosować igły o krótkim ostrzu,
średnicy zależnej od celu nakłucia i długości zależnej
od obfitości tkanki podskórnej



W przypadku kroplowego wlewu dożylnego
wykonywać nakłucie za pomocą kaniuli typu venflon



Należy dokumentować wszystkie niepożądane
objawy, nr serii preparatu, zwłaszcza przy podawaniu
preparatów krwiopochodnych i szczepionek

Zagrożenia podczas wykonywania iniekcji



Wprowadzenie drobnoustrojów do organizmu,
powodujące zakażenie miejscowe lub uogólnione.



Wprowadzenie leku do krwiobiegu podczas iniekcji
domięśniowej (zapobiega się poprzez aspirowanie).



Wprowadzenie leku do tkanki tłuszczowej lub
podskórnej przy wykonywaniu iniekcji domięśniowych
(zapobiega się poprzez stosowanie dłuższych igieł).



Wprowadzenie powietrza do krwi przy iniekcjach
dożylnych, powodujące zator powietrzny.



Uszkodzenie nerwu kulszowego podczas iniekcji
domięśniowej w mięsień pośladkowy większy.

Nabieranie leku z ampułki



Sprawdzenie czy ampułka nadaje się do przełamania
poniżej zaznaczonego punktu



Zwrócenie uwagi czy w główce ampułki nie znajduje się
lek i czy nie trzeba go usunąć



Ułamanie szyjki przy użyciu suchego jałowego gazika



Należy wyrzucić ampułkę, gdy do środka dostaną się
odłamki szkła; można nabrać lek przy użyciu małej igły
uniemożliwiającej dostanie się szkła do strzykawki



Od momentu przełamania ampułki do momentu nabrania
leku zaleca się, w miarę możliwości, wstrzymać oddech (w
przypadku braku maski)- zapobiega przedostawaniu się
drobnoustrojów z wydychanego powietrza do zawartości
ampułki

Nabieranie leku w postaci płynnej z fiolki



Usunięcie wierzchniej osłonki



Odkażenie gumowego korka(niekonieczne jeśli przy
usuwaniu osłonki korek nie został zainfekowany)



Nabranie do strzykawki takiej ilości powietrza jakiej
odpowiada objętość roztworu, który chce się pobrać z fiolki



Wstrzyknięcie powietrza do fiolki (powstaje nadciśnienie,
które wyrównuje się w momencie pobrania leku)



Odwrócenie fiolki i pobranie roztworu w ilości nieznacznie
większej niż wymagana objętość leku



Przesunięcie pęcherzyka powietrza ku górze strzykawki i
wstrzyknięcie go wraz z nadmierną ilością roztworu do
fiolki

Nabieranie leku w postaci suchej z fiolki



Odkażenie korka fiolki



Nabranie zalecanego rozpuszczalnika do

strzykawki



Powolne wprowadzenie rozpuszczalnika do

fiolki



Odczekanie aż lek się rozpuści



Nabranie leku do strzykawki

Nabieranie leku z ampułki/fiolki



Fiolkę/ampułkę należy chwycić między palec wskazujący i środkowy
lewej ręki



Do prawej wziąć strzykawkę z igłą



Jeżeli ręce drżą, należy oprzeć łokcie o tułów i jednym ruchem włożyć
igłę do wnętrza ampułki jednym ruchem



Igła nie może dotknąć zewnętrznej ściany ampułki lub fiolki; gdy tak
się stanie trzeba ją odłożyć i nałożyć jałową



Po włożeniu igły do ampułki wolnymi palcami lewej ręki chwycić
strzykawkę i uważając, aby koniec igły był zanurzony w leku, prawą
ręką odciągnąć tłok ku górze



Po opróżnieniu zawartości przytrzymując prawą ręką strzykawkę i
nasadkę igły jednym ruchem wyciągnąć igłę z fiolki



Przed przeniesieniem strzykawki z lekiem do pacjenta zabezpieczyć
igłę osłonką jałową lub pustą ampułką(nie fiolką)



Podpisać strzykawkę w przypadku kilku leków dla różnych pacjentów

Europejski

kod barwny

Przekrój

zewnętrzny

(mm.)

