Komunikacja werbalna 

i niewerbalna

 

 

Komunikacja jest to umiejętność 

używania języka w sposób 

dostosowany do danej sytuacji 

społecznej i do innych 

użytkowników tego języka.

 

 

Aby komunikacja była efektywna 

partnerzy interakcji 

komunikacyjnej muszą kierować 

się: 

zasadą rzeczywistości 

i zasadą kooperacji.

Zasada rzeczywistości – słuchacz 

interpretuje przekazywane mu 

sądy 

jako mające sens i jako odnoszące 

się 

do świata realnego.

 

 

Zasada kooperacji w 

komunikacji opiera się 

na równowadze czterech 

parametrów:

•ilość
•jakość
•odpowiedzialność
•sposób

 

 

W komunikacji werbalnej dużą rolę 

odgrywają także inne czynniki:

•Akcent

 badania dowiodły, że jest 

ważniejszy niż treść wiadomości
•Stopień 

płynności mowy

 świadczy 

o kompetencji i odpowiedzialności
•Zawartość 

(treść)

 wypowiedzi- jest 

uzależniona od władzy oraz związkach 
międzyludzkich, uzależnionych od 
przyjętego systemu kulturowego 

 

 

Komunikacja niewerbalna 

pojawia się w sposób naturalny 

tam gdzie posłużenie się mową 

okazuje się niemożliwe.

 

 

Ludzie przekazują sobie wiele 

znaczeń za pomocą:

•kontakt wzrokowy

•gestów 

•mimiki

•postawy ciała 

•posługiwania się przestrzenią

 

 

Komunikacja niewerbalna w 

kontaktach interpersonalnych 

pełni następujące funkcje 

•Informacyjną

•Wspierania przekazów słownych

•Wrażanie postaw i emocji

•Definiowania reakcji

•Kształtowanie wrażenia

 

 

złość, szczęście, 

niezadowolenie, zaskoczenie, 

smutek, strach

 

 

Szlaki neuronalne kontrolujące ekspresję twarzy
dowolną (a) i spontaniczną (b).

 

 

Bardzo wymowne są okolice 

brwi:

•Całkowicie podniesione- 

niedowierzanie

•Podniesione do połowy- zdziwienie

•Stan normalny – bez komentarza

•Do połowy obniżone – zakłopotanie

•Całkowicie obniżone - złość

 

 

Dzięki technikom kierowania 

mimiką można:

•Intensyfikować emocje

•Deintensyfikować emocje

•Neutralizować emocje

•Maskować emocje

 

 

Ekspresja oczu wyraża się nie 

tylko poprzez spoglądanie, ale 

również:

•Zmianę wielkości źrenic (2-8 mm)
•Wskaźnik mrugania (zwykle co 3-
10 sek.)
•Stopień otwarcia oczu (od szeroko 
otwartych do przymkniętych 
powiek)
•Wyraz oczu – tzw. „maślane oczy”, 
mordercze spojrzenie

 

 

 

Najważniejsze funkcje 

komunikacyjne dotyku to:

•Wspieranie/ pocieszanie

•Funkcja afiliacyjna

•Funkcja władzy

 

 

Kiwanie głową jest dość 

specyficznym rodzajem 

gestu, odgrywa dwie 

zasadnicze funkcje:

1. Działa jako wzmocnienie, 

nagroda 
i zachęta dla rozmówcy 
i kontynuowania wypowiedzi

2. Służy synchronizacji interakcji- 

kilkukrotne kiwnięcie głową 
(oznacza brak zgody i chęć 
zabrania głosu)

 

 

Gesty w zależności od 

pełnionej funkcji, dzielimy na:

 

•Emblematory

•Afektatory

•Ilustratory

•Regulatory

•Adaptatory