Leczenie zakażeń wirusem HIV. Leczenie AIDS.

= human

= immunodeficiency

= virus

Ludzk

wiru

upośledzenia

odporności

Budowa wirusa HIV

nić RNA,

enzym odwrotna

transkryptaza,

enzym integraza,

zewnętrzna

otoczka wirusa

utworzona:

. ze struktur

lipidowych,

. z białka,

rdzeń zbudowany

z białka,

otoczka rdzenia.

Transkrypcja

(DNA→RNA)

Wirus

HIV

Komórka

gospodarza

(limfocyt T CD4+)

RNA-HIV

DNA-HIV

Produkcja

otoczki

Replikacja

DNA

gospodarza

INTEGRAZA HIV

PROTEAZA HIV

ZAKAŻENI

WIRUSEM

HIV

ODWROTNA

TRANSKRYPTAZA

Cel terapii:

Poprawa stanu zdrowia

Wydłużenie życia

Poprawa jakości życia w wyniku zmniejszenia

ryzyka nowotworów i zakażeń oportunistycznych\

Wykorzystywane dziś metody są nadal

niewystarczające do eradykacji wirusa

Pacjent leczony antyretrowirusowo stwarza

mniejsze zagrożenie epidemiczne.

Stężenie HIV-RNA w surowicy nie koreluje ze

stężeniem HIV-RNA w innych płynach

ustrojowych, takich jak nasienie, wydzielina

pochwy, płyn mózgowo-rdzeniowy, dlatego też

pacjent z niewykrywalną wiremią w surowicy

nadal jest zakaźny.

Wskazania do włączenia leków

przeciwwirusowych w zakażeniu

HIV:



objawy kliniczne (choroby) związane z zakażeniem

HIV: ostre zakażenie HIV, schorzenia z kategorii B,

oraz chorych na AIDS



liczba kopii RNA w 1 ml > 5000, a liczba limfocytów

CD4+ < 350/ml



liczba kopii RNA > 30 000 w ml, niezależnie

od liczby limfocytów CD4.



pełnoobjawowe AIDS



ostry zespół zakażenia retrowirusem

→

przywrócenie swoistej reakcji odpornościowej wobec

HIV

Monitorowanie skuteczności

terapii:

Skuteczność „wirusologiczna

”:

Oznaczenia stężenia HIV-RNA w surowicy krwi;

Oznaczanie wiremii przed rozpoczęciem leczenia oraz po miesiącu od

rozpoczęcia terapii, a następnie po każdych

kolejnych 3 miesiącach.

O nieskuteczności terapii świadczy obecność HIV-RNA w surowicy po 24

tygodniach leczenia lub wzrost po okresie niewykrywalności.

Skuteczność „immunologiczna”;

odpowiedź limfocytów CD4 na skuteczne leczenie ARW ma przebieg dwufazowy.

Najwyższy wzrost obserwuje się w pierwszych tygodniach i jest on

spowodowany redystrybucją limfocytów T z węzłów chłonnych oraz obniżeniem

apoptozy. W drugiej fazie liczba limfocytów zmienia się wolniej i jest wynikiem

produkcji nowych komórek.

skutecznego leczenie - liczba limfocytów CD4 wzrasta co najmniej o 50

komórek/ml po 2 miesiącach oraz o 100–150 komórek/ml surowicy w ciągu roku.

Skuteczność kliniczna

Korzystny wpływ terapii na stan kliniczny pacjenta jest konsekwencją poprawy

wirusologicznej i immunologicznej.

ustąpienie objawów choroby i brakiem nawrotów zakażeń oportunistycznych.

Zasady terapii

wielolekowej



HAART (

Highly Active Antyretro viral Therapy

), intensywne leczenia

antyretrowirusowe (ARW).



Obecnie standardem jest stosowanie zestawu leków złożonych :

2 nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy (NRTI) +1

nienukleozydowym inhibitorem odwrotnej transkryptazy (NNRTI) lub

inhibitorem proteazy HIV (IP), wzmocnionym małą dawką RTV.

Wyjątkowo terapię można rozpocząć odpowiednio dobranym zestawem złożonym z

trzech nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy.



znaczenie mają: toksyczność wczesna i późna, wygoda w

dawkowaniu, tolerancja oraz zachowanie możliwości leczenia w

przyszłości, współistniejące obciążenia, takie jak: przewlekłe

zapalenia wątroby, cukrzyca, zaburzenia lipidowe, czynność nerek,

oraz stosunek do posiadania potomstwa i konieczność stosowania

innych leków.



