 | Pobierz cały dokument Rozmiar 2 MB |
SUBKULTURY
MŁODZIEŻOWE
JAK MŁODZI WIDZĄ ŚWIAT I
JAKĄ MAJĄ RECEPTĘ NA ŻYCIE
DEFINICJA SUBKULTURY
•
SUBKULTURA to nieformalna grupa osób
działająca według odrębnych wzorów i
zasad postępowania. Jej członkowie nie
przestrzegają zwyczajowo przyjętych w
społeczeństwie norm. Osoby należące
do tych podkultur to zazwyczaj ludzie
bardzo młodzi , uczniowie szkół
średnich, studenci.
PUNK
-w węższym znaczeniu: gatunek muzyczny w obrębie
(punk rock) lub całokształt muzyki tworzonej przez grupy nawiązujące do ideologii
ruchu punk; w szerszym:
młodzieżowa czy wręcz
/
ruch kulturowo-społeczno-polityczny, zapoczątkowany w połowie
, w
różnych swoich
przejawach istniejący do dziś. Także nazwa, również w złożeniach,
stylów w sztuce, literaturze, muzyce, modzie itp. oraz innych przejawów ludzkiej
aktywności odwołujących się do pierwotnego znaczenia pojęcia.
•
Ideologia Punk
Ze względu na ewolucję poglądów, istnienie różnych odłamów w obrębie
kontrkultury (przykładowo:
) i indywidualizm samych punków trudno syntetycznie
przedstawić ich poglądy. Generalnie, punk, którego początkowym założeniem był
brak jakiejkolwiek ideologii, w miarę upływu czasu przekształcał się w ruch
społeczno-polityczny wymierzony przeciwko instytucjom, które, jak uważali
członkowie ruchu, ograniczają wolność i niezależność człowieka: rząd i jego
aparat przymusu – policja i wojsko, zorganizowana religia,
, wielkie korporacje itp. Negacja wszelkich form
rządów doprowadziła do przyjęcia przez znaczną część punków ideologii
anarchistycznej w jej licznych odmianach. Bardzo często poglądy osób
uważających się za punków zbieżne są z poglądami
lub skrajnie
lewicowymi, w krajach o przeszłości komunistycznej (np.
) tendencja ta
jest jednak słabiej zauważalna. Oczywiście niektórzy świadomie odrzucają całą
ideologiczną otoczkę, próbując nawiązać do pierwotnego rozumienia pojęcia
punk, inni zaś koncentrują się tylko na muzyce, nie zdając sobie sprawy, że
stanowi ona tylko fragment szerszego zjawiska.
Hasło kontrkultury pukowej:
„Punk nie umarł”
Irokez – charakterystyczna
fryzura ale nie tylko tak
Punk wygląda.
Być Punkówą
To brzmi dumnie a jak wygląda
METALOWCY -
Metalowcy, metale (ang. metalhead,
headbanger, metallian) – subkultura lub kontrkultura powstała w
latach 70. XX wieku, zgromadzona wokół muzyki
i jej
IDEOLOGIA - Mimo iż bardzo często opinii publicznej metal
kojarzy się z
, nie można mówić o w miarę jednolitej
ideologii metalowców, głównie ze względu na różnorodność
tematyki utworów (od satanizmu oświeconego po tematykę
fantasy i braterstwa metalu). Np. ideologia nacjonalizmu i
nienawiści do chrześcijaństwa rozprzestrzeniona przez
zupełnie odstaje od braterstwa metalu
głoszonego przez
. Istnieją także zespoły głoszące
chrześcijanizm, należące do gatunku tzw.
metalu. Tak
więc religia i poglądy na życie zależą zarówno od osobowości
słuchacza, jak i od preferowanego gatunku muzyki.
Glany – Buty nieodzowny element stroju konieczne z czarnymi
sznurowadłami
METALOWCY, heavy-metalowcy, jest to subkultura fanów
odmiany rocka zwanej heavy metal. Początek ruchu sięga
lat 70-tych, ale największą popularność w wielu krajach
osiągnął w następnej dekadzie, kiedy to koncerty
rockowe zaczęły przybierać charakter coraz większej
widowiskowości i teatralizacji. Metalowcy nie głoszą
specjalnej ideologii czy filozofii. Teksty piosenek
podkreślają kult szatana, zła, apoteozę tych negatywnych
sił. Zainteresowanie okultyzmem i czarną magią
powoduje, że utożsamia się ich często z satanistami. Fani
heavy- metalu ubierają się na wzór dawnych rockersów.
