SYSTEMY 

INFORMATYCZNE 

ORGANIZACJI 

WIRTUALNEJ

Katarzyna Tykwińska

Monika Zagrodnik

 

 

SYSTEM 

INFORMATYCZNY

Jest to zbiór 

powiązanych ze sobą 

elementów, 

którego funkcją jest 

przetwarzanie danych 

przy użyciu techniki 

komputerowej.

 

 

NA SYSTEMY INFORMATYCZNE 

SKŁADAJĄ SIĘ OBECNIE TAKIE 

ELEMENTY JAK:

• sprzęt – obecnie głównie komputery
oraz
• urządzenia służące do przechowywania danych;
• urządzenia służące do komunikacji między sprzętowymi 

elementami systemu;

• urządzenia służące do komunikacji między ludźmi a 

komputerami;

• urządzenia służące do odbierania danych ze świata 

zewnętrznego – nie od ludzi (na przykład czujniki elektroniczne, 
kamery);

• urządzenia służące do wpływania systemów informatycznych na 

świat zewnętrzny – elementy wykonawcze (na przykład silniki 
sterowane komputerowo, roboty przemysłowe, podłączony do 
komputera ekspres do kawy, sterowniki urządzeń 
mechanicznych);

 

 

• urządzenia służące do przetwarzania 

danych nie będące komputerami;

• oprogramowanie;
• elementy organizacyjne – czyli procedury 

(procedury organizacyjne – termin z 

zarządzania) korzystania z systemu 

informatycznego, instrukcje robocze itp.;

• elementy informacyjne; bazy wiedzy – 

ontologie dziedziny/dziedzin, w których 

używany jest system informatyczny – na 

przykład podręcznik księgowania w 

wypadku systemu finansowo-księgowego.

 

 

SYSTEMY PROSTE I 

ZŁOŻONE

Systemy informatyczne mogą być 

bardzo proste – systemem takim 

może być na przykład edytor 

tekstu uruchamiany na jednym 

komputerze, oraz złożone – jak 

na przykład system kontroli lotów 

na lotnisku, czy system bankowy. 

Miarą złożoności systemu może 

być na przykład ilość elementów 

systemu połączona ze złożonością 

stosowanego oprogramowania 

mierzoną w ilości punktów 

funkcyjnych.

 

 

ORGANIZACJA 

WIRTUALNA

Pojęcie "organizacja 

wirtualna" pojawiło się we 

wczesnych latach 

dziewięćdziesiątych. 

Obecnie w literaturze 

przedmiotu spotkać 

można wiele określeń 

organizacji wirtualnej, 

jednak pojęcie to nie 
doczekało się jednej, 

ogólnie akceptowanej 

definicji. 

 

 

Najczęściej przytaczane 

określenia, akcentujące różne 

cechy organizacji wirtualnych:

• jest to tymczasowa sieć niezależnych 

przedsiębiorstw - dostawców, klientów, nawet 
dotychczasowych konkurentów - połączonych 
najnowszymi środkami IT, w celu dzielenia się 
umiejętnościami i kosztami dla zdobycia nowych 
rynków;

• jest siecią instytucji, firm, zespołów i osób 

zlokalizowanych w różnych miejscach, 
zorganizowanych w luźno związanych, 
nieprzejrzystych strukturach, które łączy 
wspólny cel - świadczenie usług na rzecz tego 
samego klienta;

 

 

•

jest sztucznym tworem bazującym na indywidualnych 
kompetencjach kluczowych integrującym niezależne 
przedsiębiorstwa wzdłuż wspólnego łańcucha 
wartości;

•

jest to forma organizacji, którą charakteryzuje 
tymczasowe lub stałe geograficzne rozmieszczenie 
pojedynczych pracowników, grup, działów różnych 
przedsiębiorstw lub całych organizacji. Zapewnienie 
realizacji procesu produkcyjnego jest zależne od 
elektronicznej komunikacji;

•

jest to sieć niezależnych firm działających w świecie 
rzeczywistym, łącząca swe umiejętności i zasoby 
organizacyjne dla osiągnięcia typowych celów i 
wykorzystujących przy tym technologie informatyczne 
do koordynacji wzajemnych działań i uniknięcia 
jakiejkolwiek integracji tak poziomej, jak i pionowej.

 

 

CECHY ORGANIZACJI 

WIRTUALNEJ

Wyróżnikiem organizacji 

wirtualnych jest ich 

elastyczność rozumiana jako 

zdolność do adoptowania się 

do zmian zachodzących w 

zmiennym, złożonym, 

niepewnym otoczeniu, 

zarówno zewnętrznym jak i 

wewnętrznym.

 

 

PODSTAWOWE CECHY 

ORGANIZACJI 

WIRTUALNEJ

• Tymczasowość organizacji
 - Wirtualna organizacja jest chwilową 

konfiguracją jednostek 

organizacyjnych współpracujących ze 

sobą dla osiągnięcia okazjonalnych, 

wspólnych celów

- uczestnicy, mogą równocześnie brać 

udział w innych sieciach lub 

aktywizować powstawanie nowych

 

 

• Rozproszenie geograficzne

- Przedsiębiorstwa, które oddalone 

są od siebie w sensie odległości 

terenowej mogą współpracować ze 

sobą wykorzystując technologie 

informatyczne

- W oparciu o sieci komputerowe 

pracują różne systemy 

informatyczne sprzyjające 

wirtualizacji działalności 

przedsiębiorstw.