Leczenie rozpoczyna się jednocześnie wszystkimi lekami, w pełnej

zalecanej dawce. Wyjątkiem od tej zasady jest NVP, którą ze względu

na bezpieczeństwo w początkowym okresie stosuje się w obniżonej

dawce.

Leki antyretrowirusowe

Nukleozydowe

inhibitory

odwrotnej

transkryptazy

Nienukleozydo

we inhibitory

odwrotnej

transkryptazy

Inhibitory

proteazy

•

zydowudyna,

•

didanozyna,

•

stawudyna,

•

lamiwudyna,

•

abakawir,

•

azydotymidyna,

•

zalcytabina,

•

newirapina,

•

efawirez,

•

delawirydyna,

•

sakwinawir,

•

indinawir,

•

ritonawir,

•

nelfinawir,

•

ampenawir,

•

lopinawir

Transkrypcja

(DNA→RNA)

Wirus

HIV

Komórka

gospodarza

(limfocyt T CD4+)

RNA-HIV

DNA-HIV

Produkcja

otoczki

Replikacja

DNA

gospodarza

INTEGRAZA HIV

PROTEAZA HIV

ODWROTNA

TRANSKRYPTAZA

Inhibitory

odwrotnej

transkrypt

azy

Nukleozydowe i

nukleotydowe inhibitory

odwrotnej transkryptazy

(NRTI i NtRTI)



najstarsza klasa leków antyretrowirusowych



element składowy wszystkich rekomendowanych schematów lekowych



Syntetyczne nukleozydy→fosforylacja do aktywnych metabolitów → konkurencja

z fizjologicznymi nukleotydami w procesie transkrypcji→ wbudowanie

„fałszywego” nukleotydu → przedwczesne zakończenie jego syntezy.



Analogi nukleotydowe (NtRTI) są monofosforanami nukleozydów→ fosforylaca do

dwufosforanów kompetycyjnie → hamowani enzymu i blok elongacji nici HIV-DNA



Na ogół dobrze tolerowane



Objawy niepożądane

: bóle głowy, objawy żołądkowo-jelitowe (uczucie

dyskomfortu w jamie brzusznej, nudności, wymioty i biegunki) oraz uczucie

zmęczenia



Działanie toksyczne: u

szkodzenie szpiku, kwasica mleczanowa,

polineuropatia, miopatia (uszkodzenie mitochondriów).



Dawkowanie nie jest skomplikowane, większość z nich można

stosować raz na dobę.

Abakawir (ABC, Ziagen)



Syntetycznym analog guaniny,



Jeden z najsilniejszych leków tej klasy



In vitro

wykazuje aktywność w stosunku do HIV-1 i HIV-2.



We wnętrzu komórki ulega przemianie do trójfosforanu karbowiru. Aktywny

metabolit konkuruje z fizjologicznym dGTP w procesie inkorporacji do

prowirusowego DNA.



Abakawir jest słabym inhibitorem ludzkich polimeraz: α, β i γ.



Ma zastosowanie w leczeniu przewlekłego zakażenia HIV oraz profilaktyce

poekspozycyjnej.



Duża, niezależna od posiłków biodostępność (83%), penetracja do płynu

mózgowo-rdzeniowego, osiągając 27–33% stężenia w surowicy. Okres półtrwania

wynosi 1,5 godziny w surowicy i ponad 12 godzin w komórkach, co daje

możliwość stosowania leku raz na dobę.



Działanie niepożądane

występujące u 4–6% pacjentów reakcje

nadwrażliwości (dusznością, gorączka, bólami mięśni i gardła, wysypki w 70%

przypadków), ↑ AlAT, ↑ AspAT, ↑ kinazy kreatyninowej , eozynofilia i limfopenia.

Ryzyko reakcji nadwrażliwości jest wyższe u chorych w okresie ostrego zakażenia

HIV (18%), dlatego nie jest on rekomendowany do leczenia tej grupy chorych.

Azydotymidyna =

Zydowudyna

(AZT, ZVD, Retrovir)



Azydotymidyna jest najstarszym lekiem ARW.



Stanowi ważną komponentę wielu schematów leczniczych

zarówno u dorosłych, jak i dzieci.



Dobra penetracja do płynu mózgowo-rdzeniowego, w którym

osiąga wysokie stężenia (68% u dzieci, 60% u dorosłych).

