Wyższa Szkoła Bankowa
W Toruniu
KOMUNIKACJA MULTIMEDIALNA
cz. I
dr Barbara Bielicka
b2b2@poczta.onet.pl
Toruń 2010
Wyższa Szkoła Bankowa
W Toruniu
KOMUNIKACJA MULTIMEDIALNA
cz. I
dr Barbara Bielicka
b2b2@poczta.onet.pl
Toruń 2010
Literatura
1. Multimedia w biznesie i zarządzaniu, pod redakcją naukową L. Kiełtyka,
Difin, Warszawa 2009.
2. Społeczeństwo informacyjne, praca zbiorowa pod red. J. Papińskiej-
Kacperek, Wydawnictwo Naukowe PWN SA, Warszawa 2008.
3. Castyels M., Społeczeństwo sieci, Wydawnictwo Naukowe PWN SA,
Warszawa 2008.
4. Łobejko St., Systemy informacyjne w zarządzaniu wiedzą i informacją
w przedsiębiorstwie, Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, Warszawa
2004.
5. Mikułowski Pomorski J., Zmieniający się świat mediów, UNIVERSITAS,
Kraków 2008.
6. Komunikowanie się w mediach elektronicznych, redakcja naukowa M.
Fliciak, G. Ptaszek, Wydawnictwo Akademickie i Profesjonalne,
Warszawa 2009.
Literatura
(c.d.)
7. Lister M., Dovey J., Giddings S., Grant I., Kelly K., Nowe media,
Wydawnictwo Uniwersytetu Jagielońskiego, Kraków 2009.
8. Van Dyk J., Społeczne aspekty nowych mediów, PWN, Warszawa 2010.
9. Nowe media a tradycyjne, pod red. M. Jazińskiego, Wyd. A. Marszałek,
Toruń 2009.
10. Fleischer M., Ogólna teoria komunikacji, Centrum im. W Branta,
Wrocław 2007.
11. Mcluhau M., Zrozumieć media, Wyd. Naukowo-Techniczne, Warszawa
2009.
12. Grzenia J., Komunikacja językowa w Internecie, PWN, Warszawa 2006.
Multimedia – termin nowy, pojawił się w latach 70–tych XX wieku.
– to pojęcie o wielorakiej interpretacji
znacznie różniącej się w zależności
od dyscypliny naukowej, która
wykorzystuje ten termin.
Multimedia w odniesieniu do dydaktyki oznaczają
środki dydaktyczne, a wśród nich m.in. podręczniki,
materiały ilustracyjne, modele, obrazy, przeźrocza filmy.
Multimedia w odniesieniu do tradycyjnych mediów
obejmują wszystkie nośniki informacji wykorzystywane
przez dziennikarzy – prasę, periodyki, audycje radiowe,
audycje telewizyjne
Multimedia w odniesieniu do współczesności odnoszą się do
komputerowych systemów wykorzystujących technologie
informacyjne będącym w ten sposób uniwersalnym narzędziem
multimedialnym, które swobodnie operują znakami, dźwiękami,
grafiką, obrazami i wideo, zapewniając:
- rejestrację
- archiwizację
- udostępnianie
- ochronę.
Komunikacja multimedialna
– to komunikacja z wykorzystaniem środków
multimedialnych.
Komunikacja sieciowa a komunikacja elektroniczna
Zakres komunikacji sieciowej jest większy od zakresu komunikacji
elektronicznej.
Komunikacja elektroniczna obejmuje procesy „porozumiewania się
ludzi za pośrednictwem elektronicznych mediów”.
Komunikacja sieciowa obejmuje wymianę informacji w relacjach:
człowiek – maszyna
oraz
maszyna – człowiek
a także zdalne dysponowanie potencjałem obliczeniowym
i pamięciami komputerów tworzących.
