Dwudziesta druga niedziela

zwykła

28 sierpnia 2011 r.

Jeśli kto chce pójść za Mną (...), niech weźmie

krzyż swój...

Ewangelia według św. Mateusza

Odtąd zaczął Jezus wskazywać swoim uczniom na to, że musi iść

do Jerozolimy i wiele cierpieć od starszych i arcykapłanów, i uczonych w
Piśmie; że będzie zabity i trzeciego dnia zmartwychwstanie. A Piotr wziął
Go na bok i począł robić Mu wyrzuty: «Panie, niech Cię Bóg broni! Nie
przyjdzie to nigdy na Ciebie». Lecz On odwrócił się i rzekł do Piotra:
«Zejdź Mi z oczu, szatanie! Jesteś Mi zawadą, bo myślisz nie na sposób
Boży, lecz na ludzki».

Wtedy Jezus rzekł do swoich uczniów: «Jeśli kto chce pójść za

Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech
Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci
swe życie z mego powodu, znajdzie je. Cóż bowiem za korzyść odniesie
człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł? Albo
co da człowiek w zamian za swoją duszę? Albowiem Syn Człowieczy
przyjdzie w chwale Ojca swego razem z aniołami swoimi, i wtedy odda
każdemu według jego postępowania.

Jr 20, 7-9; Rz 12, 1-2; Ps 63; Mt 16, 21-
27

Tak jak Jezus

Chrystus (...) stara się otworzyć umysły Apostołów na głęboki sens
swojego posłannictwa. (...) Człowiek jest wezwany, by realizować się przez
złożenie daru z samego siebie. W tym darze, składanym w życiu
codziennym, człowiek sprawuje autentyczny kult duchowy.

„Synu, nie zdołasz osiągnąć prawdziwej wolności, jeśli nie wyrzekniesz się

w pełni samego siebie. Posiadający, zakochani w sobie, chciwi, ciekawi, wiecznie
zaaferowani, wygodni, ci, co nie pragną tego, co Jezusowe, ale żyją tylko wyobraźnia
i planowaniem tego, co trwać nie może, wszyscy oni mają związane ręce. Bo
wszystko,

co

nie

jest

zrodzone

z Boga, zginie. Trzymaj się tych zwięzłych i dosadnych słów: zgubić wszystko, żeby
wszystko odnaleźć, porzucić pragnienia, żeby uzyskać spokój. Przemyśl to i
wprowadź
w czyn, a wszystko zrozumiesz.

Panie, to nie jest sprawa jednego dnia ani zabawa dla dzieci, w tym wielkim

skrócie zawarta jest cała treść doskonałości życia zakonnego. To prawda, synu, a jeśli
już wiesz, że jest to droga do doskonałości, nie powinieneś się zniechęcać i
rezygnować zbyt łatwo, ale tym bardziej czuć się powołanym do jeszcze
wznioślejszych rzeczy, a przynajmniej pragnąć ich i o nich marzyć.

Obyś okazał się takim właśnie i doszedł do tego, że nie będziesz już kochać

siebie, ale wytrwasz w czystości, zgodnie z moją wolą i wolą Ojca, którego poznałeś
przeze mnie. Jakże wówczas będziesz mi miły, a całe twoje życie będzie upływać w
radości i pokoju. Jeszcze wiele masz do oddania i jeśli z własnej chęci mnie
wszystkiego nie oddasz, nie osiągniesz tego, czego pragniesz”.

Tomasz a Kempis, O naśladowaniu Chrystusa, III, 3,. 1-2

Modlitwa

Zabierz, Panie, i przyjmij całą moją wolność, pamięć
moją, mój rozum i całą moja wolę, wszystko, co mam i
co posiadam. Ty mi to, Panie, dałeś, Tobie to zwracam.
Wszystko jest Twoje. Rozporządzaj tym według Twojej
woli. Daj mi tylko miłość Twoją i łaskę,
a to mi wystarczy.

Św. Ignacy Loyola

Fragmenty rozważań do Ewangelii pochodzą z kolekcji „Lectio divina na każdy dzień roku”.
Niedziele okresu zwykłego – rok A (tom 13). Wydawnictwo Sióstr Loretanek

Jako chrześcijanie jesteśmy więc

wezwani do dawania świadectwa

Chrystusowi. Niekiedy wymaga to od

człowieka wielkiej ofiary, którą trzeba

składać codziennie, a czasem jest tak,

że przez całe życie.

bł. Jan Paweł II