Przenika przez łożysko do płynu owodniowego, tkanek płodu i

mleka.



Lek z wyboru w profilaktyce poekspozycyjnej i zakażeń

wertykalnych.



Działanie niepożądane:

osłabienie, bezsenność, bóle głowy,

brzucha, sporadycznie występujące w pierwszych 3–4

miesiącach leczenia uszkodzenie szpiku, toksyczny wpływ na

mitochondria.

Didanozyna (ddI, Videx)



syntetyczna pochodna inozyny.



umiarkowana biodostępność (30–40%). Obecność pokarmu zmniejsza wchłanianie leku

o 27–47%, dlatego lek należy przyjmować co najmniej 30 minut przed posiłkiem lub 2

godziny po posiłku.



długim okresem półtrwania w surowicy (1,5 godziny) i komórkach (25–40 godzin).

Produkowany jest w postaci buforowanych tabletek do żucia, buforowanego proszku do

sporządzania roztworów, a od 2000 roku również w postaci kwasoopornych kapsułek.



Działanie niepożądane

zapalenie trzustki, polineuropatia obwodowa, kwasica

mleczanowa.



Analog tymidyny



Zwykle jest dobrze tolerowana



Ze względu na toksyczność jest stosowana jedynie wyjątkowo. Spośród

wszystkich analogów nuklezydowych jest najsilniejszym inhibitorem γ-

polimerazy DNA → toksyczne zmiany w mitochondriach

Stawudyna (d4T, Zerit)

Lamiwudyna (3TC,

Epivir)



syntetyczny analog cytydyny o aktywności w stosunku do HIV i HBV.



wysoka biodostępność. Po podaniu doustnym osiąga stężenie w surowicy sięgające

86% i niską, ale wystarczającą do zahamowania replikacji HIV, penetracją do OUN,

ocenianą na 10%.



Okres półtrwania w surowicy wynosi 5–7 godzin oraz 18–22 godzin w komórkach.



Może być stosowana w jednej dawce dobowej.



Składnik preparatów złożonych

Combivir

(AZT + 3TC),

Trizivir

(AZT + 3TC +

ABC),

Kivexa

(ABC + 3TC) i jest obecnie jednym z najczęściej stosowanych leków

antyretrowirusowych.



W porównaniu z innymi analogami nukleozydów jest słabszym inhibitorem

transkryptazy

i charakteryzuje się niską barierą genetyczną (mutacje punktowe M184V

obserwuje się już po kilku tygodniach monoterapii lamiwudyną)



Lek o minimalnej toksyczności. U chorych ze współistniejącym zakażeniem HBV

powinna być stosowana w połączeniu z innymi lekami o skuteczności przeciwko

HBV.

Emtrycytabina (FTC,

Emtriva)



analog cytydyny o aktywności w stosunku do HBV i HIV.



Po podaniu doustnym, niezależnie od posiłku, szybko i prawie

całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając

maksymalne stężenie po 1–2 godzinach. Charakteryzuje się

wysoką biodostępnością (93%) oraz długim okresem półtrwania w

surowicy (10 godzin) i komórkach (39 godzin), w minimalnym

stopniu wiąże się z białkami osocza.



Łatwo przenika do tkanek. W nasieniu osiąga wyższe stężenia niż

w surowicy, brakuje natomiast wyników badań oceniających

penetrację leku do płynu mózgowo-rdzeniowego i mleka.



Działanie niepożądane

Niewielkia toksyczność. W

początkowym okresie - nudności i biegunka, zawroty i bóle głowy,

astenia lub wysypka. Hyperpigmentacja skóry (najczęściej na

dłoniach i stopach).



niską bariera genetyczna, wytworzenie mutacji M184V.

Nienukleozydowe inhibitory

odwrotnej transkryptazy

(NNRTI)



hamują aktywność odwrotnej transkryptazy

poprzez bezpośrednie i niekompetytywne

połączenie z enzymem, co powoduje całkowite

zablokowanie jego centrum katalitycznego,

uniemożliwiając połączenie z nukleotydami

i zmniejszając polimeryzację.



