PRZEWODNICTWO
TURYSTYCZNE
PRZEWODNICTWO
TURYSTYCZNE
Przewodnictwo w Polsce normują ustawy:
- ustawa o usługach turystycznych z dnia 29
sierpnia 1997r. (Dz. U. z 2001r. Nr 55 poz. 578
– tekst jednolity)
rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z
dnia 16 sierpnia 2004r. w sprawie
przewodników turystycznych i pilotów
wycieczek (Dz. U. z 2004r. Nr 188, poz. 1944).
Przepisy prawne dotyczące
przewodnictwa w Polsce
oprowadzanie turystów lub odwiedzających,
udzielanie fachowej i aktualnej informacji o kraju,
odwiedzanych miejscowościach, obszarach i
obiektach,
sprawowanie opieki nad turystami lub
odwiedzającymi w zakresie wynikającym z umowy,
a podczas prowadzenia turystów w górach troska o
ich bezpieczeństwo
w szczególności podczas wyjść wymagających
odpowiednich technik i specjalistycznego sprzętu
Do zadań przewodnika
turystycznego należy
1)
przewodników górskich dla określonych
obszarów górskich;
2)
przewodników miejskich dla poszczególnych
miast;
3)
przewodników terenowych dla poszczególnych
województw, regionów oraz tras turystycznych.
4)
międzynarodowych przewodników
wysokogórskich, których uprawnienia nie są
ograniczone terytorialnie.
Przewodnicy turystyczni otrzymują
uprawnienia następujących
rodzajów:
Uprawnienia przewodników górskich dzielą się na trzy
klasy w zależności od stopnia trudności tras wycieczek.
Uprawnienia przewodnika terenowego obejmują
również miasta położone w obrębie województwa lub
regionu.
Minister właściwy do spraw turystyki, w drodze
rozporządzenia, może określić wykaz miast, w których
wykonywanie zadań przewodnika turystycznego
wymaga posiadania uprawnień przewodnika
miejskiego, uwzględniając szczególne walory
turystyczne tych miast.
obejmują prowadzenie i szkolenie turystów podczas
wyjść wspinaczkowych i alpinistycznych
oraz zjazdów narciarskich i snowboardowych w
szczególności poza zorganizowanymi terenami
turystycznymi i narciarskimi,
a także podczas pokonywania stromych koryt
rwących potoków górskich i wodospadów przy użyciu
technik alpinistycznych bez sprzętu pływającego
(canyoning).
Uprawnienia
międzynarodowych
przewodników wysokogórskich
ukończyła 18 lat;
ukończyła szkołę średnią;
posiada stan zdrowia umożliwiający wykonywanie
zadań przewodnika turystycznego wycieczek;
nie była karana za przestępstwa umyślne lub
inne popełnione w związku z wykonywaniem
zadań przewodnika turystycznego lub pilota
wycieczek;
odbyła szkolenie teoretyczne i praktyczne oraz
zdała egzamin na przewodnika turystycznego
wycieczek, z zastrzeżeniem art. 22a.
Uprawnienia przewodnika
turystycznego otrzymuje osoba,
która:
Osoba ubiegająca się o nadanie uprawnień
przewodnika turystycznego wycieczek
podlega badaniom lekarskim wstępnym,
a osoba posiadająca takie uprawnienia -
badaniom okresowym,
w trybie i zakresie określonych w przepisach o
badaniach lekarskich pracowników.
1)
jeżeli uchybienie stwierdzą osoby uprawnione do
kontroli;
2)
w wypadku skarg potwierdzonych co do ich słuszności.
Zawieszenie uprawnień przewodnika turystycznego lub
pilota wycieczek może nastąpić na okres do 12
miesięcy.
Przywrócenie zawieszonych uprawnień marszałek
województwa może uzależnić od zdania egzaminu
sprawdzającego, obejmującego część lub całość zakresu
umiejętności wymaganych od przewodnika
turystycznego wycieczek.