 

 

 

Do najważniejszych 

zaliczyć należy:

• Systemy zarządzania przepływem pracy 

(workflow),

• Systemy pracy grupowej (np. listy dyskusyjne),

Tele- i wideokonferencje,

•           o Systemy zarządzania kontaktami z 

klientami (CRM),

          o Moduły wspomagające e-biznes,

          o Portale informacyjne (np. portal 

korporacyjny),

 

 

c.d. podstawowych cech 

organizacji wirtualnej

• Koncentracja na kliencie
- Organizacja wirtualna jest tworzona 

specjalnie w odpowiedzi na potrzeby 

konkretnego klienta i dla realnego 

konkretnego zadania;

- Klient może również czynnie 

uczestniczyć jako podmiot 

organizacji wirtualnej i na bieżąco 

brać udział w realizowanym zadaniu.

 

 

• Intensywne wykorzystanie technologii 

informatycznych

- Technologie informatyczne wspomagają i 

zwiększają efektywność funkcjonowania 

przedsiębiorstwa:

                + szybkość przekazywania 

danych, informacji

                + wymiana informacji może 

odbywać się w czasie rzeczywistym lub z 

niewielkim opóźnieniem

                + możliwość zarządzania dużymi 

zasobami danych

                + działanie oraz obecność 

24h/dobę

                + koordynacja działań.

 

 

OBSZARY WARUNKUJĄCE 

SUKCES WDROŻENIA 

KONCEPCJI ORGANIZACJI 

WIRTUALNEJ

• Posiadanie witryny internetowej;
• Odejście od tradycyjnych, 

hierarchicznych struktur zarządu;

• Globalizacja działalności;
• Oferowanie unikatowego i 

poszukiwanego produktu;

• Posiadanie dobrej renomy, reputacji;
• Szybkość reagowania na zmiany na 

rynku.

 

 

FORMY STRUKTUR 

WIRTUALNYCH

• Sieć – zbiór partnerów zadeklarowanych do 

tworzenia firmy wirtualnej. Przedsiębiorstwa łącząc 

się w ten sposób mają na celu przede wszystkim 

opanowanie pewnego rynku geograficznego.

• Pajęczyna – inicjatorem jest firma – integrator, która 

koordynuje pracę pozostałych uczestników. Takie 

przedsiębiorstwo wytwarza określoną konkretną 

usługę dla indywidualnego klienta. Rola lidera polega 

na angażowaniu wykonawców, spisaniu kontraktu z 

odbiorcą, organizowaniu sieci produkcji, dystrybucji i 

komunikacji między partnerami.

 

 

Firma integrator musi posiadać 

„megakompetencje” , np.

Dostęp do selekcjonowanych informacji;

 Technologii;

 Pozycja rynkowa;

 Kanał dystrybucji;

 Źródło zaopatrzenia surowcowo-

materiałowego.

Po zakończeniu firmy tworzą sieć 

„holonów”, znajdujących się w stanie 

czuwania na kolejny kontrakt.

 

 

• Brakujące ogniwo – z taką 

sytuacją mamy do czynienia gdy w 
oferowanych już usługach brakuje 
jakiegoś elementu, którego 
potrzebują lub wręcz oczekują 
klienci.

 

 

PROBLEMY 

ORGANIZACJI 

WIRTUALNYCH

Problemy w obszarach:
konkurencji – firma uczestniczy 

jednocześnie w przedsiębiorstwach 
wirtualnych konkurujących ze sobą;

rynku – coraz trudniej jest ustalić na 

jakim rynku prowadzimy działalność 
gospodarczą;

zarządzania kadrami – fachowcy są 

zatrudniani na okres realizacji kontraktu;

 

 

kontroli – uczestniczenie w 

nadmiernej ilości projektów;

komunikacji – komunikacja 

jest istotna ze względu na 
ograniczenie komunikacji 
bezpośredniej i rozproszenie 
zasobów.

 

 

PERSPEKTYWY ORGANIZACJI 

WIRTUALNYCH

W przyszłości należy oczekiwać, że 

organizacje będą:

• zawierać coraz 

częściej i na coraz 
krótsze okresy 
nowe alianse 
strategiczne;

• Kooperować z 

coraz mniejszymi 
jednostkami 
organizacyjnymi;

• rozwijać cechy 

społeczności 
międzynarodowyc
h;

• posiadać zdolności 

do ostrej walki 
konkurencyjnej w 
globalnej 
przestrzeni.

 

 

TELEPRACA

Rozwój informatyki w ostatnich latach spowodował 

rozproszenie pracy zespołowej. Odrzucono 

stwierdzenie, że praca indywidualna może być 

wykonywania efektywnie tylko w wyznaczonym 

do tego przez pracodawcę miejscu.

Telepraca (zdalna praca), biuro w domu, 

forma organizacji pracy polegająca na 

świadczeniu pracy poza siedzibą 

przedsiębiorstwa, jednak w kontakcie z 

przełożonymi i współpracownikami za 

pomocą urządzeń telekomunikacyjnych.

 

 

TELEPRACA

TELEPRACA

 & 

 & 

TELECOMMUTING

TELECOMMUTING

Głównym problemem 

telepracy jest włączenie 

telekomunikacji w procesy 

pracy.

Telecommuting, czyli 

komunikacja między 

telepracownikami odbywa się 

przez telefon, fax, pocztę 

elektroniczną itp.

 

 

TELEPRACA 

TELEPRACA 

- 

- 

KORZYŚCI

KORZYŚCI

Wdrożenie telepracy pozwala 

pracodawcom na poszukiwanie 

siły roboczej tam, gdzie 

ubezpieczenia i podatki są niskie i 

co za tym idzie niższe będą koszty 

pracy.

Do korzyści można również 

zaliczyć wzrost indywidualnej 

wydajności pracy, brak absencji, 

lepszy dobór załogi, zmniejszenie 

stresujących kontaktów z 

przełożonymi itp.