Staraj się zwalczać wszelkie 

najmniejsze nawet wady, a czując się 

słabym, nie będziesz się wynosił z 

powodu cnót, jakie praktykujesz. Bój 

się twojej słabości, a zachowasz z 

pokorą dobro, w którym jesteś mocny.

 

 

Wykorzystaj posiadane cnoty, by 

zastanowić się nad tymi, których ci 

brakuje, a cnoty, których ci brak, by 

strzec pokornie tych, które posiadasz.

 

 

Upokarzaj się z powodu darów, 

których ci brakuje, abyś nie pysznił 

się tymi, które posiadasz. Opłakuj 

to, kim jesteś, skoro tylko 

poczujesz wewnętrznie to, kim nie 

jesteś.

 

 

Bóg zezwala na to, byś był 

niedoskonały, mimo że posiadasz 

cnoty, abyś z dobra, którego 

pragniesz i nie możesz osiągnąć, 

nauczył się zachowywać w pokorze to, 

co masz.

 

 

Jeśli okażesz się pokorny przed 

Bogiem z racji czynionego dobra, jeśli 

wyznasz, iż jesteś grzesznikiem, a 

bronił się będziesz, gdy ktoś zechce 

poprawić twoje błędy, twa pokora jest 

jedynie pretekstem, by zyskać sobie 

szacunek.

 

 

Jeśli będziesz zaniedbywał pokorę 

serca, utracisz czystość ciała. 

Trucizna pożądliwości rodzi się z 

korzenia pychy; pokora umysłu 

natomiast strzeże czystości ciała.

 

 

Bądź prostego serca, ale bogaty 

duchem. Nad próżne przenikliwe 

poszukiwania przedkładaj zwykłe 

uczucia serca.

 

 

Jak woda spływa do dolin, tak łaska Ducha 

Świętego spływa na pokornych. Jak pycha 

jest źródłem wszelkiego grzechu, tak 

pokora jest zasadą wszelkiej cnoty. Pycha 

jest próżna, pokora przynosi owoce; pycha 

prowadzi do zguby, pokora jest znakiem 

przeznaczenia (por. Mt 19,14); pycha jest 

głupotą, pokora jest wielką mądrością.

 

 

 

Pokorą zwyciężysz księcia tego świata. Akt 

pokory jest dla szatana tym, czym schylenie 

się po kamień dla warczącego psa.

Jeśli będziesz ugruntowany w pokorze, nie 

przyniesie ci szkody żadne widzenie, nawet 

wówczas, gdyby pochodziło od demona. Lecz 

jeśli nie będziesz pokorny, nie odniesiesz 

pożytku, nawet gdyby widzenie pochodziło 

od Boga.

 

 

Pokora jest mistrzynią i matką 

wszystkich cnót. Owocem pokory jest 

bojaźń Boża. Gdzie jest pokora, tam 

jest miłość. Najmniejszy akt pokory 

wart jest więcej, niż wszelkie 

widzenia i objawienia.

 

 

Jeśli nie zdobędziesz pokory serca, 

miejsce nie będzie miało żadnego 

znaczenia dla twego uświęcenia. 

Zbuntowanym aniołom nic to nie 

pomogło, że mieszkali w niebie.

Ucz się pokory od Jezusa. On, będąc 

na równi z Bogiem, „ogołocił samego 

siebie przyjąwszy postać sługi” (Flp 

2,7).

 

 

Panie Jezu, udziel mi daru pokory, 
podobnego do tego, jaki mają ci 
najmniejsi, abym stał się godnym 
zaliczenia do liczby twych wybranych, 
którym objawiasz poznanie Ojca (por. Mt 
11,25-27).

 

Francesco Bersini 

                                                                    
             

www.jp2w.pl