Polskie szkolnictwo wojskowe na obczyźnie w latach II wojny światowej.

Stosunki Polski z Anglią i Francją

przed wybuchem II wojny światowej.

 Francja podpisuje z Polską porozumienia polityczne i wojskowe w

których zobowiązuje się do pomocy w organizacji szkół oraz kursów
specjalistycznych i wojskowych dla Wojska Polskiego. Utworzone polskie
jednostki wojskowe miały prowadzić wspólnie z francuskimi wojskami
działania przeciwko niemieckiemu agresorowi.

04 kwietnia 1939r. Minister Spraw Zagranicznych Polski – Józef Beck

podpisuje w Londynie dwustronny polsko –angielski układ gwarancyjny.

25 sierpnia 1939r. Francja, Anglia i Polska podpisują układ wojskowy.

W dniu 3 września rządy Francji i Wielkiej Brytanii wypowiedziały

Niemcom wojnę.

04-09-1939r. Polska podpisuje umowę sojuszniczą z Francją dot.

współpracy wojskowej oraz pożyczki w wysokości 600 000 franków na
wyposażenie i szkolenie. Polska nigdy nie otrzymuje deklarowanej
pożyczki, pomimo jej zabezpieczenia złotem zdeponowanym w bankach
francuskich.

Grupa 1015B.

Wybuch II wojny światowej.

W  dniu  01-09-1939r.    Niemcy    posiadające    druzgocącą
przewagę  w    broni  pancernej,  lotnictwie  zaatakowały
Polskę,  sparaliżowały  obronę  polską i realizowały  swój
plan wojny błyskawicznej.

W  toku  całej  wojennej  kampanii  we  wrześniu  1939r.
poległo  około                                66000  żołnierzy    i  2  tysiące
oficerów,  w  tym  wielu  dowódców  wyższego  szczebla.
Około  133  000    żołnierzy    zostało    rannych,  a    420  000
dostało się  do niewoli.  Około 90 tysięcy żołnierzy zdołało
opuścić Polskę i dotrzeć do Francji i Wielkiej Brytanii.

Kampania wrześniowa nie była korzystna dla Wojska
Polskiego. Niemcy na podbitych obszarach naszego kraju
wprowadzili stan wojenny.

Wojska lądowe we Francji.



We Francji istniało zapotrzebowanie na ok. 2000 oficerów młodszych

(stopniem i wiekiem)- mieli oni podlegać przeszkoleniom wojskowym,
aby móc współpracować z wojskami francuskimi.

Gen. Izydor Modelski przeprowadza weryfikację wszystkich oficerów

przybyłych do Francji – niekorzystna atmosfera dla integracji i spójności
przyszłych oddziałów polskich.

Ustalenie z francuskimi władzami, że szkoły podchorążych, podoficerskie

i ośrodki szkoleniowe będą w centrach formowania polskich jednostek.

Francuzi udostępniają Wojsku Polskiemu n/w obiekty:
   - Szkoły Piechoty i Artylerii w Coëtquidan (dwie szkoły).
   - Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej w Sant Cecile i Bollene
   - Centrum Szkolenia Saperów w Agers.
   - Centrum Wyszkolenia Łączności w Wersalu
    - Centrum Wyszkolenia Sanitarnego i Weterynaryjnego w  Combourgu i

       Coëtquidan.
    Grupy oficerskie liczyły około 70-80 osób.
 Kursy dla oficerów  starszych: generałów i pułkowników  -

przewidywanych na dowódców dywizji i dowódców brygad.

Grupa 1015B.

Wojska lądowe i lotnicze we Francji.

Władze francuskie udostępniają ponadto własne obiekty
szkoleniowe dla Wojska Polskiego i prowadzą szkolenia.


Kurs Aplikacyjny dla Saperów i Łącznościowców w Wersalu.



Kurs Aplikacyjny dla Oficerów Technicznych w Vincennse.



Kurs Oficerów Chemicznych w Paryżu.



Kurs doskonalenia Dowódców Batalionów w Mauremelon-le – Grande i
Sables d’Or.



Kurs Dokształcania Oficerów Kawalerii.



Kurs Dokształcania Oficerów Rezerwy Kawalerii.



Kurs Dokształcania Oficerów Rezerwy Piechoty w Sables d’Or.



