LEKI TOKOLITYCZNE

Hamujące czynność skurczową 
macicy

DZIAŁANIE TOKOLITYCZNE 
WYKAZUJĄ:

 leki β

2

-adrenergiczne (fenoterol, 

ritodryna)
 antagonista receptora oksytocyny- 
atosiban
 inhibitory syntezy prostaglandyn 

   (kw. acetylosalicylowy, indometacyna)
 gestageny (progesteron, 17α 
-progesteron)
 siarczan magnezu( w dużych dawkach, 
dożylnie)
 alkohol etylowy

LEKI β

2

-

ADRENERGICZNE 

 fenoterol
 ritodryna

Ritodrine, PREMPAR

Agoniści receptorów β2 powodują:

• w macicy => hamowanie kurczliwości 
myometrium macicy ciężarnej i nieciężarnej

• w mięśniówce gładkiej naczyń krwionośnych => 
hipotensja i odruchowa tachykardia

Główne działania niepożądane:
 nadmierne pobudzenie receptorów β1- 
adrenergicznych => częstoskurcz, pobudzenie 
psychiczne, drżenie mięśni
 pobudzenie receptorów β2 wątroby i mięśni => 
glikogenoliza =>hiperglikemia, wzrost stęż. wolnych kw. 
tłuszczowych, wzrost wydz. insuliny i glukagonu

ANTAGONISTA RECEPTORA 
OKSYTOCYNY

 

Atosiban

 Słabsze działanie niż β2- adrenomimetyki
 Brak niekorzystnego wpływu na ukł. sercowo- 
naczyniowy
 Stosowany w zagrożeniu przedwczesnym porodem 
u pacjentek z przeciwwskazaniami do stosowania 
leków         β2-adrenergicznych

 stosowane w substytucyjnym leczeniu ciąży 
zagrożonej nie jako leki bezpośrednio hamujące 
czynność skurczową macicy

 podstawowym kierunkiem działania progesteronu 
jest jego
działanie prociążowe:

 

progesteron i jego pochodne

GESTAGENY

 ułatwianie zagnieżdżenia

 działanie relaksujące na myometrium poprzez 
zwiększenie liczby receptorów β-adrenergicznych

  zmniejszenie wrażliwości myometrium na działanie 
oksytocyny

INHIBITORY COX

 kw. acetylosalicylowy
 indometacyna

 hamują syntezę prostaglandyn przez wpływ na 
metabolizm kwasu arachidonowego
hamują spontaniczne skurcze macicy
 Nigdy nie są stosowane jako leki I rzutu, wdrażane 
zazwyczaj gdy inne środki są przeciwwskazane lub 
nieskuteczne
wywołują działania niepożądane na matkę i na płód

stosowane są tylko małe dawki ASA 75 mg/dobę u        
pacjentek z tendencją do mikrozakrzepicy