Typy

Deklaracje zmiennych

 Każda nazwa w

C++

zanim zostanie użyta,

musi zostać

zadeklarowana



Deklaracja

informuje kompilator, że dana

nazwa reprezentuje obiekt określonego
typu, ale nie rezerwuje dla niego miejsca w
pamięci.



Definicja

zaś -

dodatkowo rezerwuje

miejsce. Definicja jest miejscem, gdzie
powołuje się obiekt do życia.

 Oczywiście,

definicja

jest zawsze również

deklaracją

. Deklarować obiekt w programie

można wielokrotnie, natomiast definiować
można tylko raz.

Systematyka typów w C++

Typy języka

C++

można podzielić

dwojako

Pierwszy

podział:



typy fundamentalne

;



typy pochodne

, które powstają na bazie

typów fundamentalnych.

Drugi

podział :



typy wbudowane

czyli takie, w które język

C++

jest wyposażony;



typy zdefiniowane

przez użytkownika.

Wymienione typy mogą być w dwóch
wariantach -

ze znakiem

bez znaku

. Do

wybrania

wariantu

posługujemy

się

odpowiednio modyfikatorami:

signed
unsigned

Przykłady:

signed int

unsigned int

Przez domniemanie przyjmuje się, że
zapis

int

oznacza typ

signed int a

, czyli typ ze

znakiem.

Pamięć zajmowana przez zmienne różnych

typów:

typ

aplikacje 32-bitowe

char

1 bajt

short

2 bajty

int

4 bajty

long int

4 bajty

float

4 bajty

double

8 bajtów

long double

10 bajtów

bool

1 bajt

Zakres wartości różnych typów danych:

typ

aplikacje 32-bitowe

unsigned char

255

short

-32768

32767

int

-2147483648

2147483647

long

int

-2147483648

2147483647

float

1.210

-38

3.4  10

double

2.210

-308

1.8  10

308

long double

3.410

-4932

1.1 

4932

bool

true

lub

false

Wewnętrzne reprezentacje

danych

1
5

3
1

int

long
int

16-bitowe całkowite

32-bitowe całkowite

1
5

short
int

3
1

int
long
int

Wewnętrzne reprezentacje

danych

Typy zmienoprzecinkowe

3
1

float

2
2

long double

7
9

6
4

double

6
3

5
1

- znak
wykładnika

-
wykładni
k

- znak
liczby

-
mantysa

Wewnętrzne reprezentacje

danych

Typy zmienoprzecinkowe

3
1

float

2
2

long double

7
9

6
4

double

6
3

5
1

- znak
wykładnika

-
wykładni
k

- znak
liczby

-
mantysa

1e35 + 2

2  0. 34(0) 2e35; 34*3b = 102 b
1e35 + 1e15

1e15  0. 19(0)1e35; 19*3b = 57 b

#include <iostream.h>
#include <conio.h>

int

main()

{

float

   clrscr();
   x = 0;
   x = x + 0.1;
   x = x + 0.1;
   x = x + 0.1;
   x = x - 0.1;
   x = x - 0.1;
   x = x - 0.1;
   cout  << "x = "  << x << endl;
   getch();

return

}

0.1 –

long double

(80 bitów)

x –

float

(32 bity)

Koprocesor wykonuje
obliczenia na 80 bitach

0.1

= 0001100110011...

Definiowanie obiektów “w biegu”

#include <iostream.h>

int

main ()

{

float

//…

cout



Podaj współczynnik kierunku

;

float

cin

cout



Podaj

współczynnik

przesunięcia

;

float

cin

//… dalsze obliczenia

}

Stałe dosłowne

W programach często posługujemy się
stałymi. Mogą to być

liczby

znaki

albo

ciągi

znaków

Przykłady

x =

12.34

;

k = k +

;

znak = 

;

ciag_znakow = 

język C++

;

Stałe będące liczbami

całkowitymi

- 54

010

w systemie dziesiętnym

014

w systemie dziesiętnym (

8 + 4 = 12

)

091

błąd

, bo w systemie ósemkowym liczba

jest nielegalna

Liczby całkowite
ósemkowe:

Liczby całkowite
szesnastkowe:

0x10

w systemie dziesiętnym (

1*16 + 0 =

)

0xa1

161

w systemie dziesiętnym (

10*16 + 1

= 161

)

0xf

255

w systemie dziesiętnym (

15*16 +

15 = 255

)

 Znaki

a, b, c, d, e, f

w liczbach oznaczają

odpowiednio

10, 11, 12, 13, 14, 15

w systemie

dziesiętnym.