Niska bariera genetyczna, co umożliwia rozwój

mutacji, jeśli są stosowane w monoterapii

Newirapina (NVP,

Viramune)



Lek charakteryzuje się wysoką biodostępnością, bardzo dobrą

penetracją do płynu mózgowo-rdzeniowego (>45%) oraz długim

okresem pół-trwania w surowicy (25–30 godzin). Po podaniu

doustnym, niezależnie od posiłku wchłania się w 93%. Newirapina jest

metabolizowana w wątrobie przez CYP3A4, którego jest induktorem.

Zmienia biodostępność m.in. doustnych środków antykoncepcyjnych,

ketokonazolu, inhibitorów proteazy HIV, ryfampicyny i metadonu.



Przeciwwskazaniem do stosowania newirapiny jest ciężkie

uszkodzenie wątroby oraz wysoka liczba limfocytów CD4 (>250 k/ml u

kobiet i >400 k/ml u mężczyzn).



Działanie niepożądane

reakcje alergiczne: wysypka występuje u

15–20%, do rzadkości należą ciężkie, alergiczne zapalenia skóry (4%)

lub występujący sporadycznie zespół Stevensa-Johnsona.



W porównaniu z inhibitorami proteazy HIV i efawirenzem newirapina

ma korzystniejszy wpływ na profil lipidów.

Efawirenz

(EFV, Stocrin, Sustiva)

Biodostępność leku wynosi 40–45% po przyjęciu na czczo, posiłek o dużej zawartości tłuszczu

zwiększa wchłanianie o 39% leku w postaci tabletek i o 79% w postaci kapsułek.

Ponad 99% wiąże się z białkami, słabo penetruje do płynu mózgowo-rdzeniowego, w którym osiąga

0,25–1,2% stężenia w surowicy.

Okres półtrwania w surowicy wynosi 36–100 godzin. Metabolizowany w wątrobie w układzie

cytochromu P450 (CYP3A4 i CYP2B6), jest in duktorem i jednocześnie słabym inhibitorem izoenzymu

CYP3A4, co ma istotne znaczenie dla interakcji z innymi lekami.

Działanie niepożądane

niekorzystny wpływ na czynność CUN, zaburzenia snu (bezsenność,

koszmarne sny, trudności w zasypianiu), zaburzenia koncentracji uwagi, pamięci, halucynacje,

depersonalizacja, euforia lub depresja, zmienność nastroju, nadmierna senność, zaburzenia procesów

myślenia. Rzadko obserwuje się ciężkie depresje lub psychozy. Łagodne i ustępujące samoistnie

wysypki obserwuje się u 15–27% chorych, sporadycznie powikłaniem leczenia jest zespół Stevensa-

Johnsona, ginekomastia, wzrost stężenia trójglicerydów i cholesterolu całkowitego,

W celu złagodzenia objawów lek przyjmuje się tuż przed snem i na czczo. Pacjent przed leczeniem

powinien być poinformowany o możliwości wystąpienia takich objawów, jak również o

synergistycznym działaniu alkoholu i środków psychoaktywnych w generowaniu zaburzeń

psychicznych. Alkohol i środki psychoaktywne mogą nasilać działania uboczne EFV, o czym należy

informować pacjenta przed rozpoczęciem leczenia.

Lek ze względu na teratogenny wpływ na płód jest bezwzględnie przeciwwskazany w 1. trymestrze

ciąży i nie powinien być stosowany u kobiet w wieku rozrodczym. Bezpieczeństwo leku w

późniejszych okresach ciąży nie zostało określone.

Zaleca się stosowanie na czczo lub po niskotłuszczowym posiłku, zwłaszcza w początkowym okresie

leczenia, co zmniejsza nasilenie obja wów ze strony OUN.

Transkrypcja

(DNA→RNA)

Wirus

HIV

Komórka

gospodarza

(limfocyt T CD4+)

RNA-HIV

DNA-HIV

Produkcja

otoczki

Replikacja

DNA

gospodarza

INTEGRAZA HIV

PROTEAZA HIV

ODWROTNA

TRANSKRYPTAZA

Inhibitor

proteaz

Inhibitory proteazy HIV

(IP)



Proteaza HIV jest enzymem o charakterze

endopeptydazy

i jej rola polega na rozszczepieniu prekursorowego

polipeptydu, kodowanego przez gen

gag-pol

, na

białka rdzeniowe wirusa p6, p7, p17, p24 oraz białka

prekursorowe enzymów.



W wyniku zahamowania proteazy HIV potomne

cząstki wirusa są niedojrzałe i pozbawione zakaźności.



Inhibitory proteazy HIV stanowią ważną komponentę

HAART.



