HIV, AIDS

 

 

Wirus HIV należy do retrowirusów i wywołuje on AIDS. 
Obecnie wyróżniamy 2 odmiany retrowirusa: HIV-1 i HIV-2. Uważa się, 
że pierwotnym gospodarzem HIV-1 były szympansy, a HIV-2 małpy 
mangaby rudoczelne. W latach 50 nastąpiło przeniesienie wirusa do 
populacji ludzkiej.
Wirion ma średnicę 110-130 nm. Materiał genetyczny wirusa HIV 
stanowi pojedynczą nić RNA. W dojrzałym wirusie (wirionie) występują 2 
niezależne nici RNA (1) połączone z 2 enzymami - odwrotną 
transkryptazą (2), integrazą (3), znajduje się również białkowy rdzeń (5) 
i białkowa otoczka rdzenia (6) oraz zewnętrzna otoczka wirusa 
utworzona ze struktur lipidowych (4a) i białka (4b). 

Oznaczenia na rysunku: 
1-nić RNA, 
2-enzym odwrotna transkryptaza, 
3-enzym integraza, 
4-zewnętrzna otoczka wirusa utworzona:
        a. ze struktur lipidowych,
        b. z białka, 
5-rdzeń zbudowany z białka, 
6-otoczka rdzenia. 

 

 

Znane są dwa wirusy HIV: HIV-1,HIV-2 posiadają 40-60% homologicznych sekwencji.

HIV-1 występuje w kilkunastu genotypach od A do K.
W Europie Środkowej i Wschodniej występują podtypy- A i B
W Zachodniej Europie podtyp B, Ameryce Północnej-B, 
Afryka Subsacharyjska:A, C, D, F, G, H, J, K

HIV-2 występuje przede wszystkim w Afryce Zachodniej. 

Infekcyjność HIV-2 jest 5-8x mniejsza w porównaniu z HIV-1, 
rzadko przenosi się drogą wertykalną, powoduje mniejszą wiremię, wolniejszą 
dynamikę zmniejszania CD4, nie wykazuje wrażliwości na NNRTI, może mieć wiele
mutacji powodujących oporność na inhibitory proteazy 

NNRTI-nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy

 

 

Wyróżnia się dwa typy tropizmu HIV-1 w zależności od preferencji w zakażeniu
 limfocytów CD4 i monocytów/makrofagów:
M-tropowy (R5)- monocyty, makrofagi wykorzystuje jako koreceptor C

C

R5. 

T-tropowy (X4)- limfocyty CD4, komórki pamięci, komórki dendrytyczne (CXCR4)

W zakażeniu drogą seksualną biorą udział przede wszystkim wirusy M-tropowe, 
T-tropizm pojawia się w późniejszym okresie zakażenia, kiedy dochodzi do
ilościowej przewagi wirusów typu T-tropowego- związane to jest z szybkim 
zmniejszaniem liczby limfocytów CD4 i postępem w kierunku AIDS.
Wirus T-tropowy tworzy zespólnie (syncytium) w skład których wchodzą: 
  komórki zakażone, niezakażone (upośledzone czynnościowo i szybko ginące)

 

 

Wirus HIV wnika do organizmu w chwili, gdy dochodzi do przerwania 
barier ustroju. Po przedostaniu się do krwi wirus HIV łączy się za 
pomocą gp 120 z komórkami układu odpornościowego, takimi które na 
swojej powierzchni mają receptory CD4 ("detektory" biorące udział w 
rozpoznaniu wirusa) i/lub koreceptory CCR5, CXCR4. Wirus HIV wnika 
do środka komórki, ale wnika tylko ta jego część, która zawiera kod 
genetyczny. Natomiast otoczka zostaje na zewnątrz (wirus "zostawia 
płaszcz w szatni"). Limfocyty, które maja CD 4 stanowią więc bazę dla 
HIV, w której wirus powiela się i powstają miliony jego kopii. 
Wykorzystane limfocyty ulegają zniszczeniu. Co raz więcej z nich 
zostaje zakażonych i zmniejsza się ich liczba w organizmie. Ponieważ 
limfocyty CD 4 jednocześnie zwalczają inne zakażenia, zniszczenie ich 
przez wirusa HIV prowadzi do upośledzenia odporności. 