 W zapisie można posługiwać się zarówno

małymi literami, jak i wielkimi.

 Stałe całkowite traktuje się jako typ

int

, chyba

że reprezentują tak wielkie liczby, które nie
zmieściłyby się w

int

. Wówczas stała taka jest

typu

long

 Można zmienić typ nawet niewielkiej liczby z

typu

int

na typ

long

. Robi się to przez

dopisanie na końcu liczby litery

lub

123L

Jeśli chcemy by liczba miała typ

unsigned

należy dopisać na końcu literę

Przykłady:

213u

34uL

main

()

{
int

int

k, n, m, j;

     clrscr ();
     i = 5;
     k = i + 010;
     cout

endl

;

     m = 100;
     n = 0x100;
     j = 0100;
     cout

m+n+j=

(m+n+j)

endl

;

cout

wypisujemy:

0x22

" "

022

" "

endl

;

return

}

k =

m+n+j =

420

wypisujemy:

18 22

Stałe zmiennoprzecinkowe

Przykłady:

12.3

3.1416

-123.45 -17.

5e2

oznacza

5 * 10

, czyli

500

32.5e4

oznacza

32.5 * 10

, czyli

325000

7.3e-3

oznacza

7.3 * 10

-3

, czyli

0.0073

Stałe znakowe

a

oznacza literę

8

oznacza cyfrę

(

nie liczbę

)

char

znak;

znak = ‘A’;

Znaki sterujące:

‘\

’

- cofacz

(ang.

ackspace

)

‘\

’

- nowa strona

(ang.

orm feed

)

‘\

’

- nowa linia

(ang.

ew line

)

‘\

’

- powrót karetki

(ang.

carriage

eturn

)

‘\

’

- tabulator poziomy (ang.

abulator

)

‘\

’

tabulator pionowy (ang.

ertical

tabulator

)

‘\

’

sygnał dźwiękowy (

larm

)

Znaki specjalne:

‘\

’

ukośnik lewostronny

‘\

’

apostrof

‘\



’

cudzysłów

‘\

’

NULL

, znak o kodzie

0
‘\

’

znak zapytania

Stałe tekstowe

Stała tekstowa to

ciąg znaków ujęty w cudzysłów

Przykłady:

Programowanie komputerów

język C++

 Łańcuchy są przechowywane w pamięci jako

ciąg znaków, a na samym końcu tego ciągu
dodawany jest znak o kodzie

, czyli znak

NULL

 Jeżeli cudzysłów ma stanowić jeden ze

znaków

ciągu,

należy

poprzedzić

ukośnikiem.

Typy pochodne



Typy pochodne

są budowane na bazie

typów

fundamentalnych

 Przykładem typu pochodnego może być

tablica

lub

wskaźnik

 Możemy mieć kilka luźnych obiektów typu

int

, ale możemy je powiązać w

tablicę

obiektów typu

int

 Tablica obiektów typu

int

jest typem

pochodnym od typu

int

 Typy pochodne oznacza się stosując

nazwę

typu podstawowego

operator deklaracji

typu pochodnego

Przykład:

int

// obiekt typu

int

b[10];

// tablica obiektów typu

int

(10-

elementowa)

Operatory tworzące obiekty typów
pochodnych:

[ ]

tablica

obiektów danego typu;

wskaźnik

do pokazywania na obiekty

danego typu;

( )

funkcja

zwracająca wartość danego

typu;

referencja

(przezwisko) obiektu danego

typu.

Przykład:

int

// definicja obiektu typu

int
short int

// definicja obiektu typu

short
float

// definicja obiektu typu

float

int

t[20];

// tablica 20 elementów typu

int
float

*p;

// wskaźnik obiektu typu

float

char

funk();

// funkcja zwracająca wartość typu

char

Typy fundamentalne:

Typy pochodne:

Zakres ważności obiektu



Zakres ważności nazwy obiektu

, to ta część

programu, w której nazwa znana jest
kompilatorowi.



Czas życia obiektu

jest to okres od momentu,

gdy zostaje on zdefiniowany do momentu, gdy
przestaje istnieć, a jego miejsce w pamięci
zostaje zwolnione.

 Różnica między zakresem ważności nazwy a

czasem życia obiektu jest taka, że w jakimś
momencie obiekt może istnieć, ale nie być
dostępny, ponieważ chwilowo znajdujemy się
poza zakresem jego ważności.