Wszystkie inhibitory proteazy HIV są metabolizowane

w wątrobie przez różne izoenzymy cytochromu P450

(różnorodne interakcje).

Rytonawir (RTV, Norvir)



zalecany w terapii dorosłych i dzieci od 1. miesiąca życia.



Wykazuje wysoką aktywność w stosunku do HIV-1 i w mniejszym stop

niu do HIV-2.



Dobrze wchłania się po podaniu doustnym, osiągając maksymalne

stężenie w ciągu 2–4 godzin, w 98–99% wiąże się z białkami surowicy i

słabo penetruje do płynu mózgowo-rdzeniowego.



bardzo silnym inhibitor izoenzymu 3A4, należącego do układu

cytochromu P450, który metabolizuje wiele innych leków, w tym

inhibitory proteazy HIV.



Z powodu wpływu na aktywność metaboliczną cytochromu P450 lista

leków, których nie można stosować łącznie z RTV, jest długa.



Obecnie ze względu na działania niepożądane nie stosuje się RTV w

pełnej dawce terapeutycznej

Nelfinawir (NLV,

Viracept)



Metylosulfan nelfinawiru jest stosowany w leczeniu

przewlekłego zakażenia HIV, a także w profilaktyce

poekspozycyjnej oraz u kobiet w ciąży. Hamuje replikację HIV-1

i HIV-2.



Po podaniu doustnym osiąga maksymalne stężenie po upływie

2–4 go dzin, w 98% wiąże się z białkami surowicy i praktycznie

nie przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego. Okres półtrwania

w surowicy u osób powyżej 13. roku życia wynosi 3,5–5 godzin,

natomiast u młodszych okres eliminacji wydłuża się dwu-, a

nawet trzykrotnie.



Metabolizowany jest w wątrobie przez liczne izoenzymy

cytochromu P450, w tym CYP3A4 i CYP2C19.



Działanie niepożądane

biegunki (10–30% przypadków),

nudności, zaburzenia metabolizmu lipidów i glukozy, zwiększa

ryzyko krwawień u pacjentów z hemofilią.

Sakwinawir

(SQV, Invirase, Forovase)



Metanosulfan (mezylan) sakwinawiru jest

najstarszym peptydowym in hibitorem proteazy HIV.



Biodostępność sakwinawiru jest niewielka, wynosi

4% po podaniu doustnym i dlatego może być on

stosowany wyłącznie w połączeniu z małą dawką

RTV. Podobnie jak większość IP, wiąże się w 97% z

białkami surowicy krwi, praktycznie nie penetruje

do płynu mózgowo-rdzeniowego.



Po podaniu doustnym osiąga maksymalne stężenie

po upływie około 3 godzin, okres półtrwania w

surowicy wynosi 1–2 godzin.

Atazanawir (ATV, Reyataz)



Silny, selektywnym azapeptydowym inhibitor proteazy HIV



Może być stosowany raz na dobę.



Szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając

maksymalne stężenie w czasie 2–2,5 godzin. Optymalna

absorpcja leku następuje w obecności kwasu żołądkowego i

posiłku.



Słabo penetruje do płynu mózgowo-rdzeniowego i nasienia.

Niezależnie od stężenia w 86% wiąże się z białkami surowicy

krwi. Atazanawir jest inhibitorem CYP3A4 i UDP-

glukonylotransferazy.



Działanie niepożądane

↑ stężenia wolnej bilirubiny z powodu

zahamowania transferazy UDP-glukonylotransferazy, wydłużenie

odcinka P-R w EKG lub blok przedsionkowo-komorowy I stopnia

Lopinawir/Rytonawir

(LPV/r, Kaletra)



Pierwszy lek antyretrowirusowy będący połączeniem dwóch inhibitorów

proteazy HIV.



Może być stosowany w leczeniu zakażenia HIV u dorosłych i dzieci od 7.

miesiąca życia.



Silne działanie hamujące replikację HIV zarówno u pacjentów wcześniej

nieleczonych, jak i u tych, u których leczenie innymi lekami było

nieskuteczne.



Po podaniu doustnym maksymalne stężenie osiąga w czasie 4 godzin, w

98–99% łączy się z białkami surowicy. W postaci metabolitów jest wy

dalany w 83% z kałem.