Ich styl to: obcisłe skórzane lub jeans’owe spodnie,
skórzane kurtki-ramoneski, pasy nabijane ćwiekami
(pieszczochy), koszulki na których dominują kościotrupy i
inne przerażające postacie. Noszą długie włosy
sprawiające wrażenie potarganych. W Polsce przeglądem
idei, stylu bycia i obrzędowości muzyki heavy- metalu są
festiwale “Metalomaniaków” w Katowicach
- gest metalowców,
najczęściej używany podczas koncertów,
często mylnie utożsamiany z satanizmem
.
– Grupa Metallica ikona
– Metalu z za oceanu.
– Grupa Metalowców na
koncercie Metalliki w
Chorzowie.
Skinhead
– SKINHEADZI, skini, pojawili się w Wielkiej Brytanii w
latach 70-tych, później w pozostałych krajach Europy.
W Polsce zaczęli być widoczni w latach 1982-83.
Wywodzą się ze slumsów wielkich miast i rekrutują
się z młodych bezrobotnych. Ostrzyżeni na łyso,
ubrani w stroje robocze, to jest toporne buciska
martensy, dżinsy lub spodnie i kurtki wojskowe.
Szokują wyglądem. Skinheadzi ześrodowiskowali i
spotęgowali to co w ruchu punk było wulgarne i
szowinistyczne. Utożsamiają się z ruchami, które
preferują kult siły, między innymi z organizacjami
neofaszystowskimi.
Dewizą życiową naszych skinów jest
walka o Polskę dla Polaków,
ulubionymi hasłami są: “Polish
Power”, “Żydzi do gazu”, “White
Power”. Ze szczególną
agresywnością odnoszą się do
Murzynów i Arabów. Najbardziej
zaangażowani politycznie toczą
zacięty bój z anarchistami. Skini do
wszystkich subkultur nastawieni są
wrogo, nawet między sobą nie
zgodni. Agresję wyładowywują na
manifestacjach, koncertach
rockowych i meczach piłkarskich.
Integracji tej subkultury i wzrostowi
jej liczebności sprzyja wsparcie
moralne ze strony organizacji takich
jak Polskie Stowarzyszenie
Narodowe i Polska Wspólnota
Narodowe Bolesława Tejkowskiego.
Hiphopowcy
•
Hip-hop – ruch kulturowy,
rozpoczęty przez
latach 70. XX wieku w
. Hip-hop
zaczął przenikać do świata
kultury masowej na początku lat
80. W następnej dekadzie zaczął
zyskiwać popularność w innych
rejonach świata. Protoplastą
ruchu hip-hopowego był
Herca (ok. 1969-1971), a
jest uznawany za
pierwszego, który określił
kulturę mianem "hip-hopu".
Rastaferianie
Rastaferianin - w ścisłym znaczeniu jest to
nazwa osoby idącej drogą
i w różnym stopniu
przestrzegającej jej nakazów i zakazów. W znaczeniu bardziej
ogólnym, członek subkultury fanów ortodoksyjnego nurtu
muzyki
.
Wygląd :
charakterystycznymi cechami wyglądu i zachowania są:
noszenie
- tj. w dość specjalny sposób uplecionych
(właściwie sfilcowanych) włosów
grupowe palenie
gandzią, KLAC-em w celach relaksacyjnych i religijnych.
słuchanie różnych rodzajów muzyki wywodzącej się z Jamajki i
nie tylko, m. in. reggae, ragga,
,
,
specjalny
w ubiorze mający pokazywać innym
szacunek dla filozofii rasta. Ubranie rastamana czasem
zawiera tzw. trzy kolory rasta, są to barwy licząc od góry:
zielona, żółta, czerwona - prezentowane na znaczkach,
plakatach, ubiorach , naszywkach itd.
Rastaman z grubymi,
nieregulanymi dredlockami
Dredy mają dla
rastafarian znaczenie
duchowe. Symbolizują
jedność z naturą,
symbolizują też
grzywę
Niemniej, nie trzeba
mieć dredów, by
podążać drogą rasta.
"You don't haffi dread
to be rasta"- głoszą
słowa jednej z
popularnych piosenek
z kręgu rasta.
Rastafarianie uznają
tylko naturalne dredy.
Dresiarze
Dresiarze – typ społeczno-kulturowy młodych ludzi, względnie
, która pojawiła się w Polsce w
Termin pochodzi od zwyczaju noszenia na co dzień ubrań sportowych –
. Obecnie określenie to ma często charakter pejoratywny.