Kurs Doskonalenia Oficerów Lotnictwa w Marakeszu, Montpellier i
Rabacie.



Kurs Doskonalenia Oficerów Lotnictwa Bombowego w Ranne i Sant
Etienne.



Kurs Personelu Technicznego Lotnictwa w Maison Blache.



Kurs Wyszkolenia Załóg Lotnictwa Bombowego Blidzie.



Wyższy kurs pilotażu w Fezie.



Kurs Doskonalenia Oficerów Służb w Sant Meen.



Kurs Oficerów Sztabowych w

Coëtquidan.



Ośrodek Szkoleniowy w Loudeac – 2 miesięczny kurs dla młodych
oficerów - 2 Dywizji Strzelców Pieszych.

Grupa 1015B.

Szkolenie lotnicze we Francji

Na terenie Francji prowadzono także w wojskowych
ośrodkach szkolenia lotniczego kursy dla oficerów lotnictwa.
Szkolenia lotnicze odbywały się w: Montopellier (główny
ośrodek szkolenia lotniczego sił francuskich), Bron pod
Lyonem, Stant Entienne.

Szkolenia według programu   trwały 4 miesiące. Z uwagi na
duże doświadczenie Polaków  skracano je do 1 miesiąca.  Po
zapoznaniu z przepisami  lotniczymi  obowiązującymi na
terenie Francji oficerów kierowano na staże do Cherbourgu,
Salon i Tuluzy.

Grupa 1015B.

Szkoły podchorążych w Francji.

W związku z dużym napływem młodych Polaków do Francji
władze francuskie wyrażają zgodę na utworzenie szkół
podchorążych.  Kryteria przyjęcia do szkół:
  wiek do 38  lat,
 absolwenci szkoły średniej
 dwumiesięczny  staż w wojskach liniowych
 dobry stan zdrowia.
Powołano szkoły:
 Podchorążych Piechoty i Podchorążych Artylerii w

Coëtquidan.

 Podchorążych Broni Pancernej w Sevingan.
 Podchorążych Saperów w Anders.

Szkolenie trwało 5-6 miesięcy. Duży nacisk kładziono na

kształtowanie

cech dowódczych.

Grupa 1015B.

Szkoły podoficerów we Francji.

We Francji dużą uwagę przywiązano na dowodzenie wojskami,
którego poziom zależy nie tylko od kadry oficerskiej i wyższych
dowódców ale również od  grupy podoficerów zawodowych jako
specjalistów. Utworzono zatem szkoły podoficerskie oraz kursy
podoficerskie w:
 Szkoła  Podoficerów Broni Pancerne w Sant Celte.
 Szkoła Podoficerów Chemików w  Poitiers.
 Szkoła Podoficerów  Łączności w Wersalu.
 Szkoła  Podoficerów  Piechoty w Coëtquidan.
 Szkoła Podoficerów Pirotechników w Bourgers.
 Szkoła Podoficerów Puszkarzy w  Rennes.
 Szkoła Podoficerów Rodzajów Wojsk w Coëtquidan.
 Szkoła Podoficerów Rusznikarzy w Clermont Ferrand.
 Szkoła Podoficerów Sanitarnych w Comburgu
 Szkoła Podoficerów Saperów  w Anders.

Okres nauczania 10 tygodni. Do szkolenia wykorzystano bazę
dydaktyczną centrów wojskowych i szkół podchorążych. Kursanci poznawali
wyposażenie i uzbrojenie armii francuskiej.

Grupa 1015B

Bitwa o Francję i ewakuacja WP

do Wielkiej Brytanii - 1940r

Francja  nie była w stanie  zatrzymać silnych i dobrze przygotowanych  do
wojny wojsk niemieckich. Niemcy podbijając dokonali także  zniszczeń
ośrodków szkoleniowych  i tyłowych na terenie Bretanii.

Dla polskiego rządu oraz dla Naczelnego Dowódcy polskich sił zbrojnych
generała Władysława Sikorskiego było  uratowanie  i przerzucenie  do Wielkiej
Brytanii  polskich żołnierzy.  Podjęte działania ewakuacyjne pozwoliły na
przetransportowanie  ok.15000  żołnierzy    co  stanowiło  zaledwie    25  %

wszystkich

zmobilizowanych sił we Francji.

