background image

Sepsa w 

krajach 

rozwijającyc

h się.

Anna Wrzesień

Dietetyka

Studia magisterskie I rok

background image

Sepsa

, inaczej posocznica, wbrew 

pozorom nie jest chorobą, a jedynie 
specyficzną reakcją organizmu na 
zakażenie. Obecnie definiuje się ją jako 

zespół ogólnoustrojowej reakcji zapal
nej (SIRS)

 wywołany zakażeniem. Dotyczy głównie:

dzieci, 

osób starszych,

obniżonej odporności np. podczas leczenia 
szpitalnego. 

około 30% osób, umiera 

Czym jest sepsa?

background image

Posocznica jest ogólnoustrojową reakcją na 
zakażenie. To, czy jakiemuś schorzeniu 
towarzyszyć będzie sepsa jest kwestią 
indywidualną – u osób, które mają 
odpowiednie predyspozycje pojawić się 
może nawet w wyniku pozornie niegroźnych 
zakażeń. 

Przyczyny:

background image

Najczęściej jednak jej przyczyną są zmiany 

jamie brzusznej, 

układzie moczowym 

zapalenie opon mózgowo – rdzeniowych,

zapalenie płuc.

Przyczyny:

background image

Szczególna rolę przypisuje się tutaj dwoinkom 
zapalenia mózgowo – rdzeniowego, 
wywołującą bardzo ostrą postać sepsy.
Dużym zagrożeniem są warunki szpitalne, 
ponieważ pacjenci głównie na oddziale 
intensywnej terapii, podczas zabiegów 
inwazyjnych są szczególnie podatni na 
wszelkie zakażenia, a ich układ odpornościowy 
jest bardzo osłabiony.

Przyczyny:

background image

 bakteriemię – obecność żywych bakterii we krwi;

 wiremię – obecność zdolnych do replikacji wirusów  
 we krwi;

 fungemię – obecność żywych grzybów we krwi 
(kandydemia – obecność żywych grzybów z rodzaju
Candida w krwi);

zakażenie – proces patologiczny charakteryzujący 
się reakcją zapalną na obecność chorobotwórczych 
lub potencjalnie chorobotwórczych drobnoustrojów 
w tkankach, płynach lub jamach ciała.

Podstawa do rozpoznania 
sepsy

background image

zakażenie podejrzewane klinicznie – 
występowanie objawów klinicznych mocno 
sugerujących zakażenie, np.:
obecność leukocytów w prawidłowo jałowym 
płynie ustrojowym (poza krwią),

przedziurawienie narządu wewnętrznego,

obraz radiologiczny klatki piersiowej 
sugerujący obecność zapalenia płuc z 
towarzyszącą ropną

wydzieliną w drogach oddechowych.

Podstawa do rozpoznania 
sepsy

background image

Pierwsze objawy mogą przypominać grypę. 
Występuje 

gorączka, 

ból gardła i mięśni, 

osłabienie, 

przyspieszone bicie serca. 
Niekiedy spadek temperatury ciała i 
ciśnienia, oraz duszność mają miejsce, gdy 
pojawia się sepsa. 

Początek sepsy:

background image

Możliwa jest również wysypka, pojawia się 
na nogach, rękach i tułowiu, ma kolor 
czerwony, czasem jest sinawa i nie blednie 
pod wpływem ucisku. W zależności od tego, 
które narządy zostały zaatakowane, 
następuje zatrzymanie wydzielania moczu, 
nudności, wymioty i problemy z 
krzepliwością krwi.

Początek sepsy:

background image

czynność serca powyżej 90 uderzeń na minutę;

temperatura ciała poniżej 36 °C lub powyżej 38 °C;

częstość oddechów spontanicznych powyżej 20 na minutę;

liczba leukocytów we krwi poniżej 4000 komórek w mm³ 
lub powyżej 12000 komórek w mm³;

obecność ponad 10% niedojrzałych granulocytów 
obojętnochłonnych;
dodatkowo mogą być obecne objawy określonego 
zakażenia, np. zapalenia opon mózgowo-
rdzeniowych;niewydolności określonych narządów i 
układów w przypadku braku lub nieodpowiedniego 
leczenia pojawiają się objawy niewydolności określonych 
narządów i układów.