 W zależności od tego, jak zdefiniowany jest

obiekt, zakres jego ważności może być różnego
rodzaju.

Zakres lokalny

#include <iostream.h>

int

main ()

{

int

…

}

…

}

Zakres - blok funkcji

Zakres ważności ograniczony do

bloku funkcji

etykieta.

Zakres - obszar pliku

Nazwa zadeklarowana na zewnątrz
jakiegokolwiek bloku, jest nazwą

globalną

. Ma

ona zakres

ważności pliku

Przykład:

float

// nazwa

jest

globalna

int

main ()

{

// treść funkcji

}

Jednakże taka nazwa nie jest od razu
automatycznie znana w innych plikach. Jej
zakres ważności

ogranicza się

tylko

do tego

pliku

w którym ją zdefiniowano

Zasłanianie nazw

Przykład:

#include <iostream.h>
#include <conio.h>

int

k =33;

//zmienna

globalna

- PROG14.CPP

int

main ()

{

clrscr ();
cout

Jestem w pliku głównym, k =

endl

;

{

//----------------------------------------------

int

k = 10;

//zmienna

lokalna

cout

Po lokalnej definicji k =

endl

;

}

//----------------------------------------------

cout

Poza blokiem k =

endl

;

return

}

Jestem w pliku głównym, k =

Po lokalnej definicji k =

Poza blokiem k =

Istnieje możliwość odniesienia się do zasłoniętej
zmiennej globalnej za pomocą

operatora zakresu

(dwa dwukropki).

#include <iostream.h>
#include <conio.h>

int

k =33;

//zmienna

globalna - PROG15.CPP

int

main ()

{

clrscr ();
cout

Jestem w pliku głównym, k =

endl

;

{

//----------------------------------------------

int

k = 10;

//zmienna

lokalna

cout

Po lokalnej definicji k =

endl

ale obiekt globalny k =

::k;

}

//----------------------------------------------

cout

"\nPoza blokiem k =

endl

;

return

}

Jestem w pliku głównym, k =

Po lokalnej definicji k =

ale obiekt globalny k =

Poza blokiem k =

Modyfikator

const

float

pi = 3.14;

const float

pi = 3.14;



Inicjowaniem

nazywamy nadanie obiektowi

wartości w momencie jego definicji.



Przypisaniem

nazywamy podstawienie do

obiektu wartości w jakimkolwiek późniejszym
momencie.

 Obiekty

const

można inicjować, ale nie można

do nich nic przypisać

Instrukcja

typedef

Instrukcja

typedef

pozwala na nadanie

dodatkowej nazwy już istniejącemu typowi.

typedef int

cena;

cena x;

// co odpowiada:

int

cena a, b, c;

// co odpowiada:

int

a, b, c;

Instrukcja

typedef

nie wprowadza nowego

typu, a

jedynie

synonim

do typu już

istniejącego.

Typ wyliczeniowy

enum

 Wyliczenie deklaruje się słowem kluczowym

enum

, po którym następuje wykaz stałych

całkowitych oddzielonych przecinkiem i
zamkniętych w nawiasy klamrowe.

 Wymienionym stałym są przypisywane wartości

domyślne: pierwszej z nich ‑ wartość

, a każdej

następnej - wartość o

większą od

poprzedzającej.

enum

{ pn, wt, sr, czw, pt, sob, nd }

const

pn = 0;

const

wt = 1;

…

const

nd = 6;

Stałym typu wyliczeniowego można również
przypisywać wartości

jawnie

, przy czym

wartości te

mogą się powtarzać

enum

{ poczatek, koniec = 0, dalej=1, cofnij = 1 };

W wyliczeniach można po

enum

umieścić

identyfikator, który staje się od tego momentu

nazwą nowego typu

, np.:

enum

dni_tygodnia {pn, wt, sr, czw, pt, sob, nd};

enum

dni_tygodnia {pn, wt, sr, czw, pt, sob, nd};



Typ wyliczeniowy

jest podobny do typów

char

oraz

int

 Nie można jednakże na jego wartościach

wykonywać żadnych operacji arytmetycznych.

 Gdy wartość typu wyliczeniowego pojawia się w

wyrażeniach arytmetycznych, to jest niejawnie
(ostrzeżenie) przekształcana do typu

int

przed

wykonaniem operacji.

Document Outline