Współczesny mieszkaniec miasta polskiego ma do swej dyspozycji:
– 1 lub 2 telewizory w mieszkaniu
– kilka odbiorników radiowych w mieszkaniu
– kilka odbiorników radiowych w miejscu pracy
– kilka odbiorników radiowych w środkach lokomocji
– 1 lub 2 komputery z połączeniem do Internetu w pracy i w domu
– kilka tytułów gazet i czasopism dla potrzeb własnych i rodziny
– kilka tytułów gazet i czasopism w pracy
– co najmniej jeden tytuł gazety darmowej rozdawanej na ulicy
– dobrze wyposażony telefon
Sposoby komunikowania się nastolatków (w %)
Rozmowa przez telefon stacjonarny
46
Rozmowa przez telefon komórkowy
70
Osobista rozmowa
35
Korzystanie z komunikatów (IM)
54
Wysyłanie SMS – ów
60
Wysyłanie korespondencji przez strony społecznościowe
47
Poczta elektroniczna
22
Trzy modele informacji w sieci
Człowiek - komputer - człowiek. Jest to klasyczny model komunikacji
synchronicznej i asynchronicznej, w której wykorzystywane są
technologie informacyjne (w analizowanym przypadku - Sieć) do
wymiany informacji pomiędzy ludźmi.
Komputer - człowiek. Funkcję jednego z podmiotów aktu komunikacji
przejmuje maszyna, w tym urządzenia mobilne (tutaj umownie określane
jako Sieć). Akt komunikacji pomiędzy komputerem a człowiekiem
następuje dzięki spolegliwości komputerów, stosownemu interfejsowi
użytkownika i procedurom wykorzystania informacji opisujących
rozmówcę i jego otoczenie.
Komputer - komputer. Jest to dotychczas najbardziej złożona
technologicznie wymiana informacji. Dotychczas stanowiła domenę
zainteresowania wyłącznie inżynierów, obecnie - w wyniku tego, iż owa
komunikacja pośrednio ma zauważalny wpływ na łudzi - została tu
wyróżniona i dalej opisana jako kategoria komunikacji autonomicznych
maszyn.
Ilustracja modelu komunikacji bezpośredniej/synchronicznej
Nadawca/Odbiorca
Nadawca/Odbiorca
Sieć
Ilustracja modelu komunikacji asynchronicznej – pasywnej
Nadawca/Odbiorca
Nadawca/Odbiorca
Sieć
Poziomy komunikacji sieciowej
pierwszy – technologiczny poziom komunikacji sieciowej Iinter fejs
użytkownika
drugi – funkcjonalny poziom komunikacji sieciowej
trzeci – poziom komputerowego dialogu (KODI)
Z przeprowadzonych badań wśród 40 000 pracowników firmy „Intel”
(opublikowane w roku 2008) wynika, że w ciągu dnia:
pracownik sprawdza swoją pocztę elektroniczną około 50 razy.
pracownik korzysta 70 razy z wszelkiego rodzaju komunikatów.
odwiedza 40 stron (IM) w Sieci.
ośmiomiesięczne badania dowiodły, iż ograniczenie tej formy
aktywności zwiększyło efektywność pracowników.
Przyczyny takiego stanu rzeczy należy upatrywać w niedoskonałej
formie dostarczania informacji i sposobie jej odbierania.
Dostęp do sieci
Adresy komputerów w Internecie
Połączenie z Internetem
- JSP (Internet Service Provider) tzw. prowajder
- Internet przez telefon
- Internet przez telewizję kablową
- Internet przez satelitę
- Internet przez łącza stałe
- Internet bezprzewodowy
- Radiowy dostęp do Internetu
- Internet przez PLC (Powerline Communication)
Liczby adresów IP przydzielone wybranym krajom
(w mln):
USA 67,23
Japonia 5,17
Kanada 3,35
UK 2,80
Niemcy 2,68
Francja 1,99
Holandia 1,53
Chiny 1,52
Korea 1,42
Australia 1,25
Polska 0,20
Pozostałe 10,86
I. Społeczeństwo informacyjne.
Dzień 17 maja każdego roku obchodzony jest jako Światowy Dzień
Społeczeństwa Informacyjnego.
Jest to decyzja Zgromadzenia Ogólnego ONZ z 27. 03. 2006 roku.
Definicje Społeczeństwa Informacyjnego są zróżnicowane, w zależ-
ności od grupy społecznej definiującej; socjolodzy, ekonomiści,
informatycy itp.
