PRAWO DO DOBREJ ADMINISTRACJI

PRAWO DO DOBREJ ADMINISTRACJI ZOSTAŁO UJĘTE W

ROZDZIALE V ART. 41 KARTY PRAW PODSTAWOWYCH

1  Każda osoba ma prawo do bezstronnego i sprawiedliwego rozpatrzenia
    jej sprawy w rozsądnym terminie przez instytucje i organy Unii.
2  Prawo to obejmuje:
    – prawo  każdej  osoby  do  bycia  wysłuchaną,  zanim  zostaną  podjęte
    indywidualne środki mogące negatywnie wpłynąć na jej sytuację;
    – prawo każdej osoby do dostępu do akt  jej sprawy,  z  zastrzeżeniem
    poszanowania  uprawnionych  interesów  poufności  oraz  tajemnicy
    zawodowej i handlowej;
    – obowiązek administracji uzasadniania swoich decyzji.
3  Każda osoba ma prawo domagania się od Wspólnoty naprawienia,
    zgodnie z zasadami ogólnymi wspólnymi dla praw Państw
    Członkowskich, szkody wyrządzonej przez instytucje lub ich pracowników
    przy wykonywaniu ich funkcji.
4  Każda osoba może zwrócić się pisemnie do instytucji Unii w jednym
    z  języków traktatowych i musi otrzymać odpowiedź w tym samym
    języku.

KARTA PRAW PODSTAWOWYCH

to zbiór fundamentalnych

praw człowieka

uchwalony i podpisany podczas zjazdu

Rady Europejskiej

w Nicei przez premierów

rządów wszystkich państw

Unii Europejskiej

Charakter prawny dokumentu został nadany
poprzez

Traktat lizboński

podpisany

13 grudnia

2007

roku. Karta zacznie

obowiązywać od

1 stycznia

2009

roku, pod

warunkiem,

że

wszystkie

państwa

członkowskie UE ratyfikują Traktat.

HISTORIA

•

Prace nad ustanawianiem fundamentalnych praw UE ruszyły w

1999

roku, w

czasie posiedzenia

Rady Europejskiej

Kolonii

. Dokument ten miał zebrać

"wspólną część podstawowych praw obywatelskich, które w tej czy innej

formie są wpisane do konstytucji i innych aktów prawnych państw

członkowskich UE, aby stworzyć spójny zestaw norm dla tworzenia

przyszłego

prawa

UE".

przegłosowaniu

pomysłu

Parlamencie Europejskim

zostało

Komisji Europejskiej

zlecone zadanie

ustalenia kompromisowego tekstu Karty. Kartę tworzył 60-osobowy konwent

składający się z przedstawicieli szefów państw i rządów UE, parlamentów

krajowych, Parlamentu Europejskiego oraz Komisji Europejskiej.

•

W dniu

7 grudnia

2000

roku tekst Karty został przyjęty i podpisany przez

premierów rządów wszystkich państw UE na szczycie w

Nicei

. Karta Praw

Podstawowych wchodziła w skład Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla

Europy (jako jego część II), który ostatecznie nie został ratyfikowany.

Traktat lizboński

podpisany

13 grudnia

2007

roku nadaje moc prawną Karcie.

Traktat lizboński, a zatem także Karta Praw Podstawowych, zacznie

obowiązywać od

1 stycznia

2009

roku, o ile zostanie ratyfikowany przez

wszystkie

państwa członkowskie Unii Europejskiej

•

Rządy

Wielkiej Brytanii

Polski

ograniczyły dla swoich obywateli ochronę

prawną Karty Praw Podstawowych poprzez przyjęcie

dodatkowego protokołu

będącego częścią Traktatu lizbońskiego

TREŚĆ KARTY

Nazwanie owego aktu "kartą" ma

charakter tradycyjny. W ten sposób

podkreśla się związek z aktami

historycznymi, np. angielską Magna

Charta Libertatum z 15 czerwca

1215 roku, której przyjęcie było

przełomem w kwestii prawa i

wolności.

Karta Praw Podstawowych składa się z

preambuły oraz 54 artykułów rozdzielonych

między 7 rozdziałów:

Godność człowieka (art. 1-5):

Wolności (art. 6-19):

Równości (art. 20-26):

Solidarnośći (art. 27-38);

Prawa obywatelskie (art. 39-46):

Wymiar sprawiedliwości (art. 47-50):

Postanowienia ogólne (art. 51-54):

KARTA PRAW PODSTAWOWYCH W

POLSCE

4 października 2007 rząd Jarosława Kaczyńskiego

zdecydował, iż polscy obywatele nie będą podlegać

ochronie zagwarantowanej w Karcie Praw

Podstawowych tak jak obywatele pozostałych

krajów członkowskich Unii Europejskiej (z wyjątkiem

Wielkiej Brytanii). Polacy nie będą mogli dochodzić

praw zawartych w karcie przed Europejskim

Trybunałem Praw Człowieka. Decyzje przedstawiciel

rządu uzasadnił: Chodzi np. o to, żeby zapobiec

jakimkolwiek interpretacjom prawa przez Europejski

Trybunał Praw Człowieka, które doprowadziłyby do

zmiany definicji rodziny i przymuszały państwo

polskie do uznawania małżeństw homoseksualnych.

EUROPEJSKI KODEKS DOBREJ

ADMINISTRACJI

przyjęty przez Parlament Europejski w

dniu 6 września 2001 r.

Kodeks obowiązuje wszystkich urzędników i

pozostałych funkcjonariuszy w ich kontaktach

z jednostką, którzy objęci są statusem

urzędnika i w odniesieniu do których

obowiązują warunki zatrudniania pozostałych

funkcjonariuszy. Pojęcie "urzędnika" dotyczy w

dalszym ciągu zarówno urzędników, jak i

pozostałych funkcjonariuszy.

Do zasad tych należą:

1) zasada praworządności
2) zasada

niedyskryminacji

3) zasada

proporcjonalności

4) zakaz używania władzy publicznej w innym celu niż ją powierzono
5) zasada

bezstronności

6) zasada

obiektywności

7) zasada

uczciwości

8) zasada uwzględnienia słusznego interesu jednostki
9) zasada

uprzejmości

10) zasada

odpowiadania na pisma w języku obywatela

11) zasada

potwierdzania odbioru pism kierowanych do administracji

publicznej
12) zobowiązanie

przekazania sprawy właściwemu organowi w sprawie w

przypadku mylnego skierowania
13) prawo

wysłuchania jednostki przed podjęciem rozstrzygnięcia

14)

zasada

terminowości

15)

zasada

pouczenia o możliwości odwołania

16)

zasada

doręczenia rozstrzygnięcia

17)

zasada

ochrony danych

18) uzasadnienia decyzji
19) obowiązek udzielenia informacji
20) prowadzenia rejestrów poczty wychodzącej i przychodzącej
21) zaskarżenia wszystkich zaniedbań do Europejskiego Rzecznika Praw
Człowieka

Document Outline