 

 

Zakażenia HIV na Świecie.

 

 

Zakażenie HIV w Polsce

 

 

Drogi przenoszenia HIV

-

Krew

-Kontakty 
seksualne
-Wretykalna

 

 

 

KREW

• Przetoczenia preparatów 

krwiopochodnych

• „Przyrządowe” naruszenie ciągłości 

tkanek

• Kontakt śluzówki, uszkodzonej skóry 

z materiałem zakaźnym 

 

 

Płyny ustrojowe uważane za materiał 

zakaźny

• Krew
• Płyn mózgowo-rdzeniowy
• Płyny ustrojowe z widoczną domieszką krwi
• Nasienie, wydzieliny pochwowe, płyn 

maziówkowy, opłucnowy, otrzewnowy, 
osierdziowy, owodniowy, tkanki

• Mleko kobiece

 

 

Materiał biologiczny uznawany za 

niezakaźny

• Mocz
• Kał
• Ślina
• Łzy
• Pot,
• Plwocina
• Wymiociny

 

 

Kontakty płciowe

ryzyko transmisji prze jednorazowej 

ekspozycji

• Bierny

analny       0,5 - 3,2%

   waginalny  0,05 – 0,15%

• Czynny      0,03 – 0,09%

 

 

Droga wertykalna

• Zależy od etapu zakażenia matki (liczba 

CD4,Wiremia HIV)

• W naturalnym przebiegu ok. 30% (Europa) i 40% 

(Afryka)

Transmisja w trakcie ciąży:
 -łożysko (II połowa)
 -poród (70-80%)
 -karmienie piersią (ok. 30%)

 

 

Diagnostyka

• Przeciwciała
• Antygeny wirusa
• Wirusowy RNA/DNA
• Hodowla

 

 

Proces diagnostyczny

Test anty-HIV (ELISA)

Wynik ujemny

Można powtórzyć
po 3 miesiącach

Wynik dodatni

Powtórny test anty-HIV (ELISA)

Wynik dodatni

Wynik ujemny
powtórzyć za 

3

 miesiące

Badanie W-B

Dodatni-zakażenie

nieokreślony

ujemny

 

 

Materiał genetyczny

• Ostra choroba retrowirusowa
• Noworodki
• W okresie okienka serologicznego
• Kwalifikacja i monitorowanie 

leczenia

• Osoby z agammaglobulinemią

 

 

Historia naturalna zakażenia HIV

 

 

Pierwotne zakażenie HIV

Ostra choroba retrowirusowa-(z.mononukleozopodobny) obejmuje okres od ekspozycji 
do pojawienia się przeciwciał anty-HIV. Cechuje się wysoką replikacją HIV
 (ponad 100 mln. kopii), obniżoną liczbą CD4.
Pierwsza manifestacja kliniczna pojawia się po 2-4 tygodniach od zakażenia, objawy są
Różnorodne i mało swoiste:

-gorączka
-bóle głowy, mięśni, stawów
-powiększenie węzłów chłonnych 
-zapalenie gardła
-plamisto grudkowa wysypka na twarzy i tułowiu
-owrzodzenia w jamie ustnej, przełyku, okolicy narządów płciowych
-biegunki
-nudności
-wymioty
-zapalenie mózgu
-zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
-polineuropatia

U większości chorych ustępuje po 2 tygodniach

rz

a

d

k

o

w

y

ją

tk

o

w

o

 

 

Faza utajonego zakażenia

Okres ten jest wynikiem hamującego działania mechanizmów odpornościowych 
Wobec szybkości replikacji HIV.
Utrzymują się niskie stężenia wiremii, postępuje degradacja układu odpornościowego.

