Państwowy Inspektorat

Ochrony Środowiska

Instytucja państwowa której celem jest

sprawowanie kontroli nad realizacją

przepisów dotyczących ochrony środowiska oraz racjonalnym wykorzystaniem

zasobów przyrody.

Została powołana

na mocy rozporządzenia Rady Ministrów w

1980 roku

. Początkowo była to

jednoinstancyjna państwowa inspekcja

podlegająca ministrowi ochrony środowiska

. W roku 1991 na mocy "Ustawy o

Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska" powstała jednolita,

dwuinstancyjna

instytucja ds. kontroli i badania stanu środowiska, podległa ministrowi

właściwemu ds. środowiska.

Realizacja ustawowych zadań inspekcji należała do

Głównego Inspektora Ochrony Środowiska wypełniającego swoje zadania przy

pomocy Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska i 49 wojewódzkich

inspektorów ochrony środowiska, którzy działali przy pomocy wojewódzkich

inspektoratów. W lipcu 1998 roku Sejm RP, w ramach reformy ustrojowej

państwa, znowelizował ustawę o Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska,

zmieniając między innymi jej nazwę na:

Inspekcja Ochrony Środowiska.

Jednocześnie wojewódzkie inspektoraty ochrony środowiska weszły w skład

wojewódzkiej administracji zespolonej. W 34 (w 33 byłych miastach

wojewódzkich oraz w Giżycku) miastach powstały delegatury wojewódzkich

inspektoratów ochrony środowiska podporządkowane

16 nowym wojewódzkim

inspektoratom

.

Zadania Państwowego Inspektoratu Ochrony Środowiska

* organizowanie i koordynowanie monitoringu środowiska, prowadzenie badań

jakości

środowiska, obserwacji i oceny jego stanu oraz zachodzących w

nim zmian,

* kontrola eksploatacji instalacji i urządzeń chroniących środowisko przed

zanieczyszczeniem,

* współdziałanie w zakresie ochrony środowiska z innymi organami

kontrolnymi,

organami ścigania i wymiaru sprawiedliwości oraz

organami administracji państwowej

i rządowej, samorządu terytorialnego i obrony cywilnej, a także organizacjami

społecznymi i opiekunami społecznymi,

* kontrola przestrzegania przepisów o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie

gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i

opłacie

depozytowej,

* nadzór i kontrola w zakresie postępowania z substancjami kontrolowanymi

oraz z

produktami, urządzeniami i instalacjami zawierającymi te

substancje,

* kontrola przestrzegania przepisów i uzyskanych na ich podstawie zezwoleń, z

wyłączeniem kontroli laboratoryjnej, w zakresie postępowania z

organizmami

genetycznie zmodyfikowanymi,

* kontrola wyrobów wprowadzonych do obrotu, podlegających ocenie

zgodności, w

zakresie spełniania przez nie zasadniczych wymagań

dotyczących ochrony

środowiska, określonych w przepisach

odrębnych,

* kontrola przestrzegania przepisów o recyklingu pojazdów wycofanych z

eksploatacji.

Monitoring

środowiska

System obserwacji i pomiarów jednego lub kilku składników

przyrody w celu oceny stanu środowiska i zachodzących w

nim zmian oraz prognozowania przyszłych stanów.

Istotą

monitoringu

środowiska jest prowadzenie obserwacji i

pomiarów przy użyciu wystandaryzowanej aparatury i

jednolitą metodą, w sposób ciągły, w wielu miejscach i w tym

samym czasie.

Przedmiotem monitoringu środowiska

są:

powietrze atmosferyczne, hałas i promieniowanie; wody

powierzchniowe, podziemne i Bałtyk; powierzchnia ziemi i

odpady; żywa przyroda.

Rodzaje monitoringu



Monitoring wód powierzchniowych



Monitoring wód podziemnych



Monitoring lasów



Monitoring powietrza



Monitoring gleb



Monitoring hałasu



Monitoring promieniowania

jonizującego

Państwowy Monitoring Środowiska

(PMŚ)

Jednostką odpowiedzialną za monitoring środowiskowy jest w

Polsce jest PMŚ. Został utworzony na mocy ustawy z roku

1991. Jest to system pomiarów, ocen i prognoz stanu

środowiska oraz gromadzenia, przetwarzania i

rozpowszechniania wyników badań i oceny elementów

środowiska. Celem PMŚ jest systematyczne informowanie

organów administracji i społeczeństwa o:

* jakości elementów przyrodniczych, dotrzymywaniu

standardów jakości środowiska określonych przepisami oraz

obszarach występowania przekroczeń tych standardów;

* występujących zmianach jakości elementów przyrodniczych i

przyczynach tych zmian, w tym powiązaniach przyczynowo

skutkowych występujących pomiędzy emisjami i stanem

elementów przyrodniczych;

Jakość środowiska

- wytwarzane są

dane pierwotne, dotyczące stanu

poszczególnych elementów

środowiska.

Emisje

-

gromadzone są dane o

ładunkach zanieczyszczeń

wprowadzanych do powietrza, do

wód lub ziemi, niezbędne do

realizacji celów PMŚ.