Ta  ewakuacja  na  ziemie angielskie, podobnie jak wcześniej francuskie nie
spowodowała  zadowolenia  w  Wielkiej Brytanii, nawet sam  Churchill wyraził
swoje wątpliwości co do  celowości ich przybycia do Anglii. Rząd brytyjski
rozumie jednak sytuację polityczno-militarną jaka powstała i  widzi możliwość
wykorzystania  wojsk polskich w obronie Wielkiej Brytanii.  Takie  stanowisko
skutkuje podpisaniem w dniu 05 sierpnia 1940r. Polsko-brytyjskiej umowy
militarnej pozwalającej na utworzenie Polskich Sił Zbrojnych na terenie tego
państwa.

Grupa 1015B.

Wojska lądowe i lotnictwo w Wielkiej

Brytanii

 Strona polska rozpoczyna budowę systemu szkolnictwa

wojskowego na terenie Wielkiej Brytanii.

 Sierpień 1940r. jako pierwsza rozpoczyna działalność

szkoleniową WP brytyjska baza szkoleniowa w Crawford –
szkoli się tutaj kadrę wojsk lądowych

Prowadzone są tu kursy

broni pancernej, przeciwlotniczej, dla żołnierzy łączności i
saperów.

 Rok 1941 następuje wzrost liczebności wojsk polskich, co

powoduje  powstawania  ośrodków szkoleniowych  wszystkich
rodzajów  wojsk i służb. Szkolenie oparte jest na brytyjskich
regulaminach, częściowo dostosowanych  do  WP. Brak jest
symulatorów w szkoleniach, przez co zakres szkolenia jest
ograniczony.

 Ośrodek Szkolenia Piechoty – prowadzi 3 miesięczne kursy dla

dowódców batalionów oraz  dowódców kompanii broni ciężkiej,
również unitarne dla oficerów sztabowych  oraz przygotowawcze
dla  kandydatów do

Wyższej Szkoły Wojennej (WSW).

Grupa 1015B.

Wojska lądowe i lotnictwo w

Wielkiej Brytanii.

 Ośrodek Wyszkolenia Artylerii- prowadzi kursy dla

dowódców dywizjonów i baterii.

 Ośrodek Wyszkolenia Broni Pancernej i Motorowej –

szkoli dowódców batalionów oraz szkolenia motorowe dla
młodszych dowódców i dowódców plutonów samochodów
pancernych.

 1941r.- Londyn- działalność rozpoczyna Wyższa Szkoła

Wojenna przeznaczona do kształcenia:

    Oficerów  wojsk lądowych i lotnictwa – oficerowie
       sztabowi, przyszli dowódcy szczebla taktycznego.
     W procesie szkolenia zwracano uwagę na wykorzystanie

w działaniach bojowych jednostek  powietrzno-
desantowych oraz umiejętności  szybkiego podejmowania
decyzji. Okres szkolenia 6 miesięcy, zbyt krótki – ale
takie były ówczesne realia.

Grupa 1015B.

Wojska lądowe i lotnictwo w Wlk.

Brytanii.

Wyższa Szkoła Wojenna zostaje następnie przeniesiona do Szkocji,

ponieważ tutaj jest najwięcej jednostek WP. Z WSW wyodrębnia się

później Wyższa Szkoła Lotnicza (WSL).

Do końca wojny  absolwentami n/w  szkół zostało:
  Wyższa Szkoła Wojenna -  300 oficerów
 Wyższa  Szkoła  Lotnicza -  120 oficerów,
 Centrum Studiów  Wojskowych ( powstało w 1944r.) -  48 oficerów
 Oficerowie obsługi naziemnej szkoleni byli w:  Cosford, Henlow,  Mamby  i Wecton.

Szkolenie personelu lotniczego:

 Odbywa się w ośrodkach pilotażu w Hucknall i Newton.

Szkolenie rozpoczęło się w 1941r. i obejmowało nawigatorów i bombardierów,

później odbywali oni staże w angielskich ośrodkach szkoleniowych. Ponadto
realizowane były ćwiczenia zgrywające załóg na stanowiskach bojowych (pilot,
nawigator i bombardier).

 Brytyjski ośrodek szkoleniowy RAF w Blackpool- centrum szkolenia naziemnego.
Szkolenia specjalistów takich jak: radiomechanicy, mechanik płatowca

,mechanicy silnika, mechanik

uzbrojenia

, fotooperator i meteorolog.