Wygląd i zachowania:
•
Ubieranie się w dresy
•
Noszenie sportowych butów
•
Używanie żelu do włosów
•
Sympatia do samochodów, zwłaszcza starszych
•
Prowadzenie agresywnych ras psów
•
Partnerki nazywają szmule, suczki, blachary, niunie. Mają one często
barwione włosy i mini spódniczki
•
Dresiarze są grupą, której przypisuje się kult pieniądza, brak
poszanowania zasad kultury i współżycia społecznego, objawiający się
m.in. ordynarnym językiem pełnym
, niestronieniem od
przemocy i przestępstw w celu zaspokojenia własnych ambicji.
•
W początkowym okresie grupa ta charakteryzowała się także rodzajem
słuchaniem muzyki:
polo lub
jest jednak tak widoczny.
Ruch hippisowski
•
Ruch hippisowski, hippisi, dzieci kwiaty (ang. hippie,-s; to be hip – żyć
na bieżąco, dniem dzisiejszym) –
kontestacyjna II połowy
i początku
.
•
Była to rewolucja proklamująca bunt młodych przeciwko światu dorosłych (nie
wierzcie nikomu po trzydziestce) i jego instytucjom: rodzinie, Kościołowi, szkole
, pracy, szefom, rywalizacji, pieniądzowi, wojsku, wojnie, normom, przymusom,
zakazom (zakazuje się zakazywać), domniemanej hipokryzji, konwencji ubioru,
własności prywatnej (życie w komunach). Przejaw kontrkultury odrzucającej
normy społeczne oparte na konsumpcji, rywalizacji i materializmie. Instytucje i
struktury, którym się sprzeciwiali, hippisi określali jako
. Mimo
akcentu tego ruchu na zwalczanie obowiązujących konwencji ubioru, sam
także wykreował specyficzny gatunek mody.
•
Dzięki rozpowszechnieniu przez nowo powstałe w tym okresie programy
telewizyjne poświęcone wyłącznie specyficznej muzyce młodzieżowej, zjawisko
świat. Oprócz grupy zdeklarowanych
wyznawców ideologii hippisowskiej, ruch ten stał się swojego rodzaju modą
wśród młodzieży, która przejmowała od hippisów tylko muzykę i atrybuty
zewnętrzne.
•
Konsekwencjami istnienia tego ruchu stało się rozszerzenie zasięgu ruchów
pacyfistycznych i ideologii
, zainteresowanie duchowością
Wschodu, krytyka wyścigu szczurów, konformizmu i wszelkiego
konsumpcjonizmu. Ruch ten przyczynił się do
rozpowszechnienia
, w szczególności
. Był jednym z
ogniw przyczyniających się do tzw.
.
Stanowił też jedno
z pośrednich źródeł ruchu
Flower-power bus
Zewnętrzną oznakę przynależności do ruchu
stanowiły długie włosy, bose stopy i swoisty
ubiór. Mężczyźni i kobiety nosili długie włosy
opadające na plecy, w które często wplątywali
kwiaty lub wianki. Mężczyźni zapuszczali brody.
Jeżeli klimat na to pozwalał, chodzili boso (po
trzech tygodniach chodzenia boso skóra na
stopach grubieje i tworzy naturalny but). Strój
miał wyrażać związek z naturą i musiał być
funkcjonalny, najlepiej w jak największym stopniu
własnoręcznie wykonany, z naszywkami.
Niezależnie od okoliczności, wszędzie nosiło się
to samo ubranie. Przeważnie w jasnych kolorach
inspirowane wzorami Indian północno – i
południowoamerykańskich oraz hinduskimi.
Kolorowe, kwieciste, luźne bluzki z szerokimi
rękawami, indiańskie poncza, wytarte
szerokimi nogawkami – tzw. dzwony, barwne
cygańskie
, do tego różne tanie ozdoby z
drewna podwieszane na rzemykach. Kolorowe
koraliki, paciorki na szyi i przegubach dłoni,
dzwonki,
,
i opaski na włosach
Dzieci
Kwiaty –
Hipisi,
radość
stroju,
wolność
posunięta
do
samounices
twienia.
Ryszard Ridel wokalista
zespołu DŻEM
Pielgrzymka Dzieci
Kwiatów na Jasną Górę
Hipisi – wolność, równość,
braterstwo
SUBKULTURY
ZAGRANICZNE
•
Travellersi
Kultura. Która powstała w Wielkiej Brytanii z grupy ludzi
zasiedlających opuszczone mieszkania w miastach i na przedmieściach.
Travellersi spotykali się na plenerowych zlotach. Mieszkali także w
różnego rodzaju przyczepach, mikrobusach i autobusach.
