EDUKACJA EKOLOGICZNA

METODY

i FORMY

pracy z dzieckiem

80% zdolności do nauki rozwija się w

ciągu pierwszych ośmiu lat życia

G. Dryden. J. Vos

W każdym dziecku drzemie podobny

potencjał jak i drogi jego rozwijania;

staje się ono inteligentne przez kontakt

z otoczeniem, które może je wzmacniać

i rozwijać, a może też hamować.

D. Lewis

Metody oparte na działaniu

– czynne



metoda doświadczeń



metoda kierowania

działalnością dziecka



metoda zadań

stawianych dziecku



metoda ćwiczeń

Metody

oparte

na obserwacji

– oglądowe



obserwacja



pokaz



przykład



udostępnianie

przyrody, sztuki

Metody oparte na słowie

–

słowne



Oparte na elementach

kultury

żywego słowa



Metody społecznego

komunikowania się



Metody informacyjne

Metody

oparte na słowie

–

słowne

Oparte na elementach kultury

żywego słowa:



opowiadanie nauczycielki, opowiadanie dzieci



recytacja wiersza przez nauczycielkę ,

recytacja wiersza przez dziecko,

recytacja przez grupę dzieci



rozmowa (wprowadzająca, podsumowująca)

Metody

oparte na słowie

– słowne

Metody społecznego komunikowania

się:



pochwały



nagany



polecenia



nakazy



zakazy



umowy



tłumaczenie

Metody oparte na słowie

– słowne

Metody informacyjne:



objaśnienia



instrukcje



zagadki



rozmowy

informacyjne

OBSERWACJA



POŚREDNIA

- np. w warunkach

sztucznych obrazów, modeli



BEZPOŚREDNIA

- bezpośredni kontakt



BADAWCZA

– samodzielne

odkrywanie nowej rzeczywistości

przez badacza



RECEPCYJNA

– służąca potwierdzaniu

lub obaleniu hipotezy

OBSERWACJA



KRÓTKOTRWAŁA

np. obserwacja

zanieczyszczonego

śniegu



DŁUGOTRWAŁA

np. wpływ rodzaju gleby

na rozwój rośliny

FAZY OBSERWACJI:



określenie celu obserwacji



określenie sposobu obserwacji – instrukcja



właściwe wykonywanie czynności zgodne

z instrukcją



rejestrowanie wyników, spostrzeżeń (np.

rysunek,

fotografia, liczenie itp.)



ustalenie wyników – precyzowanie



interpretowanie wyników i formułowanie

wniosków



sprawdzanie wyników na podstawie źródeł

wiedzy



formułowanie uogólnienia wniosków.

DOŚWIADCZENIA

W FORMIE:



POKAZU



SAMODZIELNYCH

DOŚWIADCZEŃ

W WARUNKACH:



NATURALNYCH



ZBLIŻONYCH

DOŚWIADCZENIA

POWINNY MOBILIZOWAĆ

DZIECKO DO MYŚLENIA

Należy dziecko zachęcić do:



formułowania wniosków, wyników



pełnienia funkcji pomocniczych



samodzielnego wykonywania

doświadczeń



samodzielnego projektowania doświadczeń.

FORMY

PRACY

Z DZIEĆMI

rozplanowane w czasie i
przestrzeni
wzajemne czynności
nauczyciela i dzieci

Zajęcia i zabawy dowolne



zabawy ruchowe



zabawy tematyczne



Zabawy dydaktyczne



Zabawy manipulacyjne



zabawy konstrukcyjne



zabawy badawcze



rysowanie



sprzątanie



podlewanie roślin

Zajęcia zaplanowane

przez nauczyciela

codzienne zajęcia organizowane

przez nauczyciela



zajęcia z całą grupą,

np. ruchowe, umuzykalniające



zajęcia zespołowe, np. zajęcia

plastyczne, techniczne



zajęcia indywidualne, np. zajęcia

wyrównawcze

Zajęcia zaplanowane

prez nauczyciela



Zajęcia z dominacją
działalności
umysłowej



Zajęcia z dominacją

działalności ruchowej



Zajęcia z dominacją

działalności artystycznej



zajęcia z mowy ojczystej



zajęcia z kształtowania pojęć
matematycznych



zajęcia z kształtowania pojęć
przyrodniczych



zajęcia z kształtowania pojęć
społecznych

Zajęcia z dominacją
działalności umysłowej

Zajęcia z dominacją
działalności ruchowej



zestaw ćwiczeń porannych



zestaw gimnastyczny



zestaw zabaw ruchowych w terenie



zestaw zabaw ruchowych ze śpiewem

Zajęcia z dominacją działalności
artystycznej



zajęcia umuzykalniające



zajęcia plastyczne



zajęcia konstrukcyjno-techniczne



drama dziecięca, happening

Sytuacje okolicznościowe

i czynności

samoobsługowe



kontakty okolicznościowe



odpowiedzi na pytania



wycieczki



spacery



uroczystości



prace społeczno-użyteczne

-dyżury

-prace porządkowe



rozwiązywanie konfliktów

ZASADY

PRACY PEDAGOGICZNEJ

Z DZIEĆMI

-normy prawidłowego kierowania rozwojem dziecka



zaspokajania potrzeb dziecka

 aktywności

 indywidualizacji

 organizowania życia
społecznego

INNE…



DZIECIĘCA MATEMATYKA

E. GRUSZCZYK-KOLCZYŃSKIEJ



TECHNIKI C. FREINETA



PEDAGOGIKA M. MONTESSORI



ZABAWA W CZYTANIE G. DOMANA



METODA DOBREGO STARTU



NATURALNA NAUKA CZYTANIA



WPROWADZENIE W ŚWIAT PISMA I. MAJCHRZAK



NAUKA CZYTANIA ROCŁAWSKIEGO



METODY AKTYWIZUJĄCE w tym np. METODA

PROJEKTÓW



PEDAGOGIKA ZABAWY



KINEZJOLOGIA EDUKACYJNA



RUCH ROZWIJAJĄCY W. SHERBORNE



METODY TWÓRCZE ORFFA, KNIESSÓW, LABANA



ZABAWY FUNDAMENTELNE



METODA OŚRODKÓW PRACY



TECHNIKI RELAKSACYJNE



MUZYKOTERAPIA , ARTETERAPIA, BIBLIOTERAPIA,

CHOREOTERAPIA…



Innowacje i programy autorskie

Obszary edukacji

technicznej

społeczno

-moralnej

komunikacyjnej

muzycznej

przyrodniczej

w zakresie mowy

i myślenia

ruchowej

zdrowotnej

w zakresie

przygotowania

do pisania

i czytania

kulturowo

–

estetycznej

matematycznej

Podstawowe

cechy procesu

edukacyjnego



zaspokojenie podstawowych potrzeb dziecka



dominacja aktywności zabawowej



priorytet metod czynnościowych, opartych na własnej

aktywności dzieci



występowanie ciągu sytuacji wychowawczo –

dydaktycznych



trójpodmiotowość (dziecko-nauczyciel-rodzic)



nauczyciel występuje jako

organizator, współtwórca, kreator
SYTUACJI EDUKACYJNYCH.

Document Outline