Do końca 1946r. przeszkolono w Wlk. Brytanii - 1500 pilotów, którzy w dużej mierze
przyczynili się do niszczenia hitlerowskiej Luftwaffe i uratowania Anglii.

Ponadto szkolono na kursach podoficerskich   polskich żołnierzy, gdzie zwracano uwagę
na  umiejętności dowodzenia,   topografii terenowej oraz  posługiwania  się  sprzętem
przeciwgazowym. Szkolenie teoretyczne było  utrwalane na ćwiczeniach praktycznych.

Grupa 1015B.

Marynarka Wojenna w Wielkiej

Brytanii.

Działania  wojenne rozpoczęte we wrześniu 1939r. toczyły się również
na morzu. Przeciwko flocie niemieckiej walczyły  również  siły polskiej
Marynarki Wojennej. Niektóre z polskich okrętów wojennych, zgodnie
z zapisami polsko-brytyjskiego planu „Peking” za  pozwoleniem
dowódcy floty dotarły do angielskich portów neutralnych. Do Wielkiej
Brytanii  dotarli też później obrońcy Helu  i  KMW ( Kadry Marynarki
Wojennej).

W dniu 19 listopada 1939r. w Londynie pomiędzy rządem polskim i

brytyjskim podpisano umowę dotyczącą  funkcjonowania polskich sił
morskich w Wielkiej Brytanii. Protokół określał  zasady działania i
podporządkowania  PMW, która miała podlegać  dowództwu  Royal
Navy.  W  dokumencie wydano zgodę na przeniesienie Kadr Marynarki
Wojennej z Francji do Wielkiej Brytanii. W  umowie określono także
wyposażenie PMW  oraz zasady szkolenia.

Grupa 1015B.

Marynarka Wojenna w Wielkiej

Brytanii.

Bazą szkoleniową PMW był przestarzały transatlantyk
„Kościuszko”, przemianowany na ORP „Gdynia” i
zacumowany w porcie Plymouth. Miały tu siedziby szkoły
SPMW, SSM, Kadry MW oraz rezerwy grupy oficerów.
 Szkoła Podchorążych Marynarki Wojennej (SPMW) miała trzyletni cykl

szkolenia i miała 3 wydziały:

   Wydział Morski.
   Wydział Techniczny.
   Wydział Administracyjny.

Brak szkoleniowej bazy technicznej dla Wydziału
Technicznego spowodował, że przeniesiono go do brytyjskiej
uczelni technicznej w Keyam (studiowało tam 6  podchorążych).
Praktyki  podchorążych odbywały się na okrętach  bojowych  PMW
oraz Admiralicji Brytyjskiej.
Później  ORP  Gdynia został  przekazany polskiej Marynarce Handlowej,
szkołę SPMW i podchorążych przeniesiono do  gmachu  byłej szkoły w
Devonport i nazywano  ją Polish Naval Barracks.

Grupa 1015B.

Marynarka Wojenna w Wielkiej

Brytanii.

 17-09-1943r.na podstawie Zarządzenia

Naczelnego Wodza WP – gen. K. Sosnowskiego
zostaje powołana Szkoła Podchorążych Rezerwy
Marynarki Wojennej. Nauka w trzech wydziałach:

   Wydział  Morski.       (nauka trwa 14,5 miesiąca)
  Wydział Techniczny. (nauka trwa 17 miesięcy)
 Wydział Komisarzy    (były Wydział

Administracyjny)

(nauka trwa 14,5 miesiąca)
Do 1-12-1946r. SP MW i SPR MW ukończyło

łącznie 132 podchorążych. Po tym została
rozwiązana PMW w Wielkiej Brytanii.

Grupa 1015B.

Marynarka Wojenna w Wielkiej

Brytanii.

Admiralicja Brytyjska, poza działalnością szkół morskich dla

Polaków

wydała ponadto zgodę na  udział  oficerów, podoficerów i marynarzy
PMW w szkoleniach dla załóg Royal Navy.
 Kursy Oficerów Artylerii Morskiej.
 Kursy Oficerów Broni Podwodnej.
 Kursy Oficerów Sygnałowych.
 Kursy przekwalifikujące.
 Kursy Morskiej Służby Kobiet.
 Kursy Dowódców Okrętów Podwodnych
 Kursy Radarowe.       (organizowane przez Admiralicję Brytyjską)
 Kursy Peryskopowe. (organizowane przez Admiralicję Brytyjską)
 Kursy Taktyczne.       (organizowane przez Admiralicję Brytyjską)
 Kursy Łączności.       (organizowane przez Admiralicję Brytyjską)
 Kursy inne.                 (organizowane przez Admiralicję Brytyjską)

Grupa 1015B.