G

Zastosowanie

żółty

0,9

20

iniekcja dożylna, pobieranie krwi, iniekcja
domięśniowa

zielony

0,8

21

iniekcja dożylna, pobieranie krwi, iniekcja
domięśniowa, nakłucie tętnicy udowej

czarny

0,7

22

iniekcja podskórna

fioletowy

0,65

23

iniekcja podskórna, nakłucie tętnicy
promieniowej

niebieski

0,6

24

iniekcja podskórna, nakłucie tętnicy
promieniowej

liliowy

0,55

24

nakłucie tętnicy promieniowej

brązowy

0,45

26

iniekcja podskórna

szary

0,42

27

iniekcja podskórna

pomarańczow
y

0,5

25

strzykawki z heparyną

jasnoniebieski

0,4

27

strzykawki z insuliną

Zestawienie rodzajów igieł do wstrzyknięć

Zestawienie rodzajów igieł do wstrzyknięć

Europejski

kod barw

Przekrój

zewnętrzn

y (mm)

Długoś

ć (mm)

G

Zastosowanie

Brązowy

0,45

16

26G x 5/8

Śródskórne

Pomarańczo

wy

0,5

25

25G x 1

Śródskórne

Niebieski

0,6

25

23G x 1

Podskórne

Czarny

0,7

30

22G x 1 ¼

Podskórne

Zielony

0,8

40

21G x 1 ½

Domięśniowe

Żółty

0,9

40

20G x 1 ½

Domięśniowe,

dożylne

Beżowy

1,1

40

19G x 11/2

dożylne

Rodzaje wstrzyknięć:



Podskórne- iniectio subcutaneum s. c.



Śródskórne- iniectio intracutaneum i.c.



Domięśniowe- iniectio intramuscularis i.m.



Dożylne- iniectio intravenosa i.v.



Dotętnicze- intraarterialis i.a.

Rodzaje iniekcji



Podskórne



Śródskórne



Domięśniowe



Dożylne

Iniekcje podskórne



Wykonuje się w ramię, brzuch, udo oraz
okolicę łopatki. Maksymalnie można podać 2 ml
roztworu. Igłę wprowadza się pod kątem 45-90°
we wcześniej utworzony wzgórek skórny.



Najczęściej podawanymi lekami w iniekcji
podskórnej są insuliny i heparyny
drobnocząsteczkowe.



Dość często zleca się pacjentom samodzielne
wykonywanie iniekcji podskórnych po krótkim
przeszkoleniu.



Np. pompa insulinowa

Iniekcje śródskórne



Wykonuje się w wewnętrzną część

przedramienia po stronie kciuka. Podaje się
od 0,05 ml do maksymalnie 0,1 ml roztworu.
Igłę wprowadza się pod kątem 5-10°.



Iniekcje śródskórne stosuje się przy testach

uczuleniowych lub próbie tuberkulinowej.

Iniekcje domięśniowe



Wykonuje się w duże mięśnie, dobrze ukrwione, słabo
unerwione, najczęściej są to mięsień pośladkowy
średni, mięsień czworogłowy uda, mięsień trójgłowy
ramienia. Nie należy przekraczać jednorazowo dawki
8ml. Igłę wprowadza się pod kątem 90° po
poprzednim naciągnięciu skóry. Przed podaniem leku
należy wykonać próbę aspirowania, aby upewnić się,
że koniec igły nie jest położony w świetle naczynia.



Iniekcje domięśniowe są najczęściej wykonywanymi.
Stosuje się je podczas podawania wielu leków.



Postać leku: wodna, oleista, zawiesina.



Stężenie: izotoniczne

Iniekcje dożylne



Wykonuje się w większe żyły, najczęściej w

okolicach zgięcia łokciowego, nadgarstka,
grzbietowej części dłoni, czasami nakłuwa się
żyły na grzbietowej części stopy. Nie ma
maksymalnej ilości roztworu jaką możemy
podać w iniekcji dożylnej. Igłę wprowadza się
w światło żyły i wolno wprowadza się roztwór.



Najczęściej do iniekcji dożylnej stosuje

się wenflon, który zapewnia stały kontakt z
żyłą i ułatwia podawanie leku.