WYKŁAD – 26.

„  PRAWO  GOSPODARCZE”  

Prawo gospodarcze (ujęcie szerokie) obejmuje całokształt norm regulujących 
zagadnienia gospodarcze. Wyróżnić można kilka części prawa gospodarczego: 
cywilne prawo gospodarcze i prawo handlowe, administracyjne prawo 
gospodarcze, proceduralne prawo gospodarcze, karne prawo gospodarcze, 
międzynarodowe prawo gospodarcze itd.
Prawo gospodarcze dzieli się na prawo gospodarcze publiczne oraz prawo 
gospodarcze prywatne. Czynnikiem różnicującym są stosunki majątkowe i 
niemajątkowe, interesy ogólne i indywidualne.

PRAWO GOSPODARCZE PUBLICZNE:
to prawo interwencji państwa i jego organów oraz aparatów w sferę 

gospodarczą

forma normatywnie uregulowanej dopuszczalności ingerencji państwa w sferę 
stosunków gospodarczych
to wyraz władztwa państwa w gospodarce

 

 

to prawo, które odzwierciedla powinność państwa wobec gospodarki, która wyraża 
się w formie norm prawnych  ma zabezpieczyć funkcjonowanie gospodarki, ale 
jednocześnie określa granice  polityki gospodarczej państwa, wywodzące się z 
podstawowych zasad konstytucyjnych. 
Prawo gospodarcze publiczne reguluje tylko część stosunków społecznych 
związanych z działalnością  gospodarczą. Pod względem przedmiotowym regulacja 
ta obejmuje:
określenie ustroju gospodarczego państwa
określenie zasad funkcjonowania ustroju gospodarczego
ochrona ustroju gospodarczego.
stosunki własnościowe, będące podstawą gospodarowania i przedmiotem ochrony 

ze strony państwa

zasady gospodarowania I formy prawne prowadzenia działalności gospodarczej
zakres i formy państwowej ochrony prawnej mechanizmów gospodarczych i praw 

ekonomicznych

organizację i formy prawne ingerencji prawnej państwa w stosunki gospodarcze 

 

 

Działalność państwa w sferze gospodarczej, związana z realizacją 

polityki gospodarczej, przyjmuje postać działań: 

organizatorskich, koordynacyjnych, reglamentacyjnych, 

ekonomiczno-finansowych, nadzorczych, kontrolnych i 

ochronnych.

Podział ten opiera się na przedmiocie i narzędziach realizacji 

polityki gospodarczej. Działania te mają charakter zarówno 

czynności prawnych jak i czynności faktycznych. 

   Zasady prawa gospodarczego publicznego : 
zasada wolności gospodarczej
zasada równości przedsiębiorców
zasada uczciwej konkurencji
zasada ochrony słusznych praw konsumentów
zasada poszanowania dobrych obyczajów
zasada społecznej gospodarki rynkowej

 

 

    DZIAŁALNOŚCI  GOSPODARCZEJ   według  ustawy  o swobodzie 
działalności  gospodarczej  z  dnia  02.07.2004 roku  to :
 
    Działalnością  gospodarczą  jest  zarobkowa  działalność  wytwórcza,  
budowlana,   handlowa,  usługowa  oraz  poszukiwanie,  rozpoznawanie 
I  wydobywanie  kopalin  ze  złóż,  a  także  działalność  zawodowa,  
wykonywana  w  sposób  zorganizowany  i  ciągły.

RODZAJE DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ:
   - wytwórcza - pojęcie szersze od działalności produkcyjnej. 
     Działalność wytwórcza to nie tylko produkcja, ale także wytwarzanie. 