Objawy sepsy

background image

wkłucia dożylne;

cewnik dopęcherzowy;

dreny,

wszczepione protezy i urządzenia;

mechaniczna wentylacja płuc;

żywienie pozajelitowe,

przetaczanie krwi i płynów;

obecność odleżyn i ran.

Czynniki ryzyka

background image

Częstość występowania posocznicy 
noworodków waha się od

7,1 do 38  na 1000 żywych urodzeń w 

Azji,

6,5  do 23  na 1000 żywych urodzeń w 

Afryce, 

3,5  8,9  na 1000 żywych urodzeń w 

Ameryce Południowej i na Karaibach . 

Kraje Trzeciego Świata

background image

Patogeny najczęściej wywołujące sepsę u noworodków w 
krajach rozwijających się można odróżnić od tych 
obserwowanych w krajach rozwiniętych. Ogólnie rzecz 
biorąc, Gram-ujemnych, są bardziej powszechne i są 
reprezentowane głównie przez :

Klebsiella,

Escherichia coli, 

Pseudomonas, 

Salmonella. 
Spośród organizmów Gram-dodatnie:

 Staphylococcus aureus, 

 koagulazo ujemny gronkowce (CONS), 

 Streptococcus pneumoniae, 

Streptococcus pyogenes  

Kraje Trzeciego Świata

background image

Według afrykańskich badań, częstość 
występowania sepsy na tych terenach jest niska, z 
wyjątkiem Republiki Południowej Afryki. 
W Azji częstość występowania jest bardzo rzadka.
Nie wiadomo, czy różnice te odzwierciedlają 
prawdziwe różnice  patogenów na całym świecie, 
co odzwierciedla przejście epidemiologiczne w 
niektórych krajach, czy też odzwierciedla 
nastawienie epidemiologiczne związane z faktem, 
że większość EOS dzieci umiera w domu przed 
osiągnięciem dostępu do opieki zdrowotnej i przez 
co nie pojawiają się w statystykach.

Kraje Trzeciego Świata

background image

Brak higieny dotyczącej głównie mycia rąk, 

Brak dostępu do wody oraz mydła,

Niski poziom zatrudnienia, 

Przeludnienie,

Nieodpowiednia dieta.

Kraje Trzeciego Świata- 
przyczyny sepsy

background image

Leczenie rozpoczyna się od podania dwóch 
różnych antybiotyków obejmujących swym 
spektrum zarówno bakterie Gram-dodatnie 
jak i Gram-ujemne (np. cefotaksym lub 
ceftazydym z gentamycyną lub 
tobramycyną). W przypadku podejrzenia 
zakażenia bakteriami beztlenowymi należy 
rozważyć podanie metronidazolu.

Leczenie:

background image

 Bone R.C., Balk R.A., Cerra F.B., Dellinger R.P., Fein A.M., Knaus W.A., et al.: 
Definitions for sepsis and organ failure and guidelines for the use of 
innovative therapies in sepsis. The ACCP/SCCM Consensus Conference 
Committee. American College of Chest Physicians/Society of Critical Care 
Medicine. Chest, 1992; 101: 1644–1655 

Opal S.M., Cohen J.: Clinical Gram-positive sepsis: does it fundamentally differ 
from Gram-negative bacterial sepsis? Crit. Care Med., 1999; 27: 1608–1616 

Martin G.S., Mannino D.M., Eaton S., Moss M.: The epidemiology of sepsis in 
the United States from 1979 through 2000. N. Engl. J. Med., 2003; 348: 1546–
1554 

Sinton J.R.: Clinical value of some methods of estimating erythrocyte 
sedimentation rate. Br. Med. J., 1948; 1: 391–393 

Bibliografia


Document Outline