Marynarka Wojenna w Wielkiej

Brytanii.

W 1941r. załogi polskich okrętów objęte zostały, jak załogi innych
alianckich jednostek szkoleniami z zakresu obsługi stacji
hydrolokacyjnych (Anti - Submarine School) – Kurs Podsłuchu
Podwodnego w Portland

Od kandydatów na w/w kursy wymagano:

 Znajomości języka angielskiego.
 Bardzo dobrego słuchu.
 Pozytywnej opinii kierującego na kurs d-cy okrętu.

Organizowano 2 rodzaje kursów:
I. Krótki – 2 tygodnie, dla dowódców małych jednostek oraz

młodych oficerów sprawujących nadzór nad obsługą urządzeń.
Kurs dawał minimum wiedzy z zakresu techniki podwodnego
podsłuchu i taktyki walki z U-Botami (niemieckie łodzie podwodne)

II. Długi – 4,5 miesiąca w ramach Kursów Oficer. Sygnałowych. Kurs

przygotowywał do obsługi stacji hydrolokacyjnych i
radiolokacyjnych.

Ponadto organizowano 7-o tygodniowe kursy informacyjne, a dla
oficerów przybyłych z niewoli i podporuczników czasu wojny – kursy
dokształcające.

Grupa 1015B.

Marynarka Wojenna w Wielkiej Brytanii.

W latach 1940 – 1945. - aż 37 oficerów PMW skierowano do

bryt.

uczelni  na studia akademickie (techniczne –17, lekarskie -7,
weterynaryjne -1, prawnicze – 5, ekonomiczno-handlowe  oraz
chemiczne, leśne, handlowe  po 1 osobie.

W styczniu 1941. Królewska Szkoła Łączności zorganizowała

zespół

polskich inżynierów, których przydzielono do Ośrodka

Sygnałowego

Admiralicji. Inżynierowie opracowali namierniki do wykrywania
niemieckich łodzi podwodnych.

Grupa 1015B.

Wielka Brytania -„Cichociemni

”

Cichociemni – żołnierze Polskich Sił Zbrojnych zrzucani na
spadochronach do okupowanej Polski podczas II wojny
światowej w celu walki z niemieckim okupantem oraz
organizowania i szkolenia polskiego ruchu oporu w kraju.

Na kurs cichociemnych wytypowano 2213 kandydatów
spośród samych ochotników. Z pozytywnym wynikiem
ukończyło go 605, do skoku skierowano 579 osób, a
skoczyło do kraju 316. Początkowo odlatywali z bazy pod
Londynem, a od 1944 z Brindisi. Cichociemni zasilali
struktury Armii Krajowej. Imię "Cichociemnych" nosi
polska jednostka specjalna Wojskowa Formacja Specjalna
GROM im. Cichociemnych Spadochroniarzy Armii
Krajowej.

Grupa 1015B.

Wojska lądowe w Związku

Radzieckim.

Związek Radziecki, który  polskiej  kampanii wrześniowej 1939r. stał
się  dla naszego  państwa  agresorem zajmując  w dniu 17-09-1939r.
część polskich obszarów,  poprzez podpisanie w lipcu 1941r.
porozumienie o współpracy z Wielką Brytanią staje się  państwem
alianckim i  zostaje przyjęty do koalicji antyfaszystowskiej.
sojusznikiem aliantów. Potwierdzeniem tego jest również  umowa
podpisana  w lipcu 1941r. przez gen. W. Sikorskiego i  ambasadora
Związku Radzieckiego w Londynie Iwana Majewskiego.
Podpisana umowa była  różnie oceniana, ale gen. Sikorski pomimo
wcześniejszych negatywnych   stosunków, doprowadzić w

przyszłości do

ich uregulowania, a jednocześnie chciał uratować kilkadziesiąt

tysięcy

Polaków, którzy po 1939r. znaleźli się na tych obszarach.
W sierpniu 1941r. władze ZSRR przystąpiły do formowania Armii
Polskiej w ZSRR.

