Zespoły bólowe okolicy
łokcia
Łokieć tenisisty
• Łokieć tenisisty” jest bolesną dolegliwością
mającą swe źródło w zmienionej patologicznie
okolicy przyczepu ścięgien mięśni prostowników
nadgarstka do kości nadkłykcia bocznego kości
ramiennej, prowadzącą do obniżenia funkcji
kończyny dotkniętej problemem.
• Przyczyną dolegliwości są zmiany o
charakterze degeneracyjnym - uszkodzenie
struktury włókien kolagenowych tworzących
ścięgna i nieprawidłowe ukrwienie okolicy
przyczepu spowodowane przewlekłymi
przeciążeniami i mikrourazami.
• Przyczyną rozwinięcia zmian degeneracyjnych
jest najczęściej długo trwające przeciążenie
mięśni z powtarzającymi się mikrourazami na ich
przyczepie do kości.
• W tenisie aktywnością która powoduje odgięcie
grzbietowe nadgarstka (do góry) i napięcie w
mięśniach jest niemalże każdy typ uderzenia.
Najczęściej ból pojawia się w okolicy zewnętrznej (bocznej)
łokcia i promieniuje;
• zwiększa się, gdy zaciskamy mocno dłoń lub zginamy
grzbietowo nadgarstek z oporem, np. w trakcie uderzenia.
• Diagnozę stawia się na podstawie wywiadu-badania
lekarskiego (odpowiednich testów), badania USG a czasami
wykonuje się zdjęcie rentgenowskie, rezonans magnetyczny
lub elektromiografię
Objawy
• - Ból głównie dotyczy zewnętrznej części łokcia, może też
promieniować w górę i w dół po zewnętrznej części przedramienia.
• - Wyraźna tkliwość po ucisku lub opukaniu nadkłykcia bocznego.
• - Osłabienie nadgarstka i problemy z prostymi czynnościami jak:
przywitanie podaniem ręki, otwieranie drzwi samochodu,
unoszenie filiżanki.
• - Nasilenie bólu po zgięciu ręki w nadgarstku w stronę jej grzbietu,
przy skręcaniu przedramienia na zewnątrz, prostowaniu zgiętych
palców (zwłaszcza przeciw oporowi).
Leczenie
• Leczenie „łokcia tenisisty” trwa od 6 do 12 tygodni i
uzależnione jest od okresu trwania dolegliwości,
charakteru zmian degeneracyjnych w ścięgnie i jego
przyczepie a także stosowanych wcześniej terapii.
• Celem leczenia jest zmniejszenie dolegliwości
bólowych, usprawnienie funkcji kończyny,
zwiększenie siły mięśni.
• Należy unikać całkowitego unieruchomienia kończyny,
gdyż prowadzi to do zaników mięśni i spowolnienia
procesu rehabilitacji.
• Pierwszym doraźnym środkiem leczniczym są okłady z
lodu; leki przeciwbólowe i przeciwzapalne działają tylko
przeciwbólowo natomiast nie leczą przyczyny
dolegliwości, a czasami nawet, tak jak iniekcje
sterydowe, mogą prowadzić do powiększenia zniszczeń w
ścięgnie.
• Odciążenie przyczepu jest możliwe za pomocą
specjalnych opasek uciskowych, lecz ich
nieprawidłowe stosowanie może tylko
zwiększyć dolegliwości.
Mueller
Stabilizator/ochraniacz stawu
łokciowego tzw. łokieć
tenisisty
• Ćwiczenia zakresu ruchu chorej kończyny
należy rozpocząć zaraz po ustąpieniu
dolegliwości bólowych, co zapobiega
zesztywnieniom stawów („zamrożony staw”)
Z nowych metod które są skuteczne, można wymienić:
• ESWT – terapia falą uderzeniową,
• iniekcje z płytko pochodnych czynników wzrostowych
(Recover System)
• mini inwazyjną metodę Topaz z użyciem elektrody
generującej energię fali radiowej.
Ich działanie polega na stymulacji procesu regeneracji
uszkodzonego ścięgna.
ESWT – extracorporeal shock wave therapy,
czyli terapia falą uderzeniową.
