Poduszki powietrzne i 

napinacze

Aleksandra Dąbrowa
Piotr Pietrzak

BUDOWA SYSTEMÓW PODUSZEK POWIETRZNYCH SRS

Systemy  poduszek  powietrznych  SRS  pojawiły  się  na  początku  lat  80-tych  w 

pojazdach  luksusowych.  Wraz  z  rozwojem  techniki  oraz  zmniejszaniem 

kosztów  rozwiązań  stosowanych  w  systemach  bezpieczeństwa  zaczęto  je 

montować  w  pojazdach  klasy  śœredniej  ,  a  aktualnie  również  w  klasie 

popularnej.  Wynika  to  także  z  tego,  iż  bezpieczeństwo  stało  się  towarem,  na 

który  jest  spore  zapotrzebowanie  oraz  z  tego,  że  producenci  samochodów 

walkę  konkurencyjną  przenieśœli  w  obszar  komfortu  oraz  bezpieczeństwa 

kierowcy.

Rys.  1.  Typowy  system  poduszek 
powietrznych.

1 – poduszka powietrzna kierowcy

2 – lampka kontrolna systemu SRS

3 – sterownik systemu poduszek

4 – poduszka powietrzna pasażera

5 – napinacze pasów bezpieczeństwa

6 – czujniki uderzeń bocznych

7 – boczne poduszki powietrzne

8 – zwijacz pasa bezpieczeństwa

9 – trzypunktowe pasy 

bezpieczeństwa

Podstawowe funkcje sterownika to:

•ocena w chwili wypadku siły uderzenia oraz podjęcie decyzji o detonacji 
poduszki i/lub napinaczy pasów. W pamięci sterownika zanotowane zostaną 
dane o sile i kącie uderzenia oraz wszystkie inne dostępne dane, w zależnoœści 
od oprogramowania tzw. Crash record.

•uruchomienie funkcji pomocniczych w chwili wypadku œ odryglowanie zamka 
centralnego, odcięcie dopływu paliwa i zasilania z akumulatora, uruchomienie 
systemów powiadamiania o wypadku.

•monitorowanie obwodów poduszek, napinaczy i czujników, sterowanie 
kontrolką systemu oraz komunikacja z urządzeniem diagnostycznym.

Rys. 2. Przykład budowy wewnętrznej sterownika systemu 

SRS.
1 – czujnik przyspieszeń

2 – włšcznik bezpieczeństwa
3 – układ podtrzymania napiecia zasilajšcego (awaryjnego)

4 – układ ASIC
5 - mikrokontroler

Czujniki

Elementy czujnikowe w systemach SRS można podzielić na:

•czujniki zderzeń czołowych

•czujniki zderzeń bocznych

•czujniki zajęcia fotela

•czujniki zapięcia pasów

•inne.

Czujniki  zderzeń  czołowych  stosowano  we  wcześœniejszych   

rozwiązaniach,  ze  względu  na  brak  technologii  wykonywania 

czujników  przyspieszeń  zintegrowanych  ze  sterownikiem  SRS. 

Zazwyczaj  składały  się  z  masy  bezwładnej  zawieszonej  na  elemencie 

sprężystym,  który  poddany  odpowiednio  silnym  opóœźnieniom, 

zawierał wyprowadzenia elektryczne czujnika. Równolegle do styków 

włącznika w  czujniku  włączony  jest  rezystor,  stąd  sterownik  poprzez 

pomiar  rezystancji  w  obwodzie  jest  w  stanie  zdiagnozować 

poprawnośœć działania obwodu czujnika.

Czujniki  zajęcia  fotela  pasażera,  montowane  są  w  celu 

rozpoznania przez sterownik systemu czy zajęty jest fotel pasażera, i 

czy  w  razie  wypadku  detonować  poduszkę  pasażera.  Czujniki  te 

zazwyczaj  wykonane  są  jako  maty  œ  czujniki  pojemnoœciowe,  wraz  z 

przetwornikiem sygnału

Poduszki powietrzne

 

Poduszka powietrzna składa się z generatora gazu i worka uszytego ze 

specjalnego  materiału.  Ładunek  w  generatorze  gazu  inicjowany  jest 

elektrycznie,  poprzez  rozrzażenie  włókna  zapalnika.  Nazwa poduszki 

powietrzne jest  myląca,  ponieważ  gazem,  który  napełnia  poduszkę  jest 

azot.

Generator gazowy zawiera 

zapalnik i około 73g stałego 

azydku sodowego, który 

okazał się najbardziej 

stabilny. Po zapłonie 

rozkłada się wydzielając gaz 

o zawartoœści 99% azotu i 

śœladowe iloœści innych 

składników. Reakcja trwa 

ok. 25 ms, a podana wyżej 

iloœść azydku wystarcza

do napełnienia poduszki o 

objętośœci 

60 dm3. Poduszka rozwija 

się z prędkoœścią 200 do 

300 km/h

Marka Volvo prezentuje kolejne innowacyjne rozwiązanie - poduszkę 
powietrzną dla pieszych. System uruchamia się w zakresie prędkości od 
20 do 50 km/h. Podstawą systemu ochrony przechodniów, są czujniki 
umiejscowione w zderzaku przednim, rejestrujące kontakt pomiędzy 
samochodem, a pieszym. W trakcie zderzenia końcówka maski przy 
szybie uchyla się, a ze szczeliny wybucha poduszka powietrzna. Air Bag 
okrywa obszar pod uniesioną maską plus i obejmuje sporą część 
powierzchni szyby i słupków.

Poduszka powietrzna DLA 
PIESZYCH

Napinacze pasów

Napinacze  pasów  są  podstawowym  elementem,  który  zapewnia 

wytracanie  energii  kinetycznej  ciała  kierowcy  i  pasażera.  Montowane  są 

w zamku pasa lub w zwijaczu. Montaż w zamku pasa jest korzystniejszy z 

tego  względu,  że  cofnięcie  mechanizmu  napinacza  o  5  cm,  powoduje 

napięcie pasa bezpieczeństwa o 10 cm. Napinacze podzielić także można 

na  mechaniczne  œ  gdzie  do  napięcia  pasa  wykorzystywana  jest  energia 

sprężyny œ oraz pirotechniczne.

Po  wykryciu  kolizji  przez  sterownik  systemu,  do  włókna  w  zespole 

odpalania  podawany  jest  prąd,  który  powoduje  rozgrzanie  włókna  i 

detonację  materiału  wybuchowego.  Rosnące  ciœśnienie  przesuwa  tłok 

(stożek  zamka)  w  kierunku  napinania,  w  skutek  czego  zamek  pasa  jest 

pociągany do dołu przez element zwrotny. Po napięciu pasów tłok zostaje 

zablokowany  w  położeniu  napięcia  pasów.  Całkowity  czas  upływający  od 

chwili zderzenia do zakończenia napinania pasa wynosi około 15 ms.

Rys.5. Napinacz pirotechniczny w zamku pasa.

1 – zamek pasa bezpieczeństwa
2 – tłok – stożek zamykający

3 – obudowa – mechanizm zamykający

4 – generator gazu
5 – zespół zapłonowy
6 – element zwrotny – punkt mocowania
7 – linka napinająca

Dziękujemy za 
Uwagę