Pojęcie 

     działalności wytwórczej nie zostało zdefiniowane w ustawie o swobodzie 
     działalności gospodarczej. Jest dookreślone w rozporządzeniu o polskiej 
     klasyfikacji działalności gospodarczej

 

 

   - budowlana  -  nie ma  definicji  w ustawie  o  swobodzie  działalności 
     gospodarczej,  tylko  w  ustawie  prawo budowlane.  Aby  taką  działalność  
     prowadzić  należy  mieć  określone  kwalifikacje i  uprawnienia.  
     Polega  na  budowaniu,  przebudowywaniu,  modernizacji  itp.
   - handlowa  -  została  zdefiniowana  w  polskiej  klasyfikacji  działalności 
     gospodarczej,  w której  wyodrębniono  wiele  podziałów  na  np.  hurtowa, 
     detaliczna,  krajowa,  zagraniczna  itd.
   - usługowa  -  rozumiana  jest  bardzo  szeroko,  a  definicja  znajduje  się 
     w  polskiej  Klasyfikacji Działalności Gospodarczej.  
    Zgodnie z ustawą,   działalnością  gospodarczą   nie  jest – 
działalność wytwórcza  w rolnictwie  w zakresie upraw rolnych oraz chowu 
i  hodowli  zwierząt,  ogrodnictwa,  warzywnictwa,  leśnictwa i  rybactwa  
śródlądowego,  a  także  wynajmowania  przez  rolników  pokoi,  sprzedaży  
posiłków  domowych  oraz  świadczenia w gospodarstwach  rolnych  innych  

usług  

związanych z  pobytem  turystów.

 

 

PRZEDSIĘBIORCA WG. USTAWY O SWOBODZIE DZIALALNOŚCI 

GOSPODARCZEJ: jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka 

organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa 

przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu 

działalność gospodarczą.

Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w 

zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

PRZEDSIĘBIORCA WG. KODEKSU CYWILNEGO: jest osoba fizyczna, osoba 

prawna i jednostka organizacyjna, niebędąca osobą prawną, której 

ustawa przyznaje zdolność prawną, prowadząca we własnym imieniu 

działalność gospodarczą lub zawodową. 

Prowadzenie działalności we własnym imieniu oznacza, że działalność 

prowadzona jest na własny rachunek; oznacza to, że dana osoba 

prowadząca działalność gospodarczą staje się podmiotem praw i 

obowiązków w stosunkach prawnych wynikających z danej 

działalności..

 

 

Zgodnie z art. 551 KC - Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem 

składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia 

działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:
oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części 

(nazwa przedsiębiorstwa)

własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów 

i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości

prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości 

oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z 

innych stosunków prawnych

wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne
koncesje, licencje i zezwolenia
patenty i inne prawa własności przemysłowej
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne
tajemnice przedsiębiorstwa
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

 

 

 formy prowadzenia działalności gospodarczej przez  
         przedsiębiorców zagranicznych w Polsce. 
SPOSÓB BEZPOŚREDNI
Osoby zagraniczne z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw 

członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), stron 

umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym - mogą podejmować i 

wykonywać działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak 

przedsiębiorcy polscy 

Cudzoziemcy, obywatele innych państw niż wymienione w ust. 1, którzy:
posiadają w Rzeczypospolitej Polskiej: zezwolenie na osiedlenie się, zezwolenie 

na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich, zezwolenie 

na zamieszkanie na czas oznaczony, zgodę na pobyt tolerowany, status 

uchodźcy,

korzystają w Rzeczypospolitej Polskiej z ochrony czasowej
- mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium RP na 

takich samych  

  zasadach jak obywatele polscy – dot. tylko osób fizycznych.

 

 

 

SPOSÓB POŚREDNI
Osoby zagraniczne inne niż wymienione w ust. 1 i 2 mają prawo do 

podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej wyłącznie w 

formie spółki:

komandytowej,
komandytowo-akcyjnej,
z ograniczoną odpowiedzialnością i akcyjnej,
a także do przystępowania do takich spółek oraz obejmowania bądź 

nabywania ich udziałów lub akcji, 

- o ile umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej
TRZECIM SPOSOBEM - na podjęcie i wykonywanie działalności gospodarczej 

przez osoby zagraniczne JEST UTWORZENIE ODDZIAŁU



 zasada wzajemności – takie same prawa, jakie dane państwo daje nam



 zasada doprecyzowania – między danym państwem a Polską została 

podpisana szczegółowa umowa regulująca zasady podejmowania i 

prowadzenia działalności gospodarczej.