Grupa 1015B.

Wojska lądowe w Związku

Radzieckim.

Tworzonym na terenie ZSRR  polskim formacjom  zapewniano sprzęt,
uzbrojenie oraz szkolenie.  Strona radziecka wyraziła zgodę  na
korzystanie z jej bazy szkoleniowej.   Historia  polskiego szkolnictwa
wojskowego wyróżnia  okres szkolnictwa  Polskich Sił Zbrojnych  w
ZSRR, a następnie  jego dalszy rozwój  na wyzwolonych ziemiach
polskich.
1. Czerwiec 1943r. – 1 Dywizja Piechoty -  utworzenie  nieetatowej

kompanii podchorążych. Zorganizowano kurs dla160 oficerów
piechoty.

2. Lipiec 1943r. – Dyrektywa nakazująca utworzenie Oficerskiej

Szkoły Piechoty Riazaniu im. Klimenta Woroszyłowa. Przy tej
szkole utworzono Szkołę Oficerską 1 Korpusu Sił Zbrojnych w
ZSRR, a ponadto Szkołę Podchorążych Artylerii i Techniczną
Szkołę Podchorążych do kształcenia saperów, łącznościowców i
samochodziarzy.

3. Wiosna 1944r. – Polskim Siłom Zbrojnym przekazano Moskiewską

Szkołę Karabinów Maszynowych w Riazaniu, która otrzymuje
nazwę: Centralna Szkoła Podchorążych (CSP).

Grupa 1015B.

Wojska lądowe w Związku

Radzieckim.

4. 1944r. Gen. Z. Berling na potrzeby WP tworzy w Łucku Kursy

Chorążych Armii, szkoła ta jest później przeniesiona do Mińska
Mazowieckiego.

5.Koniec 1944r. -  Restrukturyzacja szkolnictwa wojskowego.
     - Przemianowanie  Centralnej  Szkoły  Podchorążych na:
        Oficerską  Szkołę Piechoty nr 1.
     - Frontowa Szkoła Piechoty jest przemianowana  na:
       Oficerską Szkołę Piechoty nr 2
      - Kursy Chorążych przemianowano na: Szkoły  Oficerskie nr 1 i 2
         Wojska Polskiego.
   5. Czerwiec 1944r. – utworzenie Centrum Wyszkolenia Armii w skład
        którego wchodziły:
        - Centralna Szkoła Podchorążych, - Szkoła Podchorążych Piechoty
        - Szkoła Podchorążych Kawalerii,  - Szkoła Podchorążych Artylerii
        - Szkoła Podchorążych Broni Pancernej i Zmechanizowanej.
        - Szkoła Podchorążych Saperów.
        - Szkoła Podchorążych Łączności.

Grupa 1015B

Wojska lądowe i lotnicze w

Związku Radzieckim.

W 1944r.kadra WP kształciła się w Wyższej Szkole Oficer. w  Riazaniu
oraz 11 niższych szkołach oficerskich.  Wojsko Polskie miało
problemy z brakiem kadry oficerskiej – w 1944r.  brakowało 15 000
oficerów, w maju 1945r. brakowało 7000, co stanowiło  30 % miejsc
etatowych. Wielu polskich oficerów ukończyło radzieckie szkoły
oficerskie:
- Oficerska Szkoła Artyleryjsko- Techniczna w  Tammowie.
-    Oficerska Szkoła Artylerii Przeciwlotniczej w Gorkach.
-    Puszkińska Szkoła  Czołgistów ,
- Wojskowa Szkoła Pilotów w Cąkałowie.
- Batajska Oficerska Szkoła  Lotnicza.
- Krasnodarska Oficerska Szkoła Lotnicza.
- Wojskowa Szkoła  Lotnicza w Jegorjewsku.
- Oficerska Szkoła Samochodowo-Motocyklowa w Riazaniu.
- Szkoła  Specjalna ( kontrwywiadu) w Kujbyszewie.
- Oficerska Szkoła  Łączności w Muromiu.
Dyrektywa  Szefa Sztabu  Generalnego Armii Czerwonej  z 05-09-1943r.

Określała

kryteria  przyjęcia  do szkół oficerskich. Ważną  rolę odgrywała przynależność
organizacyjna. W  1944r.  Odrzucenie  30 %  podań kandydatów  i odesłanie  ich
do kraju  świadczy o przestrzeganiu wytycznych.

