Impresjonizm

Impresjonizm

w malarstwie

Karolina Turczyn i Beata

Warda

Impresjonizm

Impresjonizm to kierunek

sztuki

nowoczesnej

w drugiej połowie XIX wieku. Można go uznać

za końcową fazę natu

rali

zmu, ale też za

początek nowego, su

biektywn

ego widzenia

świata, które zapoc

zątkowało

przełom w

sztuce. Świat jest takim, jakim go widzimy,

rzeczywistość nie jest statyczna, liczy się

ulotne, wrażeniowe, impresyjne chwytanie

przemijających zjawisk. Impresjonizm -

czemu zawdzięcza swoją nazwę?

Początki impresjonizmu i kariery impresjonistów

przypadły na czasy, gdy tylko oficjalny sukces

na Salonie, oficjalnej dorocznej wystawie, był

świadectwem kariery artystycznej. Salon

popierał, wystawiał i nagradzał tylko

nieskazitelnie wykończone, konwencjonalne

obrazy o tresci historycznej, religijnej lub

mitologicznej. Zdarzały się wyjątki, ale

impresjoniści, z ich szkicową techniką,

zainteresowaniem współczesnymi widokami i

subiektywnymi obrazkami z życia Paryża byli

konsekwentnie odrzucani przez jury Salonu.

Ostatecznie w 1874 roku 30 członków świeżo

założonego Societe Anonyme des Artistes

Peintres

zbojkotowało Salon i zorganizowało

własną, niezależną wystawę, znaną odtąd jako

pierwsza wystawa impresjonistów.

W 1874 roku odbyła się w Paryżu w atelier

fotograficznym Nadara pierwsza wystawa

impresjonistów. Zestaw dzieł obejmował 30

nazwisk. Na wystawie był obraz Claude Moneta

pierwotnie zatytułowany "Marine" ("Morze").

Jeden z dziennikarzy przygotowujący katalog

wystawy, spojrzawszy na obraz Moneta zwrócił

uwagę, że prawie wszystkie wystawione obrazy

maja podobne tytuły: "widok stąd", "widok

stamtąd" malarz machnął ręką i rzekł: "Daj tytuł

Wrażenie". Wrażenie - to po francusku impression

(impresja). Ostatecznie obraz zawisnął na

wystawie pod tytułem "Impresja - wschód słońca".

Od tej chwili dla całego kierunku, który utrwalił się

we Francji, a później przeniknął do innych krajów

(również Polski), przyjęto nazwę "impresjonizm", a

malarzy nazywano impresjonistami.

Impresjonizmu nie da się łatwo zdefiniować. Obecnie jest

to nazwa najpopularniejszego kierunku sztuki Zachodu,

na początku jednak był to termin obraźliwy - użyto go dla

opisania wystawy obrazów, które wydały się szokująco

szkicowe i niedopracowane. Malarzy, którzy stworzyli

tamte prace, łączyła niechęć do tradycyjnej,

"ugrzecznionej" sztuki popieranej przez oficjalny Salon ,

lecz ich style i artystyczne cele różniły się. Mieli wspólne

zainteresowania - koncentrowali się na opisywaniu

codziennego życia i często malowali w plenerze - ale

nawet taka pobieżna definicja nie obejmuje całej grupy.

Alfred Sisley na przykład nie zajmował się niczym innym

poza pejzażami, natomiast Edgar Degas nigdy nie

wychodził w plener. Pomimo tych różnic Claude Monet,

Berta Morisot, Auguste Renoir, Camille Pissarro, Gustave

Caillebotte, Edgar

Degas i Mary

Cassatt

wypracowali

nowy sposób ukazywania

swiata

i razem z innymi

artystami pokazali swoje obrazy na Wystawach

Impresjonistów.

Jak malowano?

Malarze impresjoniści utrwalali na płótnie

przelotne, chwilowe wrażenie światła i

barwy w ich wzajemnej współzależności.

Wykorzystali mieszanie optyczne barw.

Polega ono na nakładaniu farby drobnymi

punktami czystych kolorów na płótno -

blisko siebie - tak, że z pewnej odległości

ulegają w oku widza zlaniu w jedna plamę

wypadkowego tonu. Impresjoniści byli

pierwszymi artystami, którzy wyszli w

plener z malarstwem olejnym. Obraz musiał

być malowany bardzo szybko, w

bezpośrednim kontakcie ze stale

zmieniającą się naturą. Wyczulenie oka

wyłącznie na aspekt barwy i światła

doprowadziło do traktowania marginesowo

sprawy kształtu, przestrzeni i bryły.

Krawędzie przedmiotów są zatarte, często

zlewają się ze sobą, przestrzeń jest

spłycona, więcej jest "powietrza niż

przestrzeni".

Impresjoniści zrywają z perspektywą

linearna, z realistycznym

iluzjonizmem, obserwują barwy

widma słonecznego; zamiast

mieszać barwy na palecie, układają

je wprost na płótnie plamkami, aby

w oku widza nastąpiło połączenie ich

w szerokie, wibrujące płaszczyzny -

dywizjonizm.

DYWIZJONIZM - sposób malowania

polegający na kładzeniu plamek

kolorów zasadniczych na płótnie w

takim sąsiedztwie, aby w efekcie

powstał pożądany kolor, ale

świetlisty i wibrujący. Stosowany

przez impresjonistów poparty

badaniami, z których wynikały

reguły do dziś przydatne dotyczące

kolorów dopełniających, sąsiedztwa i

relacji barw.

Impresjonizm w malarstwie tworzyli i

ukształtowali malarze francuscy:

Claude Monet - uznany za twórcę

kierunku, Edgar Degas, Camille

Pissarro, Auguste Renoir. O

malarzach impresjonistach Camille

Pissarro powiedział: "Zajmujemy

poczesne miejsce w ruchu sztuki

współczesnej."

Document Outline