Początki działalności

politycznej

  W 1919 wstąpił do Niemieckiej Partii Robotniczej,

której nazwę w następnym roku zmienił na NSDAP.
Stanął na jej czele w 1921. Po nieudanym puczu
monachijskim w 1923 (inaczej pucz piwiarniany)
został skazany na pięć lat więzienia i osadzony w
więzieniu w Landsbergu.

Napisał tam książkę Mein Kampf (Moja walka), w
której sformułował program ruchu nazistowskiego.
Żądał w nim przestrzeni życiowej (Lebensraum)
dla Niemców, która miała im się należeć jako
narodowi Panów (Herrenvolk). Doktryna ta
zawierała wyraźne koncepcje rasistowskie,
nacjonalistyczne i lewicowe.

Po przedterminowym zwolnieniu z więzienia skupił
wokół siebie grono ambitnych i bezwzględnych
współpracowników (Göring, Goebbels, Hess,
Himmler). Wykorzystując swoje zdolności
oratorskie i talenty demagogiczne oraz korzystając
z kryzysu gospodarczego doprowadził do przejęcia
władzy przez swoją partię w 1933. W 1932
przegrał z Hindenburgiem wybory prezydenckie,
ale otrzymał aż 40% głosów.

30 I 1933 został kanclerzem i rozpoczął etap skupiania
władzy w swoim ręku. Po pożarze Reichstagu
przeprowadził ustawę, która dawała rządowi prawo
wydawania dekretów z mocą ustawy.

Po śmierci Hindenburga w 1934 został prezydentem i
ogłosił się wodzem. Rozprawił się z opozycją, tworząc dla
niewygodnych obywateli obozy koncentracyjne. W 1934
w wyniku "nocy długich noży" usunął z partii kilkuset
nazistów skupionych wokół E. Röhma.

Rozpoczął politykę zbrojeń i pokojowych podbojów
zajmując kolejno Nadrenię w 1936, Austrię w 1938
(Anschluss Austrii), Czechy w 1939. Rozpętał wraz z J.W.
Stalinem II wojnę światową zawierając 23 sierpnia układ
ze Związkiem Radzieckim (pakt Ribbentrop-Mołotow).

W wyniku działań wojennych prawie cała Europa znalazła
się pod panowaniem niemieckim. Po porażce w bitwie o
Anglię Hitler zdecydował się na prewencyjne uderzenie
na ZSRR. Po bitwie pod Moskwą (1941) przejął osobiste
dowództwo nad kampanią wschodnią i w efekcie
podejmowania decyzji ideologicznych, a nie wojskowych
doprowadził do klęski armii niemieckiej w wojnie z ZSRR.

Zdobycie władzy i dyktatura

Podpisanie paktu Ribbentrop -
Mołotow

W latach 1944-1945 skoncentrowane
uderzenia alianckie doprowadziły do
klęski III Rzeszy, w wyniku której
Hitler popełnił 30 IV 1945 w Berlinie
samobójstwo…

…wraz z poślubioną
dzień wcześniej
żoną Ewą Braun.

Poznali się w 1929 roku w zakładzie fotograficznym
Heinricha Hoffmana, późniejszego nadwornego
fotografa Führera. Pracownica Hoffmana, Eva -
słodka, zgrabna blondynka o figlarnym spojrzeniu -
nie miała z początku pojęcia, kim jest blady,
posępny i starszy od niej Adolf, ale niebawem
zaczęła się z nim spotykać. Polityka była jej
całkowicie obca, nie angażowała się w nią, a Hitler
tak naprawdę imponował jej swoją siłą i władczym
charakterem. Marzyła w skrytości ducha o tym, że
zmieni swoje nazwisko na Hitler i urodzi wodzowi
gromadkę pulchnych, blondwłosych dzieci.
Tak się nie stało. Ukochany przez całą wojnę był
na tyle pochłonięty realizacją zbrodniczych
planów, że odstawił Evę na boczny tor. Samotna,
otoczona przepychem oficjalna kochanka wodza
podjęła nawet próbę samobójczą, by zwrócić na
siebie uwagę ukochanego mężczyzny. Nagroda
za lata wiernego czekania spotkała ją dopiero w
maju 1945 roku. Na dzień przed samobójczą
śmiercią została Evą Hitler. I chociaż zamiast
marsza weselnego słyszała kanonadę zbliżającej
się armii radzieckiej - tego jedynego dnia była
chyba naprawdę szczęśliwa.

Najwierniejsza czyli Eva
Braun

Eva Braun – rok 1936