Czternasta niedziela zwykła

3 lipca 2011 r.

Weźcie moje jarzmo na siebie 

i uczcie się ode Mnie

Za 9, 9-10; Ps 
145; 
Rz 8, 9. 11-13; 
Mt 11, 25-30

 

 

Ewangelia według św. Mateusza

W  owym  czasie  Jezus  przemówił  tymi  słowami:  «Wysławiam  Cię, 

Ojcze,  Panie  nieba  i  ziemi,  że  zakryłeś  te  rzeczy  przed  mądrymi  i 
roztropnymi, 
a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. 
Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani 
Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić. 

Przyjdźcie  do  Mnie  wszyscy,  którzy  utrudzeni  i  obciążeni 

jesteście,  a  Ja  was  pokrzepię.  Weźcie  moje  jarzmo  na  siebie  i  uczcie  się 
ode  Mnie,  bo  jestem  cichy  i  pokorny  sercem,  a  znajdziecie  ukojenie  dla 
dusz  waszych.  Albowiem  jarzmo  moje  jest  słodkie,  a  moje  brzemię 
lekkie». 

 

 

Wejść w relację z Ojcem 

Oto Jezus błogosławi Tego, który jest „Panem nieba i ziemi”. Używa 

przy  tym  tonu  bardzo  poufałego  i  serdecznego,  bo  nazywa  Go  «Ojcem». 
(…)  Mądrość  Boga  pozostaje  bowiem  czystym  darem,  objawieniem  Tego, 
który  jest  «Prostota».  Co  ciekawe,  tylko  ci  „prostaczkowie”  są  zdolni 
przyjąć  tajemnice  Królestwa  Bożego  objawione  przez  Jezusa.  Dlaczego 
tylko oni? 

Jezus powiada wyraźnie: gdyż takie było upodobanie Ojca. W tym 

stwierdzeniu  Jezus  pokazuje  nam  swoje  wewnętrzne  oblicze,  określone 
przez najczystsze przylgnięcie do woli Boga, od którego wszystko otrzymał 
i  któremu  wszystko  oddaje  w  posłuszeństwie  miłości.  To  posłuszeństwo 
otwiera  na  doskonałe  zjednoczenie  z  Bogiem,  co  w  języku  biblijnym  jest 
wyrażone  słowem  «poznanie».  I  bynajmniej  nic  chodzi  tu  o  poznanie 
pojęciowe,  ale  o  życiową  relację  z  Bogiem,  w  której  tajemnicę  może  nas 
wprowadzić Syn. Przywołując zaproszenie z Księgi Przysłów (Prz 9, 5), Jezus 
wzywa 

do 

siebie 

tych, 

którzy 

są 

utrudzeni 

i  obciążeni  życiem  i  nakłada  na  nich  jarzmo  całkowicie  inne  od  tego 
związanego 
z Prawem. 

 

 

Poddanie  się  nauczaniu  Jezusa  nie  oznacza  bowiem  dźwigania 

obciążeń  wiążących  się  ze  skrupulatnym,  acz  formalnym  wypełnianiem 
Prawa,  ale  naśladowaniem  cichości  i  pokory  Serca  Jezusa.  One  czynią 
bardziej słodkim każde bolesne doświadczenie, a trudności lżejszymi do 
zniesienia.  Kto  w  ten  sposób  dostosowuje  swoje  serce  do  Serca  Jezusa, 
odpoczywa  w  woli  Ojca.  Innymi  słowy,  ciężar  Miłości  podtrzymuje  tego, 
kto go niesie ...

Modlitwa 

Proszę  Cię,  Panie,  spraw,  aby  rozpadły  się  rusztowania  mojej  ludzkiej 
wiedzy;  Uwolnij  mnie  od  pokręconej  logiki  moich  rozumowań,  od  mojej 
pełnej  pychy  samowystarczalności  i  udziel  mi  prostoty  dziecka,  abym 
każdego  ranka  mógł  odkrywać  nowość  tego  wszystkiego,  co  się  zdarzy, 
mimo iż wydaje się być takie samo jak wczoraj.

Fragmenty rozważań do Ewangelii pochodzą z kolekcji „Lectio divina na każdy dzień roku”.  
Niedziele okresu zwykłego – rok A (tom 13). Wydawnictwo Sióstr Loretanek

 

 

W chorobie czy jakimkolwiek cierpieniu trzeba zawierzyć Bożej miłości jak dziecko, 
które  zawierza  wszystko,  co  ma  najdroższego,  tym,  którzy  je  miłują,  zwłaszcza 
swoim  rodzicom.  Potrzeba  nam  więc  tej  dziecięcej  zdolności  zawierzenia  siebie 
temu, który jest miłością.

bł. Jan Paweł II