Zakażenia rotawirusowe psów (CRV)

 

 

-  są uznawane za ważne patogeny jelitowe 

u wielu gatunków zwierząt i ludzi, jednak u 

psów są najłagodniej przebiegającymi 

zakażeniami jelitowymi.

- należą do rodziny Reoviridae 

- genom stanowi podwójna nić DNA, nie 

posiada otoczki, ma średnicę ok.60-75nm.

- jest dość oporny na działanie cz. 

zewnętrznych/większość detergentów 

inaktywuje rotawirusy/

 

 

 

 

Epidemiologia

- rezerwuar: pies

- źródło zakażenia: chore zwierzęta, 

środowisko zanieczyszczone kałem

- rotawirusy są rozsiewane z kałem

- do zakażenia dochodzi drogą doustną

- dobrze adaptują się zarówno do 

środowiska zewnętrznego jak i do 

przednich odcinków przewodu 

pokarmowego

- Ab wykazano w surowicy psów i kotów we 

wszystkich grupach wiekowych /jednak 

szczególnie narażone są zwierzęta w 

młodym wieku/

 

 

Patogeneza

- o.i = kilka dni

- wirusy atakują dojrzałe komórki 

nabłonkowe szczytów kosmków 

jelitowych, prowadząc do 

łagodnego/średniego stopnia ich zaniku

- zakażone komórki są obrzękłe, 

zwyrodniałe i ulegają złuszczeniu do 

światła jelita, gdzie dochodzi do 

uwolnienia znacznych ilości wirionów, 

powodując zakażenie dalszych odcinków 

przewodu pokarmowego i innych 

zwierząt/zaatakowane może być całe 

jelito/

 

 

- komórki zakażone ulegają martwicy po 

upływie 18-48h od zakażenia per os, a 

następnie zostają szybko zastąpione przez 

dojrzewające nabłonki krypt jelitowych

 

 

 

 

- objawy są związane z zanikiem kosmków i 

obejmują łagodną/średnią niestrawność, 

zaburzenia we wchłanianiu jelitowym i 

biegunkę osmotyczną/biegunka śluzowa 

utrzymująca się 8-10 dni/, apetyt zostaje 

zachowany, brak gorączki

- większość zakażeń przebiegających z 

takimi objawami stwierdzono u szczeniąt 

<12tyg. Życia

- przypadki ciężkiego zakażenia CRV 

występowały nawet u 2tyg. szczeniąt

Objawy kliniczne

 

 

Rozpoznanie

- trudne

- brak zmian w obrazie krwi

- wykazanie Ag w kale za pomocą 

mikroskopu elektronowego lub izolacja w 

hodowli komórkowej

-PCR

- test aglutynacji lateksowej → Ag w kale 

/wykorzystywany jest test ludzki, 

ponieważ występują wspólne białka 

wirusowe/

- serologia → testy są dostępne, ale nie są 

wykorzystywane, ze względu na niską 

czułość

- w mrożonych skrawkach jelit obecność 

wirusa można wykazać za pomocą 

techniki immunofluorescencji

 

 

Zmiany AP

- są ograniczone do jelit cienkich i obejmują 

łagodne do umiarkowanych spłaszczenie 

kosmków jelitowych

 

 

Leczenie i zapobieganie

- zwierzęta same powracają do zdrowia

- jeśli leczenie potrzebne to ogranicza się do 

terapii objawowej

- odpowiednia dieta

- szczepień brak

 

 

Zakażenia rotawirusowe kotów

 

 

- rodzaj Rotavirus, rodzina Reoviridae

- kształt koła o średnicy ok. 70nm z 

centralnie uformowanym rdzeniem w 

kształcie piasty

- występuje kilka serogrup/A-G/

- powodują rozwój biegunek

- zakażenia tymi patogenami u kotów są 

powszechne/prawie 100% populacji jest 

seropozytywne/, jednak w klinicznej 

postaci występują b.rzadko

Etiologia i epidemiologia

 

 

Objawy kliniczne i rozpoznanie

- chorują koty w wieku od 6 tygodnia do 8 

miesiąca życia

- eksperymentalnie udało się zakazić 3 

dniowego kota pozbawionego siary, 

jednak zakażenia naturalne nie występują 

u kotów <10 dni życia i dorosłych kotów

 

 

- obecność wirusa można stosunkowo łatwo 

wykazać za pomocą mikroskopii 

elektronowej w preparatach barwionych 

negatywnie

- RNA tych patogenów można uwidocznić za 

pomocą wybarwiania solami srebra

- PCR

- wykrywanie zakażeń wirusami z grupy A: 

test ELISA, aglutynacja lateksowa

- izolacja w hodowlach komórkowych/zbyt 

czasochłonna, dlatego rzadko 

wykorzystywana/

- Ag wirusowe w komórkach nabłonkowych 

można wykazać za pomocą odczynu 

immunofluorescencji, a pełne wiriony przy 

użyciu techniki mikroskopii elektronowej

 

 

- HP: widoczny obrzęk kosmków jelitowych z 

łagodnymi nacieczeniami makrofagów i 

neutrofili

Zmiany AP

 

 

Leczenie i zapobieganie

- leczenie polega na terapii objawowej 

biegunki

- objawy są łagodne i często ustępują 

samoistnie

- na ogół nie dochodzi do naruszenia 

ciągłości błony śluzowej

- płyny podajemy i.v./s.c. - wybór drogi 

uzależniony od stopni odwodnienia 

pacjenta 

- brak szczepionek

 

 

Bibliografia

Choroby zakaźne psów i kotów – C. E. 

Greene

Choroby zakaźne psów i kotów – praca 

zbiorowa pod redakcją naukową Z. 

Glińskiego i K. Kostro