Społeczeństwo Informacyjne to nowa formacja społeczno –
gospodarcza.
Według kryterium społecznego podziału pracy, Społeczeństwem
informacyjnym nazywamy zbiorowość, w której co najmniej 50%
plus jedna osoba spośród czynnych zawodowo, zatrudnionych jest
przy przetwarzaniu informacji.
Kluczowe czynniki rozwoju społecznego i gospodarczego
w społeczeństwie informacyjnym
środki techniczne
ludzie
prawo
warunki funkcjonowania przedsiębiorstwa
zasoby informacyjne
Według Umberto Eco społeczeństwo informacyjne dzieli się na trzy
warstwy:
proletariat telewizyjny
digitariat
kognitariat
Proletariat telewizyjny – to ludzie, którzy nie radzą sobie z nowoczesnymi
urządzeniami IT. Są to ludzie starzy, mieszkańcy
krajów Trzeciego świata lub po prostu ludzie nie
zainteresowani nowymi technologiami, którzy
zatrzymali się w epoce telewizji.
Digitariat – to ludzie, którzy potrafią używać nowoczesnych urządzeń
(komputer, Internet), ale nie zastanawiają się jak to działa.
Kognitariat – to najwyższa klasa specjalistów IT, potrafią sterować
urządzeniami elektronicznymi, potrafią programować
komputery.
W historii ludzkości wyodrębniamy formacje:
wspólnota pierwotna
era antyczna
feudalizm
kapitalizm
społeczeństwo informacyjne
Formy komunikacji a przemiany gospodarcze
Feudalizm
ludzie komuniko-
wali się ze sobą
bezpośrednio,
musieli w związku
z tym pokonywać
duże odległości,
listy wysyłane przez
kuriera.
Kapitalizm
pojawiają się
telegraf, telefon,
potem fax,
ludzie komunikują
się bezpośrednio
i pośrednio.
Społeczeństwo
informacyjne
informacja i wiedza
staje się produktem,
pojawia się Internet,
pamięć, nośniki
pamięci,
gospodarka
elektroniczna.
Nowe media w życiu codziennym
Każdy nowy środek przekazu - od zegara, przez telegraf, po radio i te-
lewizję - stawał się integralnym składnikiem tkanki życia codziennego,
ingerując w istniejące wzorce organizacji czasoprzestrzennej i generując
nowe rytmy i przestrzenie. Procesy te przybrały na sile w ciągu ostatnich
trzydziestu lat, gdy do domu większości zwykłych mieszkańców trafiła
technika komputerowa, dostępna wcześniej jedynie zakładom przemy-
słowym i laboratoriom badawczym.
Początkiem nowych mediów w wymiarze popularno-kulturowym były gry
wideo - medium, które sprawiło, że przyszłość technologii zaczęto
postrzegać przez pryzmat „cybernetycznego oddzielenia” (cyberian
apartness) wirtualnych światów. Z biegiem czasu część nowych
cyfrowych mediów upowszechniła się i dzięki temu przestała się
wyróżniać, a inne zostały wycofane lub uległy przekształceniom - w
rezultacie nasz świat to obecnie nie tyle dwie niezależne części: wirtualna
i prawdziwa, jak w Narnii czy Matriksie, ale raczej skomplikowany splot
zmediatyzowanego i przeżywanego czasu i przestrzeni.
Nowe media w życiu codziennym
Na przykład mobilne urządzenia jak telefony komórkowe, GPS/nawigacja
satelitarna, odtwarzacze MP3 i przenośne konsole do gier dostarczają nam
technicznych możliwości komunikowania się i przemieszczania w wymia-
rze czasowym i przestrzennym.
Nasza uwaga oscyluje zgodnie z komunikacyjnymi polirytmami różnych
cyfrowych mediów: od zapełniającej się podobnie do planszy w Tetrisie
skrzynki mailowej, przez grad SMS-ów i wiadomości w komunikatorach,
zmieniające się w czasie rzeczywistym strony na portalach społeczno-
ściowych, bańki rzeczywistości wirtualnej, którymi bombardują nas prze-
nośne konsole, po wciągające na wiele godzin wirtualne światy w rodzaju
„Second Life” czy „World of Warcraft”.