Główny rezerwuar HIV: węzły chłonne (komórki dendrytyczne zatrzymują zakażone
CD4 i wolne wirusy HIV)- częstym objawem jest przetrwała uogólniona limfadenopatia
(PGL-persistent gereralized lymphadenopathy).

Podstawą do rozpozania PGL: 
jest powiększenie węzłów chłonnych przekraczające 1cm, utrzymujące się ponad 
3 miesiące, w co najmniej 2 różnych miejscach poza pachwinami. 

Pod koniec tej fazy mogą pojawiać się wykładniki skórne:
  półpasiec, zapalenie mieszków włosowych, łojotokowe zapalenie skóry,
  pleśniawki, leukoplakia włochata
Wykładniki hematologiczne-cytopenie
Wykładniki neurologiczne
Wykładniki ogólne- gorączka, nocne poty, spadek masy ciała

 

 

Faza zakażenia objawowego kategoria 

kliniczna B

• Dysplazja szyjki macicy

• Trombocytopenia

• Neuropatia obwodowa

• Leukoplakia włochata

• Objawy ogólne tj. przewlekła biegunka, spadek masy ciała, gorączka związane z 

samym zakażeniem HIV a nie z „jakąś” infekcja oportunistyczną z wykluczeniem 

zespołu wyniszczenia

• Poważne stany zapalne dotyczące miednicy małej

• Listerioza

• Angiomatosis baciliaris

Wraz ze spadkiem CD4 wzrasta ryzyka pojawienia się zakażeń oportunistycznych
I innych chorób wskaźnikowych wyznaczających AIDS.

 

 

Klasyfikacja zakażenie HIV wg. CDC z 1993r

Kryteriami rozpoznania AIDS w Polsce jest wyłącznie wystąpienie któreś z chorób

wskaźnikowej (grupa C).

Raz postawione rozpoznanie AIDS nie podlega weryfikacji

 

 

Choroby wskaźnikowe/definiujące AIDS

• Kandydoza przełyku, tchawicy, oskrzeli, płuc
• Inwazyjny rak szyjki macicy
• Kokcydioidomykoza rozsiana lub pozapłucna
• Kryptokokoza pozapłucna
• Kryptosporydioza z biegunką trwającą ponad miesiąc
• Cytomegalia narządowa (z wyjątkiem wątroby, śledziony, węzłów 

chłonnych)

• Cytomegalowe zapalenie siatkówki
• HIV-encefalopatia (HIVdemencja)
• Opryszczka ze zmianami na skórze i/lub błonach śluzowych 

utrzymującymi się ponad miesiąc lub zapalenie oskrzeli, płuc, lub 
przełyku o etiologii HSV

• Histoplazmoza rozsiana lub pozapłucna
• Zespół wyniszczenia
• Biegunka w przebiegu izosporozy utrzymująca się ponad miesiąc
• Mięsak Kaposiego
• Chłoniak nieziarniczy z limfocytów B lub o nienanym fenotypie.

 

 

Choroby wskaźnikowe/definiujące AIDS cd.

• Mykobakterioza rozsiana lub pozapłucna
• Gruźlica płuc oraz pozapłucna
• Nokardioza
• Pneumocystozowe zapalenie płuc
• Nawracające, bakteryjne zapalenie płuc (w ciągu roku)
• Postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia
• Nawracająca uogólniona salmonelloza
• Strongyloidoza pozajelitowa
• Toksoplazmoza narządowa

 

 

Grupy leków antyretrowirusowych

• Inhibitory odwrotnej transkryptazy

nukleotydowe (NtRTI)
nukleozydowe (NRTI)
nienukleozydowe (NNRTI)

• Inhibitory proteazy
• Inhibitory fuzji
• Inhibitory wejścia (koreceptorów)
• Inhibitory integrazy

 

 

Zasady HAART

Highly Active AntiRetroviral Therapy

• Leczenie skojarzone co najmniej 3 lekami 

równocześnie

• Łączenie leków z różnych grup
• Leczenie do końca życia
• Przestrzeganie zaleconego dawkowania 

>95%