Crusties
Jest dość specyficzna kultura. Jej przedstawiciele żyją w warunkach
skrajnej nędzy, utrzymują się z żebrania na ulicach i zasiłków
socjalnych. Często mieszkają na ulicach jako bezdomni oraz w różnego
rodzaju przytułkach. Cechują się totalną abnegacją niechlujstwem oraz
narkomanią.
Sytuacjoniści
Sytuacjoniści również są ciekawym odłamem kontrkultury. Cechuje ich
destrukcja i odrzucenie wszelkich norm i wartości. Starają się poprzez
te czynniki stworzyć nową kulturę, która całkowicie zerwie z tradycją.
Provosi
Provosi dążą do stworzenia nowej kultury poprzez ośmieszanie starej,
którą starają się jak najbardziej ośmieszyć na różnego rodzaju
happeningach. Głosili oni odrzucenie przemocy jako formę walki z
tradycją, ale dopuszczali oni możliwość wprowadzenia anarchii,
odrzucali także rewolucję. Holenderscy provosi stali się wzorem dla
powstałej w Polsce Pomarańczowej Alternatywy. Jest to największy po
sytuacjonistach odłam kontrkultury.
DEPESZE
•
Depesze - subkultura fanów brytyjskiego zespołu
Mode . Swój styl wzorują na wizerunku idoli:
i
Gahan . Noszą czarne kurtki, białe
buty na grubej podeszwie, krzyże na szyi, często także
emblemat z logiem zespołu. Dopełnieniem image’u są
krótko przycięte, nażelowane włosy à la Dave Gahan, lub
kręcone, utlenione loki à la Martin Gore. Bawią się w
specjalnych klubach i dyskotekach, organizują zloty i
spotkania. Zazwyczaj aktywnie działają w fanklubach
zespołu. W Polsce zloty fanów Depeche Mode lub tzw.
depoteki (cykliczne imprezy, na których pojawia się
kilkaset osób) odbywają się kilka razy w miesiącu.
Imprezy, na których pojawia się najwięcej depeszów,
organizowane są w
Gdańsk ,
i
.
Nieodłączna część stroju depeszowca to
skórzana kurtka, najlepiej po tacie.
Każdy depeszowiec nosi glany,
ewentualnie białe buty, wyglądające jak
obcięte pod kostką glany.
Ćwieki i skórzane
to
obowiązkowe dodatki.
Jeśli skórzane spodnie są dla danego
depeszowca niewygodne, ubiera się w
białe lub jasnoniebieskie dżinsy.
Na szyi musi wisieć wielki krzyż,
podkreślający wiarę w personalnego
Jezusa
EMO
•
Emo – muzyka wywodząca się z
, ale punk rockiem nie
będąca. Podstawową różnicą między emo a muzyką punków jest to, że
wszystkie piosenki emo są pisane na jednych i tych samych skalach, i że
są do dupy. Inną cechą tego gatunku muzyki jest identyczna tematyka
wszystkich utworów:
i niezrozumienie przez świat. Ulubioną
tonacją emo jest e-moll. Gitarzysta gra akord e-moll na pustych strunach
prawą ręką, a lewą podcina sobie żyły pokazując swą głęboką depresję.
•
Najbardziej klasyczni wykonawcy emo to
Diner. Mniej klasyczni,
aczkolwiek lansowani przez BRAVO, to na przykład
Out Boy. Są też
wykonawcy zupełnie nie emo, którzy nie wiedzą, co to znaczy być
prawdziwie smutnym i odrzuconym, aczkolwiek wyglądają (
) lub
brzmią (
disco) jakby wiedzieli.
•
Ostatnio kontrowersyjne staje się samo istnienie gatunku muzycznego,
jakim jest emo, do czego niewątpliwie przyczynia się porównywanie z
tym nurtem wielu zespołów rockowych i punkowych. Artyści zazwyczaj
sami nie przyznają się, że grają emo, dzięki czemu fani zespołu, którzy
się za emo people uważali, mają kolejny pretekst do samookalecznia (po
czym zawsze pamiętają zadzwonić pod numer 112) lub własnoręcznego
ugotowania sobie obiadu.
•
a emo jest taka, że przesłanie punk rocka
to Fuck the system, a przesłanie emo to Fuck the world because it
doesn't understand me. Now I will go and kill myself. So see you later.
•
Emo girl – dziewczynki w wieku poniżej lat 20.