Cechy nowych mediów
- nowe media określa się często mianem multimediów
- najważniejsze strukturalna cecha nowych mediów,
to integracja
- telekomunikacji
- wymiany danych
- komunikacji masowej
w jedno medium.
- drugą ważną cechą jest interaktywność
- dalsze cechy to: cyfrowość, hipertekstualność, wirtualność,
symulacyjność, usieciowienie.
Integracja może zachodzić na jednym z następujących poziomów:
1. Infrastruktury - np. połączenia różnych łącz transmisji danych oraz
urządzeń w systemach telekomunikacyjnych i sieciach wymiany danych.
2. Transportu - np. sygnału telefonicznego i sygnału telewizji internetowej
przesyłanego za pośrednictwem łącz telewizji kablowej lub satelitarnej.
3. Zarządzania - np. dostawca telewizji kablowej korzystający z linii
telefonicznych lub dostawca usług telefonicznych korzystający z linii
telewizji kablowej.
4. Usług - np. połączenie usług informacyjnych i komunikacyjnych
w Internecie.
5. Rodzajów danych - łączenie dźwięków, danych, tekstu i obrazów.
Integracja transmisji w systemach komunikacyjnych
1980 2000 2020
Prywatne sieci wymiany danych
(w biurach i firmach, np. intranet)
Wymiana
danych
Tele-
komunikacja
Komunikacja
masowa
Sieci
komputerowe
Wąskopasmowe Szerokopasmowe
Teleks
Publiczne sieci
wymiany danych
(np. Internet)
Zintegrowane
sieci prywatne
Telefon
ISDN DSL Infostrady
Telefonie
cyfrowe
Internet
dostarczany
siecią kablową
Wideotekst
Zintegrowane
sieci publiczne
Radio
Telewizja
Programy
nadawane drogą
kablową i satelitarną
Dwukierunkowe
łącza kablowe
i satelitarne
Integracja transmisji w systemach komunikacyjnych
(wymiana danych)
1980 2000 2020
Prywatne sieci wymiany danych
(w biurach i firmach, np. intranet)
Wymiana
danych
Sieci
komputerowe
Wąskopasmowe Szerokopasmowe
Teleks
Publiczne sieci
wymiany danych
(np. Internet)
Zintegrowane
sieci prywatne
Integracja transmisji w systemach komunikacyjnych
(telekomunikacja)
1980 2000 2020
Tele-
komuni-
kacja
Telefon
ISDN DSL Infostrady
Telefonie
cyfrowe
Internet
dostarczany
siecią kablową
Wideotekst
Zintegrowane
sieci
publiczne
Integracja transmisji w systemach komunikacyjnych
(komunikacja masowa)
1980 2000 2020
Komuni-
kacja
masowa
Radio
Telewizja
Programy
nadawane
drogą kablową
i satelitarną
Dwukierunkowe
łącza kablowe
i satelitarne
Zdolności komunikacyjne starych i nowych mediów
Stare media
Nowe media
Zdolność
komunikacyjna Komunikacja
bezpośrednia
Druk
Radio
telewizja
Telefon
Sieci
komputerowe
Multimedia
Szybkość
niska
niska/średnia wysoka
wysoka wysoka
wysoka
Zasięg
(geograficzny)
niski
średni
wysoki*
wysoki* wysoki*
niski
Zasięg
(społeczny)
niski
średni
wysoki*
wysoki* niski
niski
Pojemność
niska
średnia
średnia
niska
wysoka
wysoka
Wierność
niska
wysoka
niska/średnia niska
wysoka
wysoka
Selektywność niska
niska
niska
wysoka wysoka
wysoka
Interaktywność wysoka
niska
niska
średnia średnia
średnia
Obfitość
bodźców
wysoka
niska
średnia
niska
niska
średnia
Złożoność
wysoka
wysoka
średnia
średnia niska
średnia
Ochrona
prywatności
wysoka
średnia
wysoka
średnia niska
średnia
* tylko w państwach rozwiniętych