Oceny i prognozy

- wykonywane są

zintegrowane oceny i prognozy

jakości środowiska, analizy

przyczynowo-skutkowe wiążące

istniejący stan środowiska z

czynnikami kształtującymi ten stan,

mającymi swoje źródło w

społeczno-gospodarczej

działalności człowieka.

Struktura

administracyjna PMŚ

Międzynarodowa Organizacja

Normalizacyjna - ISO

Organizacja została założona w 1946 roku w Londynie. Na konferencji, która miała

miejsca w dniach 14-27 października połączyły się dwie organizacje:

Międzynarodowa Federacja Narodowych Stowarzyszeń Normalizacyjnych

Komitet Koordynacyjny Narodów Zjednoczonych do spraw Standardów

ISO oficjalnie rozpoczęła działalność 23 lutego 1947 r. Wśród członków-założycieli

jest Polski Komitet Normalizacyjny.

ISO jest organizacją pozarządową, jej członkowie nie są delegowani przez rządy,

pomimo że niektóre organizacje członkowskie znajdują się w strukturach rządowych.

Stawia to organizację na szczególnej pozycji pomiędzy sektorami państwowym a

prywatnym, szczególnie wobec stowarzyszeń przemysłowych. Każdy kraj reprezentuje z

zasady tylko jedna organizacja. Projekty zmian lub projekty nowych norm zwane draftami

może składać każda organizacja członkowska. Następnie projekty są dyskutowane w

grupach roboczych, w których po uzyskaniu ogólnego konsensusu "draft" zamienia się w

"project", który może uzyskać status oficjalnej normy po tym jak 3/4 członków komitetu

głównego zaopiniuje go pozytywnie.

Respektowanie norm ISO jest dobrowolne. Jako organizacja pozarządowa ISO nie

może narzucać, wymuszać ich stosowania. Autorytet organizacji wynika z

międzynarodowej reprezentacji, sposobu ustanawiania norm: na zasadzie konsensu, oraz

ze zrozumienia wpływu normalizacji na ekonomikę. Obecnie (2009) członkami ISO są

organizacje reprezentujące 160 państw

ISO ustanawia normy we wszystkich dziedzinach naszego codziennego życia. Od

chwili powstania do chwili obecnej (2009 r.) ISO opublikowała ponad 17000 norm

ISO 9660

standard, który definiuje system plików przeznaczony

do płyt CD. Jest to standard obsługiwany przez różne

systemy operacyjne z rodziny Unix (np. Linux), a

także MAC OS, MS Windows, DOS i inne.

ISO 14001

stosowany w ekozarządzaniu. Konkretnie jest to norma

zarządzania środowiskowego. Podstawowym kryterium,

na którym opiera się działania w zakresie SZŚ, jest

identyfikacja aspektów środowiskowych. Tworzy się

rejestr tych aspektów i wyszczególnia aspekty znaczące

w działalności danej Organizacji. Następnie na ich

podstawie buduje się cele, zadania i programy

środowiskowe

ISO 8601

określa sposób zapisu daty i czasu. Podstawowa koncepcja tego standardu polega

na ustaleniu momentu w czasie z dokładnością ustaloną przez użytkownika za

pomocą odpowiednio sformatowanych ciągów znaków ustawionych w porządku

od najbardziej znaczących (rok) do najmniej znaczących (sekundy bądź ich

części). Norma określa numeryczny format daty i czasu (bez używania nazw

miesięcy, dni tygodnia czy literowych oznaczeń czasu przed lub po południu).

ISO 9001

Normę tę mogą stosować wszystkie organizacje, niezależnie od

ich wielkości i rodzaju. Ukierunkowana jest ona na zrozumienie

i spełnienie wymagań klienta, a więc określonych potrzeb

względem wyrobów danej organizacji, przyjęcie podejścia

prcesowego dostarczanie wyników skuteczności procesów oraz

ich ciągłe doskonalenie, w oparciu o obiektywne pomiary.

Do głównych wymagań normy ISO 9001 należą m.in.:

wprowadzenie nadzoru nad dokumentacją i zapisami,

zaangażowanie kierownictwa w budowanie systemu

zarządzania jakością, usystematyzowanie zarządzania

zasobami, ustanowienie procesów realizacji wyrobu,

dokonywanie systematycznych pomiarów (zadowolenia klienta,

wyrobów, procesów).

Proces przyznawania certyfikatu ISO

Norma ISO 9001:2008 składa się z dziewięciu

rozdziałów z czego rozdziały od 4 do 8 zawierają

wymagania. W przypadku, gdy organizacja spełnia

wszystkie wymagania tej normy (dopuszcza się

wyłączenia wymagań z rozdziału 7.3, 7.5), może

ubiegać się o wydanie stosownego certyfikatu.

Certyfikat zgodności z powyższą normą wydaje

niezależna jednostka certyfikująca.

Podkreśla się, że ISO 9001 to standard akceptowany i

rozpoznawany na całym świecie. Międzynarodowa

Organizacja Normalizacyjna (ISO) liczbę wydanych

certyfikatów potwierdzających zgodność systemów

zarządzania jakością z ww. normą w 2002 roku

szacowała na ponad pół miliona

Schemat działania ISO

9001

Mapa członków ISO

Przykładowy certyfikat ISO przyznawany

przedsiębiorstwom handlowo-usługowym