Uprawnienia przewodnika turystycznego
wycieczek mogą być zawieszone za powtarzające
się uchybienia w wykonywaniu zadań lub
postępowaniu przewodnika turystycznego
wycieczek:
Kontrola obejmuje:
1)
posiadanie uprawnień co do ich obszaru i ważności;
2)
poprawność wykonywania zadań przewodnika
turystycznego
3)
Kontroli podlega także zapewnienie przez organizatorów
turystyki opieki przewodnika turystycznego nad uczestnikami
imprezy turystycznej,
Kontroli, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonują osoby imiennie
upoważnione przez marszałków województw.
Osoby dokonujące kontroli powiadamiają o stwierdzonych
uchybieniach marszałka województwa właściwego ze względu
na miejsce dokonanej kontroli.
Marszałek województwa, o którym mowa w ust. 4, przekazuje
otrzymane wyniki kontroli marszałkowi województwa, który
nadał uprawnienia przewodnikowi turystycznemu
Osoby wykonujące zadania
przewodnika turystycznego
podlegają kontroli.
przewodników miejskich, oprowadzających turystów
po danym mieście, z uwzględnieniem najciekawszych
tras turystycznych
przewodników terenowych, którzy oprowadzają
turystów po konkretnym regionie, województwie i
najważniejszych miastach danego okręgu
przewodników górskich, oprowadzających po
najciekawszych szlakach turystycznych
przewodników muzealnych, zajmujących się
prezentowaniem zbiorów różnych ośrodków, muzeów,
galerii czy oprowadzaniem po
zabytkowych budynkach (kościoły, pałace, skanseny).
W zależności od swojej
specjalności, przewodnicy
dzielą się na:
1)
przewodnik musi zawsze posiadać szeroką i
szczegółową wiedzę o obszarze, po którym oprowadza
turystów.
2)
Musi być w stanie udzielić najważniejszych informacji,
znać historię danego miejsca i odwiedzanych obiektów
wraz z ich zbiorami, najciekawsze legendy, anegdoty i
wydarzenia, związane ze zwiedzanymi terenami.
3)
Musi orientować się w sprawach geograficznych,
politycznych, kulturowych czy gospodarczych, aby w
razie potrzeby przedstawić odwiedzane miejsca w
szerszym kontekście.
4)
W przypadku wycieczek górskich przewodnik musi się
również orientować w faunie i florze tego terenu.
Bez względu na charakter
swojej pracy
* aby była to osoba ciekawa,
•
z poczuciem humoru,
•
potrafiącą w zajmujący i lekki sposób
opowiadać o trasie wycieczki.
•
Dlatego jest to zawód dla osób otwartych i
śmiałych, które potrafią z pasją opowiadać o
konkretnym mieście czy regionie.
Turyści oczekują od
przewodnika
1)
odpowiednie zaplanowanie trasy, aby obejmowała
najciekawsze i najważniejsze obiekty oraz
odpowiednie rozplanowanie wycieczki w czasie.
2)
Ważne jest również dostosowanie charakteru
zwiedzanych miejsc oraz sposobu opowiadania o
nich do oprowadzanej grupy – co innego bowiem
zainteresuje wycieczkę szkolną, a co innego
dorosłych turystów.
3)
W przypadku wycieczek górskich istotne jest
również dopasowanie trasy do możliwości
fizycznych uczestników.
Do przewodnika należy:
1)
dbanie o bezpieczeństwo uczestników i ich
komfortowe samopoczucie.
2)
Musi zawsze pamiętać o zorganizowaniu
miejsc postoju, informowaniu o ewentualnych
niedogodnościach (np. na górskich trasach),
dbaniu o odpowiedni ekwipunek turystów.
3)
Na wypadek nieprzewidzianych okoliczności
powinien mieć także opracowaną
alternatywną trasę wycieczki.
Podczas trwania wycieczki
do przewodnika należy:
•
znajomość języków obcych,
•
wysoka kultura osobista,
•
umiejętność udzielenia pierwszej pomocy.
•
W zależności od charakteru pracy wymagana jest
dobra kondycja fizyczna – jest to bardzo istotne w
przypadku przewodników górskich.
•
Przewodnik musi także na bieżąco śledzić zmiany
zachodzące na terenie jego pracy, aby w razie
potrzeby dostosowywać plan przyszłych wycieczek do
nowych warunków (udostępnienie nowego obiektu do
zwiedzania, zmiana tras turystycznych).
Od kandydatów na
przewodników wymagana jest: