Slajd 1

Biografia



Charles Edouard Jeanneret – Le Corbusier



-ur.1887r La Chaux-de-Fonds – miasteczko w
Szwajcarskiej Jurze



-mając 13 lat pracował jako pomocnik grawera
poznając tam walory różnych materiałów oraz
posiadł umiejętności pracy ręcznej.



-1904r otrzymuje pierwsze zlecenie na
samodzielną budowę domu



1908 – 14-miesięczna praktyka w atelier
architekta Augusta Perreta w Paryżu



Udaje się do Niemiec i przebywa tam 5 miesięcy
w pracowni Petera Behrensa



1917r osiedla się na stałe w Paryżu, wchodzi w
kręgi cyganerii artystycznej kubistów



-wraz z Ozenfantem zapoczątkowowuje nowy
kierunek w malarstwie – puryzm



-1922 otwiera pracownię architektoniczną przy
rue de Sevres 35 wraz z kuzynem Pierrem
Jeanneretem



-1923r przestaje używać nazwiska Jeanneret



-1927 projektuje siedzibę Ligi Narodów w
Genewie



-po wojnie projektuje spółdzielczy blok
mieszkaniowy w Marsylii



-1965r 78-letni Le Corbusier tonie podczas
kąpieli w Morzu Śródziemnym

Puryzm

Kierunek w malarstwie powstały z
kubizmu syntetycznego nawiązujący
również do neoplastycyzmu i
konstruktywizmu. Rozwinął się w latach
1916-25 jego twórcami byli Ozenfant i Le
Corbusier. Stworzyli oni program czystej
formy, porządkującej wizję
rzeczywistości na miarę’’ wieku
maszyn’’. Stosowano pastelową gamę
barwną i kompozycje złożoną z płaskich,
płynnie zrytmizowanych form
geometrycznych.

Modulor

1948, 1955

„Modulor” opiera się na dwu
zasadniczych elementach:

•

Na wielkościach, których źródłem
jest postać ludzka

•

Na łańcuchach proporcji, które
wiążą te wielkości między sobą

Le Corbusier, jako podstawę
wymiarów skali, przyjął dwie
zasadnicze postawy człowieka:

•

Stojąca (wys. 1,83 m), która
wyznacza serię czerwoną

•

Stojąca z podniesiona ręką (wys.
2,26 m), która wyznacza „serie
błękitną”

Każdy odcinek :serii czerwonej” jest
połową jednego z odcinków „serii
błękitnej, w ten sposób zachodzą w
„Modulorze” związki złotego podziału
i podwójności.

Domino

W latach 1914-1915 powstaje projekt domu
„ Domino” .

•

Szkieletowa – płytowo-słupowa konstrukcja,

umożliwiająca rozkład przestrzenny i układ ścian
niezależnie od siebie.

•

Wykonywanie metodami przemysłowymi

Miasta Le Corbusiera

Le Corbusier pojmował urbanistykę, jako interakcję przestrzeni
cywilizacyjnej z przestrzenią przyrody. W 1922 roku stworzył koncepcję
miasta idealnego:



Miasto wznoszone wertykalnie – skoncentrowanie mieszkań w wysokich
blokach wznoszących się na betonowych podporach



Pozostawienie wielkich otwartych przestrzeni przeznaczonych na tereny
zielone



Dachy zamienione na ogrody



Szerokie ulice, odseparowane od stref przeznaczonych dla pieszych



Podzielenie miasta na wyspecjalizowane sektory (handlowe,
administracyjne, rozrywkowe)

Le Corbusier opracował plany urbanistyczne wielu miast: Paryża (1925),
Algieru (1931), Barcelony (1932), Sztokholmu (1933), Saint Die (1945),
Moskwy, Rio de Janeiro, Nemours, Sztokholmu, Antwerpii, Kolumbii, jednak
większość projektów nie została zrealizowana.

Plan voisin de Paris -

Wizja współczesnego miasta idealnego

•

Elementy miasta

nowoczesnego
-szereg olbrzymich
wieżowców,
przedzielonych
parkami i alejami

•

Wyburzenie części

starego Paryża.

Plan miasta Chandigarh 1952-1959

•

Prostokątna siatka ulic

•

Tereny zielone, powiązane z ośrodkiem

handlowym i kulturalnym w centrum

•

Północy – Kapitol z budynkami władz

•

Południowy wschód, z dala od miasta –

tereny pod zabudowę przemysłową

•

25 jednostek sąsiedzkich po 128 domów,

wyposażonych w ośrodek handlowy,
szpital, siłownię, szkołę, posterunek policji,
kino

•

Podział ulic na 7 kategorii: autostrady dla

szybkiego ruchu tranzytowego; główne
arterie miasta, ulice tylko dla szybkiego
ruchu samochodowego, niedostępne dla
pieszych i rowerzystów; drogi dojazdowe
powolnego ruchu do poszczególnych
jednostek sąsiedzkich; prywatne domy do
poszczególnych domów; ścieżki dla
rowerzystów

•

Głównym materiałem wysuszona na

słońcu cegła

•

Różne zestawienia 6 gatunków

drzew, nadające odmienny charakter
poszczególnym sektorom miasta

Dom jako maszyna do mieszkania

W 1921 roku zostaje opublikowany artykuł z zupełnie nową koncepcją

mieszkania – budynek równie funkcjonalny jak maszyny skonstruowane w
ściśle określonych celach.