Działanie niepożądane

bóle brzucha, nudności, wymioty, zapalenie

trzustki, zaburzenia lipidowe występują u 20% pacjentów, rzadziej

pogorszenie tolerancji glukozy i wzrost ryzyka rozwoju lub zaostrzenie

wcześniej istniejącej cukrzycy redystrybucja tkanki tłuszczowej ( jeden z

objawów zespołu lipodystrofii (LDHIV). U chorych z hemofilią wzrasta

ryzyko krwawień.



LPV/r można stosować raz dziennie, u dzieci i u pacjentów z

niepowodzeniami wcześniejszych terapii częściej.

Inhibitory fuzji (IF)

do leczenia zakażenia HIV u dorosłych i dzieci >6. roku życia.

Enfuwirtyd (ENF, T-20, Fuzeon)



Zalecany wyłącznie w terapiach ratunkowych u pacjentów z wieloma

wcześniejszymi niepowodzeniami terapii.



Syntetyczny oligopeptyd złożony z 36 aminokwasów.



Może być stosowany wyłącznie parenteralnie i w połączeniu z innymi lekami

skutecznie hamującymi replikację wirusa.



Mechanizm działania polega na przyłączeniu do części gp41, która ulega

odsłonięciu w czasie fuzji HIV z komórką. Połączenie to blokuje zmiany

konformacyjne i uniemożliwia wnikanie wirusa do komórki.



Po podaniu podskórnym wchłania się w 84,3%, w 92% łączy się z białkami.

Okres półtrwania leku wynosi 3,8 godziny.



Działanie niepożądane

odczyny w miejscach wstrzyknięcia, zwiększoną

podatność na bakteryjne zapalenie płuc.

Powikłania terapii

antyretrowirusowej



Toksyczne uszkodzenie mitochondriów



Miopatia polekowa



Toksyczna polineuropatia obwodowa



Wpływ terapii ARW na procesy metaboliczne

(kwasica mleczanowa, hyperlaktemia

bezobjawowa, objawowa hyperlaktemia, zespół

lipodystrofii= LD-HIV)



Hepatotoksyczność



Jałowa martwica kości



Osteoporoza i osteopenia



Zespół rekonstrukcji odpornościowej

(immunologicznej)

Proflakyka poekspozycyjna:



W przypadku kontaktu krwi lekarza z krwią osoby zakażonej



Należy to miejsce dokladnie umyć wodą i mydlem, a następnie

środkami dezynfekującymi



Nie należy tamować krwawienia



Następnie należy pobrać krew w celu przeprowadzenia badań

dotyczących ewentualnych zakażeń. W przypadku ujemnego

wyniku test powtarzam po 6 tyg. oraz po 3, 6, 12 m-cach



W przypadkach uzasadnionych, powinna być przeprowadzona

jak najwcześniej farmakoterapia. Najlepiej w czasie pierwszej

godziny po ekspozycji.

Proponowane kombinacje:

zydowudyna + lamiwudyna + indinawir

zydowudyna + lamiwudyna + nelfinawir



część lekarzy neguje potrzebę leczenia przeciwwirusowego,

które jest drogie i obarczone działaniami niepożądanymi.

Opieka nad ciężarną

z wirusem HIV:



zajmuje się nią zespół lekarzy, w skład którego wchodzi

położnik oraz specjalista chorób zakaźnych.



W każdym trymestrze ciąży sprawdza się

poziom wirusa

we krwi

kobiety (oznacza się liczbę kopii wirusa).

Jeżeli jest ich < 1000 → ryzyko zakażenia dziecka jest

równe 0. Jeżeli jest ich >1000, prawdopodobieństwo

gwałtownie wzrasta.



pacjentki często otrzymują we wczesnej ciąży 3 leki

antywirusowe. Zaleca się podawanie AZT od 2. trymestru

ciąży (14 tydzień), przez cały okres, dożylnie w trakcie

porodu i u dziecka po porodzie przez 6 tygodni.



Nevirapina -jego podanie tuż przed porodem matce i

dziecku ma podobne działanie jak lek AZT stosowany

przez cały okres ciąży.

aquired

= immuno

= deficiency

syndrome

nabyt

zespó

upośledzenia

odporności

AIDS

•

schorzenie układu immunologicznego

spowodowane zakażeniem wirusem HIV

•

AIDS charakteryzuje się niedoborami

immunologicznymi typu komórkowego

(↓ liczby limfocytów T-helper CD4+).

