Mój region w średniowieczu

Nazwa miasta



Już sama nazwa świadczy
o wczesnopiastowskim rodowodzie osady.
Stopniowo ustalała się pisownia Grodziska:
początkowo było to Grodisze, Grottische,
Grodisce, Grozisce, Grodih. Nazwa ciągle
ewoluowała, poprzez Grodziscz,
Grodyscze, Grodzysko, Grodzisko, by
ostatecznie ustalić się w formie obecnej –
Grodzisk.

Handel



Początkowo w czasach wczesnego
średniowiecza Grodzisk słynął z handlu,
głównie dzięki dogodnemu położeniu na
szlaku prowadzącym z Dolnego Śląska do
Wielkopolski.



Nie znamy dokładnego przebiegu tego
połączenia, ale możliwe są dwa warianty:
przez Buk - Zbąszyń oraz przez Stęszew –
Grodzisk – Kopanicę.

Przemysł II



Według różnych źródeł, Przemysł II był
założycielem miasta. Nadał mu zapewnie
także w latach 1295 – 1296 prawa miejskie
magdemburskie.



Od wieku XIV Przemysł II widnieje w
herbie miasta.

Wieś Cystersów



Najstarszym dokumentem, w którym została
wymieniona osada jest, pochodzący z 1257 roku,
przywilej Przemysła I dla klasztoru cystersów w
Paradyżu. Grodzisk wymieniony jest wśród wsi
stanowiących wówczas własność cystersów.

Pieczęć miejska



Pierwsza zachowana

pieczęć miejska.

Dokument pochodzący z

1438 roku, do którego

została przywieszona w/w

pieczęć informuje, że

Grodziska rada miejska

zaświadczają wobec rady

miasta Torunia, że Michał

“Kolosko” nie żywi

pretensji i nie będzie się

mścił za zatrzymanie go w

Toruniu.

Kontakt z katem



Franciszkiem Gittlerem:



„...Za łamanie kołem i
ćwiartowanie otrzymywał 15 zł, a
za egzekucję 30 zł, przy czym
miejscowi skazańcy mieli
zapewnioną “zniżkę” – 10 zł.



Kat mógł także pobierać w
niedziele opłaty za drobny handel
prowadzony w podcieniach
ratusza. Natomiast bezpłatnie
wykonywał kary chłosty i sprzątał
ulicę przy kościele".

Jak mogło wyglądać życie

codzienne?



Średniowieczny obywatel miasta

wstawał zazwyczaj przed lub o świcie.

Szedł przygotować sobie godną do

spożycia strawę, po czym wychodził

na zewnątrz. Mijał mennicę książęcą

w której wybijano monety, patrzył na

umocnienia miasta, następnie szedł

obok miejsca, w którym wytwarzano

lek Dziegieć i mijał dwie bramy

miasta by w końcu dotrzeć do

kościoła pw. św. Jadwigi. Musiał się

przecież pomodlić i poprosić o dobry

dzień. Ale pech chciał, aby akurat

zobaczył na swej drodze kata, który

zamiatał drogę przed kościołem.

Przeklął pod nosem, odmówił w

myślach szybką modlitwę i odwrócił

się na pięcie. Postanowił zacząć dzień

od kufla zdrowego, grodziskiego

piwa…

Document Outline