Grupa 1015B

Wojska lądowe i lotnicze w

Związku Radzieckim.

W latach 1943 -1945r.w uczelniach Armii Czerwonej

wykształcono

1,3 tys. oficerów, w polskich szkołach i na kursach – 18 000.
Główna część to żołnierze piechoty. Pod koniec wojny było 17
szkół i 6 kursów oficerskich.

Poza  w/w szkołami i kursami w  Wyższej  Szkole Oficerskiej w
Riazaniu  prowadzono kursy dowódców batalionów, adiutantów
batalionów, pomocników  szefów sztabów pułku,  dowódców
kompanii strzeleckich, łączności, prowadzono także kursy

języka

Polskiego. W 1943r. prowadzono dwumiesięczne kursy dla
podoficerów piechoty i wojsk chemicznych.

Podobnie jak we Francji i Wielkiej Brytanii w ZSRR nacisk
kładziono na szkolenie kadry korpusu podoficerskiego.

Grupa 1015B.

Wojska lądowe w Szwajcarii

i Szkocji.

W czasie II Wojny Światowej działał w Szwajcarii
Obóz Uniwersytecki  dla żołnierzy  polskich z
2 Dywizji Strzelców Pieszych w  Winterhur,
którzy studiowali  na Wydziale Medycznym
Uniwersytetu w Zurychu.  Pełne studia medyczne
prowadzone były dla polskich lekarzy
wojskowych.  Ogółem  w Szwajcarii  i Szkocji
ponad 300 lekarzy wojskowych zdobyło dyplomy
lekarskie, a 35 obroniło prace doktorskie.

Grupa 1015B

2 Dywizja Strzelców Pieszych

Orzełek dywizji

Historia

Państwo

Polska

Sformowanie 11 listopada 1939

Rozformowanie 1945

Tradycje

Tradycje jednostki

kontynuuje lub

kontynuowały

2 Brygada Strzelców Piesz

ych

2 Brygada Zmechanizowa
na

Dowódcy

Pierwszy gen.

Bronisław Prugar-Ketling

Działania zbrojne

Organizacja

Dyslokacja Parthenay (formowanie)

Podporządkowanie

41 Korpus

Rodzaj wojsk

piechota

Bliski Wschód – wojska lądowe.

Na terenie Bliskiego Wschodu wraz z brytyjskimi wojskami walczyła\
Brygada Strzelców Karpackich, wcześniej była ona podporządkowana

francuskiemu dowództwu

-W połowie 1940r. w Latrunie/ Palestyna otwarto Ośrodek Szkoleniowy
Brygady Karpackiej tj.- Centrum Wyszkolenia Broni i Służb. Ośrodek
przygotowywał kadrę podoficerską.
-Na początku 1942r. w El Amiryi /Egipt otwarto Szkołę Podchorążych
Rezerwy. Do tej szkoły przyjmowano Polaków w wieku 19 – 37 lat, które
ukończyły podstawowe szkolenia wojskowe. Prowadzone tu były
szkolenia z jednostek piechoty, saperów, łączności i służby sanitarnej.

W brytyjskich ośrodkach szkolenia w Hajfie i Sarafandzie, i innych
szkolili się także polscy oficerowie. To szkolenie było określone
jako awaryjne ponieważ główne szkolenie odbywało się w Wielkiej
Brytanii.

Grupa 1015B.

Literatura:

 Morskie szkolnictwo wojskowe w Polsce jako komponent systemu

bezpieczeństwa państwa. Od niepodległości do transformacji
ustrojowej. Autor: Jerzy Będźmirowski. Wydawnictwo: Akademia
Marynarki Wojennej w Gdyni. Gdynia 2008.

 Historia Polski. Autorzy: Czubiński Antoni, Jerzy Topolski.

Wydawnictwo Ossolineum.1988.

 Atlas historyczny świata. Wydawnictwo PPWK W-wa 1974r.
 Wojsko polskie 1939-1945. Barwa i broń. Praca zbiorowa.

Wydawnictwo Interpress Warszawa 1984r.

 Polska w II Wojnie Światowej. Autor: Garliński Józef. Wydawnictwo

Bellona 1994r.

Opracował:
Arkadiusz Otczyk
Wiesław Czech
Grupa 1015B

Grupa 1015B.

Document Outline