•

W wyniku tych niedoborów dochodzi do

rozwijania się zakażeń oportunistycznych

(tj. zakażeń wywołanych drobnoustrojami,

które w warunkach normalnych nie są

patogenne), do powstawania nowotworów,

oraz do pojawiania się rozmaitych defektów

i zaburzeń neurologicznych, szczególnie w

ośrodkowym układzie nerwowym.

Zakażenia oportunistyczne w

AIDS:

Pierwotniako

toksoplazma

pneumocystozowe zapalenie płuc

(PCP)

Bakteryjne

gruźlica

kiła

Wirusowe

opryszczka (HSV)

półpasiec (VZU)

wirusowe zapalenie wątroby typu

(WZW B)

cytomegalia (CMU

Grzybicze

kandydozy

ATRIPLA



Tabletka zawierająca trzy czynne substancje

efavirenz 600 mg

emtricitabine 200 mg

tenofovir disoproxil fumarate 300 mg).



Przyjmowana raz dziennie



Została zarejestrowana w USA 12 lipca 2006 roku.



Jest wskazana w monoterapii lub w połączeniu z innymi lekami

antyretrwirusowymi dla osób dorosłych zakażonych wirusem HIV-1.



W najbiedniejszych krajach oraz państwach w których > 1 proc.

dorosłej populacji jest zakażony wirusem HIV Lek ten sprzedawany

będzie po kosztach produkcji. Taka cena przysługuje 67 krajom.

Transkrypcja

(DNA→RNA)

Wirus

HIV

Komórka

gospodarza

(limfocyt T CD4+)

RNA-HIV

DNA-HIV

Produkcja

otoczki

Replikacja

DNA

gospodarza

INTEGRAZA HIV

PROTEAZA HIV

ISENTRESS

raltegravir,

(inhibitor integrazy)

ODWROTNA

TRANSKRYPTAZA

ISENTRESS

raltegravir

MK-0418

Badania kliniczne III fazy:



Dane uzyskano po pierwszych 16 tygodniach badań,

zaplanowanych w całości na 156 tygodni badań



Ponad 75 % pacjentów

przyjmujących ISENTRESS osiągnęło

↓

liczby kopii RNA wirusa HIV do poziomu 4

00/mL

. Taki

wynik udało się uzyskać jedynie u ok. 40% pacjentów,

którzy do optymalnej terapii otrzymywali placebo



Leczenie było ogólnie dobrze tolerowane przez pacjentów



Zaobserwowano kilka działań niepożądanych, najczęstsze

to: biegunka, mdłości, zmęczenie, bóle głowy oraz świąd

Bakterie mlekowe

producentem leków p/HIV:



Bakterie mlekowe, które biorą udział w produkcji

jogurtu, serów czy śmietany, mogą po genetycznej

modyfikacji produkować białko blokujące wirusa HIV.



Naukowcy, którzy wyhodowali takie zmienione

bakterie, liczą, że będzie je można wykorzystać jako

aktywne składniki tzw.

mikrobicydów

- preparatów

wprowadzanych do pochwy lub do odbytu w celu

ochrony przed chorobami przenoszonymi drogą

płciową. W tym przypadku byłaby to ochrona przed

infekcją wirusem HIV.



Mikrobicydy mogą mieć postać pianki, kremu, żelu

czy czopków.

Tropikalne żaby przeciw

HIV



pewne substancje wydzielane przez skórę tropikalnych żab

skutecznie blokują infekcję wirusa HIV.



wytwarzają na swojej skórze granulowane gruczoły, które

produkują i przechowują małe, białkopodobne molekuły. W

odpowiedzi na zranienie żaba wydziela duże ilości tych

antymikrobowych peptydów na powierzchnię skóry aby zwalczyć

czynniki chorobotwórcze, takie jak: bakterie, grzyby i wirusy.



Prawdopodobnie peptydy selektywnie niszczą wirusa, być może

poprzez umieszczanie się w zewnętrznej otoczce HIV i tworzeniu

otworu, co powoduje rozpad cząsteczki wirusa



peptydy te nie niszczą limfocytów T w stężeniach, przy których

są skutecznie przeciw HIV, zauważył naukowiec.



pozwolono komórkom dendrytycznym schwytać aktywnego

wirusa HIV. Następnie inkubowano je z żabimi peptydami anty-

mikrobowymi, a później po usunięciu peptydów dodano limfocyty

Wirus został zniszczony, nie przeszedł do limfocytu.

Document Outline