•
„Wyróżniają” się
różowymi ubrankami oraz fryzurą, w której musi
zawierać się grzywka na pół głowy. Są samotne,
szukają chłopcuf (oczywiście
boy, inni są
raczej poza stawką). Nie mają przyjaciół, nikt ich
nie rozumie, aczkolwiek zawsze mają kofaną ekipę
na impresski i koncerciki, które wprost kofajom.
•
Mają swoje zdanie, każdy osobnik o innych
poglądach ma u nich wypisane na twarzy „WRÓG”.
Inne od innych, najinniejsze od całego świata.
Kochają czaszeczki, serduszka (krew, krew, blood!)
Słuchają trendowej muzyki, bo przecież są takie
inne, noszą portki z czaszkami i ogólnie, wszystko
co ma czaszkę, w ich mniemaniu jest imoł. Noszą
kolczyki w dziwnych miejscach (szyja, dekolt, palec
wskazujący). Dziewczyny emo nie rozstają się ze
swym telefonem i godzinami piszą SMS-y, w
których wymagają stałego pocieszania i rozczulania
się nad nimi.
•
Ostatnio modnie jest afiszować się z chęcią zmiany
płci wśród swoich "eMo ZnajoMkooff". Tak więc, nie
daj zbić się z tropu, każde emo trzeba dokładnie
obejrzeć, aby móc odróżnić jego płeć. Być może
twoja dziewczyna to emogej.
•
Emo to też dość spora grupa osobników, nie
cierpiących innych ludzi, i patrzących na zdrowych
umysłowo, z pogardą i niechęcią. Są zawsze chętne
do bicia się, choć tak naprawdę zależy im tylko na
nastraszeniu potencjalnej ofiary (z reguły młodszy i
słabszy od nich osobnik). W rzeczywistości szukają
odpowiedniego sposobu na poczucie się kimś.
Emo boy – zazwyczaj
niepełnoletni przedstawiciel
subkultury
.
W zasadzie niczym nie
rożni się od
girl, a
nawet różnica w zawartości
bielizny jest dyskusyjna,
stąd nazywany „ciotą”.
Wykazuje więcej cech
kobiecych, niż przeciętna
zdrowa kobieta. Często
przeżywa wszystko bardziej,
niż jego emowata
dziewczyna podczas
menstruacji.
Skejci
Skejci, (ang. skate) lub
bardziej kozacko sk8 –
subkultura młodzieżowa
gromadząca ludzi
zainteresowanych sportami
ekstremalnymi, jazdą na
rolkach, snowboardzie,
deskorolkach, wrotkach i
rowerach, na których
popisują się w
skejtparkach. W Polsce
błędnie utożsamiani z
hiphopowcami.
Dobry pomysł na
skejtowski
nadruk –
reprezentatywny
napis i numerek
seryjny (skejta)
Czapka – nakrycie głowy przewrócone o 90 stopni w lewo bądź
w prawo od pozycji, jaką ma czapka, gdy nosi ją osoba nie
identyfikująca się z subkulturą. Najczęściej spotykane opatrzone
są nadrukiem „NYC”. Czapka dodatkowo powinna być ozdobiona
metkami, hologramami itp.
Chusta – istnieje kilka sposobów noszenia chusty, najczęściej
spotykanym jest wkładanie ją pod czapkę, tak by było spod niej
widać znaczek świadczący o jej oryginalności.
Łańcuchy i wisiorki – na zasadzie: im więcej, tym lepiej.
Srebrne, złote, aluminiowe, z wzorkiem, bez... Wszystkie chwyty
dozwolone.
T-Shirt – podstawą dobrego skejtowskiego t-shirta jest nadruk.
Może on przedstawiać jakiś zespół punkowy, Tupaka Shakura,
znaczek „NYC”, kombinacje ze słowem skateboarding lub
przypadkowy numerek.
Bluza – z kapturem, najczęściej szara, czarna, szara lub
bordowa, ewentualnie cała we wzorki, do nabycia w Croppie. Dół
jest często wykonany z gumy, którą dla szpanu się zawija.
Dowolna długość...
Pasek – istnieje kilka wzorów naprawdę tró. Wśród nich
znajdujemy smoka lub płomienie. Hit w skateshopach to smok
ułożony z płomieni.
Spodnie – Luźne i szerokie, z wszywkami, zaszywkami i innymi
bajerami, z głębokimi kieszeniami. Ogółem ma wyglądać, jakby
się gościu zesrał
Buty – najlepiej buty w ktorych jazda na desce będzie prawdziwą
przyjemnością
DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ !!!
Ks. Paweł Stefański SDB.
Reptowo 2008
| Pobierz cały dokument Rozmiar 2 MB |