Iniekcja systemem Recover
Nakłuwanie zmienionego patologicznie
ścięgna elektrodą Topaz
„Łokieć golfisty"
– Po stronie przyśrodkowej stawu łokciowego
znajduje się wystający guzek kostny, zwany
nadkłykciem przyśrodkowym kości
ramiennej, a poniżej niego miękki kanał, w
którym przebiega nerw łokciowy.
„Łokieć golfisty"
• jest to stan zapalny wewnętrznej
(czyli przyśrodkowej) powierzchni stawu
łokciowego, wywołujący silny ból, a związany
najczęściej z uszkodzeniem przyczepów mięśni
przedramienia odpowiadających m.in. za
zginanie i rotacje nadgarstka.
• Uprawiający sport bardzo często ulegają urazom, po
których dochodzi do zrostów w kanale łokcia.
• Osobnym źródłem kontuzji są ćwiczenia statyczne z
obciążeniami. Dochodzi wtedy do przerostu masy
mięśniowej i np. pogrubiała głowa mięśnia trójgłowego
ramienia, mięsień łokciowy dodatkowy - mogą uciskać
na nerw łokciowy w kanale powodując jego kompresję
• Leczenie stosuje się podobnie jak w przypadku łokcia
tenisisty. Najważniejsze wydaje się odciążenie stawu i
unikanie obciążeń prowadzących do bólu.
• Można stosować leki o działaniu przeciwbólowo-
przeciwzapalnym zarówno doustnie jak i miejscowo (w
postaci maści czy żelów), w razie utrzymywania się
dolegliwości unieruchomienie, fizykoterapię (laser,
jonoforeza, ultradźwięki, krioterapia i in.), a w skrajnych
przypadkach niezbędny okazać się może zabieg operacyjny.
Zalecenia
• dbałość o prawidłową technikę ćwiczeń,
• unikanie pozycji przeciążających nerw
łokciowy,
• prawidłowa pozycja łokcia i nadgarstków tak,
by nie dochodziło do zmian przeciążeniowych.
Nerw łokciowy
Uszkodzenia nerwu łokciowego powodują powstawanie ręki szponiastej,
niezależnie od poziomu uszkodzenia. Stawy śródręczno-paliczkowe
palców: serdecznego i małego przybierają pozycję przeprostu, zaś stawy
międzypaliczkowe - zgięcia
• Uszkodzenia niskie (poziom nadgarstka)
1. Utratę możliwości przywodzenia i odwodzenia palców
2. Utratę możliwości przywodzenia kciuka.
3. Niemożność uniesienia V kości śródręcza dla
umożliwienia skutecznego przeciwstawienia kciuka i małego palca.
Nerw łokciowy
• Uszkodzenia wysokie (powyżej łokcia)
1. Osłabienie ruchu przywiedzenia łokciowego nadgarstka, ze
względu na brak zrównoważenia czynności prostownika
łokciowego
nadgarstka.
2. Utratę możliwości zginania stawów międzypaliczkowych
dalszych
palców: małego i serdecznego
UCISK NERWU ŁOKCIOWEGO
• Leczenie zachowawcze
• Około połowy pacjentów z zespołem kanału łokciowego
doznaje samoistnej poprawy. Słabe, występujące
okresowo objawy czuciowe (przy braku zmian
ruchowych) można leczyć za pomocą zakładanej na noc
szyny, która utrzymuje łokieć w zgięciu od 30° do 45°.
Zapobiega ona silnemu zgięciu łokcia, podczas którego
kanał łokciowy jest najwęższy. Chory powinien też unikać
długotrwałego zgięcia łokcia w ciągu dnia
UCISK NERWU ŁOKCIOWEGO
• Ćwiczenia mobilizacji nerwu łokciowego
Wykonuje się je co 1 lub 2 godziny, od 5 do 10 powtórzeń. Jeśli
leczenie zachowawcze przynosi jakikolwiek efekt, złagodzenie
objawów powinno być odczuwalne w ciągu 3 tygodni.
Jeśli poprawa nie następuje, wówczas można rozważyć
leczenie
operacyjne
1,2,3 - uruchamiają
dystalny odcinek nerwu,
4,5,6 – uruchamiają
odcinek proksymalny
nerwu
UCISK NERWU ŁOKCIOWEGO
• Mobilizacje nerwu łokciowego w okresie
pooperacyjnym
Pooperacyjne mobilizacje nerwu łokciowego rozpoczyna się
od razu
wtedy, gdy można już wykonywać czynne ruchy