Zakony rycerskie

•Powstawanie zakonów

•Templariusze

•Joannici

•Krzyżacy 

 

 

Powstawanie zakonów

• Zaczęto  je  tworzyć  dla  obrony  pielgrzymów  przybywających  do  Ziemi 

Świętej  (muzułmanie  żyjący  w  granicach  Królestwa  Jerozolimskiego 

napadali  na  chrześcijańskich  pielgrzymów);  konieczne  było  też 

zapewnienie  zarówno  pielgrzymom  jak  i  krzyżowcom  opieki  szpitalnej. 

Początkowo  wiec  rozbudowywano  sieć  istniejących  w  Palestynie 

hospicjów  i  szpitali,  obsługiwanych  przez  nieliczne  bractwa  złożone  z 

ubogich rycerzy i duchownych.

• W  1118  roku  Hugon  z  Payens  skupił  wokół  siebie  grupę  rycerzy 

francuskich,  których  celem  była  zbrojna  pomoc  pielgrzymom 

wędrującym  do  miejsc  świętych.  Siedzibą  bractwa    został  pałac 

królewski  w  dawnej  świątyni  Salomona,  od  której  łacińskiej  nazwy  – 

templum – członków bractwa zaczęto nazywać 

templariuszami

templariuszami. W ślad 

za Francuzami poszły inne bractwa.

• Nowe  zakony  składały  się  z  rycerstwa,  które  zorganizowane  było  na 

wzór  dotychczas  istniejących  zakonów  mniszych.  Ich  członkowie  obok 

ślubów  czystości,  ubóstwa  i  posłuszeństwa,  ślubowali  też  zbrojnie 

walczyć  z  niewiernymi.  Rycerze  w  habitach  podlegali  bezpośrednio 

papieżowi, a regułę dla nich spisał św. Bernard z Clairvoux.

• Znakiem wyróżniającym poszczególne bractwa był strój – długi płaszcz 

z  krzyżem  (czerwony  na  białym  tle  –  joannici,  czarny  na  białym  tle  – 

krzyżacy).

 

 

Templariusze

 

 

Joannici 

Reprezentowali interesy rycerstwa 
włoskiego. Włosi rozbudowali dawne 
bractwo św. Jana i w 1070 roku zyskali 
sobie nazwę joannitów.

 

 

Krzyżacy

W okresie drugiej krucjaty, w której 
uczestniczyła znaczna liczba rycerzy 
niemieckich, zawiązało się kolejne bractwo 
w sposób najbardziej wyraźny 
reprezentujące interesy feudałów jednej 
narodowości. W 1190 roku książę Fryderyk 
Szwabski założył Zakon Szpitala 
Najświętszej arii Panny Domu niemieckiego, 
którego głównym celem było zapewnienie 
cesarstwu niemieckiemu trwałych wpływów 
w Palestynie. Jego członkowie rekrutowali 
się głównie spośród Niemców, otwarcie 
rywalizowali z pozostałymi bractwami.

 

 

Bilans krucjat

+

+

-kontakty  z  cywilizacją 
islamu
stały  się  bodźcem  do 
rozwoju 
kultury europejskiej
-na  handlu  z  Bliskim 
Wschodem
wzbogaciły  się  włoskie 
republiki
kupieckie: 

Wenecja, 

Genua, Piza
-poszerzyły się horyzonty 
myślowe Europejczyków
-ukształtował  się  ideał 
rycerza
-chwilowy 

wzrost 

autorytetu
 papieży

-krucjaty 

położyły 

kres 

współpracy  chrześcijan  i 
muzułmanów
-między  wyznawcami  obu 
religii  nastała wrogość
-krucjatom 

towarzyszył 

antysemityzm  i  pogromy 
Żydów
-zniszczenia 

na 

trasach 

przemarszu 

wojsk 

krzyżowców
-upadek pięknych idei
-ostateczny 

upadek 

autorytetu 

i 

cesarza 

i 

papieża 

oraz 

ogólnie 

hierarchii kościelnej
-śmierć  tysięcy  ludzi,  w  tym 
dzieci
-osłabienie  Bizancjum  było 
wstępem 

do 

jego 

ostatecznego 

upadku 

w 

1453 roku