„Nowa architektura” Le Corbusiera oparta była na pięciu podstawowych

zasadach:



Rozdzielenie konstrukcji nośnej ścian działowych. Wolno stojące słupy –
piloty, unoszą pierwszą kondygnację nad ziemią



Płaski dach wykorzystany na tarasu ogrodowe, wprowadzając zieleń w
obręb mieszkania



Szeregowe rozmieszczenie okien i swobodne kształtowanie fasady



Konstrukcja szkieletowa („Domino”)



Swobodne ukształtowanie planu (plan libre) – podpory niosące szkielet są
wciągnięte do środka, okna ułożone są horyzontalnie i mogą biec przez cała
fasadę

Dom bliźniaczy w Weißenhof w Stuttgarcie

-1927

-domy
wolnostojące,
szeregowe

-płaskie dachy



Duże okna



-kubiczne

kształty



-gładkie białe

elewacje

Źródło: www. wikipedia.org

Villa Savoye – 1929-1931

Dom ustawiony na słupach - pilotach

•

brak historyzujących ornamentów

•

Jasne kolory

•

Otwarty plan we wnętrzu

•

Elementy budynku wchodzą w związki

z terenem otaczającym, przestrzenią

•

Dynamiczne połączenia pomiędzy

piętrami - spiralne klatki schodowe

•

Meble wbudowane w ściany

•

Podłużne okna

•

Ogród na dachu

Źródło: www.bc.edu

L’Unite d’habitation - Cite radieuse

Koncepcja „samowystarczalnego” domu.



Olbrzymi, prostopadłościenny,
spoczywający na słupach blok mieszkalny



Część budynku przeznaczona na instytucje
usługowe – samowystarczalne domy

Projekt ten został powtórzony w pięciu
budynkach o takiej samej nazwie i bardzo
podobnej konstrukcji.
Jednostki mieszkaniowe zostały
wybudowane w Marsylii (1947-1952),
Nantes

(Rezé, 1955), Berlinie (Westend,

1957), Briey (1963) oraz Firminy (1965).

Unite d’habitation w Marsylii 1947-1952



Ogromna szkieletowa, żelbetowa konstrukcja



165m długości, 24 m głębokości, 56 m
wysokości



Elewacja z surowego, nietynkowanego betonu
o fakturowej powierzchni



Trzysta trzydzieści siedem dwupoziomowych
mieszkań: living room – 4,8 m wysokości,
pozostałe pomieszczenia – 2,4



Wyposażenie mieszkań wbudowane w ściany



Głębokie loggie z ogródkiem



Na siódmym i ósmym piętrze tzw.
„wewnętrzna ulica” ze sklepami, restauracją,
barem i kawiarnią, łaźnią, pralnią i pocztą



Na dachu – sala gimnastyczna, bieżnia, teatr
pod gołym niebem, żłobek i basen



Na elewacji relief „Moduloru”

Schemat bloku marsylskiego:
1. Wewnętrzna ulica
2. Hala sportowa
3. Kawiarnia i solarium
4. Bar kawowy
5. Teren zabaw dziecięcych
6. Ośrodek zdrowia
7. Żłobek
8. Przedszkole
9. Klub i warsztaty dla

młodzieży

10.Pralnia i suszarnia
11.Wejście główne i podjazd
12.Garaże
13.Schemat

dwukondygnacyjnego
mieszkania – „Butelki”

Kaplica w Ronchamp 1952-1955

niezwykle ekspresyjna z
jej białą, podobną do
silosa wieżą, brązowym
betonowym dachem
przypominającym
kapelusz grzyba i
ścianami
przewierconymi małymi
oknami o arbitralnych
kształtach i równie
arbitralnym
rozmieszczeniu.

•

Budynek odmienny od

dotychczasowych dzieł
Le Corbusiera

•

brak kątów prostych i

prostokątnych
płaszczyzn

•

Nieregularny, łupinowy,

dwuskrzydłowy dach,
silnie wystający poza
ściany

•

Nad małym budynkiem

o ciemnym wnętrzu,
oświetlonym małymi
witrażowymi okienkami,
góruje obła wieża-
dzwonnica z maleńkim,
lecz wyrazistym
krzyżem. Fascynujące
jest niewielkie, ciemne
wnętrze. Ledwie
rozjaśniają je małe,
różnej wielkości świetliki
opatrzone witrażami.
Strona zewnętrzna jest
tak przemyślana, by
można było sprawować
obrzędy liturgiczne pod
gołym niebem.

Źródło: www.cudaswiata.wordpress.com